во (предл.) - туѓо (имн.)

Сал со еден чекор го превали ли овој обраснат појас и влегуваш, мајче, во туѓо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред да очекориме во туѓо, за кратко запре колоната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Се случува. Понекогаш зборуваме во туѓо име“, се обиде да се пошегува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зачадената ноќ со многу ветви и избледени ѕвезди му одговори со некој свој недоизјаснет шум - да, Оче Симеоне, и ти си мртов на необјаснив начин; се движиш далеку од животот во мртви простори и проколнат си род на кукавица што те оставила во туѓо гнездо. Мртов!
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И во ноќното одење, тука по угорнините и удолнините планински и таму - во туѓо, којa болка на Фимка е поголема и на жената - непознатата? Која болка е поголема? Која?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)