во (предл.) - училиште (имн.)

- Да, во училиште учевме за тоа! – се подсетив.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Козите сигурно го освојуваа градот. Набргу се врати детската врева, децата сега поцврсто газеа, нивните игри беа подолги, успехот во училиштето беше подобар.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дури по долго време и со убедување на учителот, ќе ја согледа својата грешка, и ќе го испрати потоа на школување во Солун.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој говореше за редот во училиштето, за чистотата, за учењето и за другите работи.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А во училиштето исто така бил прв.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Деновите врвеа... Гоце растеше и во училиштето добро напредуваше...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Како што го учеа во училиштето, Гоце стана и почна да рецитира: „Ти на школо тргна дете мое мило, честито, честито, честито ти било!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
за маскенбалот на поголемата ќерка во училиштето за странски јазици и за разговорот со професорот по математика, што ќе ја оставел на поправен испит, а потоа и со професорот по физичко воспитание, оти бегала од часови,
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Веднаш ме кренал на раце и ме однел во инмпровизираната болница што беше сместена во училиштето.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ги затворија во училиштето, а утредента ги однесоа во Лерин, во затвор.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со сопствени очи видов христијански учител кој водеше приредба со еврејски песни на децата во училиштето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Општо земено, во училиштата постои многу добра врска помеѓу Евреите и христијаните”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Крај. Величествено. Рабинот го обзема блаженство и од лесното присуство на Бога и сонот кој оваа ноќ леко паѓа врз него и навестува дека нема да произведува апокалиптични слики.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Чекорите одминуваат, одат по некој друг, добро што не го запре овој вруток од пријатни мисли: „Во училиштето за сиромашни еврејски деца, учениците изучуваат четири јазици: хебрејски, грчки, француски и шпански.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Грот:Дали воопшто очекуваше „Симпсонови” да станат толку популарни? okno.mk | Margina #22 [1995] 123 !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ќе ги препознаете, верувам, овие начела - било да се тие применети порано или подоцна, во училиште или дома.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Извесен број од другарите во училиште цртаа многу подобро од мене и јас знаев дека нема никогаш да можам да ги стигнам, а уште помалку Бил Елдер или Џек Кирби. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Иако беше навистина интересно тогаш да се оди во училиште, поради анти-воените демонстрации, контракултурата и поради забавата што ја имавме како резултат на сѐ ова.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пред една недела, веројатно, беше последен пат: го извикаа во училиштето ветувајќи дека ќе му купат кошула и капа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Часовите в училиште не знам како минав.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Утредента учителот нѐ викна во училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го одведоа во училиштето и цел час го сослушуваа ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Пишуваше поинтересно и повеќе од она што го учевме в училиште.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Утредента Калчо не дојде во училиште.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И еве, дојде денот: денеска Калча стражарно го спроведоа в училиште.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Денеска во училиштето се собравме порано. Коле нѐ проѕва и не преброи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дотрча зазбивано во училиштето и коските ни ги стресе од уплав.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Го видов, чесен збор. Со кметот и уште еден војник влегоа во училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Така е“, се согласи Дејко. „Треба да сме како сите ученици во училиштето.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ми иде да ти се нафрлам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама кога ми се стемнува пред очи, се фаќам за главава - и готово.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дали суровоста на сиромаштијата ја чувствувавте и во училиштето? Во школото немаше богати.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Меѓутоа, откако Младотурците се зацврстиле на власт ги изневериле надежите и ги заборавиле ветувањата дадени на македонското население и НФП.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во училиштата наставата се одвивала на српски јазик, а учителите биле дојдени од Србија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Најдобрите земјишни поседи им биле поделени на српските колонисти додека македонскиот селанец бил исклучен од поделбата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Македонските пратеници се залагале за воведување на аграрна реформа во Македонија, за давање на обласна самоуправа и воведување на мајчин јазик во училиштата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Но тоа не беше сѐ: Весел сѐ повеќе попушташе во училиштето и наскоро се најде во класата на најнеинтелигентните повторувачи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Љубо, ѝ викна Никола на жената, прати ја Садие во училиштето да праша за адресата на протиница. Ќе ѝ честитаме Нова година!