во (предл.) - уметност (имн.)

Подоцна, бранителот изјави: „Бренер протестира против моќта на парите во уметноста и со право го прави тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во една неодамнешна студија за развојната улога што ја одиграле старогрчките математичари со цел да се постигне „предност во војна“, John Onians го разгледува вградувањето на милитаризираната свест во Западната културна продукција.9
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таквите размислувања во деведесеттите се поттикнати од неколкумина жени коишто со гестови полни со иронија и цинизам укажуваат на злоупотребата на женското тело во сексуалната индустрија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Телото во деструкциската уметност сведочи за тоа и нуди парадигма низ „телото на отпорот“, приватниот, сложен, значењски систем на Себе - личност која едновремено дејствува во име на индивидуалното и на општественото тело. 7 Yoko Ono: Statemant, Village Voice, October 7, 1971. 8 Eleaine Scarry: The Body in Pain: The Making and Unmaking of the World, 1985. 62 okno.mk „ч.е.т.и.р.и“ Деструкцијата е ендемска за структурите на знаење и културните услови на Запад.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Постои, исто така, и едно карактеристично британско инсистирање на „огледување на светот“ во уметноста, една значајна ориентација кон реализам, кон повикување на принципот на реалност коешто и кај Фројд игра значајна улога при ослободувањето на потиснатото кое функционира во спротивност со принципот на задоволство. 4 Види С.Фројд, Ја и оно, Нови Сад 1994, стр. 97.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Негативноста - и со нејзина екстензија, кога се појавува во уметноста, деструкцијата - се појави за да им пркоси на западњачките општествени и естетски канони за вистина, хармонија и ред.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Разните деконструкциски анализи испишани последниве педесетина година нагласуваат дека не постои објективно, непристрасно стојалиште бидејќи науката е само постапно осознавање дека целокупната човечка мисла, човечкото знаење во целина, носи особен печат и ги пренесува интересите на оние што ја обликуваат. 22 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Беспримерното постигнување на телото... во уметноста е визуелизирање на постојано изменливи, меѓусебно признавачки релации на моќ и потреба, внатре во измените на односот субјект/објект.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа, меѓутоа, исто така е свртено спрема поп-културните мотиви, но овојпат рециклирани низ искуството на поп-артот, значи низ нивното „историско пребивање“ во уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додуша, нивните интервјуа делуваат како паради на лоботомизирани изјави коишто навистина не можат лесно да ги достигнат ниту двајцата браќа од групата Оасис.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој забележува симултана зависност од математичката хармонија, пропорциите и редот во старогрчката ‘уметност на војување’ како и во уметноста и архитектурата, и заклучува дека војната е најважната „тема“ во старогрчкото сликарство и вајарство, како и структурален принцип во архитектурата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Обични крофни, без шеќер. Си помислив дека некому му збоктисале и ги донел. Затоа грабнав една и ја изедов. Беше бајата.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие жени преминуваат од порнографија во уметност и обратно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Метаморфозата на кукла-манекен, како хомологија на телесни трансфор­ мации, во уметноста на овој век е позната уште од распарчените удови на Ханс Белмер па сè до увеличаните фигури на Чарлс Реј.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поставката на дванаесетте внимателно избрани сцени на злосторство од страна на Гмелин ја толкува традицијата на вандализмот во уметноста како серија на редимејди лишени од спонтаност и радикалност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Односот меѓу отворот на непријатност во кружницата на задоволството и „крастата“ што се создава како последица на таквата изложеност, процес е во кој уметноста на деведесеттите често оперира.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Прашањето на сексуалните табуа, каде што, на пример, аналниот однос е најкарактеристичен, се поставува како двојна задача - во смисла на начинот на нивното сексуално практицирање и во смисла на нивното психоаналитичко, симболично значење: усмерување кон себе, кон некое примално задоволство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Комуникацијата, како основна желба на новите британски уметници, овде се остварува и преку порнографија и преку теорија на сликарство, со тоа што првиот „мост“ е понепосреден но никако не го ремети вториот. 182 okno.mk Сликарството на Gary Hume (р. 1962) на прв поглед е чиста спротивност на динамичноста на Харви.