Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Сакам тоа да го правам во стан!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Наеднаш вратата што води до другата соба се отвара и се појавуваат Грета и Дики. 146 okno.mk Грета: Нели ти реков, Дики, овој е во станот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Мими: Не ме интересира!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

После неколку секунди се враќа и го мести шавот на чорапата.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега и јас ќе одам по неа во станот каде што ќе ме очекува.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Јас го притиснав копчето. Одекна ѕвончето во станот на Христина.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Дента кога си одевме од Будимпешта напуштајќи го малиот свет што ние го создадовме во станот на Еца каде што беа сите предци и потомци на дедо ми Митре, Слобода не се појави на железничката станица (Западна страна) која беше оддалечена стотина метри од зградата на Еца!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Го закопавме со ордените на Тито, часовникот со синџирче, лулето, паричникот и руската шубара што сѐ уште ја барам на закачалката во станот во Ѓорче Петров, последниот дом што дедо ни не го доби од Сојузот на борците.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Секогаш имаше пари во паричникот што го носеше во задниот џеб од панталоните.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Умре во 1987 година во станот во населбата Јане Сандански.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Последните месеци додека умираше чичко ни Трајко Кривошеев напишав...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Внатре бевме Кенди, Холи и јас и сите три помисливме дека е луд.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Морам да бидам во претставата, урлаше, ве молам! Сѐ ќе направам!

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

“Дојде во станот на управникот на театарот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

(...) Велветите живееја во стан на Третата улица во Вест Вилиџ.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Изгледаше дека кога станал утрото, добил некоја идеја, а остатокот од денот го поминуваше развивајќи ја - тогаш, на пример, застануваше по еден час и штом пак почнуваше да говори, тоа сигурно беше додаток на развојот на неговата идеја или нејзино расветлување од некоја друга страна, секако, без оглед што сте зборувале во меѓувреме.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тишина... да речам - дури штама во станот... се слуша само рамномерното чукање на ѕидниот часовник.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Стоејќи пред затворената врата од под маицата ја извлеков врвката со клучот и отклучив.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Додека се искачувавме кон третиот кат, мама молчеше. Молчеше и кога влеговме во станот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Заслушувам: тишина... во станот совршена тишина...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Сам отворам - сам затворам... си промрморев, при што не се чувствував ни малкуцка славно, туку со нога ја турнав вратата, сама да се затвори.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Многу тајни изложби беа одржани во Москва во текот на 1960-тите, во станови, за неколку часа...

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Метакот беше трн во око и на младите црвени буржујчиња кои глумеа бунтовност, а живееја во станови од 120 квадрати.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Воодушевен од патетичната глетка, ја слушам неговата песна. кога ќе забележиш дека те нема и продолжиш да чекориш како ништо да не било како сенка залепена на чевлите што одат во место во ритмот на навиките и погледнеш во огледало стакло или поток и кога ќе забележиш дека и таму те нема измени го светот и изненади кај не очекува затоа што те нема Натоварен со желба за муабет и римување, влегувам во станот на мојот буквално стар пријател. 58 Margina #19-20 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Бидејќи, што повеќе гледам една иста работа, таа сѐ повеќе губи од значењето и ти се чувствуваш попразно и подобро. (...)Таа пролет 1963. ја запознав штотуку омажената дваесетидвегодишна убавица Џејн Холцер.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се вратив во станот каде што се собиравме.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ники Хаслам ме однесе кај неа на вечера во станот на Парк Авенија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Пукнав. Не ја погодив чашата. Џоан се струполи.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

“Го запознавме додека работеше како куќна помошничка кај Криси Шримптон”, ми кажа Ники.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Добро го намагарчи! А тој цел ден мислеше на неа, спремаше во станот, се радуваше.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Јане, сине, кај си? Во станот никој не се одзва, можеби затоа што паѓаше самрак.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога Кате и Боге ги доглодаа ѓевреците, и нивното пајтонче дооде исцицувајќи ја последната капка бензин и довлечкувајќи го продупениот олук на ауспухот, Богевци со торбите се втурнаа во станот и веднаш викнаа по децата: - Јано, мајке, кај си?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А пак бидејќи имаше лош карактер, и бидејќи беше себичен, си и гледаше само себе а за другите не му беше гајле реши уште истиот ден да го напушти својот стан под ќерамидата и да се всели во станот од ластовиците.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Во станот ваш избувнал пожар. Да... Детето е само дома...

