во (предл.) - филм (имн.)

Грета: Да, глумев во филмот на Тики Ди „Кој го изеба Гризли Адамс“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лобо: Не знам, но кога те гледав во филмот на татко ми, тоа толку ме возбуди (Гестикулира со раце)...мислам, самото гледање некако ме запали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Хахаха! (Кон Грета) А ти, да не си глумела во некој филм?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако често дивјачки и нецивилизирано напаѓан од официелните критичарски морони, кои, меѓу нас кажано, во филм се разбираат колку нашиот архиепископ во кик-бокс, ТОЈ сепак не се предаде! (Смеење) А како и нема да биде напаѓан?! Како и нема?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Старецот: Дами и господа! Вечерва се собравме на ова прекрасно место за да му одадеме признание на човекот кој еве веќе 15 години (погледнува кон таванот), фала му на Бога, ја тресе и потресува оваа зачмаена средина! (Се слушаат извици на одобрување)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Беки, кој ја играше главната улога во?... 124 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Прашај.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Да, да. Баш тој Беки кој во филмовите глумеше хоштаплери, што впрочем и не му беше тешко зашто и самиот беше таков.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во сликарството неговиот пат одеше од илустратор и дизајнер до ексклузивен портретист, а во филмот обратно, од езотеричен авангарден автор до продуцент на комерцијални филмови и видео-спотови.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Едни кои сакаат да бидат успешни и комерцијални и со своите работи да влезат во главните текови на културата, и оние кои сакаат да останат таму кадешто се - надвор од општеството.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој претставуваше пресвртница во историјата на театарот, како што тоа во филмот идната година го направи Полноќниот Каубој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имено, после Девојките од Челзи, првиот Ворхолов филм што доживеа комерцијален успех (прикажуван е и во Европа), очигледно е авторовото тежнеење да продолжи во тој правец, т.е. настанува обид за додворување на публиката со постепеното прифаќање на правилата на комерцијализмот, односно во филмовите кои следеа исчезнува меценизмот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој никогаш не ги вплетка веќе постоечките митови во своите филмови (за разлика од сликарската работа), како што тоа го правеа нему сличните по дух авангардни творци, Џек Смит и Кенет Ангер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Паралелно на ова, најекстремен облик на воајеризам во Ворхоловото дело (па и во филмот воопшто) е способноста на маши­ната (механичкото око) постојано и непо­движно да фиксира еден објект осум часа (творецот, односно гледачот на филмот Empire е монструм што ужасно долго без прекин yвери во една зграда).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Девојките од Челзи претставува кулминација на неговото дотогашно творештво и успева да ја заинтересира пошироката публика, но истовремено и да го обележи крајот на неговото занимавање со филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Да бидеш под нечие влијание за да можеш да го пораснеш. мЗачудува, Дејан, што ти со твоите, на прв поглед, анахрони драми а ла Горан Стефановски, неверојатно прецизно се вклопуваш во најновите трендови - посебно во филмот - на екстремно насилство (Стоун, Тарантино, Ферара...) и на тотално пародирање на тие снажни емоции што порано ги нарекувавме патетика а сега, по завртениот постмодернистички круг, пак ни се враќаат, изротирани, да, но јас сепак се чувствувам малку чудно, турци, комити, некоја пикантна фолк атмосфера, па дури и во новава драма, ракија, банални улични мудрости, немотивирано насилство...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во филмовите на американската авангарда имаме наметливо отфрлање и разбивање на сите закони врзани за комерцијалниот филм, не само во однос на естетиката, туку и во однос на чистата техника.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тука се сексуалните и социјалните грешки (јунаците на неговите филмови се на маргините на општеството), потоа фетиш кон другите типични грешки во медиумот и базирање на естетиката врз нив, како и фетишизирање на цивилиза­циските грешки (униформираност, конзу­мер­ ство, отуѓување) и нивно славење.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ама, важно е некој да те усмери.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Улогите всушност се свртуваат: бидејќи авторот само ја вклучува (речиси во сите Ворхолови филмови камерата е фиксна за време на снимањето), тој станува објективен и на самата машина (низ грешки) како и на учесниците (низ инциденти) им дозволува одредена субјективност. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 99
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тавел пишуваше и детални сценарија, но Ворхол не се придржуваше до нив; во случајот на Vinyl тој дури и ги саботираше пробите, па во филмот е видливо дека протагонистите го читаат текстот од off­screen поставените табли (“idiot sheets”). Vinyl е немарен филм, немарен во својата структура, во својата иконографија, техника и изведување; полн е со немарности во однос на ефектот, такашто дури и луѓето кои го почитуваат Ворхол повеќе ги поздравуваат и ги сакаат филмовите на Пол Морисеј, во кои идеалите на вештиот комерцијализам - а тие СЕ идеали во оваа земја - прават доследен напор да забавуваат. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 105
