во (предл.) - средина (имн.)

4. ЕНТ. ДЕН Кино сала. Некаде во средината на партерот седат Грета и баба ѝ и јадат пуканки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста (Злобно смешкајќи се): Само ти смеј се, ѓаволче малецко. Само ти смеј се. Маргина 37 115
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Највозвишената глетка што се издига над политичките превирања последниве години - изразот „возвишен“ треба да се сфати во најстриктна кантовска смисла - без сомневање е посебната слика од времето на насилното уривање на Чаушеску во Романија: побунетите мавтаат со знаме од коешто е исечена црвената петокрака, симболот на комунизмот, така што на местото на симболот кој го претставува самиот организациски принцип на националниот живот немаше ништо освен дупка во средината. Маргина 37 9 Маргина
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Работната атмосфера и условите за работа во Синдикатот беа солидни.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во средината на 90-те години во Синдикатот се воведе ново правило – доброволно зачленување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Воопшто не ми е јасно каде хипиците ги нашле сите тие приглупи идеи за „враќање во племе” во средина на 20 век.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А. ми се допадна, продолжи Пол, бидејќи дегените таму остануваат изолирани во нивните куќи во предградието и тоа е толку прекрасно бидејќи е неверојатно современо - луѓе изолирани едни од други...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Некаде подзастануваш нешто да купиш, некаде просто зјапаш и слушаш испомешани дијалози, викања до небото, се втопуваш во средината, која толку многу внесува, та не чувствуваш дека си станал дел од неа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таа претставува грамаден откинат квадратен блок од алуминиум, кој со својата естетска поставеност си го нашол своето место во средината.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И уште нешто, барем тоа така го објаснува чичеронот: една страна на овој голем салон, некаде во средината на ѕидот, има отвори - ситни мермерни решетки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа беше само елемент на административниот идентитет на ќерка им, додека нејзината личност им припаѓаше и на јудејскиот и на германскиот протестантски идентитет, но и на оној на католичкото мнозинство во средината во која сите живееја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во средината на својот живот Петре заживеа, како со својата сушност, со една бела недостижна лика.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но кој ја дочитал сета од крај в крај? И ако ја дочитал, кој е тој да памети на средината сѐ што се рекло во почетокот, и на крајот - сѐ што пишува во средината?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во средината на собата маса покриена со чаршав, на неа ламба и миндер.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
И во средината на книгата имаше две неверојатни страници што се отвораа со наслов „Падот на Св. Тринианс” со многу, многу детален цртеж на училиштето во пламен и на измачените учители и останатите непобунети студентки.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Некаде во средината на овие мрачни записи наоѓаме на занимлива примедба за зимските месеци 1555-та година: во Фиренца владее чума.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Стоеше во средината меѓу Бузо и неговиот помошник Марко и држеше в рака стап со кој мавташе заканувачки кон нас...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Оваа пукна и Расим падна наместо погоден баш во средината на голиот градник.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И тоа ја отпетла манлихерата и почна да стрела, држејќи ги уздите од коњот наврени на левиот лакт.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Двете страници, најубавите беа во средината на книгата...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во осумдесеттите години интензивно работи на своите архитектонски проекти, пренесува многу свои идеи од ликовните уметности во градежништвото, а во средината на 80-те настанува неговата позната „Куќа Хундертвасер (Hundertvaser-Haus) во Виена.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
ПОЧЕТОК НА МАКЕДОНСКИОТ ЕКСПАНЗИОНИЗАМ Појавувањето на Македонците како голема военополитичка сила започнува во средината на IV век пне. во што значајна улога имал Филип II (359-336 г.пне.).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Од крајот на август се преминало кон формирање на дивизии, а во средината на октомври биле формирани три корпуси со корпусни области.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Воените дејствија започнуваат во средината на октомври 1944 До 19 ноември 1944 целата територија на Вардарска Македонија беше ослободена.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
По капитулацијата на Бугарија (9.IX.1944) и формирањето на поголеми оперативни единици (дивизии и корпуси) започнале операциите за конечно ослободување на Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Македонија ја заврши војната со формирани 55 бригади, 9 дивизии и 3 корпуси.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