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вредноста на сликата всушност е подобрена, со интервенцијата на Бренер: таа доби нешто што ѝ недостигаше претходно.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин и самото уживање во уметноста отворено се деконструира како анално.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сто школски табли се испишани за време на Бојсовото четиринеделно предавање (8 часа дневно) за време на Лондонската ICA изложба „Уметноста во општеството - општеството во уметноста”, - се изложени врз голема крената дрвена платформа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Уметникот во новата, комуникациска ера веќе не си е, како некогаш, доволен самиот себеси затворен во својот микро-свет, туку сега е граѓанин на светот, отворен кон сите култури, традиции и индивидуалности во интеракција. (што не значи дека „изолираниот уметник” е мртов - бидејќи уметноста сепак е осаменичка работа, а мејл-артот само разгорува некои стари жарчиња за односот меѓу уметникот и светот - туку само зборуваме за доминантни модели, како во животот така и во уметноста, како во комуника­цијата така и во творештвото, сè повеќе разбирајќи дека сето тоа е исто и дека она страшно осамено, тогаш, Life = Art на Дишан, денес е толку секаде-присутно што, веројатно, за некоја година, како реакција на „промискуитет­ носта на информацијата и уметноста” ќе се појават „Новите езотеричари” кои, како некогаш алхемичарите, ќе се обидат да сокријат, да сакрифицираат одредени зони од знаењето, иако процесот е толку залауфан што...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виртуелната реалност со интерфејс, именуван како податочна ракавица, симулира духовна рака паралелна со духовното око и со тоа ја постава тактилната перцепција на одлично место во новата естетика на електронскиот медиј. manray 2) Естетизација на движењата, демонстрација на нови научни и философски парадигми Машини, такви и поинакви, индустриски машини и виртуелни „gadgets”: во 20-иот век навлегуваат и во уметноста, влијаат на нејзините стратегии и ги одредуваат нејзините усмерувања.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Најамбициозната Бојсова инсталација која ги користи овие табли, Усмерувачки сили (1974), доминираше во централниот изложбен дел на МОМА.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тука недвој­бено се работи за импликација на Hegel-овиот панлогизам и врз естетското под­рачје и тоа во смисла дека за уметноста е суштествен правиот преод низ духот, што значи дека мора сетилниот елемент во уметноста да биде продуховен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во седумдесеттите и осумдесеттите години, бидејќи поштата сè повеќе служи за испраќање на аудио и видео касети, на компјутерски програми, каталози и разни публикации, нејзината медиска компонента полека доаѓа во втор план во уметноста, а сè позначајна станува самата мејл-арт мрежа и нејзините учесници.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овие сетила не се адекватни за прием на уметноста, бидејќи во смисла на Hegel-овата естетска теорија, уметничките предмети се релативно самостојни, што значи дека им бегаат на сетилните односи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одеднаш токму вклучувањето на „вон”-уметничките техники и нивното естетизирање, односно изолирање од профитните интереси, навлезе на посебен начин во уметноста, којашто се сосредоточи пред сè на светлината и движењето (на пример, луминокинетички ликовни дела) и набргу, врз основа на кибернетичките хипотези во концептите на таквите дела почна да се вклучува и посматрачот (пример, т.н. кибернетички, интерактивни уметнички дела).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овде се раѓа симболизмот, футуризмот, дадаизмот и скоро сите правци во уметноста. Пријатен е амбиентот во овие кафеани.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веројатно и белешкава ќе беше излишна (толку монструозно звучат текстовите од документите) и денес да не се појавуваат борци против “изопаченоста” и “експериментот” во уметноста и за “здравите национални и народни корени”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ом наслов на оригиналот: Hildegard Brenner, Die Kunstpolitik des Nationalsocialismus, Ro- wohlt Taschenbuch Verlag GmbH, Reink bei Hamburg, 1963 62 okno.mk Потсетување: За “изопачено” во уметноста” нацистите го сметаа речиси сето она што во историјата на уметноста денес се нарекува Модернизам во првата половина на дваесеттиот век и што во совремиево вредносно е оценето како најзначајна уметност во веков што изминува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таа содржи некои формални и содржински одредувања што во тогашната Европа меѓу Maerten Van Heemskeck okno.mk | Margina #22 [1995] 9 1520-та и 1650-та требало да се земаат предвид во уметноста и литературата, за да се биде "модерен".