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Заедничко во овие обиди се нивните ограничувања кои се јасно прикажани, и, како и самите резултати, и тие се видливи без никаква мистификација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виден во оваа светлина, Бојс се издвојува како посфатлива иако и не помалку обична фигура, уметник кој го адаптира вокабуларот на авангардата за со современи термини да ги постави оние прашања кои тој ги нарекуваше „суштински прашања” за човековата егзистенција. извор: Art in America, ‘93 превод: Smile 92 Margina #15-16 [1995] | okno.mk ANDY WARHOL o v s t t h ve a l l a a ev ow it, b re er s you e ha meric y sh to do ok ie in A The hen o lo m gs ted. it, w ow t en y ince ] ] t h e h in ven do d h t. ' s t It ing e in w to t, an ut i n runey werdo, ho bout ieel abo th at to feel a you f wh w to how ho okno.mk | Margina #15-16 [1995] 93 М О Т И Ф ИЛ ОЛ ] ВОРХ а та и во т и к а Есте ологијат ди мен а Ен фено овите н филм Ворхол Прв дел - Контекст Ворхол како есенцијален американски творец ги помина сите фази на успех и најразновидните сфаќања за „уметникот”, а притоа суштински не го промени ниту својот почетен став, ниту концепцијата на уметноста.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сега веќе стана јасно дека постојат два вида луѓе кои се занимаваат со контракултура.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ворхоловите филмови од звучниот период се создадени со директен поглед на светот кој не е само алтернативен на оној од комерцијалниот филм, туку порано воопшто не е обработуван ниту во литературата ниту во филмот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Остварувањата што Лимиер ги режираше во периодот од 1895- 1900. (неговата компанија продолжи со производство до 1905.) можеме да ги согледаме како опус со доследни етички принципи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И покрај обидот за елементарна инсенација (на пр. бурлеската Наводене­тиот наводнувач од 1895.), Лимиер во своите филмови негува фактографски документаризам: на расколот Мелиас-Лимиер се базираат двете основни струи во филмот, фикција/илузија и документ/стварност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одговарам: „Тоа е ураниум, и тоа треба евентуално да послужи за правење атомска бомба.“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пред крајот на филмот тие имаат многу убава сцена кога Етел ја жали Алида Вали која ќе биде обесена, додека Лотон станува навистина подмолен...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дури ни Џон Ходиак, кој во филмот играше комунист, не беше сигурен.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да споменеме како забавен детаљ и тоа дека Хичкок во Чамецот за спасување веројатно на најдуховит начин се појавува во сопствениот филм; долго размислувал како да го реши тој проблем, бидејќи во филмот нема масовни сцени, целото случување е ограничено на чамец среде море.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, многу е повпечатливо ако истиот ефект го постигнете по пат на монтажа, бидејќи на тој начин во настанот ќе ја вовлечете и публиката - и во тоа е една од тајните на монтажата во филмот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
•Најдобрите личности во филмот се споредните улоги, судијата, Чарлс Лотон, и неговата жена, Етел Баримор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А единствената причина беше мојата желба да добијам многу визуелни соништа со остри и светли црти, со појасна слика од онаа во филмот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Личноста која во филмот ја играше Алида Вали во романот беше прилично срамна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многу ми се допаѓаше жената 148 Margina #22 [1995] | okno.mk што беше убиена, вистинско девојчиште што по цел ден работи во фабриката за плочи, а исто така и Бруновата мајка која е исто толку луда колку и нејзиниот син.” •Не е ли сета иронија во филмот во тоа што Вокер навистина го ослободува Грејнџер од неговата невозможна сопруга? •Хичкок: „Секако дека е.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Постојат два основни начина на користење монтажа во филмот: монтажа со чија помош се создаваат идеи и - монтажа со чија помош се предизвикуваат емоции.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Обично играм улоги на минувачи, но како да измислам минувачи на океан?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дали Јаже го сметате за еден од своите најексперименталните филмови, во технички поглед? •Хичкок: „Само поради тоа што го напуштив чистиот филм со обидот театарската 146 Margina #22 [1995] | okno.mk претстава да ја извлечам од рамките на сцената, да ја направам подвижна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дишење.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многу кадри на вртелешката ги сними камерата од долниот агол.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А другата тајна е, секако, во поврзувањето на визуелните претстави врзани за поединецот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
ПОДЕЛБА (скаска со поднаслов: Подигра) - Се сретнале Е. А. По и Р. Полански. „Си ја подзалижал косата ко да одиш на подиум“, му рекол По на Полански. „А ти подзалажуваш во приказните ко подлец!“, рекол Полански. „Кога го подзасили тонот подзаличи на тип од подземје“, рекол По. „Па, колку што знам, тоа е и твое подрачје“, рекол Полански и дискретно подждригнал. „Што фураш, Полански, во филмовите?“, прашал По. „Подлогата ми е една мачка“, рекол Полански. „Еден тип“, подмачкува друг тип, го убива, го шиба во подлогата со мачката, става цемент и сѐ подзамачкува!“ „Личи на мене!“, рекол По. „А ти, што фураш?“, прашал Полански. „Нешто ко подмет ми е една подморница“ што полека, од разни подсвесни и подтекстуални причини, се подигнува кон Месечината.“ „Знаеш што, По?“, рекол Полански. „Согледувам: наше поднебје е ПОД!“ „Фино речено, Полански. Драго ми е што подискутиравме“, рекол По. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Можеби нешто од тоа има во филмот (смртта на Рудолф Валентино или Џемс Дин, можеби) и во рокенролот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Панов заслужен за снимањата во Њујорк и секако за делови од музиката во филмот).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ова последното секако е најнепривлечниот аспект на филмот во однос на уметникот кој се зафатил со негова пракса, а особено не за андерграунд уметникот okno.mk | Margina #26-28 [1995] 34 кој честопати во филмот препознава моќно средство за манипулација со масите во рацете на режимот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Што конкретно правеше во филмот?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во филмовите на Гринавеј се појавуваат сите “репродуктивни” медији, почнувајќи од оние најексклузивните, прикажани во самиот чин на создавањето, како што е цртањето во УГОВОРОТ НА ЦРТАЧОТ и внимателната калиграфија во СТОМАКОТ..., во најдословната смисла на авторовиот “потпис” бидејќи станува збор за неговите цртежи и неговиот ракопис, до репродуцирањата по пат на видео- и филмски камери, грамофони (ЗОО), фотоапарати (СТОМАКОТ НА ЕДЕН АРХИТЕКТ, ДАВЕЊЕ ПО БРОЕВИ) и, како што вели Гринавеј, “најбаналните слики” добиени со фотокопир (СТОМАКОТ...).