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан долго не заспа. Веќе ја доживуваше во мислите претстојната средба со своите родители, веќе се замислуваше повторно во родителскиот дом, во училиштето, меѓу другарите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На 12 години, Фернандо бил испратен од својот вујко, познатиот „Афисионадо“ на коридата, во училиште за матадори.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сакаше утре в училиште да има најубаво маче а мајка ѝ знаеше да црта многу убави мачиња.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И ни вели тој на сите како што бевме собрани во училиштето: кучиња повеќе во селото наше нема да има! До едно мора да бидат поштомени.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сите да дојдат на состанок во училиштето, им порача пандурот на селаните.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Некој го извика надвор од часот, како што често се случуваше (Фискултурецот беше најголем шверцер во училиштето и продаваше секаква стока за мали пари), и тој го определи Павел Земанек да застане до разбојот и да внимава на нив додека вежбаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина имаше сосема класична несреќна судбина до доаѓањето во циркусот: татко алкохоличар кој умрел рано; останале со мајка им, таа и Светлана; двете се истакнувале во партерна и атлетска гимнастика во училиштето, и по наговор на наставникот, почнале интензивно да тренираат со некој познат руски стручњак кој пребегал во Украина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Луција пак, ниеднаш не дојде да нѐ гледа, иако во училиштето се разнесе брзо гласот за нашите акробатски и мотоциклистички способности.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ме праша дали се сеќавам на шампонот со кој сум ја миела косата додека сум била во училиштето; реков дека не.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги отчукав на една стара машина за пишување во училиштето, ги подврзав во картонска корица, ги насловив како Енигма, напишав посвета: „На девојката со коси очи“, на првата страница го оставив мојот телефонски број (Луција ниеднаш не го побара за три години) и ѝ ја испратив по една другарка на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се шушкаше во училиштето дека жена му го изневерила со некој близок пријател и дека се заколнал дека еден ден ќе ги претепа и двајцата, дека ќе ги убие.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој и натаму притискал таа да ме пријави и во училиштето, за одбивањето да ја изведам точката уште еднаш; така, Фискултурецот со мирно срце ќе можел да ми потпише исписница од училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потоа, цел месец ја немаше Луција во училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Прашав, полуцинично (тој „полуцинизам“ веќе беше знак дека не ми е сеедно што почнувам да ја губам Луција, оти таа веќе имаше другари и таму, а не само во училиштето, каде што бев јас!), дали Партијата има намера да организира и кружок по џез и пушење марихуана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Следниот ден, еден ден пред доделувањето на дипломите (имав единаесет петки и една четворка, се разбира, по физичко образование), ме свикаа по телефон во училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од првиот ден, кога влеговме во училиштето, од првиот клас, ѝ ставив до знаење дека ја сакам. Ѝ напишав песна; таа ја доби (на часот по биологија), ја прочита, се вцрви и потем го стутка листот и ми се чинеше дека сака да го сокрие, да го голтне, да го снема.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Заминала дома со плачење, и цела ноќ ги читала моите песни; се проверувала себеси и својата партиска совест, и во песните не нашла ништо посебно штетно за Партијата и здравиот народен дух, освен што и понатаму мисли дека тие песни биле несоодветни за приредбата во училиштето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Го имам доведувано во училиштето да ви зборува за војната - ми објаснува тој. Точно, точно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Боге од Бањи. Не, мајка ми ми нема раскажувано за него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најумешен начин за да се продлабочи уште малку амбисот на недоразбирањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кутрата, не знаеше дека така се однесувавме и со нашите професори во училиштето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Туку ти не си бил никогаш в училиште и незнаеш како е тоа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Сакаше утре в училиште да има најубаво маче а мајка ѝ знаеше да црта многу убави мачиња.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Бевме добри другари и во игрите и во училиштето, а пак како дрвари бевме неразделни.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Септември нè собра во училиштето.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Вечерта кога седнаа сите да вечераат татко му го запраша: - Што има ново в училиште?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И немаше ден афежитките на чело со некоја си Вера да не ги собираат селаните во училиштето и да не им зборуваат дека победата е многу блиска и дека за неа треба да дадат се што имаат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Душа прибраа и преспаа во училиштето, во црквата и во куќите на Лобанчени, а денот го поминаа скриени во шумичките надвор од селото.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Имаше многу ранети. Ги носеа на носилки, на ќебиња, на грб. Ги сместија во училиштето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Знам, - ми рече Марина - и тоа не ме изненади, зашто ми се чинеше дека скоро сите во училиштето знаат, а и сите комшии.