Не само што секој може да биде сопствен двојник, не само што сè може да се споредува со сешто: и најелементарните форми што сè уште ги разликувавме се топат во суштества налик на “брадавица, каша и октопод” од маниристичките украси.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Дикинсон е заинтересиран за оние ‘поп“ подрачја што обелоденуваат појави на масовни невротични состојби.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Човек ќе се понадева да замине, ќе го побара мирот, а потоа тој мир еве го претвора него во суштество тапо и исплашено пред одговорноста на одлуката што им ја соопштил на другите, како единствена и целосна вистина, дека заминува, ни помалку ни повеќе, заради пишување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Така на пример за „Satanic Ritual Abuse“ („Злоставување со сатанистички ритуали“) - коешто во Rod Dickinson: „Анатомија на небеско Британија после една подолга расправа во суштество“, масло на ленено платно, Парламентот со еден декрет на Владата е 213х213 см, 1993 прогласено за „непостоечко“ - Дикинсон вели: „Импликациите се или дека станува збор за заташкување од страна на Владата, или пак дека Владата е во право и дека ние се соочуваме со масовна хистерија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Светот на содржини и светот на форми сега веќе нема никакво значење.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)