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Презимињата се наведени според абецедниот ред онака како што стојат во Именикот и претставуваат избор од преостанатите деветнаесет милиони имиња. The falls Интересирањето за можностите една филмска енциклопедија да им биде соперник на Каталозите на целиот свет (Whole Earth Catalogues) од раните седумдесети години и уживањето во составувањето списоци поради нив самите, беа идеи што им претходеа на разни проекти обединети во филмот “The falls”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имам нов проект Аусбергенсфелд, што е името на местото кадешто се случила измислена битка, а се споменува и во филмот Уговорот на Цртачот и директно се занимава со анатомија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дури и самото гниење во филмот ЗОО е стилизирано така да не изгледа дегутантно, а размената на материите во СТОМАКОТ НА ЕДЕН АРХИТЕКТ е прикажана исклучително сугестивно (сцената со Креклајт и кучето, како и унисоната смрт и раѓањето на крајот од филмот).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Еден друг важен дијалог во филмот се одвива на следниов начин: “Ја гледам најсмелата и блескава иднина пред нас”; “Јас пак ја гледам најсмелата и опасна иднина пред нас”; “гледам слава”; “јас пак гледам бесчастие”; “го гледам падот на нашите непријатели... го гледам задоволството на нашите непријатели... ќе бидеме богати... ќе бидеме кутри... среќата ќе биде моја... бедата ќе биде твоја... ќе имам злато... ќе имаш смрт...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Настанаа асоцијации - не само на Теоријата за одговорноста на птиците; СНН, за кого би можело да се расправа - во филмот има места за различни мислења - блиско е поврзан со успорената метаморфоза на човекот во птица.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Само една прилика исчезнува меѓу сенките на паркот демнејќи ја следната шанса, следната декаденција: Пријап секогаш е жив бидејќи никакви закони не се грижат околу неговото постоење. Vivian Wu во филмот The Pillow Book Фотографија: Mark Guillamot okno.mk | Margina #8-9 [1994] 43
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потполно е адекватно што оваа „игра со зборови, во огледало“ е последна од серијата во филмот ANEMIC-CINEMA. 192 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со тој нов тип на опис се спасува од заборав бујноста на едно искуство, но и се поткрепува листата на мотивот на загубата и физичкото исчезнување (експлицитна како носечка во филмот “ZOO”, како и во „Стомакот на еден архитект“ и „Давењето по броеви“). okno.mk | Margina #8-9 [1994] 39
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Неговиот интерес за барокот не лежи толку многу во идеализирањето на Италијанските католички уметници, туку во поземските, посекуларни уметници од Север (ова јасно го покажа во филмот од 1989 г.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Позитивистичкиот механички материјализам ретко во некое современо филмско остварување е поткрепен со толку одломки на денешнината, особено затоа што осумнасетовековната поставка во филмот Гринавеј континуирано ја спроведува.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На овој, како и на бројни други примери, од процесуалното нижење на 92 изложени биографии во првиот долгометражен филм „The falls“, до документарните наоди за животните или за колективниот африкански обред во филмот „ZOO“, стварноста станува интензивен феномен внатре во вештачката претстава.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сакав да направам структура што ќе се одликува со механичност, бидејќи веќе во првите четири секунди можете да претпоставите што ќе се случува во филмот, после тоа ништо друго не преостанува. (...) ”Причината и последицата” - во смисла на 18 век и вашиот интерес за него, според Дејвид Хјум, кој зборува за тоа во Истражувањето за човечкиот разум - секогаш се испреплетени со целиот тек на вашите визуелни и нара­ тивни заплети, по пат на броеви, јазични игри и цитати од историјата на сликарството.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Додавајќи го кон сето тоа практичното искуство на работата во филмот, врз документарците, една пост-кавалкантиевска и пост-грирсоновска грижа за тоа колку нештата се вистинити е веродостојни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Очигледно е дека, паралелно со раното појавувањето на неговите симптоми во филмот, неговата болест не е последица на настани што тука се прикажани; Креклајт болеста ја донесува со себе, бирајќи го Рим како своја „духовна татковина” за место на својата смрт.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Касетирањето и обележувањето на наративниот тек и во овој случај е една од режисеровите непрекинати стратегии на броење или врамување (на пример, изработката на 12 цртежи во филмот „Уговорот на Цртачот“).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Насловот ги сугерира лудите дваесетти, Clara Bow, и.т.н На некој начин - всушност, Клара глумеше во филмот со истото име што беше снимен неколку години подоцна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Налик на кинематографски Џенифер Бартлет (Jenifer Bartlett), Гринавеј поставува секоја можна варијација на темата вода, од најлитерарна до најапстрактна, за да создаде кумулативен ефект. (...) Иако ниту една не е експлицитно прикажана, Гринавејовата реинтер­претација на “Бура” содржи три суштински нови идеи. (Сите се објаснети во придружната книга, исто така насловена “Книгите на Просперо”, којашто се смета за иконографски толкувач на филмот.) Првата е да се прикаже Просперо како еден вид драмски писател со натприродни способности, којшто симултано ги пишува дијалозите, ги одигрува сопствените делови и деловите на другите и ја произведува акцијата во филмот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Така во почетокот требаше да биде и со жртвите во филмот “The falls”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На крајот, не можам да завршам а да не го спомнам она фантастично троминутно возење на камерата (без рез), кое следи по едно апсолутно генијално делче во филмот (целото трае околу пет минути, и се одвива во паузата меѓу вториот и третиот „чин“ на таа „театарска претстава“) и кое делумно потсетува и на „Готвачот, крадецот...