во (предл.) - фиока (имн.)

И потем ја стави во фиоката и ја заклучи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ете, неколку стихови од Буковски, кого инаку премногу не го сакам, случајно пронајдени на страниците на едно правливо списание, станаа ненаден, но очекуван завршеток на книгата која сега чека во фиоката на издавачот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сакаше да помага секому и можеше да ти положи испит на факултет ако си заглавил, да ти ја тргне одлуката за рушење на дивоградбата во фиоката најдолу, под сите предмети, додека не застари, и да ти најде работа на машина за бришење мермер во Градски трговски центар или на кран на градилиште.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Организери од шарен картон кои можат да се здиплат во фиоки, во мали комоди, во шкафчиња, на полици...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во фиоката со чипканата долна облека.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Го стави дневникот во фиоката. Беше сосем бескорисно да помислува да го скрие, но може барем да знае дали неговото постоење е откриено или не.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Брат му го забележа тоа; се заджа да не ја прати во неврат својата стрпливост. „Една стрнка моли за прием, другар началник“, понизно рече девојката со толку слаб глас што изгледаше дека говори од зад некој ѕид. „Нека причека“, рече брат му и ги собра актите во фиока.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тревата стана и државен спорт се земаше често во радост и зорт инспектори видни дуваа ко стока чуваа неколку резерви во фиока
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Во фиоката од работната маса му го најдоа тефтерот Veritas во кој Мил запишуваше разни работи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ковертот на благодарноста што ја претставуваше во одредена мера и мојата судбина веројатно се наоѓаше во сината папка што иследникот ја оставаше во фиоката од неговата десна страна додека излегував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А идниот пат кога влегував, имав впечаток дека истата фијока е отворена и дека секој момент оттаму ќе ја извлече истата папка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Така си ги расчленуваше поединостите од почетоците на нивната поранешна врска додека ја отвораше третата фиока за да го послужи а потоа наеднаш во себеси заклучи: остави ги спомените, нека седат внатре, во фиокава, а ти бркај си ги задачите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во доцните шеесетти, на елитата одговорна за „контрола на популацијата” стана јасно дека финансиски веќе не се исплати да ги ставаат луѓето во тнр. „дупки” и таму да ги класифицираат во фиоки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Прва тоа го разбра Регановата администрација во Калифорнија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го држиш пиштолот и клечиш на креветот или на подот, и викаш, Вешто ракувам со полу-автоматско оружје. живеам на Еден Еден-Три четири Источен Холи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Си го чуваш пиштолот во фиоката до креветот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако некој ти провали во куќата во три часот наутро, ја креваш телефонската слушалка, бираш 0.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немаш време да избереш 92.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека така се занесував со прекрасни планови, слушнав дека во спалната соба влезе татко ми и бараше нешто во фиоките.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Вака пишуваше: Здраво, Мамо, тато, бато! Супер патувавме, супер се сместивме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го адресирав пликото што го пронајдов во фиоките заедно со другите празни плика и хартии на мајка ми, со надеж дека ќе стигне во Гоа, тогаш кога Игбал ќе биде таму.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И за да се уверам, ја пронајдов во фиоките каде што сѐ си чувам за спомен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја извадив онаа негова фотографија што му беше останата од неколкуте што ги имаше направено за пасош, а не му се допаѓаа, оти не бил убаво излезен на нив, па ги имаше скриено во фиоката, никој да не му ги види, ја извадив од фиока и ја ставив пред себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го испратив веднаш утредента, подготвена на долго чекање на одговорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што убав брат имам, го гледав и си мислев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)