___ 21 Движењето на отпорот кое непосредно по капитулацијата на Кралската југословенска војска го организирал полковникот Дража Михајловиќ во почетокот се состоело од мала група офицери, подофицери и војници на кралската југословенска војска, исклучиво Срби, кои одбиле да се предадат на Германците во средината на април во реонот на Добој во северна Босна.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Општински одбор на Сојузот на здружението на борците од НОВ - Прилеп, Култура, Скопје, 1978., 239, истакнува дека “во средината на 1942 година, се претполага дека е тоа јуни-јули, по воспоставениот канал на чело со Војче Трбиќ предводена од курир групата пристигнала во Скопје“. 54 PRO HS5/887 55 Ibidem. 56 Ibid. 57 Ibid.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Како резултат на тоа во Скопје во средината на 1945 година бил отворен конзулат, со што престанала работата на британските воени мисии во Македонија. SUMMARY By the beginning of the armed war in Macedonia, October 1941 intil the summer 1943, the British diplomacy was not preoccupied by the Macedonian issue, due to a simple reason that in its calculations regarding the postwar settlement, it had to stay in the frameworks of the Kingdom Yugoslavia. With the beginning of the armed war, the Macednian people ordered in the line weth the nations who had resisted to the fascist expansionism becoming a part of the anti-fascist coalition. Still yet in the mid of 1942 the British Division of SOE in Cairo demonstrated an interest for Macedonia due to the fact that it was interested in disabling the communications along the Morava-Vardar valley, through which some military materials were handiling to the port of Thessalonica, and thereto to the frontiers of the Near and Middle East. In line with the instructions, to help all movements of the resistance in the occupied territories, the SOE representatives immediately started organizing a mission which would go to Macedonia and would probe the terrain for delivering weapons and military equipment to the froups who were fighting. Concerning the policy of the Ministry of ForeignAffairs in Great Britain the frst trials for delivering military missions on the territory of Macedonia were connected to the Chetnik movement. However, such missions in the frst half of 1943 did not manage to fulfill the assigned task due to the fact that the Chetnik movement od the territory of Macedonia was rather poor and consisted of elements oriented to Serbia and without any kind of support by the Macedonian population. The strategic changes both od the African frontier and the Mediterranean and the major role on the Balkans as the only European battlefield had a great influence upon the Britain to change their attitude in relation with the National Liberation Movement (NLM) in Macedonia. Special impact upon the change of such a decision had the imformation received by the members of the British military missions in Albania an Greece for the actions, contacts and collaboration among the bidder and powerful units of the National Liberation Army (NLA) and Partisans Detachments (PD) of Macedonia with Greek and Albanian partisans. The surrender of Italy represented a crucial moment in the change of the British relation towards Macedonia. With the arrival of the British military missions at the Supreme Staff (SS) of NLW and PD of Yugoslavia the same were asking from the SS od NLA as well as the PD of Yugoslavia sending off military missions to all General Sraffs (GS) on the territory of Yugoslavia. However, the endeavor of Fitzroy MacLean to send off a mission on the territory of Macedonia, the superme commander of the NLA and PD of Yugoslavia Josip Broz Tito refused them. But when MacLean told that one of their mission descended in Albanie intending to go to the GS of NLA and PD of Macedonia, Tito in the latter addressed to Svetozar Vukmanovic - Tempo dated October 9, 1944 had pointed out that they had to receive "this member of the English mission" asking grom him a financial support in weapons and military material. The arrival of the first British military missions on the territory of Macedonia coincided with the wide spread development of the NLF as well as passing through a high degree in the organization of the military units and creation of regular military units. As a result of the decision at the Central Committee (CC) of the Comminist Party of Macedonia (CPM) made on August 2, 1943 connected with forming the battalions and brigades, on August 18, 1943 the first Macedonian battalion called "Mirce Acev" was established. Within the month of November the First Macedonian-Kosovo Striking brigade was formed and in December the Second Macedonian Brigade, as well. In the beginning of Ostober (from 1 to 5) on the territory of Macedonia the first British military missions arrived. First of all the mission Monkeywrench led by George Quine had arrived and then od October 5, 1943 the mission Milligatawny came at Crvena Voda, the place where the General Staff of NLA and PD of Macedonia were situated. The last mission had, through the territory of Macedonia accompanied by the Macedonian partisans, to leave to Bulgaria where it shold be connected with the Macedonian partisans, to leave to Bulgaria where it should be connected with the Bulgarian movement of the resistance. On the territory of Macedonia, till the end of the war SOE has sent some missions such as: Abbeville, Bethesda, Brasenose, Conserve, Monkeywrench, Spike and Perseverance assigned into the Macedonian units. By its own emeryday reports they contributed the centers of COE in Cairo and London to follow very carefully both the military and political events in Macedonia, directing the astivities of the missions members to provide necessary military and political information as they could act in due time at the commander of Supreme Staff (SS) of NLA and PD of Yugoslavija Josip Broz Tito, having in mind the protection of eheir own interests on the Balkans. After the liberation of Macedonia, the British military missions transferred into Skopje. A part of them were evacuated, and the rest part remained further informing about the situation in Macedonia, especially for the ideoligical motives by the Macedonian political and military leadership with their purpose to unite the three parts of Macedonia. All this was lasting until the formation of the British ambassador in Democratic Federal (DF) Yugoslavia in the middle od 1945. As a result of that, a consulate was open in Skopje in the middle of 1945, by which the operations of the British military missions in Macedonia stopped.