“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дури и непрекинатото и понекогаш здодевното поигрување со реалноста и илузијата во филмот имаат јака основа во „Бура“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И тука се работи за комплексна игра на идентитетот и на различноста, осцилирачка иронична двојност – истиот оној вид на иронична двојност што му е суштинска на камп-сензибилитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наједноставните од нив сјадриле во себе долга историја и огромна и сложена низа од меѓусебно поврзани значења, значења нераскинливо отелотворени во самата нивна форма или во самиот нивен стил – обликот на славината, наглиот премин од говор во песна што му е карактеристичен на бродвејскиот мјузикл, осветлувањето на лицето на Џоан Крафорд и нејзиниот изговор на репликата што ја искажува гламурозната крајност на мајчинската абјектност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои женски ликови кои се икони за геј-мажите им се мошне одбивни на стрејт-жените (почнувајќи од Џоан Крафорд и Бети Дејвис во филмот на Роберт Алдрич од 1962 година Што се случи со Бејби Џејн?).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Благодарение на настапот на Феј Данавеј во филмот, Џоан Крафорд се издигна на местото Висока свештеница на кампот, а обожавателите не сакаа да слушнат за друго.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, Џуди Гарланд баш и не ѝ беше некоја икона на мојата генерација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сѐ поголемата самостојност на Милдред и економската обезмаженост на нејзиниот сопруг им го растураат бракот и ја туркаат Милдред во врска со сладострасниот, етнички нејасен изданок на едно аристократско, но осиромашено семејство, Монте Берагон (кого го игра Захари Скот, пресно излезен од впечатливо опачното деби како лошиот шпион во филмот Маската на Димитри од 1944 година, заснован врз романот на Ерик Амблер).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Погрешно би било и да се мисли дека се бездушни или бесчувствителни кон ужасите што се претставуваат во филмот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа е причината поради која и предметите на културните студии се до лудило тешки за анализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако бродвејскиот мјузикл може да им биде близок на стрејт-жените на начини на кои не им е близок на стрејт-мажите, иако може да ѝ создава помалку родови неволји на својата хетеросексуална женска публика отколку на хетеросексуалната машка публика353, изгледа дека нема стрејт-женски соодветник на силно самотното, бурно екстатичното, претерано сентиментално детско искуство на мјузиклот што го опишува Д. А. Милер.354 Италијанските вдовици од Фајер Ајленд носат дрег, но не личат на жени, ниту пак имаат таква намера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту во еден миг не претпоставувам дека нивниот однос кон филмот е суден да биде и да си остане однос на неквалификувана ревност, на некритичка, буквална идентификација и гледање во огледало, небаре не се способни да внесат во филмот сопствен камп-сензибилитет.301 Она што го велам е просто дека нивниот однос кон филмот не е нужно, неминовно ироничен; понатаму, филмот силно им ја поттикнува неироничната идентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе треба да го наведеме точното значење на секој од оние кадри.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Додека ја придружува од судницата, чие скалиште го тријат две самопрегорни жени, сонцето им ја озарува светлата иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Филмот што произлегол е поучна, предупредителна сказна за злото на разводот и за русвајот што го предизвикуваат независните жени.266 ‌Проблемите започнуваат кога сопругот на Милдред ја губи работата во текот на Депресијата и кога веќе не може да си го издржува семејството, што на крајот ја тера Милдред да преземе и таа да носи леб на маса и да стане – со тешка, самопрегорна работа – успешна, авторитетна и, најпосле, богата деловна жена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Особено духовит и резок, но инаку сосема типичен, пример за оваа спротивност може да се види во средишниот, програмски разговор меѓу Ник (кого го игра Стив Бушеми) и Питер (Адам Нејтан) во филмот на Бил Шервуд од 1986 г.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А да мачиш дете поради некакви жичени закачалки итн. никако не е смешна работа, макар на некои тоа им изгледало и така во филмот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Какви и да се субверзивните задоволства во филмот, а сигурно ги има многу, нема човек што може да го обвини за политичка прогресивност. ‌Како што се забележувало многупати, Милдред Пирс не е само класична холивудска мелодрама, добар пример за „женски филм“ и ремек-дело на црната серија [филм ноар] од Ворнер брадерс (барем во кадрирањето).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа истовремена коинцидентност на страсната внесеност и на отуѓената збунетост, толку типична за машката геј-култура, е она што ја структурира реакцијата на геј-мажите кон сценава. ‌Се разбира, немам намера да имплицирам дека не може и жените да имаат иронична и оддалечена перспектива кон Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа да ви беше уште пред речиси три децении; слаткиот реганист клубџија, да преживееше, сега ќе ја имаше заминато педесеттата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, нивното уживање во него не исклучува свест за она што во врска со настаните претставени во филмот ги згрозило коментаторите од првата низа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од коментаторите не гледаат ништо смешно во филмот или во изведбата на Феј Данавеј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Запрашан како реагирале мештанките кога ќе ја виделе Честити (женското алтерего на Чез) в црква или во трговскиот центар или кај лекар, Чез рекол дека знаеле дека не е баш она што изгледало дека е: „Ниедна природна жена... не обрнува толкаво внимание на детали“.352 Истата логика важи за некои од другите тука споменати машки геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Изведбата е снимена во филмот од 1995 година наречен Вигсток: Филмот, во режија на Бери Шилс, во кој има и извадоци од изведбите и интервјуа со исполнителите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја објасниме задоволително привлечноста на Милдред Пирс за гејовите, мора да извршиме стилска анализа на речиси секој кадар во филмот, да направиме поцелосна верзија на анализата што предмалку се обидов да ја исцртам за онаа една сликовна низа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број машки геј-културни практики затоа не се мажествени и женствени или „дводуховни“, а и не покажуваат баш комбинација на мажествени и женствени одлики, ниту состојба на половина пат меѓу машко и женско.