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И јас бев изгладнела во училиште, а и на ручекот сосема малку јадев, така што и се придружив.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога се вратив во училиштето приредбата завршуваше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Првите денови во училиште, откако Вера ми стана мајка, се чувствував многу непријатно.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ние ќе останеме во училиштето само со Ели.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не се израдував ниту на пакетчињата со подароци што ги добивме во училиште, ниту на оние што ни ги донесе тато дома.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ели светеше од радост. Таа постојано беше нетрпелива - кога ќе тргне во училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Следните неколку месеци Марина доаѓаше уште попедантно облечена и исчешлана во училиштето, но, со сѐ помалку научени уроци и порасеана на часовите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Марина ја немаше уште два дена во училиштето, но јас не се осмелував да ја побарам, без и да знам самата зошто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
За сето тоа време во училиште на часовите мислев потсвесно на тоа како се чувствувал татко ми кога видел дека сликата е преместена, дали се налутил, дали пак ја вратил на поранешното место.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се поздравив набрзина и со трчање отидов во училиште, зашто беше доцна, без да разберам која беше другата жена со тетка Рајна и што бараше кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Немам време, - реков, - одам во училиште, а пред тоа ја чувам и мојата сестра.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И Ели почна да оди во училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Доцна, работиме во две смени. Подобро ми беше порано во училиштето, можеби, пак ќе се вратам, разговарав со директорот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Првите денови во училиште ми се чинеше дека сите знаат за тоа што ме снајде и ме жалаат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но нејзиното присуство во училиштето се почувствува на друг начин.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Од раѓањето па до венчавката девојките најчесто беа чувани во потполно незнаење за сексуалноста и можеа само нејасно да ги насетуваат нештата; од дома излегуваа само во придружба на мајките или на некој од повозрасните роднини; од нив се криеше секоја претстава за интимните делови на машкото тело и секоја претстава за интимниот однос.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се молчеше насекаде за сѐ што беше поврзано со тој тукушто пронајден збор “сексуалност” – се молчеше во училиштата, црквите и синагогите, се молчеше дома, во салоните и на плоштадите, молчеа весниците и книгите; а како покривање на тој збор служеа и алиштата кои криеја сѐ од прстите на нозете до вратот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мојот поглед ја галеше хартијата; гледав во полните усни, во внимателно зачешланата коса, во замислената линија меѓу веѓите, во очите кои плачеа навнатре, и помислував дека можеби во тој ист миг Рајнер седи во својата соба, и како што јас гледав во тој лист хартија, така тој гледа во црвениот џеб што му го дадов за спомен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога завршија моите болувања, и мама престана да ми повторува дека ќе било подобро да не ме родела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако Зигмунд ќе заминеше во училиште, моите сестри излегуваа во дворот зад зградата, а јас останував близу до мама, ја гледав како работи, гледав во нејзините раце и нејзиното лице додека переше, додека го рибаше подот, додека крпеше, везеше, готвеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рече дека не сум сакала да одам во училиште затоа што не сум можела да ги научам основните работи; рече дека не умеам ни да разговарам па затоа не одам да играм со девојчињата; рече дека сликањето не е за девојчиња.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја беше запомнил мојата желба, и една недела подоцна ми кажа дека во куќата на еден од неговите професори доаѓа сликар кој таму држел бесплатни часови по цртање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Наутро, кога моите сестри и помалиот брат заминуваа во училиште, а Зигмунд на предавања на универзитетот, и откако мама одеше да му помага на татко во продавницата, јас го вадев од под тепихот, каде што го криев, оној лист хартија на кој беше нацртан ликот на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нема сомнение дека најлесно тој ќе го реши прашањето за јазикот во училиштето и во месната управа во тие места каде што живеат патријаршисти со грчки јазик, Арнаути муслимани и католици и Турци муслимани.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Истата тешкотија и во уште посилна форма ќе се сретне при решавањето на прашањето – кој јазик треба да се признае за во училиштата и во општинската управа во патријаршиските реони.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Грците со својата Цариградска патријаршија им го имаат наложено грчкиот јазик во училиштата и црквите на многу македонски краишта, каде што нема Грци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако неколку или сите пропаганди се спротивстават на тие наши барања и настојуваат во училиштата и црквите да се изучуваат и поминуваат само јазиците на пропагандите, тогаш да се преземат општи и енергични мерки против сите и религиозни и национални пропаганди во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако е така, тогаш природно е оти со барањето црковна реформа ќе се соедини и барањето училишна реформа, т.е. Архиепископијата ќе ја земе во свои раце училишната работа и ќе се сообразува во неа со народноста на својата паства; во грчките епархии и парохии ќе се учи во училиштето и ќе се служи во црквата на грчки јазик; во влашките – на влашки; во словенските – на македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