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сето тоа траело сé до формирањето на југословенската влада во март 1945 година и пристигнувањето на првиот британски амбасадор во ДФ Југославија во средината на 1945 година.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во ГШ на НОВ и ПО пристигнува во средината на јануари 1944 година.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во средината на летото 1940 година известителната служба на Велика Британија немала некои поголеми успеси на Балканот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
313 За резултатите од преговорите британската воена мисија Bethesda не известила, бидејќи по формирањето на југословенската влада во март 1945 година и по пристигнувањето на првиот британски амбасадор во Југославија во средината на 1945 година во Македонија бил отворен конзулат314 со што престанала работата на британските воени мисии и информациите пристигнувале по дипломатска пошта.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Не можејќи да ги игнорираат постојаните информации од страна на британските воени мисии и улогата на СССР во афирмирањето на НОВ и ПО на Југославија, СОЕ во средината на 1943 година пристапила кон промена на својата политика во однос на движењата на отпорот и народноослободителните движења.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Со промените кои се случиле во средината на 1943 година на воен и политички план во Македонија: формирањето на ЦК на КПМ, оперативните зони и формирањето на слободни територии, а посебно успешно изведените оружени акции кои биле преземени на територијата на Првата оперативна зона, во британското Министерство за надворешни работи почнале да пристигнуваат извештаи во кои се зборувало за “појава на македонските оружени партизански групи“.81 Таа информација за британскиот политички врв претставувала изненадување бидејќи дотогаш Британците не калкулирале со Македонија како фактор кој по војната би можел да биде самостоен и би претставувал субјект во политиката на Балканот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
На ГШ на Македонија му се придружува во средината на јануари 1944 година.164 Во својот извештај до штабот на СОЕ доставен на 18 октомври 1944 година многу детално е опишано сето она низ што поминал со единиците на НОВ и ПО на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Затоа, прв реагирал Орме Сарџент кој уште во средината на јануари 1945 година побарал југословенската и бугарската влада да се запознаат со британскиот став во однос на федерацијата.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Евлија Челебија, кој престојувал во градот во средината на XVII век, во своите записи за џамијата, ќе забележи: Таа има високо кубе и минаре и многу личи на минарето на Аја Софија во Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И пред евидентно да се покажат тоталитарно-националистичките тенденции во СФРЈ, некаде во средината на осумдесетите ликот на Адолф Хитлер веќе беше „модел“ на некои мои дела.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Од таванот украсен и ишарен во средината и на четирите ќошиња со длабока, на орево дрво, изработена резба, висеа големи гроздови миск, лисиче, каланпарај и друго грозје зачувани уште од есента, повеќе за личнотија, бидејќи за јадење се пазеше во мусандрите одбрано грозје.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тука е и инженерот Александар, повоздржан е, таков му е карактерот, но пресреќен е што се нашол во средината и во настан за кој никогаш не помислувал дека може да се случи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Според Фоте, бараките беа исти; со тоа што во попристојните простории кај влезот беа сместени професорите (а тогаш надгледниците) а во поголемите простории во средината студентите (тогаш затворениците), додека низ мрежестите стакла на прозорците немиени со години провираше по некој ќунк зинат за воздух; ако имаше ќумбе под него, тој можеше и да издишува нешто како топлина, кога веќе снагите на жителите во бараките беа исушени од внатрешно согорување.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во Европа, коката почнала да се употребува во средината на деветнаесеттиот век, кога германските хемичари Фридрих Гедак и Алберт Нојман го изолирале главниот алкалоид од лисјата на растението, познат како кокаин.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Марија „крената на облак“ е Богородица на Вознесението и, навистина, како во традиционалните иконографии поврзани со Вознесението на блажената Девица Марија, „Големото Стакло“ е поделено на два дела, земен и небески: на горната половина, облакот со трите квадрати (облакот на Светото Тројство), ја прифаќа “mariee” или “Marie”; на долната половина паралелопипедот во перспектива (во средината се наоѓа Марија која се вознесува), потсетува на празен саркофаг од сцената „Вознесението на Марија“, околу кој се собираат сите присутни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овие беа вообичаени места на цивилизацијата, во кои тој беше роден и израснат, и никогаш не му паднало на ум колку анахрони беа неговите верувања и замисли во средината на овие рутински изуми на механичката ера.