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште од 1970-тите, како што веќе видовме, геј-мажите си прават генерациски споредби во своја полза помеѓу убаво приспособените геј-тинејџери или луѓето по дваесет и некоја година, кои немаат потреба од геј-култура, и оние, постарине кралици што ѝ се фанатично приврзани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во паузата зборовите изникнуваат од пукнатинките на неизговореното: „И за што се зборува во филмот?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога фура метафизика Маргиналецот секогаш во прв план го потстава дублерот и плус ги зајакнува експресивните средства (прашалници, извичници, болд-букви), ко индијанец што брише трага (само шерифот Дерида лови такви итри типови!)), финта што не успеа да ја провали ни манијакалниот писател Џ. Николсон во филмот на Кјубрик... • Боа Во(н) Гора (другар на Абов Горан) okno.mk | Margina #1 [1994]
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Иста грешка се забележува и во филмовите од тоа време.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Маргиналецот има специјална анти-зомби стратегија: во тајни куферчиња (ко што имаше Мелани Грифит во Shining Through, веднаш покрај исечените прсти на непријателите и контрареволуционерните ТЕКСТОВИ: Дерида, Бодријар, Слотердијк, Фаерабенд, Витгенштајн, Дишан, Ворхол, Џојс, Музил...) и во специјални теглички допола наполнети со специфичен наркофилски етер, се чуваат како смалените глави на декапитираните конкуренти така и одредени восочни фигурички - слика и прилика на локалните зомбии; и игли за коса, фала богу, ко во филмот „Матадор“ на Алмодавар.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Најлоши биле оние што го раскажувале филмот, всушност, кажувале кој е убиецот во филмот со криминална содржина или дали момчето и девојката ќе се оженат откако претходно воделе жежок секс, ако не им купиш од изложените артикли во кошницата од врбови прачки.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека го гледале филмот, добивале желба да влезат во филмот да го запрат нивниот другар и да го прашаат што е тоа што го мачи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Инаку, актерот се вика Ал Пачино и на холивудското небо блесна со филмовите „Серпико“, „Кучешко попладне“, а подоцна и со улогата во филмот „Кум“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека трепереше во исчекување, во нејзината потсвест повторно се појави тој, но и таа, во филмот наречен голема љубов.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И сега, за крајот на приказнава да биде ист како во филмот „Прити вуман“, таа цела ноќ плете скали од надвор на највисоката зграда во градов, за тој, победувајќи го стравот, да се искачи до нејзиниот балкон и да ја побара. За макар уште една недела, нели?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Самата сум била глумица во филмот „Раѓање во седум минути“, во кои сум раскажала два кумановски вица, и во друг филм, кој се случи како песна во свесност, без трошка страв и болка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Денес мене ми е ден за „смир“, значи бакнежи во лифт како во филмот„Љубовниот живот на Будимир Трајковиќ“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Или едноставно реагиравме како она бушманско племе од Африка, кое што во филмот Боговите паѓаат на теме, откако ќе се добере до едно шише од Кока-кола верува дека тоа е знак испратен од боговите?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Бата Живоиновиќ во филмот Големиот транспорттипот со обична пушка кутнува авион.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Наместо глорификација на спортскиот дух, на слетот ѝ одававме почит на една метална прачка и на еден чичко кој беше влезен во филм forever young.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Ми се допаѓа атмосферата во филмот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тупаниците се стегаа во грч, а исколчените очи на симпатичната одмаздничка, како во филмот „Матрикс“, демнеа на најмалото погрешно движење или збор да ме пресечат со црвено ласерско вооружување.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Таквото чувство го имаа и тогаш кога госпоѓа Мариела ја раскажуваше епизодата од филмот “Ден потоа”: девојката, во филмот во улога на глумица, плачеше со спуштена глава врз рамото на својот љубовник, заради објавувањето на нејзините скандалозни фотографии во печатот, љубовникот ја тешеше шепотејќи ѝ дека сето тоа ќе се заборави со утрешниот ден, кога излегуваат новите броеви на весниците, но таа му велеше дека тоа не е така, дека новинарите во секое време ќе можат приказната да ја рециклираат и дека таа никогаш нема да се ослободи од срамот што ѝ е фрлен врз лицето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Додека госпоѓа Мариела ѝ ја раскажуваше приказната за младата актерка во филмот “Ден повеќе”, Ема со левата рака ѝ ја стегаше десната на својата пријателка која лесно беше положена во нејзиниот скут, а својата десна рака во благо движење и ја спушташе на нејзиното лево рамо, гледајќи ја цело време в очи со пријателски чувства кои во мигот се вплотија во она што следуваше потоа: забите на Ема ѝ блеснаа и тој блесок имаше исто значење со она што се слушна од нејзината уста: “Ти си срце”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дијалозите во филмот главно беа во следниот стил: „You, dirty cocksucking motherfucker, what the hell is wrong with you?“, и среде тоа видовме како доведуваат група туристи.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во оргинал тоа требаше да биде наша верзија на Ромео и Јулија и се викаше Рамона и Јулиан, но набрзо тоа го претворивме во филм за град на Дивиот Запад во кој сите до еден беа педери.