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Елипсата како спротивност на “самозадоволната кружница” во уметноста станува темелна маниристичка форма, како впрочем и нејзиниот пендант, параболата, или, уште повеќе, хиперболата во литературата, односно во маниристичката “парареторика”, каде што соодветните поими (елипса и хипербола) можат да се доведат во врска со оние на Кеплер.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Анаморфозата како мода Време е со сопствени очи да ја разгледаме метафоричката стапица за глувци на двојната сцена во уметноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Можеби тоа се должи на нивното губење вера во уметноста како резултат на еден граѓанско -материјалистички концепт, а можеби и на Скопје - малограѓанинот- убиец кој кога и да почувствува дека некаде во неговото тело се случува некаква креативна дејност, брза да ја искорени, како креативноста да е вирус, бактерија или тумор. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 22
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Мојата позиција за жал нема тежина да “лупам по беднава шведска маса”, но затоа имам засолниште во уметноста осознаена како религија... ако воопшто тоа може да биде утеха во контактот со силните идиоти.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Најлесно може одново да се изгради - во уметноста - со помош на “конкретни” фрагменти.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но, уште еднаш да повториме: овде немаме намера да напишеме една ни приближно потполна “историја на маниризмот во уметноста”, туку се обидуваме да составиме една феноменологија на елементите на маниризмот како придонес кон “проблематиката на модерниот човек”. (...) 1543-та Коперник го објавува своето најважно дело - De Revolutionibus Orbium Celestium li- bri IV.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ова пак нѐ наведува кон уште еден од лајтмотивите на Гринавеј, а тоа е прашањето за оригиналите и копиите во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сепак, интересен е обидот да се одговори на прашањето зошто во поново време експериментите со вештачки поттикнувачки средства најпрво ги започнуваат творците во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Поетот Ален Гинсберг, иако далеку од тоа да се откаже од марихуаната како рекреативно средство, убеден е и во нејзината вредност во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
По сѐ судејќи, изгледа дека особено привлечни за уметниците се промените во состојбите на свеста доживеани под дејство на дрога, бидејќи им ги отвораат вратите на несвесните полиња на човековата психа, а тое се всушност најавтентичен резервоар на креативните потенцијали во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потем ќе требало да се изигра едно оро, за да се сочува здравиот народен дух; потем таа замислила самата да ѝ се обрати на публиката, и да говори за перспективите на народната уметност денес, за лажните и вистински вредности во уметноста; потем рече дека ќе се изведувале рецитации од наши ученици.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Лично верувам дека со својот критички однос кон состојбите опишани во неговиот Календар за годините што поминале, како и со своите актуелни колумни, Трајче Кацаров ќе помогне во создавањето нови и здрави критериуми за проценување на состојбите во уметноста кај нас, иако сум совршено свесна дека сите заедно сме длабоко заглибени во истиот круг на тешко премостливи и речиси непроменливи вредности.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој го манифестира својот вкус и како способност за јавен интелектуален став со кој од еден социо-историски и културен контекст може да се проценува и оценува убавото и вредното во уметноста, нагласувајќи постојано дека „сомнежот и рационалноста секогаш треба да ги држиме будни зашто можеме лесно да бидеме заведени од вербата дека токму ние сме појавата која со својата творечка моќ може да му помогне на театарот да ги надмине кризните моменти“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мислам дека луѓето во нашава Македонија задолжени за промоција на големи имиња во уметноста не сакаат со понудениот избор да бидат само поинакви од другите, од нивните претходници, на пример.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога тој,на неговите студенти во Америка, им кажал дека лично се сретнал со Гордон Крег, со Тристан Цара, со Пикасо, со Албер Ками, ама и со многу други, исто така, значајни личности во уметноста, студентите, изненадени, го прашале дали го познава и Балзак.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сѐ беше веќе измислено во уметноста. Само цитати и толкувања. Ништо ново.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Притоа „апсолутот“ може да се изедначи со она „божественото“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Според тоа, човекот е “animal variae et multiformis et dissolutoriae naturae” (суштество со превртлива, повеќелика и извртена природа).