Кутрата негова мајка, во болка и во чемер, во страдање и во надеж, не можеше никогаш да разбере што се случило во душата на синот?
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И да не мислите дека ќе имате оправдување во борбите што ги водевте, во крвта што ја пролеавте, во живите рани, во лузните и во страдањата...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сѐ што Татко насетуваше во своите свети книги опкружен со марксистичките и со своите потраги во судбината на својот народ по падот на империите, посебно последните три (Римската, Византиската и Отоманската), и сега во загработ на сталинистичко-комунистичката империја, сѐ што можеше да предвиди, јас како да го откривав во музеите, во театарските претстави, во страдањето на вековно спротивставуваниот менталитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не дозволувајте да ве поколебаат, издржете во вербата своја и во страдањата, па и тогаш кога ве навредуваат, кога ве прогонуваат, кога ви го одрекуваат она што е ваше!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ме одби мене за свој дом, не ме настани во Него, и не се зарадува срцето мое во Господа; и Господ ме остави од денот кога дојде мојот душогубник, оној кој конечно ме фрли во страдање и несреќа: Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Велат дека во страдањето душата поцврсто се држи за телото, но јас веќе сум станала неотпорна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Напротив, тие наоѓаат посебно уживање во страдањето.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Шише вино бело, неиспиено, во страдање самото се испи, фрлено на буниште.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Беше ужасно да се гледа како устата ѝ ја префрла на челото, очите на тилот, а ушите под гушата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Денот ѝ поминуваше во страдање, а ноќите во долга бессоница.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Умееше оваа Мајка, која нѐ надминуваше сите со моќта и со издржливоста во страдањата, да биде убедлива во своето верување.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)