во (предл.) - циркус (имн.)

Додека спиев со кројачки ножици ми направи кврц.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Настапував и во циркус но од таму ме исфрлија кога ме фатија како ја ограбувам циркуската каса.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
” - го прашав колку да се совземан.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Е, ама, планот, колку и да е добар, си е само план...  „Не може – отсече таткото на Алегра - не е на место уште при првата средба да се појавуваат на недолични места, па уште маскирани како во циркус”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Парадоксот беше во тоа: тие, надвор од циркусот имаа сѐ, ја имаа целата планета, милиони и милиони квадратни километри; ние, во циркусот имавме круг со радиус од одвај дваесет метри, а сепак го имавме целиот свет (сум пресметал дека, според формулата πr2, тоа е само површина од 1256м2.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури подоцна, во циркусот дознав дека Земанек се оженил со Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(Таква сигурност, тоа подоцна го видов, во циркусот немаше; никој таму не можеше да ти гарантира дека, иако си извел една точка на трапез повеќе од петстотини пати, ќе ја изведеш и петстотини и првиот пат.)
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина имаше сосема класична несреќна судбина до доаѓањето во циркусот: татко алкохоличар кој умрел рано; останале со мајка им, таа и Светлана; двете се истакнувале во партерна и атлетска гимнастика во училиштето, и по наговор на наставникот, почнале интензивно да тренираат со некој познат руски стручњак кој пребегал во Украина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога сме кај сметањето, да ви кажам дека во циркусот опсесија ми стана пресметувањето на волуменот на чаши и пехари; ме интересираше колкав е волуменот на еден женски папок, штом толку ѕвезди собира во него, и какво жестоко небесно питие има во папокот на жената при парењето, штом толку жестоко опива тој пијалак, сосема невидлив, занемарлив кога се изразува во единиците за волумен); значи, тие имаа простор, ние дел од него; ние бевме прогонети од големото на малото небо, а нѐ прогонуваа такви како Луција, како Фискултурецот, како подоцна и Земанек; така беше тоа и беше – утешно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подоцна, во циркусот, кога созреав како маж, се убедив дека анатомските можности во технологијата на љубовта се сепак ограничени (иако можат да бидат мошне богати) и дека се сведуваат на тие, во суштина – неколку препознатливи сигнали и движења што се вообичаени, и дека без потреба сум се лутел на Луција таа ноќ на кејот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отишле во уште поголем град и се пријавиле во циркусот што токму тој ден заминувал од таму; ги примиле само како знак на добра волја, да ги нахранат и да ги превезат во уште поголем град.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Земанек застана до разбојот, и сите ние, машките, почнавме да му довикуваме; сите му завидувавме, затоа што таа помош што требаше да им ја пружи на девојчињата подразбираше да ги фати за половината, да ги поткрене за да ја дофатат пречката и потем, при слегувањето да ги дочека на ист начин: околу половината. (Го правев тоа во циркусот потоа милион пати, но никогаш со Луција, туку со други жени).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Секоја вечер одев во циркусот и ги гледав сите три претстави, а по претставите одев во приколката на Ина и Светлана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не, воопшто не ја избегнувам темата, господин судија; јас само сакам да ви кажам дека дента, кога се јави (четврток беше), рече дека уште утредента ќе биде тука; рече дека многу го поздравува Земанек (воопшто не знаеше, или се преправаше дека не знае дека Земанек веќе не живее со мене и Здењичка); како да стоеше во времето, како за него сѐ уште да беше оној ден кога јас и Земанек го испративме во циркусот, со саксофонот на рамо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во возот разговаравме; тој ми расправаше за неговата кариера во циркусот и за љубовта со Ина Коленина; говореше дека во таа љубов и тој и таа влегле со некаква студена страст, и дека, во суштина, ништо не му недостигало; дека бил среќен и дека немал никаква причина да ја остави Ина, но дека сепак, решил да го напушти циркусот, и да ја остави таа жена; токму затоа што немал никаква причина, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На својот саксофон, дури и во циркусот, јас ја испитував, ја тестирав македонската народна песна; ја свирев на инструмент кој се сметаше за класичен џез инструмент.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потем рече дека ако не најде мир ни во циркусот, сигурно ќе се замонаши и ќе му се посвети на Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Освен тоа, веќе го бев видел папокот на Ина (таа веќе и се преслекуваше пред мене, но јас таа блискост на луѓето во циркусот не можев тогаш да ја разберам, оти тоа Ина го правеше и пред други луѓе од нивниот свет); тој папок, за жал, немаше ништо заедничко со папокот на Луција; беше некако поплиток, без сила, зарамнет на цврстиот стомак; беше тоа, како да смениш чаша на половина пиење на еден ист пијалак; како да пиеш вино со чаша за ракија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Всушност, се жалеше (како што само тој знае да се служи со зборовите), дека забележал дека неговите сетила се целосно мртви, дека веќе и чудата не го возбудуваат, оти отрпнал на невозможното, кое во циркусот го имало премногу; дошол до ситуација, велеше, чудата да му станат секојдневие, и посакал да се врати од малото небо (веројатно мислеше на циркускиот шатор), под големото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сѐ беше добро; јас го најдов својот душевен мир во циркусот, и мислев дека веќе ништо не може да ме измести.