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Внатре во станот на Џив беше пријатно и топло.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Сигурно се запалило нешто во станот на соседите?

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Знаеше дека ќе се згрее во станот на Џив и дека ќе се расположи.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Британика, спакувана во три тешки пакети, му ја испорачаа во станот токму кога го заврши ручекот и се чувствуваше „презреан“ за да оди да си легне.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Речиси така некако и се најде во станот на Сандра, но нејзината спална каде што таа лежеше на креветот со поткрената глава на две перници, а над неа стоеја, некако празнично облечени, нејзините две сестри и братот, татко ѝ и мајка ѝ која, всушност, му отвори да влезе, како што сега наеднаш се присети на тоа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Неочекувано, за време на новогодишните празници, сопружниците открија дека веќе немаат две исти чинии во станот иако до скоро време имаа два цели сервиси, ако не се сметаат разните распарени чинии.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Вака крупното животно, кога на влезната врата се појавија Гологанови, просто како да не сакаше да дозволи тие да влезат во станот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тоа на господинот Гроздановски не му се допаѓаше, но уште повеќе не му се допаѓаше тоа што кучето не само што не дозволуваше некој друг да го допре, туку очигледно, сè повеќе и повеќе во станот како да не поднесуваше никој друг.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога се врати во станот, не отиде право кај Сандра, туку низ прозорец ги набљудуваше нејзините како си одат со свечен чекор кон црквата во далечината.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Патот на смерноста и понизноста низок е, но кон висока Татковина води; и секој што сака до неа да стигне, по тој пат треба да оди, како Филозофот, нека му е слава вечна во станот небесен!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас го погледнав стрештено, оти првпат бев чул некој друг освен мене да верува во такви сказанија и измислици како што се минати и идни животи овде, на земјава, пред да се упокоиме засекогаш во царството вечно Негово, во станот небесен.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Препис учинивме, умножение од тој запис и го решивме“, рече Филозофот (Не ми беше јасно зошто цело време вели „ние“, кога сам се подвигуваше Филозофот, нека му е слава во Станот Небесен, но и мене ме стави до него, не ме заборави, како Господ што рече: „И каде ќе одам јас, таму и слугата мој со мене ќе оди!“).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој остана да живее со мене во станот.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Стигнавме во станот на Амбросели. Оливие не беше дома.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Не знам што си помисли кога ме виде така збунета, но јас тоа што го помислив беше дека не заборавил ништо, но како да правеше некаква проверка дали сум во станот, дали не повикав веднаш некој да дојде...

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Ми се допаѓа што мојата соба не е во станот на семејството каде што работам.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

А кога Господин Бертран пак го напушти станот со тресок на вратата јас сѐ уште збунета стоев во ходникот и се прашував дали се посомнева дека штотуку излегов од нивната спална соба во моментот кога тој влезе во станот.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

На денот на моето заминување Госпоѓа Изабел не беше во станот.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Ме чекаше на аеродром, а во станот не чекаше Изабел со шишето стар коњак од кој служеше само на специални гости.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