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во мај одлетавме со Колумбија за Л. А. Преговорите со компанијата течеа сосема лесно додека некој од продуцентите не праша дали Грејт Дејн навистина е неопходна во филмот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Штом го пуштија филмот, Питер на грамофонот ги пушти сите оние работи кои мислеше дека ќе одат во филмот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не ги потценувам јас ниту дилемите на Хамлет ниту пак заебаната ситуација на Едип, но како што би рекол Питу Гули во филмот „Републиката во пламен“: Песна, јунаци!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И еве ме сега, го обиколувам тој простор како Били Кид во филмот на Сем Пекинпо, додека бројките на мојата милјажа растат со хистерична брзина, а од мојот цеде-плеер допираат звуците на песната на Боб Дилан: Деар’с ганс акрос д ривер еимин’ ет ја, Лоумен он јуар треил, хи’д лајк ту кеч ја, Баунти хаунтерс, ту, деј’д лајк ту гет ја, Били, деј дон’т вонт ју ту би соу фри...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Навистина, кое е тоа дете што има две години и гледа филмски јунак во филм што трае два саата?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Паралелно со работните обврски ужива во играње видеоигри, соработува со списанието "Максимум ПЦ", го позајмува гласот во Манга-цртани филмови, а се појавува и во филмот "Биг Лебовски" на браќата Коен.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Илјадници туристи доаѓаат да го посетат ова историско место на фиктивен настан опеан во филмот "Блејд Ранер".
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- И би сакал да го погледам и документарецот за симболите во филмовите на Дејвид Линч. Тоа имате? - Имаме.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Во филмот што се прикажувал се третирале слични проблеми.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Овој филм често се дава во Париз и понекогаш се случува да го гледам и двапати неделно; секој пат си велам себеси: бидејќи го знам на памет, нема да ја следам приказната, ќе го следам возот во филмот... дали возот се движи... какви се рир-проекциите... дали камерата се движи во ентериерот на купето, и секој пат сум обземен од личностите и заплетот така што сè уште не знам како е направен филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Знаете, не можев накнадно да ја внесам во филмот, сè мораше да се сними на лице место, во исто време”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оваа дива желба да го одржи вниманието по секоја цена и, како што тоа самиот го вели, да го создаде, а потоа да го сочува возбудувањето за да ја одржи напнатоста, ги прави неговите филмови многу посебни и неповторливи, бидејќи Хичкок врши влијание и доминира не само врз силните моменти во приказната, туку и врз сцените од експозицијата, во моментните сцени и врз сите инаку вообичаено неблагодарни сцени во филмот силно се чувствува неговиот „ракопис”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Основниот проблем беше што во филмот нема тајна.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ме интересираа вакви и слични работи, и сите ги внесов во филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас секогаш се трудам прво да пронајдам филмски начин за да ја раскажам приказната со меѓусебно поврзување на плановите и кадрите во филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Уметноста на создавање суспенз е истовремено и вештина публиката да се донесе „до шок”, а потоа и самата да учествува во филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дека трите етапи на Хичкоковиот опус се преклопуваат со трите етапи на „општествено- потребното значење” на граѓанското општество се забележува во варијациите на темата „39 скалила”: - во првиот филм, „39 скалила”, јунакот е типичен „автономен индивидуум” и неговата авантура има значење на судир на индивидуумот на чија што страна е вистината, со расипаното, заслепено и т.н. општество: индивидуумот победува затоа што собира доволно сили и снаодливост да истрае на своето, наспроти мислењето на околината - дилема што преовладува во филмот, зашто тоа е типичната дилема на протестантската етика; - во „Саботер” јунакот е сосем „хетерономен” индивидуум; непосредно е преземена истата метода на судир на со вина обележаниот јунак со околината, но тежиштето е инакво: верниот на Институцијата индивидуум е виновен - не заради вината на Институцијата туку највеќе заради вината на елитистичко-индивидуалистичките непријатели на Институцијата - виновен е и целото негово дејствување е насочено кон повторното воспоставување на хармонијата со Институцијата, со владеачкото општествено уредување;
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога внимателно ќе се погледне Хичкоковата кариера, од неговите неми англиски филмови до холивудските филмови во боја, во неа ќе најдеме одговор на неколку прашања кои секој синеаст треба себеси да си ги постави, а од кои следново не е баш безначајно: како да се изразиш на чисто визуелен начин? Margina #21 [1995] | okno.mk 13 Овој човек кој најдобро од сите го пренесе стравот во филмот, и самиот е плашлив и претпоставувам дека неговиот успех е врзан за оваа одлика од неговиот карактер.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога – тој се појавува, не се насмевнува, зборува со нас, а ние забележуваме, а забележуваме дека и тој забележува на нас – дека времето минува.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми заличи на актерка што во филмот носи маска на постар лик.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