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Либертините, слободните духови, авангардистите... токму овој еротски мотив во уметноста го собираа со сомнителна жар.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Католичката црква во таа смисла е на раскрсница: или во своите манифестации, на пример, и пред литургискиот простор, ќе го преземе поедноставениот, масовно-психолошки там-там на тоталитарноста, под-класицистичкиот стил на мравки, или пак и во таа смисла ќе се идентификува со она неподобното, со она што предизвикува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Оваа постапка се нарекувала “l’agreable illusion”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа заматеност настанува во маниристичкиот пра-порив сексуалното либидо да не се задоволува во и со помош на природата, туку често вон неа, дури против неа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така го зафаќаме пра-дуктусот на тие „прагестови“ на човештвото - во уметноста, литературата, музиката - егзистенцијално, како методика на една нова метафизика или, подобро и појасно: класиката сака „прикривањето“ на „изворите и пратемелите“ да ги направи видливи на „чистина“, а маниризмот сака закривеноста и скриеноста да преовладеат над јаснотијата, т.е. класиката сака да ја прикрие мистеријата во една разбирлива природа, а маниризмот настојува во тнр. идеја да доведе до дејствување на самата прикриеност како таква.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Класика и маниризам Доколку постојат две појавни форми на апсолутот - во уметноста на класиката и маниризмот - обете се поврзани со апсолутното.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(...) Неопитагорејскиот езотеризам во уметноста дејствува некаде до 1660-та, а потоа исчезнува во клановите на тајните сојузи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тенденцијата кон артифициелност во уметноста и литературата � соодветствува на тенденцијата најсилниот порив за доживување да не биде во природата туку во Идејата, во сопствените, “внатрешни” претстави.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во сè има знаци, а најмногу во уметноста.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Само во уметноста тој е кадарен да оди од онаа страна на анималното, бидејќи уметноста е излез кон областите каде што не владеат просторот и времето.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Самоуките Ернст Лудвиг Кирхнер, Карл Шмит- Ротлуф, Ерик Хекел и Фриц Блејл се одважија на преврат во уметноста, кој делумно се објаснувал со нивната убеденост дека желбата во уметноста има предност над знаењето.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Со задоволство го правиме тоа, не пропуштајќи да напоменеме дека меѓу неколкуте работи со кои не се согласуваме во текстот, постои една што консензуално ја прифаќаме токму како дел од некаква „маргинска поетика”: „секоја хиерархија во уметноста е релативизирана”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа истовремено би значело и амбивалентно прифаќање на една артикулирана скепса околу потребата од ликовна сцена воопшто во време кога секаква хиерархија во уметноста е релативизирана. Маргина 36 133 134 okno.mk
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога авангардните движења пропаднаа, општествено конструктивните погледи во уметноста паднаа во немилост, што го предизвика општествениот ескапизам на ортодоксниот модернизам и доведе до криза на темелните вредности во периодот на постмодернизмот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Да го победи стравот тој можеше со тоа што ќе се нурнеше во уметноста, но уметност тука нема...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Музичката понадица е едно од најголемите остварувања на Бах во уметноста на контрапунктот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Целта на здружението е јасна: тероризам во уметноста, ширење на идиотизмот во културата, исмејување и засмејување, одгледување циркузанти за инфилтрација во врвните уметнички институции итн. (за поподробни информации околу здружението на творци љубители на идиотска уметност обратете се на адресата на Маргина.) Како мал прилог кон целите на здружението, и како некаков програмски почеток на неговото дејствување, објавуваме еден текст што се бави со идиотизмот претежно во тнр. западен културен круг, надевајќи се дека кон светскиот глобален фундус на идиотизам и ние ќе приложиме не баш безначаен дел.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Со Пикабија се наметнува фигу­рата на аматерот во уметноста, пот­смешлива варијанта на љубителот на уметноста: „Јас ги надминувам аматерите, јас сум над-аматер.