53. Тогаш ќе се избегне конфликтот помеѓу и Грците и Македонците, зашто последниве не бараат тие што зборуваат грчки да имаат во своите цркви старомакедонски јазик а во училиштата сегашниот македонски јазик, ами тоа се бара само за оние што зборуваат македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом е така и штом образувањето на народноста е политичко-механички процес, тогаш се имаат сите нужни услови за одделување на Македонија во самостојна етнографска област: Македонците имаат општа татковина, последнава постепено со реформи се одделува во самостојна политичка целина, во неа има „неколку колца од јужнословенскиот јазичен синџир”, тие колца многу лесно се обединуваат со општото признавање на средното од нив за општо орудие во искажувањето на литературната реч за сите интелигентни луѓе во Македонија и за во книгите и во училиштата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, Патријаршијата ќе сака во поголемиот дел на Македонија со словенско население да го установи грчкиот јазик за во училиштата и во управата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој, меѓу другото, ќе треба да го реши и прашањето за официјалниот јазик, а пак да го оставиме официјалниот, прашањето за јазикот во училиштата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Морам да кажам додека тие разговараа за моето поведение во училиштето, јас нечујно се вовлеков во собата, се стуткав во ќошот во кој мама по обичај ја остава метлата и ги слушав внимателно.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Јас со Зифел-жидот над педесет илјади минатата година лажни пари протурив, па него и го поткажав; сите пари со себе Јулка Шарпентје де Лусињан во Бордо ми ги однесе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И замислете си, јас имав дадено збор, бев сосем верен - Шчевалевска, три месеци до шеснаесет години ѝ недостигаа, таа е уште во училиште, со неа деведесет илјади даваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А Рада кршејќи го своето тело како зелена елка на ветрот ги кршеше срцата на сите во училиштето, но и на оние кои го беа изодиле тој пат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во училиштето веќе на големо се правеа планови за матурската вечер. Кој во што и кој со кого.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите петки откако појде во училиште, ниеден лош збор не слушнавме ниту за нејзе, ниту од нејзе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Истиот тој веќе го имаше многу порано и го достави со молбата во училиштето во Јабука.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На дечињата во училиштето, во кое повеќето беа Македончиња, Рада многу им се допадна и со изгледот, но и со мајчинскиот пристап.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Исто како што јас, како дете на работници, поради одличниот успех во училиштето, ги уживав тие привилегии во оној, другион систем.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Децата од „практични“ причини и за добра организација, а и за да не кршам атер некому и никому, учат во различни училишта, ама сите попат: од Бутел, преку Зајчев рид, во Карпош, во гимназијата „Орце Николов“, па во „Пролеќе“, во училиштето „11 Октомври“ и на крај малото, на Водно, во градинката „Кочо Рацин“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Еден ден дојде кај мене во училиштето дедо ти, изброи рамно сто жолтици и ми го раскажа ова што јас сега тебе ти го раскажувам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако не оставиме да ги осветат грчки попишта, а ние нема да оставиме, ако писмото во црквата биде наше, а не грчко, ако децата во училиштето не учат наше писмо, а не грчко, ако во општината се служиме со наше писмо и наш јазик, црквата, општината и училиштето ќе бидат наши а не грчки, вели Максим Акиноски и ја зема од скутот тутурката која на краевите и на средината е заврзана со црвена панделка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во замена со него, Србите, кога ќе ја завојуваа Потковицата, донесува друг збор, пеќ, и така ги учеа децата во училиштето, да го исфрлат од употреба трускиот збор и да го прифатат нивниот, односно српскиот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но и во училиштата, во писмото, во книгите, во црквите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Обично ги шиткаше библиотекарот во училиштето, или пак некој (класно освестен и неотуѓен од средствата за производство) наставник.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Момчето за кое Ви зборувам ги собираше сите скокалчиња во училиштето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден период попуштив во училиште зашто поради караниците немав време за учење.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да слушав што предаваат, ќе бев подобра во училиштето.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Го даде во училиште за дефектни деца, од таму избега барајќи ги другарите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тие задоволно се погледнаа меѓу себе и газда Таки рече: „Ќерко, така најубо се учи занаето. Не е сѐ само во училиштето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Туку, да ве запознаам, Костадин го знајте, а ова е Петар Димоски, нашио нов даскал во училиштето „ Вук Караџиќ “, свежо вратен од студиите во учителската школа во Скопје. Ова е Томаица, ова е Христина.