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите овие години во циркусот се обидував да направам копија, да се сетам на сите стихови од песните, но тоа беа безуспешни обиди; постојано, всушност јас пишував нешто ново, нешто додавав, некаде пак одземав, оти не можев да се сетам на сите тие нешта; и конечно, се откажав од таа целосно бесполезна и луда работа: создавање копии сосема верни на оригиналот).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина и Светлана им покажале што знаат од партерната гимнастика; еден стар човек, сегашниот нивни аѓутант, некогашен славен трапезист во циркусот, а тогашен чистач и продавач на сладоледи, се заинтересирал за нив и ги зел кај себе во приколката; ги хранел од неговата порција, а спиеле во неговиот кревет; тој спиел под ведро небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подоцна во циркусот научив дека сите циркуски ѕвезди бараат на тренингот, освен учесниците во точката и аѓутантот да нема никој друг, особено не во публиката; редовно се случува да им падне концентрацијата ако има макар и две очи во темнината што ги гледаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Дали е вистина дека сте изведувале циркуска точка во циркусот, пред некој ден, без да побарате одобрение од училиштето?“ праша Луција. „Да“, реков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потем, сѐ беше лесно: влегов во циркусот и станав маж, уште истата ноќ.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И, не претпоставував дека веќе со едната нога сум во циркусот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој вид на самоказнување кое доаѓаше поради животната филозофија „сѐ или ништо“, а се сведуваше на избор на „ништото“ наместо на „средното“, не ме напушти и натаму низ животот, а особено подоцна, кога стапив во циркусот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Два дена пред да ни ги врачат дипломите, ме повикаа во циркусот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Морам да го најдам центарот на светот, и себеси да се поставам во него, за да не паѓам; во циркусот за мене веќе нема место, од пред некој месец, кога ја изгубив моќта да правам секакви вратоломни ѓаволштини.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тука, се разбира, не ги вбројувам исклучоците (имаше во циркусот и една жена што можеше, лежејќи на стомак, да се свие во половината и нозете да ги префрли до лицето; често нѐ забавуваше пушејќи во таква поза); но во циркусот имаше и поинаков став кон техниката: најмногу се работеше на техниката при изведување на точките, а при изведбата на точката техниката мораше да се заборави; во спротивно, се плаќаше со живот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми ја отвори вратата (беше облечена во евтини источногермански фармерки и кошула; внатре беше и сестра ѝ, Светлана); „Добредојде во циркусот“, рече на лош англиски.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Во циркусот женско одеше по јаже. Васко како да ми се потсмеваше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас го победив некогаш силнио Пенчо, му се одмаздив на инспекторовиот син, влегов смело и без пари во циркус, а сега.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Како оној елегантно облечен јунак од вицот, кој се пријавува на конкурс во циркус.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
9. ГЛЕДАЈ ГО НЕ ОГЛАМНИКОТ, АМИ КОЊОТ - штом веќе си џамбаз, трампењето да не ти е криво, знаеш, твојата прескакулица "ОД КОЊОТ НА ТРОЊОТ" сепак за во циркус е, а не и за обичниот живот...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
8. ОД СЕКОЕ ДРВО НЕ БИДУВА СВИРКА - пред оваа разновидност се симиња капа: зар само свирки да трештат во циркус, некое од дрвата ќе треба и за тапан...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Мојот пријател Б.С. ве опиша во сите поединости - му реков на доктор Пачев длабоко уверен во она што го кажувам, а и овие мои зборови ја поттикнаа во мене увереноста дека Б.С. не измислувал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Можеби имаш право - се согласи со мене Господ Саздов кога му ги изнесов моите гледања во врска со приказната за овој случај.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ременот е најдобрата алатка за разрешувањето на таквите случаи - реков - но за точката во циркузот скалпелот бил многу поатрактивен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Вие вистински имате присуствувано на арената во циркузот што го спомнувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во фазонот: „Кажи дали ме љубиш, Марју?“ „Не можам, баш сега серам“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Тој батка работеше во циркус и тоа беше настан како кога човекот првпат проговори од стомакот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И отиде да купи леб, а сите соседи што го сретнаа по пат го прашаа една иста работа: „Беше во циркус?“
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И се израдува. Помисли дека на такво невреме никој не би излегол од дома за да оди во циркус.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Никогаш не извлекувате никакво искуство. Тоа станува смешно. Па мечка во циркус научува да вози велосипед.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)