Рада ги зеде розите и ги стави во тегла испразнета од ајвар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Извесно време размислував дали да ги соберам овие кафеави топчиња и да ги ставам во тегла полна со формалин која Милчо и јас би ја сочувале како документ, но во еден момент почувствував напад на таква апсурдност што неделувањето ми изгледаше како најприкладен однос кон сето тоа.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во подрумот, на скришно место, за не дај боже и за зимница во тегла си чувам - конзервирани сонценца: Првото за украс - на знамиња и слики, вез и масло на платно, прекршено во бранови и над сончогледови полиња.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
И, додека гледам како под фолии насадил цели леи вртипоп, нане, босилок, мајчина душичка, тој ми покажува дека има и сушилница за билките, горд на производството и на погонот за пакување: маса на која една жена од ѓутуре ги меша сувите растенија, ги мери на кујнска вага, ги пакува во теглички и им лепи декларации.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Така, во ова модерно време компотот што нашите баби го испраќаа здравоживо за внучињата, во тегли завиткани со стари весници, се претвори во чај, се разбира без парчиња овошје во него, само вода.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Говор во ќелија Страв од згура, преселба Под весели шешири Со очи што намигнуваат Лице од виолина Пламен крај патот, лежење На постела од музика Што сослушува упорно Будилник на полицата Време во тегла, тајно Прозорецот зинува И дише, длабоко дише
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Јас не знам да мислам. Јас сум истовремено и за и против и воздржана. (Пауза) Јас сум фетус што се прави дека е одговорен за себе. И слободно плива во тегла пред студенти по медицина.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Срцето во тегла го стави и еден, два, три,...потскокна, таму кај не треба.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
— Ако не се врати ќе чуваме в тегла жива риба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А кутрите Евреи, најчесто, велиш, своите скапоцености ги клаваа во ѕидовите, во тегли?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Стига да го поткренеш стаклото кон светлината и златото ќе те огрее.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)