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Неколку графички конвенции се учат во училиште (како писмото треба да изгледа, како да се напише адресата на коверта, како да се постави научен експеримент или математички проблем); но не се подарува внимание кон учењето на општите принципи на визуелната организација на јазикот коишто би можеле да се употребуваат во различни прилики, ситуации и технологии.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Инаку, во нашето село беше многу весело, имавме две групи свирачи, секоја недела имавме игранка, а кога беше невреме игравме во училиштето и сега ми се чини дека моето тогашно младешко време не би го дала за сегашните млади.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе пораснав за в училиште, прво одделение.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден ден ногата си ја повредив, многу ме болеше и не отидов во училиште.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во училиштето била капитен на хокејската екипа и две години едноподруго го освојувала трофејот за гимнастика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веруваше, на пример, зашто така ги учеле во училиштето, дека авионите се изум на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со внимателно подготвување од мали нозе, со игри и со ладна вода, со глупостите со кои беа хранети во училиштето и во Шпионите и во Младинската лига, со предавањата, парадите, песните, слоганите и херојската музика, природните чувства им беа искоренети.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ беше чис­то и мирно, беше распуст, па немаше ученици во училиштето.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Како што Евреите, кога воведуваат дете во училиште му велат: „Учи се! “ - како она што значи алеф, така и Грците го примија алфа.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
„Во училиштето барај алфа, бој се, вели, од грчкиот јазик! “ Слично на тоа и Св. Кирил ја направи првата буква аз.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Четири години во училиштето седевме во иста клупа. Ве молам... Многу ве молам...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тогашниот учител во селото, кој исто така самоучки се занимаваше со науката, гледаше дека Мил е бистар, љубопитен и надарен, го засака и почесто го викаше во својата лабораторија во училиштето да му помага.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кожата на лицето и снагата му беше ишарана со пишанки, бенки, та Богуле често се слекуваше пред огледало да ги гледа, зашто (онака како што му беа групирани по градите) му личеа на соѕвездијата: бик, овен, голема и мала мечка, ралник, пирустија, стрелец и други соѕвездија што ги учеше во училиште.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И навистина, тој прв стигна во училиштето кога уште ниедно дете немаше дојдено.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тој го разјасни прашањето и собра во училиштето добар број деца.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „И научи, кучката една“ — си велеше мајка ѝ со умот, кога на крајот на учебната година, на свети Кирил и Методи, даскалот Бино пак одржа цел говор за неа пред оние исти родители, пред кои есеноска одржа за нејзиното стапнување во училиштето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Работата беше друга. Тој требаше да појде во училиштето пред Неда, за да може тој да ја дочека, а не таа него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не се замеша во кавгата, но затоа ги викна брата и и Јована да ја остават кавгата и да си влезат во училиштето, бидејќи ѕвончето удри.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога ги прашаше како си поминуваат во училиштето, и двајцата не можеа да се нафалат колку многу Крсте Попов знае и сѐ што знае им кажува само ним.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Новата учебна година почна со призивање на светиот дух преку крштавање вода во училиштето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бино знаеше оти Доста е разбудена жена, ама дури толку, да сака женска челад да праќа во училиште кога од двесте машки селски деца идеа одвај дваесет, не му се веруваше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Друго не можеа да ѝ забележат освен што не беше сплетена „прцле“ та ѝ викаа „стришко“, други ја презираа што оди со машките во училиште и ѝ викаа „машкар-камара бик Стојна“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така, над Нешка се тресеа во училиштето, покрај даскалот Бина, уште тројца браќа: едниот роден, а двата повеќе од родени.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Учена во училиштето да ја сака Франција, низ францускиот јазик, низ божјите пораки, пренесувани од светите лазаристи, со лаичката варијанта, Мајка всушност ја засакува Италија, како земја на својата втора мајка Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Додека се во училиштето, девојките ќе бидат среќ­ни, подготвени за животот, за да ја преземат семејната грижа, одговорноста!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Започна, како никогаш дотогаш, да ја следи мојата работа во училиштето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еден ден, се случи да ја повикаат на родителски сос­танок во училиштето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во нејзиниот ракопис, според моделите на францускиот краснопис, кој со векови се учи во училиштата во Франција, се криеше времето на учењето кај лазаристите, во Солун, се криеја новите настани, кога Мајка го штитеше својот ракопис во долгите периоди на нешколување, соочена со големото семејно бреме, да нѐ одгледа, да нѐ исчува, да нѐ спасува.