- Се надевам дека нема да ви биде проблем да останете сами во станот.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Еден од двајцата бегалци се вовлекол во станот на Мишел каде што се наоѓало неговото семејство и некои роднини.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, малку подоцна разбравме дека еден Македонец, враќајќи се во станот што се наоѓа во нашата непосредна близина, им бил сомнителен на војниците и тие пошле по него да го уапсат.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Дознавајќи за тоа, жандармите влегле во станот, го фатиле бегалецот, во приземјето го убиле и потоа на улицата го изрешетале со пушки и револвери.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Избезумена, не чувствувајќи ги ударите на секакви работи што паѓаа врз мене, се стрчав назад во станот.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Зедов една од другите слики во станот и закачив на тоа место.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Тоа ти е правниот систем во нашава земја, вели брат ми, и во право е.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ако нишаниш во главата или срцето и убиеш некого, неговото семејство може да те тужи дури и ако тој ти провалил во станот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Правниот систем во оваа земја нѐ третира како стока.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Еве. Совршен Џеб. Овој ќе го сочувам. Значи имам еден.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Неколку дена пред тоа во станот на нашата сестра Роза беа влегле униформирани лица, и ѝ покажале документ на кој пишувало дека станот и сите предмети во него ѝ се одземаат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Остани со мене ноќва,“ рече.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тргнав кон спалната на Цецилија – таму лежеше таа со писмо покрај себе, и празно кутивче таблети на ноќното масиче.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога се вратив, видов како на скутот од мајка се имаа насобрано врапци, и колваа од истрошениот леб.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Полека ја поткренав од столчето, ја внесов во станот и ја одведов до нејзиниот кревет.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Станав, и влегов во станот за да донесам ќебе да ја покријам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во текот на еден преглед, докторите забележале дека се јавува нов израсток во усната шуплина на Зигмунд.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Влегов во станот. Сите врати и прозорци беа отворени – во станот се слушаше само звукот на провевот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Матилда сѐ почесто го оставаше сам дома, кога одеше да купува лекови за Зигмунд, и да ги носи кај него, и раскажуваше дека, кога се враќала во станот, го наоѓала Хајнерле седнат на подот, со отворена шаховска табла, а во рацете ги поземал фигурите и разговарал со нив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сето ова го прави рутинирано и со постојан однос кон сите шумови во станот.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И веќе и сега во становите во Киев гори светлина, од чешмите тече вода, се вршат поправки, улиците се чисти, а по тие улици се вози истиот комунален трамвај. 188 okno.mk

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Човекот никако не ме припушташе, а јас го следев како слепец сѐ до „мојот“ влез кајшто се запативме и по малку се најдовме во станот под „мојот“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

По малку автобусот излезе на “Партизанска” а јас бев задлабочен во проучувањето на плиткоста на смешно свежите лица на наспаните патници кога некој ме фати од назад за рамо и по малку пред мене, недозволено блиску стоеше другарот што ме “всели” во станот. 74 okno.mk “Добар?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Со текот на времето, ако сѐ биде како треба, ќе даде Бог, сѐ одново ќе се изгради.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Потоа, кога по сите оние операции што малку погоре ви ги наспоменав ќе се најдев во станот, почнуваше еден мошне долг период на темна будност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ова беше, фактички, мое прво денско влегување во станот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Бањата вриеше од лебарки и стаорци што, со продолжувањето на векот на темницата во станот, сé повеќе се осоколуваа и имаше денови, односно ноќи, кога во сурии излегуваа од вентилацијата и ко подивени лудуваа низ гарсониерата.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Страшно поразен се качив горе и првпат по неколку месеци не ги направив вообичаените маневри, туку слободно, како човек, влегов во станот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но имаше и фини: ме испраќаа љубезно фрлајќи ми со врвот од прстите водушни бакнежи; но некои врескаа толку силно, што ги собираа и соседите и полицијата; морав да бегам и да оставам сѐ што имав во станот.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Нејсе, во агендата на седумдневниот одмор што си го дозволивме, со сместување во стан во центарот на Охрид, едниот ден беше предвиден за посета на истата Горица.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Откако сѐ провртеа и, бидејќи беше зима, немаше баби на клупи на видик, похрабрите правејќи бучава, божем се работи за најлегално влегување во стан, се обидоа со хебла да го избијат цилиндарот, а не одеше лесно, па нервозниот ја скрши вратата со клоца.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А син му Горан вртеше кругови околу Карпош и Капиштец и го враќаше дома како да е тоа најнормално: „Ете тато, стигнавме на викендичката“, му зборуваше качувајќи се натоварен со телевизорот во прегратки на вториот кат во станот, од кој пред пола час го беше изнесол.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Марија, сама и млада, без работа, во стан од 40 чворни метри, немаше време да тагува дење.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