“Jasper Johns: Stories and Ideas”, A Year from Monday, стр. 73-84. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 191 Д а не живееше Марсел Дишан, ќе беше потребно да живееше некој потполно налик на него, т.е. да создаде онаков свет каков што почнуваме да го познаваме и доживуваме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За тоа, се разбира, се плаќа одредена сума, и проблемот е решен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тогаш, на среќа, за време на зимските празници 1965-66.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најновиот пример на “tei-in” може да се види во филмот на Алмодавар “Кика”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Благодарејќи им ним, славниот светски произведувач на наочари за сонце Ray Ban забележа голем профит и зголемување на продажбата бидејќи по влегувањето на филмот во кината се појави цела сурија од типови што сакаа да имаат исти “цвикери” како и Том Круз.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа секој што денес носи реј бан наочари за сонце, носи еден иконички знак на дваесетовековната митологија и дел од живата традиција на новата потрошувачка култура. Burbery Секоја есен и во рана пролет луѓето ги облекуваат долгите мантили за дожд, кои се знак за еден неодминлив моден имиџ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден од лошите типови, во потера по главниот јунак, граба едно Југо (!) на улица и со еден заглушувачки звук јури низ улиците.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа предвоена компанија, настаната како специјален огранок на една од најдобрите светски фабрики за стакло Bausch and Lomb, својата популарност ја стекна за време на Втората светска војна кога американските пилоти како задолжителен дел од својата опрема ги носеа и ray ban наочарите за сонце.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Значи, приказната е сосема јасна: некој кој има желба неговиот производ да се види во филм за кој претпоставува дека ќе биде хит или дека ѝ се обраќа на иста целна група, го бара режисерот и го убедува во некој кадар главниот актер или актерка, на некој начин, да го употребат производот за кој станува збор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Спилберг и друг пат го правел тоа; главните херои во ИТИ јадат точно одредени колачиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понекогаш е доволно само производот да се даде на користење, без некоја посебна парична надокнада Сѐ на сѐ, методата е проверена, силна и едноставна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа може да биде привидна негативност, како некаква доброќудна шега на сметка на производот, што на крајот може да испадне и позитивна реклама што се однесува до продажбата, но може да се случи и производот едноставно да биде „покопан“ преку порака од филмот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Последен пример на оцрнување што јас сум го видел е во филмот Врана (првиот гранџ филм, ми се чини).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со ваков став чувствував обврска, од почитување, да се држам подалеку од него, иако го запознав во почетокот на 40-те, а кон крајот на истите напишав музика за неговата секвенца во филмот на Ханс Рихтер “Соништа кои не можат да се купат со пари”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Додека читаше, си мислев колку е прекрасно да најдеш некој толку плоден писател, баш во моментот кога ти беа потребни “звуци” за твоите звучни филмови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Заслуги за тоа секако има и англиската фирма Burbery, која иконичкиот моден знак го претвори во симбол на едно време, специјализирајќи го своето производство врз белите мантили за дожд. Burbery мантилите станаа митска етикета главно поради филмската уметност, особено поради детективските филмови за Филип Марлоу (главен јунак на Чендлеровите романи) или инспекторот Мегре на Сименон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Примери за „product tie-in” има навистина многу.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак, постојат ситуации кога производот во филмот може да се најде со негативни конотации.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предностите над класичното огласување се бројни: 4 пред сѐ, постои мошне силна асоцијација и идентификација со изворот на пораката, т.е. со главниот актер или со самиот филм 4 за разлика од класичниот спот, филмот се доживува многу поемоционално, па и впечатокот е посилен 4 благодарејќи му на претходното, помнењето на производот е поголемо 4 можна е и поголема фреквенција на појавување на производот - може да се појави повеќе пати во филмот, кој, пак, може да се гледа неколку пати 4 кај светските филмски хитови станува збор за изложеност на производот пред огромен број гледачи, така што испаѓа дека цената за тоа е многу ниска.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во педесетите години на веков овие декоративни помагала стекнаа нова популарност поради имиџот на Марлон Брандо во филмот Дивјак и Џемс Дин во филмот Бунтовник без причини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Носталгичен призвук мантилот за дожд стекна кон крајот на педесетите во филмот Казабланка, како особен знак на машкиот карактер на големата ѕвезда Хемфри Богарт.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Штом Рони заврши со читањето, го прашав дали би дошол во Фектори и едноставно би седел во фотелја надвор од видикот на камерата, и би зборувал додека ние го снимаме Марио Монтез во филмот Харлот, и тој рече: „Добро“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, всушност, мене ми се допаѓаше и содржината.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Една од клучните архетипски фигури на поп митологијата, КАУБОЕЦОТ, носел токму такви пантолони.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Значи, имаме и уметнички реклами!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Методата на рекламното делување позната како “product placement” или “prod- uct tie-in” се состои во презентацијата на производот во еден филм или ТВ-серија, но така гледачите да немаат впечаток (да не знаат) дека станува збор за реклама, бидејќи појавувањето на производот е дел од самото дејствие на филмот!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кратки биографски цртички: магистер Кракатау: генијален сликар и вулгарен политички полемичар; едното крило му е малку подгорено па затоа последниве стотина години гравитира кон пингвинска еманација (се дружел како со Бодлер така и со неговиот албатрос; како со Флобер така и со неговиот папагал); феноменален познавач на историјата на сликање на животни; пријателите ги бира според степенот на птицоликост што го поседуваат (П. Вулкански, на пример, 31,3 % од него е клун; остатокот е од вулканско потекло; в. го автобиографското дело Кракатау и Попокатепетл загубени во лавиринтот); магистер Кракатау инаку е еден од најфанатичните заговорници нашата безимена земја да го добие името Маусдонија; зиме живее во оставените штрковски гнезда во Скопје, лете заминува за Келн, кадешто глуми во филмови со препарирани животни; неоженет. доктор Каљостро: неговиот вистински психолошки профил е тотална мистерија иако неколку пати бил на опсежни психолошки испитувања; Апстрактниот Скарфејс и Снежниот Принц се само некои од неговите прекари; за разлика од мг.