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И бог ќе биде со нас, макар што во училиштето, со сите средства, нѐ убедуваа дека тој не постои.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ме праша да не сум направил нека­ков проблем во училиштето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кратко траел престојот на Мајка во рајот на детството, во училиштето на солунските Сестри на св. Пол де Венсан, но тој се врежал засекогаш во нејзиниот живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Комисијата влезе во училиштето заедно со учителот и кметот кој од вратата им викна на луѓето да не влегуваат во училиштето, да си одат, да ги остават на мира да разговараат со Комисијата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Полковниците испијанети на свадбата, ноќта ја преспаа во училиштето.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Командантот ги зафати сите простории во училиштето за потребите на штабот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Учителот Стамен заедно со болничарите што беа дојдени од градот, во училиштето гаснеа вар во буриња, и кога ќе остинеше варта ги тераа децата да се капат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Командантот на штабот одеше на положаите над селото, ги зајакнуваше, ги извидуваше движењата на албанските единици по патот Подградец - Корча и кога ќе се вратеше во штабот во училиштето ги фрлаше весниците што му ги даваше учителот да ги чита лут што спорот сè повеќе се заплеткува. Викаше: - Ах, таа наша влада...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Трајче се потсети за она што му го шепна во училиштето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сите мажи да се зберат и да дојдат во училиштето!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Подолу беше Ламбе, оној селанец што му шепна на уво на Трајчета кога ги врзаа селаните во училиштето, да им јави на партизаните.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Како беше во училиште?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Вчера во училиштето цел ден читаа за сонцето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Колку пати кутрата и ќе заплачеше кога ќе дојдеше нејзиниот Трајче, извалкан од глава до петици. Ѝ беше срам и од наставниците во училиштето, од другарчињата на Трајче, па и од комшиите.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
На клупата во училиште никој не сакаше да седи до Трајче.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Уште не одеше во училиште, но со нетрпение ги броеше месеците, бидејќи беше наполнила шест години.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој ден Трајче во училиштето им изгледаше на сите многу чуден.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
На вториот ден Трајче немаше што да облече чисто за в училиште.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Еден ден, веќе сосема оздравена, му рече: - Верувам дека и успехот ти е подобар, мора да си наредил и некоја петка во училиште?
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Сега му е најпотребен татко“, вели Иван Степанович и погледнува кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Алексеј го запишав во училиште! Почна да станува човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не знам што плачење и пискање било во училиштето, но гледам сето одделение, сите деца трчаат кон мене, кон пештерата. Како ли ме виделе?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Часовите во училиштето не знам како минаа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
На свеченоста што се одржа во училиштето по повод завршувањето на училишната година, кога сите ѝ честитаа на Лорета како најдобра ученичка, Аце стоеше настрана.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Такви случаи има кај многучленото семејство, кај војската по касарните, кај учениците во училиштата, во интернатите и на другите места каде што се живее колективно.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
На тие дрвени форми никој не им обрнуваше внимание, никој не ги гледаше, но учителот трепереше од радост кога такво парче ќе најдеше; го вртеше низ рацете, го гледаше, а потоа го носеше во својата соба во училиштето, го оставаше на полицата и седнуваше крај него гледајќи го со часови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се тресеше учителот стиснат со жена му и син му во просториите на училиштето, се тресеа и селаните што тајно преку учителот им носеа храна на неколкуте српски војници скриени во училиштето кои ја имаа изгубено врската со својата единица при повлекувањето за Албанија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сепак, за творец на хепенингот се смета Алан Капров, еден од уметниците кои учествуваа во работата на Кејџовата класа во New School For Social Research (1958...).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Посебен, поинаков и посамосвоен облик на театар претставуваа различните форми на наслојување на повеќе поединечни, самостојни дела поврзани со некој заеднички елемент на структурата (најчесто со ритмот).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предавањата во училиштето за Кејџ беа начин да се направи себеси достапен на сите коишто сакаа да работат со него. (На сличен начин, издавањето на своите книги тој го објаснува како доследно спроведување и проширување на тој принцип кој неговите искуства ќе ги направи достапни до поголем број почитувачи и следбеници).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега им воведоа курс во училиште и некако повеќе го заинтересира од другите предмети, имаше поголема оценка...