За скопскиот доктор Во ходникот, како во стан, а не во болница, 3 на 3, сто души секој понеделник.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Истите тие што со задоволство ги таманеше во станот во Скопје, за Ружа секогаш беа промашени, обична помија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Немаше во станот никаква вазна, зашто никој не можеше да очекува толкав букет на дар.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Со отворањето на вратата и влегувањето во станот, таа не престана со делење комплименти.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како би било, по изразот на неговото лице Рада беше сигурна дека веќе се закачил на јадицата - како би било да се преселиш кај мене во станот, и онака по цел ден е празен.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Целата вџасена, во сопчето на потстанарот и таа ја забележа притулената светлина од спротивниот дом: то ест токму од станот на Машиеви, и го виде него, потстанарот, како стои крај прозорецот и гледа во станот на Машиеви.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мајката и трите деца погледнаа во неговиот прозорец.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ноември минатата година го поминав во New York, во станот на една пријателка којашто беше на пат.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Бевме точни и меѓусебно си ги раскажавме филмовите, работите, ги утврдивме делумните идеолошки разлики, таа и понатаму ме прифаќаше како чудесно да ѝ е доволна таа сегашност без причини, без прашалници; речиси не ни забележуваше дека секој будала би помислил за неа дека е лесна или глупава, чудејќи се дури што не се обидувам на истата клупа во кафулето, што на потегот од улицата Фроадво не ѝ ја префрлувам раката преку рамото во тоа прво движење на интимност, што, иако знам дека е сама - помладата сестра најчесто не е во станот на четвртиот кат - не барам да се качувам горе.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Насмевката зрачеше страв, закана, надмоќен подбив. Во станот број 6 лазеше полудување.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Кико и Лена беа основци, живееја со мајка им и ми доаѓаа еднаш неделно во станот што го добив од службата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Кога беа деца со Мартин во станот прибраа едно маче, кое какаше и мочкаше каде ќе стигне.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Внатре во станот, еден сочен глас читаше список од бројки што имаа некаква врска со производството на сурово железо.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше поминало дваесет и два часот кога стигна во станот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И дури сега, по толку време од првото предупредување на сопствената потсвест, седам сама во станот, зад пердето, и се трудам да ги поврзам сите поединости и да го најдам одговорот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Но двајцата избегнувавме да зборуваме за нашите чувства, во станот постојано беше тишина.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Со плачење се враќав во станот на Гаврил.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

При една посета купив убав букет со лалиња и го однесов во станот на Гаврил, го ставив во една вазна на средина од масата, малку да ни внесе позитивна енергија во нашите животи.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Еден ден, малата Андреа Фелдман оставила порака во станот во кој живеела со своите родители.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во станот во Њујорк Јоже често идел да биде близу до другар му Фидел да пафкаат пури со американки а потоа в Белград со млади комуњарки Јоже се прочу ко курвар, пробисвет бркал и црнки од третиот свет на кенијка млада ѝ посеа семе се роди ново кумровачко племе