Кракатау, мг.Каљостро гравитира кон минус, кон мраз.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Повеќето уметници го менуваат само стилот, што всушност не ги одразува промените во нивниот живот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Трагав во брзината на сценаријата, во рамнодушниот одблесок на телевизијата, во филмот на денот и ноќта низ празниот простор, во чудесно бесчувствителниот след на знаци, слики, лица, ритуални обреди на патиштата, по она што е најсродно на еден нуклеусен и денуклеусен свет каков што е нашиот, сѐ до европските дувла.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Слично на она што го направивме во филмот “Светот на Жилберт&Џорџ: Тоа беше само друга форма, мошне добра форма.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секое филмско студио има библиотека од „звучни ефекти“ снимени во филмовите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секако, таа има свои бубачки, но кој ги нема?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сличен список на забелешки се употребува во врска со насилството во филмовите и видео игрите, иако ревијата Time признава дека „не постојат конечни научни истражувања, делумно затоа што е тешко да се одделат ефектите на насилните дејства во видео игрите од оние осакатувања што ги гледаме во филмовите, на телевизија и на градските улици“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 105
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да бидам искрен, никогаш не ми се допаѓала идејата за вечера и кревет по три пијалока, и девојките што се однесуваа како да биле во затвор шест години и излегле токму на време да се нашминкаат и да скокнат во твојата кола.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Противењето во однос на популарната музика го заостри настапувањето на музичката телевизија, што при својот настанок дури меѓу самите музичари побуди многу одбивни реакции.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Родителите и образовните установи се жалат дека младината поминува премногу време гледајќи MTV, а премалку пишувајќи домашна работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со купаќи околу зглобовите, претавме како пливачи за да си ги ослободиме нозете, скоро како да очекувавме плимата да не облие исто како Берт Ланкастер и Дебора Кар во нивната славна љубовна сцена на плажата во филмот „Од овде до вечноста“ - сцена која е толку славна што иако ниту еден од нас го немаше видено филмот, нашите тела ја заземаа истата положба како филмските ѕвезди на песокта и ти нежно ми шепотеше, „Се плашам да не останам трудна,“ а јас тивко ти одговарав, „Не грижи се, имам заштита,“ и продолжувајќи да те бакнувам, ги напипав соблечените кратки пантолони и паричникот во кој со месеци го носев Вулканот како да беше амајлија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сѐ уште бакнувајќи се, му го искинав сплесканиот, исушен омот и тогаш тој ми отскокна низ прстите како федер од часовник и падна во песокта меѓу нашите нозе. Ми се тресеа рацете.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ова е добро, симпатично, како лесно и слатко развивање на романса во филм на Френк Капра кадешто сласта и светлината секогаш победуваат. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 153
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во паника грабав по песокта, го најдов Вулканот, се обидов да го исчистам па да го навлечам без да ја нарушам атмосферата (Берт Ланкастер немаше ваков проблем) и ги почувствував зрнцата песок во него, па удар на молња, и Големото Езеро во позадината се претвори во Тихиот Океан; кожата ти имаше вкус на сол и на настојчивото прашање на моите колкови твоето тело одговори “да”, твоите бутини се отворија како крила од мојата половина додека задишани испливувавме од бакнежот по кој ти молеше Ох, боже, да. . ; да, звучеше остро како крик од болка така што за миг си помислив дека ние веќе го правевме она и дека некако сум го пропуштил моментот кога сум навлегол во тебе, кога сум навлегол на бескрвниот начин на којшто еден млад маж ја отфрла својата невиност, сум навлегол како да поминувам низ портата што води кон остатокот на мојот живот онаков каков што јас сакав тој да се живее, да, но; О, тогаш увидов дека сѐ уште неповрзани претавме во калта и дека имаше песок во Вулканот додека се судиравме сѐ уште посегнувајќи кон совршениот склоп, сѐ уште Овде грабајќи по Вечноста која што ни беше оддалечена само за мало нагодување, само еден милиметар на лево или делче од инча на југ, иако со сето тоа нагодување песокливиот Вулкан се лизгаше и испадна, но ти повторуваше да иако главата ти климаше не-не-сосем-речиси и срцата ни чукаа како луди и ти рече да ДА чекај ... Margina #32-33 [1996] | okno.mk 179
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сосема се внесов во филмот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Толку беше внесен во филмот што по секоја цена сакаше да се оствари.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога типот почна сѐ подлабоко да навлегува во филмот да биде менаџер, да прави модни ревии, ми стана јасно дека се ближи нашиот крај.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сакајќи таа осаменост да ја покријам, влегов во филм да правам добри дела за луѓето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
До таванот! Полн-преполн. Гонцо, како во филмовите!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаеше-како да не, поим немаше, ама кој му е крив што се прави важен па пропушта такви необични нешта како што беше тоа што се случи вечерта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми рече дека времепловите се интересни само на филм, како што е она патување низ минатото во филмот „Враќање кон иднината” и дека ако мајка ми нема против, не би дошол со нас, оти знае тој како ќе изгледало тоа нејзино „носење во детството”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што е ова нашево? Беда!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)