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Пронаоѓач на ready made, професионален демобилизатор на артистичките креда и на наследниот фолклор, човекот кој ја потресе уметноста на крајот на векот влезе во Историјата носејќи ја маската на теориски џелат, леден егзекутор како емајлот на неговата Фонтана, ладнокрвен убиец на последните остатоци од чувствата и инспирацијата во уметноста.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А, смеата, предмет и проекција на идиотизмот во уметноста, одговара најдобро на овие барања: природен и непотчинлив израз на животот, врежан во мигот, не оставајќи друга трага освен споменот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Разбирливо е како идиотизмот, според оваа прва определба, се однесува на модерната во уметноста, на оваа традиција на прекин во чиишто рамки стратегијата на новото се покажува како потребна и доволна.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дури и ако постоењето на тие демагошки наци-неандерталци (сè уште доминантни по кулоарите на смрдливиот пазар кај што всушност рибата се дели!) е некаков историски фатум, трагично е непо­сто­ењето на малку полуциден и посовремен „културен” (уметнички) став кај помладите, трагично е непостоењето на поснажни субверзивни струења во уметноста која речи­си и не е ништо друго освен пресметка со конвенциите, морализмот и демагогијата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И овој текст на одреден начин влегува во маргинската лавиринтична симулација на интерактивност, кореспондирајќи (белки правејќи го тоа!?) со текстот за Идиотизмот во уметноста.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Доблестите на модерниот идиотизмот Концептот на идиотизмот во уметноста доста се приближува до еден поим, кој е туѓ на нашата култура, а тоа е концептот на намо во традиционалното општество аре-аре (на Саломонските острови).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Оттаму и потребата за едно дијахрониско читање на едно генеалошко дрво од различни струи што го поставиле идиотизмот како едно парадоксално заедничко место 22 okno.mk наречено прогресивност во уметноста, парадоксално бидејќи идиотизмот всушност бил планиран да биде маргинален, непризнат и срамен.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Оваа теоретска претпоставка, изразена во многу форми, ќе се наметне како една константа во уметноста на овој век, кој навистина ќе се дефинира како искуство на самиот живот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Значи, оваа статија претставува куса историја на идиотизмот во уметноста, што истовремено треба да биде историја на смешни предлози и, како негативен пример, на она што учиме дека, по конвенција, не треба да се исмева.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Брус Такер ќе го создаде Д.З.В.Н.Х.В.У.: Друштвото за враќање на хуморот во уметноста. (S.F.P.B.I.A.: Society for Putting Humour Back Into Art).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Пред овие триесетина весели и бујни платна, некои луѓе (Андре Бретон особено), заклучија дека бурлескното во уметноста мора да почитува одредени предности.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тука ќе ги разгледаме концептите како што се, на пример, глупоста и будалштината во уметноста.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Неговото дело, што претставува само едно присуство, повеќе еден паразитизам отколку заземање простор, во целост може да го отелотвори овој прв аспект на идиотизмот како поставеност на модерната во уметноста, имено создавањето на една особеност што тешко се разбира и тешко се имитира, Маргина 34 23 поставувањето и покренувањето на една хералдика во прво лице.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Најголем напредок во уметноста на режијата во Америка е постигнат помеѓу 1908. и 1930. година, главно благодарејќи му на Д. В. Грифит (D.V. Grifith).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Всушност, постои тенденција да веруваме дека докол­ку една индивидуа, уметност, култура главниот акцент го става на својот надворе­шен изглед, постојат причини да веруваме дека зад таквиот став се кријат многу случувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите овие квалитети, иако неартикулирани, Кејџ ги наоѓаше во природата, во нејзиниот начин на функционирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На кој начин тој е сѐ уште актуелен во уметноста на 90-тите?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
При своето повторно одење на Black Mountain колеџот, Кејџ со Роберт Раушенберг, Марс Канингем, Дејвид Тјудор, Пол Вилијамс, М. С. Ричардс и со уште неколкумина пријатели го организираше својот прв хепенинг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што се чини како апсолутно непробојно во уметноста на Енди Ворхол всушност е тоа што неговите дела ги прави постојано интересни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