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Во продолжение ви го пренесуваме списокот на најпознатите појавувања на Хичкок во сопствените филмови. Станар - во сцената во книжарата Хичкок е свртен со грб кон камерата; при апсењето тој е еден од многуте набљудувачи. Убиство (The Murder 1930) - се појавува на патот. Уцена (Blackmail 1929) - во метро чита весник додека од соседната клупа го посматра едно мангупче. Триесет и девет скалила (The Thirty-Nine Steps 1935) - оди преку улица. Млади и невини (Young and Innocent 1937) - на судската расправа тој е еден од фотографите. Госпоѓата која исчезнува (The Lady Vanishes 1938) - за момент се појавува на лондонската железничка станица. Ребека (1940) - стои покрај телефонска говорница од која се јавува Џорџ Сандерс. Дописник од странство (The Foreign Correspodent 1940) - на улица оди покрај Џоел Меккреј. Господин и госпоѓа Смит (Mr. and Mrs. Smith 1941) - на улица оди крај Роберт Монгомери. Саботер (Saboteur 1942) - крај една трафика. Сенка на сомнежот (Shadow of a Doubt 1943) - во партијата карти во возот тој има Full House. Чамец за спасување (Life Boat 1944) - неговата фотографија во профил се наоѓа во огласниот простор на веникот што го чита Вилијам Бендикс. Маѓепсаниот (Spellbound 1945) - излегува од лифтот во хотелот. Озлогласена (Notorius 1946) - на приемот истура чаша шампањско врз душекот. Случајот Парадин (Paradine Case 1947) - носи голема кутија од виолончело. Јаже (Rope 1948) - оди по обоените делови од улицата. 44 Margina #21 [1995] | okno.mk Во знакот на Јарецот (Under Capricorn 1949) - се појавува двапати; на приемот кај гувернерот, и на скалите на владината палата. Трема (Stage Fright 1950) - на улицата зјапа во Џејн Вајман. Непознати во возот (Strangers on a Train 1951) - влегува во возот и носи контрабас. Се исповедам (I Confess 1953) - минува на врвот на големото скалиште (на кое има, како што забележува Трифо, точно 39 скали!) Повикај У за убиство (Dial M for Murder 1954) - еден од учесниците на групната слика која Реј Миланд му ја покажува на Ентони Давсон. Прозорец кон дворот (Rear Window 1954) - во станот на музичарот го дотерува ѕидниот часовник. Држете го крадецот (To Catch a Thief 1955) - покрај Кери Грант, во автобус. Неволјите со Хари (Trouble with Harry 1956) - оди покрај местото кадешто Џон Форсајт се разделува. Човекот кој премногу знаеше (The Man Who Knew Too Much 1956, римејк на Хичкоковиот филм од 1934) - на плоштадот во Мароко. Погрешен човек (The Wrong man 1957) - Хичкок го раскажува прологот на филмот. Вртоглавица (Vertigo 1958) - преминува улица. Север-северозапад (North by Northwest 1959) - трча по автобусот кој му ја затвора вратата пред нос. Психо (Psycho 1960) - стои пред вратата на трговецот со недвижнини, кај кого е вработена Џенет Ли. Птици (The Birds 1963) - со две кучиња излегува од продавницата за животни. Марни (Marnie 1964) - од хотелската соба излегува во ходникот. Искината завеса (The Torn Curtain 1966) - во хотелскиот хол седи со едно дете во рацете. Топаз (Topaz 1969) - на аеродромот седи во инвалидска количка. Лудило (Frenzy 1972) - еден од посетителите при уводното предавање. Семеен заговор (The Family Plot 1970) - неговата сенка на прозорецот од канцеларијата за статистика на жителството.  http://www.filmsite.org/hitchcockcameos.html Margina #21 [1995] | okno.mk 45 46 Margina #21 [1995] | okno.mkR.D. Laing е (анти)психијатар чие културно влијание е големо и неоспорно.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Марко водеше сметка во станот на Су да има шише „џин“ зашто Су само тоа пиеше, по чашка или две, со тоник, „џин-тоник“, како аператив.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Се разбира дека тој покажа интерес за случувањата во Сан Диего, но тоа само го увери дека доживувањата на младите љубовници со ништо посебно не излегува надвор од дури и предвидливиот шаблон така што му беше доволен фактот Едо и Су продолжија заеднички да живеат како што почна во собичката на механичарската работилница на Али во Сан Диего, но сега во станот на Су во улицата „Кинг“, во центарот на Торонто.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ти сега плачи, ќе и рече, после појди во станот и земи го памучниот палјачо. Ќе ја заниша главата.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Појде в болница. Кога се врати, не ја најде во станот. дојде по два дни а оттогаш се поретко го посетуваше и не претчувствуваше, не сакаше да претчувствува, дека, тој, измамениот човек, сознава се, во прегратките на жената се знае...

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Но што стана со другите предмети во станот?

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Некој чука на вратата, се врати пак во станот, кај што беше, во својот мрак, ја заборави планината. треба да отворам. Можеби е така.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Но веќе сме во станот на Виктор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И вратата има свој метален, сив дупликат, кој автоматски се затвора откако ќе се притисне копчето за катот.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Кога нè преселија во станот, таа ја доби најмалечката соба.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Се најдоа пред некоја пресушена чешма... споменик од партизанските денови со срп и чекан врежани во каменот... не се најдоа, туку беа седнати на два стола со грб еден кон друг... како да беа наместени за почетна сцена од енкоја претстава (куклена?)... но тоа воопшто не ги вознемири... напротив, таа поза на вкочанет живот им се чинеше дури обредно-свечена... се вртеа бавно... како во сон... додека не се соочија... со несентименталниот објектив... и додека апаратот чкрапаше почувствуваа... неѕависно еден од друг... нејасно... нешто се менува... и нема да биде онака како што беше... и кога столовите ќе останат празни... а потоа ќе останат празни... а потоа ќе пристигнат следните анонимни седачи... враќањето во колорот, пред телевизорот во станот на г-нот И., е кога ја даваат временската прогноза.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Влезе во станот и не ја виде жена си ниту ѝ го чу гласот, но таа беше таму, па тргна кон столицата сакајќи да остане незабележан, но таа го гледаше додека ја допираше столицата и додека немо седнуваше. Седеше долго така. 85