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога тетка Олга се симна надолу по скалите, веќе беше спремна за да одиме на гости кај уште една моја роднина, тетка Марија, жена на покојниот братучед на мајка ми и на Олга.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А Бодлер? И него го читале во училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Додека учителката зборуваше почувствува како една капка од мишката ѝ се стркала до појасот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја праша дали го читала Зола и таа кимна со главата, па додаде дека го читале во училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Наредниот ден отиде во училиште, но пред да оди си стави од дезодорансот на мајка ѝ што стоеше во креденчето со работи што ѝ беа забранети - необични шишенца, тенки розови пакетчиња и долги памукчиња.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
д) Што се однесува за нас - најмладите екологисти - укажа дека секоја навидум мала работа е голем придонес за Еколошкото друштво; изградување на еколошката свест низ наставните и воннаставните активности, одржување хигиена во училиштето, во училишниот двор и секаде во градот, во сопствениот двор и во непосредната животна околина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Една недела помина откако ги редија растенијата во училиштето, а веќе требаше и дворот да се подготви за зимскиот сон.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ќе ни пристигне утре - на полноќ, а утре претпладне ќе имаме приредба ќе имаме приредба во училиштето, ама само за нас, бабичке, ние сите првачиња, сме снегулки - во Новогодишната бајка, а Влатко свири во оркестарот...“ сè така нешто зборуваше, додека не заспа во скутот на баба си, а тато Петре ја крена и ја однесе во спалната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Речи обично - по веќе определен ред, веќе видено, познато... редење на столчиња во холот, а тоа значи дека откако ќе заврши приредбата - враќање во училиште... мораше така, немаше друг излез... како наводенети врапчиња се прибравме во холот... а надвор врне, со студен ветер, небаре секој миг ќе заснежи...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ја известија и Еми, навреме да дојде во училиштето во кое како осмоодделенка доби пофалба за учество во литературниот конкурс „Недовршен расказ“ продолжувајќи го расказот „Одгриз на срцето“ од Ката Мисиркова - Руменова.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А вчера Мими била во училиштето „Димитар Миладинов“ каде се одржувала изложба на домашни миленичиња...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Хигиената во училиштето е подобрена, а во дворот се засадени дрвца и трендафили.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Репрезентативно ќе се расправа - а во училиштето ќе учевствуваме масовно.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Соопштението во училиштето си е така. Ако не веруваш, ајде да појдеме до таму и да прочиташ!“ се тревожеше Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во организација на УНЕСКО од 23 до 25 мај 1999 г. во Визби се одржуваше собир на истакнати балкански писатели за изучување на заедничките основи на историјата во училиштата на југоисточна Европа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мора да се сеќавате на некоја песна што сте ја учеле во училиште?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ѓорѓи и педесетина мажи на негова возраст, ги одделија и ги сместија во училиштето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сето тоа е дел од светот на неговиот татко, свет што го поднесувал во училиштето, во црква, на универзитетот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Уште поприкладно е што неговото размислување се врти околу неговото име.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Што ли работат тие кога в училиште сме ние?