12. Пред четири или пет години разговарав со Хидеказу Јошида. Бевме во возот за Келн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Размислувајќи за J like America and America likes me or ö-ö, можеме да го почувствуваме овој прото- јазик, првиот јазик на суштествата, јазикот на телото, сентиментот, крикот, јазикот на животните, налик на плач на срна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс начна фундаментални прашања во врска со современата политичка и економска реалност: тој го изрази неговото револуционерно мислење за трудот, економијата, индивидуалноста, креативноста како социо-економска револуција, и исто така размислувања за екологијата и мултикултурализмот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс го бараше овој универзален јазик во уметноста. Тој не беше езотеричен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја споменав Херигеловата книга Зен во уметноста на гаѓање со лак; мелодрамски врв на оваа книга претставува моментот кога еден стрелец го погодува самото средиште на метата во потполн мрак.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога Бојс беше во Италија, на пример, тој ја сфати важноста на ситниот бизнис.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој не сакаше да им ја наметнува уметноста на другите и да ја испробува моќта преку мислењето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од книгата ANDY WARHOL - Carter Ratcliff, 1983. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 149 Алан Шварцман Музејот на Енди Ворхол Можеби поради моето не-чувство за архитектура, зградата на Фрик и Линдсеј (позната и како Волквејн компанија за музика и музички инструменти) на прв поглед ме потсетува на магацинот за книги во Далас.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој ги прими многу љубезно, а кога се подготвуваа да си одат, се посоветуваа како би можеле да му го возвратат гостољубието.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Истакнувајќи ја природата како врвен систем на организација на сето постоечко, во чии рамки функционираат нему толку милите и блиски принципи на случајност, неинтенционалност, ненасоченост, промена, повеќеслојност и меѓусебна проникнатост, Кејџ дојде до ставот дека во уметноста е можно да се повлече паралела со природата во начинот на нејзиното делување и дека уметноста треба да ги следи тие принципи, бидејќи единствено така може да стане дел од таа иста природа и животот, кој е инаку нејзина највисока цел и барање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Им благодарам на д-р Волфганг Суцл од катедрата за Мировни студии при Универзитетот Инсбрук во Австрија и Арон Леви, куратор на павилјонот на САД на Венециското биенале на архитектура 2008 и професор на Факултетот за уметност при Универзитетот Пенсилванија во САД, за нивната концептуалната поддршка при работата на текстовите во оваа книга, од рафинирањето на првичните идеи до нивните информативни коментари во разните фази на работа врз текстот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Кристијан Фаур, директор на Технологии за соработка во уметноста при Универзитетот Денисон, Охајо, САД, беше љубезен да ми помогне во обезбедувањето пристап до академските списанија во САД.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Метафора со боја“ „Висок степен на размислување!“ „Филозофија во уметноста, или уметност во филозофијата!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Филозофија во уметноста, или уметност во филозофијата!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Зависно од аголот на гледање некому тоа може да му делува импозантно (1 500 картички текст, неколку стотици графички прилози, неколку стрипа, десетици млади македонски автори со своите први објавени творби, десетици текстови за најактуелните светски трендови во уметноста, теоријата, филозофијата, многу интервјуа со планетарно маркантни личности...), а некому сета работа може да му делува ништожно и безвредно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Бојата има симболичка важност во самата себе?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Макс Ернст некаде околу 1950 год., зборувајќи во Арт клубот во осмата улица во Њујорк, рече дека значајни промени во уметноста некогаш се случуваа секои 300 години, додека сега се случуваат секои десет минути.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Знаеме дека постојат многу различни елементи во уметноста што се важни, дека би било тешко да се напише книга.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Со други зборови, Кејџ се обидува (и успева) да ја избрише разликата или дуализмот помеѓу уметноста и животот (старата дилема на уметникот помеѓу живеењето и творењето), со воведување на живот во уметноста и растопување на уметноста во реалниот процес на светот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Списокот на авторите кои со оваа тема отворија ново поглавје во уметноста е голем, но просторот што овде го имаме е премал за да може да ги опфати баш сите значајни имиња (а и ги има многу).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)