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Нејзиното сновење горе-долу го побуди во мене сомневањето дека во куќава се случува нешто необично, но дали долу, во месарницата, или во станот еден кат над нашата соба, не бев сигурен.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Она што се чинеше можно, па дури и веројатно, се сведуваше на заклучокот дека жената слегнува во месарницата бидејќи добитокот е премногу гласен и здивен; дека станарите се вознемрени; можеби на некој од погорните катови се одржува и состанок на куќниот совет па од таму доаѓаат барањата стоката да се смири.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Љупка и Сашко се готвеа за годишен одмор, заедно со своите родители. Но, годинава за првпат добија согласност од мајката и таткото да чуваат маче во станот.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Откога слегоа долу, во станот, Зоки скришум се искрадува пак на таванот и почнува да го гони петелот надолу по скалите.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Трчајќи се врати горе во станот и кога ги погледа татко си, мајка си и баба си, го забележа истото она што го откри и во очите на Лидија.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Го бараат Зоки по скалите, пред зградата, на балконот, на долниот кат во станот на неговата пријателка Лидија, а него го нема и го нема.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Зашто – леле! Којзнае што ќе станеше во станот на Зоки Поки, ако овој Фигаро умееше да држи ножици!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

И еден ден, гледајќи од кој кат излетуваат птиците, и низ кој прозорец, луѓето се искачија во станот на Љупчо, тропнаа на вратата, им отвори лекарот кој во тој момент беше дојден кај Љупчо да направи визита и да му ги даде потребните лекови, и тие почнаа да викаат по Љупчо гледајќи го како држи в рака неколку направени птици за да ги фрли низ прозорецот.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Додека не стигне до трисобниот комфорен стан на најгорниот кат, жена му има време уште еднаш стравствено да се прилепи до телото на младиот љубовник, да го турне во лифтот, да се врати во станот и да чека две минути, три.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Ѕвончето заѕвони и по неколку секунди Французинката стоеше во станот на Ѓорѓија во бела маица со кратки ракави на која беше испишано името на некој ресторан.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Пред да ми сврти грб видов дека на работ на едната усна е размачкана со чоколадо.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Не се налутив, - се обидов да се оправдам, ама Мони веќе влезе во станот и ја остави вратата подотворена зад себе, веројатно за да влезам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Влатко успокоен слезе во станот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Мими речиси се фрли во прегратката на дедо и баба - со десната рака ја гушна баба, а со левата дедо и така влегоа во станот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Па ќе сме си разладени како Мешко на ТВ рекламата: Во станот имам планинска клима!“ - имитира Влатко.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Веднаш ќе слезе!“ Набргу излезе Филип, скротувајќи ја со дланки косата: „Се успав... во станот тишина и спуштени ролетни...“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„И рецепти за готвење, и за одржување хигиена - лична и во станот - и тоа е поврзано со чиста и здрава животна средина“, - рече мама Злата.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Н беше ковач. Живееше на крајот од градот на осмиот кат, во стан претворен во работилница.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Џ се скри во фрижидерот, а полицајците ја скршија вратата и влегоа во станот.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Крај нас минуваше чичко Ѓорѓи, комшијата кој живее во станот наспроти нашиот.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Пријатно е во нивната куќа. Голема е, дворот е убаво уреден, над терасата има лозница и сенката е дебела, па не е жешко како кај нас дома во станот.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Можеш да се прскаш со црево ако баш запече, можеш да си играш со Бак, големото куче болчјак, можеш дури и да исчезнеш некаде низ собите.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Да напоменам дека Лима и Стомачето, првата вечер кога излеговме, завршија кај него во станот.