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Одењето на излет беше вистинско празнување и за тоа во училиштата се вршеа и сериозни подготовки.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Првиот учител, што одвај, одвај го паметам, беше еден висок, жолт Црногорец, Панта, кој како забаваче ме воведе во училиштето и кој знаеше родителски да ме земе в раце и да ме крене високо, високо, зборувајќи ми дека треба да пораснам дури до небото.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Многу од она што сум мислел да ви го речам кога сум ве среќавал по улиците, во училиштето, по парковите, по плажите - секаде, сум го напишал во оваа книга.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Во својата средина, на улиците, в училиште вие се среќавате со такви галеничиња.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Да не имате утре некаква писмена задача в училиште, или нешто слично такво?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За непријатната случка во училиштето, се разбира, отидов да му раскажам на татко ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Патем го сретнав Нацка, кој денес не беше дојден в училиште и немаше поим што се беше случило.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Лажеш, лажеш, не носиш чанта, и сега не доаѓа дењето, туку ноќето, а ноќе не се оди в училиште, - почна да се инаети.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Знам, учевме ние во училиштето дека таа заради своите убавини и заради белиот бор што само таму расте е прогласена за национален парк, ама дека е толку убава не можев ни да сонувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој ден игравме шах; отидовме во самопослуга да ми купи сладолед; ни пресече студена лубеница по ручекот; ни скина грозје од лозницата над терасата; ми вети дека ќе ми ја залепи гумата од велосипедот; го капевме кучето Синга во пластично легенче, а тетка Јорданка (жената со која живее, а за која јас често го прашувам дали може да се рече дека му е девојка) го триеше со шампон; ми предложи да одам заедно со нив десет дена во Охрид пред да ми почне наставата во училиштето; се радуваше кога му раскажав дека во Тиват ме избрале за втор придружник на Мистер на летувалиштето; ми честиташе што сум бил победник во натпреварот по пливање...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Книгата мене ми беше многу поинтересна кога ја препрочитав како повозрасен, одошто кога ја имавме за лектира во училиштето, - призна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нема да ја бранам од никого кога ќе ја тепаат машките в училиште, да знае!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, ќе ми помагаш ако секој ден запишуваш или ми раскажуваш по нешто интересно од она што ти се случува на улица, во училиште, дома.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Денот беше прекрасен, јунски, наставата во училиштето пред два дена беше завршена, водата на езерото Матка блескаше на сонцето и во неа се огледуваа високите карпи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тато, - се свртев кон него, - не ми е јасно зошто в училиште за планините учиме на толку здодевен начин?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Му ја изрецитирав, со рацете мирно крај телото,(зашто така нему најмногу му се допаѓа, глупавата песничка за ѕвончето што со милен глас нè ловикува в училиште, знаејќи дека ќе му причини задоволство.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дојдоа право кај влезот во земјанката каде што Едо од своето стражарско место не можеше да ги види, но не мина многу и тие пас се вратија кон влезот во училиштето држејќи за мишки некој пристар човек со кусо шајкачно палто, во опинци и со темно-црвени чорапи шарени со црно и бело предено.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека Едо беше на стражарското место на кое имаше скратено време од еден час, милиционерите уште еднаш излегоа и изведоа уште еден човек, сега некој средовечен маж со кече на главата и го однесоа, исто така во училиштето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На Едо му направи впечаток тоа дека првиот човек кого тие го внесоа во училиштето не го вратија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа беше уште еднаш на стража на истото место под земјанката, а утредента пред мугрите стражареше во училишниот двор зад митролезот, пред влезот во земјанката и можеше да види како милиционерите продолжуваат еден по еден а ги ваѓаат луѓето од неа, да ги внесуваат во училиштето...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога се увери дека овој доаѓа по него, милиционерот влезе во училиштето пред тоа свртувајќи се да се увери дека Едо доаѓа по него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пелагија и Перса, секоја на свој начин, ја подготвуваа за есенскиот миг кога требаше да ја однесат во училиштето Браќа Миладиновци за да ја запишат во прво одделение.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не ја потсетува зошто таа не дошла да го донесе Дончо на првиот час во училиштето туку ја испратила Митра, не почнува разговор за тоа што децата не се во едно одделение а не ѝ ни кажува дека на Пеличка ѝ се падна една многу добра учителка, Како онаа од Долнени, сакаше да проговори.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
_____ 9 Ни мајката Перса ни мајката Пелагија не мораа да го молат дедо Господ да направи убаво време во денот кога ја однесоа малечката Пелагија на првиот час во училиштето.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Малечката Пелагија беше сосема подготвена и не ѝ се виде тешко што мораше рано да станува оти во училиштето ги наоѓаше новите другарчиња и насмеаната учителка која како да им беше мајка на сите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Додека Пела и Дончо крај самоделниот ковчег во аголот зборуваат за она што им се случува во училиштето, Чана пласната е во креветот на Пелагија и така легната, гледајќи во таванот, зборува за некој маж под кого она веќе легнала во леите со пиперки, вели Как да ти кажам, мила сестро, цала ма покрива, ха,ха, ха!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ги собраа мажите во училиштето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во училиштето нема никого - сите се скриле“ 121.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Дена дури догодина ќе оди в училиште и најмногу „паѓа”, на приказни и цртежи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Носеше со себе цело ранче со боички, фломастери и моливчиња, блокчиња и боенки, ама бидејќи нашиот „Стојадин” е еден невиден стар раскоп и додека се возевме се тресеше како да ќе се распадне, цртањето беше невозможно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)