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Филозофот пристапи, ја осветли книгата и ние видовме верно, како и во ливчињата на отец Мида што стоеше сведоштво: писмото на записот сосем непознато беше, а записот имаше форма на клопче; само во средината на клопчето една буква се одделуваше од другите, по форма и боја: тоа беше буквата Ж, истата онаа поради која добив шлаканица во семинаријата, од Писмородецот!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Среде одајата, непознатиот нејзин градител, или пак, оној кој го донесол записот, на подот изобразил слика на огромен црн пајак, поставен точно во средина на пајажестата мрежа; среде пак грбог на пајакот имало едно бело крвче.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем се претворија во клопче од букви, а во средината на клопчето стоеше, вжарена буквата „Ж“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во средината бев јас на својот Ѕвездо. Зад мене, на десетина чекори, јаваше и си свиркаше Орде.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Веднаш ме облева ритмичен машки мрмор: во средината на просторијата диво танцуваат дервиши.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Некаде во средината на долгата редица некој запеа, но никој не ја прифати песната што требаше да додади храброст и бодрост.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Дваесетина метри понатака – раскрсница. Во средината - црквиче.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Скоро во средината на оваа улица.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Старото село било изградено во средината на сега непостојното планинско езеро.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Штом слушна дека започнуваме разговор за Софи, рече: “Нема поголема несреќа од тоа да се надживее сопственото дете.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го видов првпат по смртта на Софи, брат ми седеше неподвижен, со погледот закован некаде во средината од масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бидејќи јас сум во средината, ко што реков, меѓу Адот и Рајот, кај мене тие си постојат, ама видливо.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ќе се рече, во средината на Македонија Срби нема.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како што во една држава има државен центар, којшто најдобро е да се наоѓа во средината на државата и кон којшто се собираат сите конци од државниот живот, исто така и во јазиковните или областите од сродни наречја треба да има еден центар, којшто по неговото значење треба да се однесува кон периферните наречја и говори така како што се однесува центарот и престолнината на државата кон крајните окрузи и околии.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Евтина светкава дискотопка се вртеше во средината на салата, а кога очите му се навикнаа на темнината, тој виде дека местото е полно со мажи, сите седнати по двајца-тројца во сепареа слични на нивните.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Музиката доаѓаше од групата што свиреше на поткренатиот подиум, тројца мажи во исти костуми со дупло закопчување.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Камбаните почнаа да чукаат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го помилува по образот и му ја стегна раката пред да му се врати на својот маж во средината на семејната фотографија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во средината на седумдесеттите години од минатиот век, киното во моето мало место беше поголемиот односно најголемиот прозорец свртен кон светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога не ќе најде никого таму, се враќа пак во средината на собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
При влегувањето на младенците во брачната соба ѝ ги зимаат лебовите на Антица, како и свеќите на обајцата — Антица и Николаќија, ги забиваат во средината од лебовите и така ги оставаат на јашмакот од оџакот.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Оваа загуба на природата како отпор и побуда води кон загуба на персоналноста, може да доведе до недоразбирања во средината и до исчезнување на било какви односи со другите - сè едно дали тие се религиски, метафизички, политички, социјални или еротски.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така постојат “фалусни” портрети на Русо, Мирабо и други).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
” слушнав кога ја кренав слушалката еден студен ден во средината на декември, “Ало, ало!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Едно одделение од оние борци во англиска, или германска, или италијанска, или измешана од сите униформа, со шмајзери на градите, одело секогаш околу него, едно одделение партизани, штотуку слезени од шумата, по пустите голомразни улици на таа есен, кои во вечерите се исполнуваа со митинзите, баклјадите и демонстрациите, а во другото време оној се шетал низ тие улици и ретко кога излегувал без својата охрана, без тие добри, наивни борци, ослободители, со долги коси одзади, со реденици, оние што се фотографираа сосе шмајзери по црвоточните фотографски работилници, а нивните фотографии мрзнеа по излозите, избоени со мастилави бои, вплетени во некакви срца, или излепени на џепните огледалца, оние сѐ уште со крпени петокраки на капите, што имаа најразлични и најнеобични форми, оние со изрезбарените петокраки на кундаците и со толку решки во дрвото, колку непријатели секој од нив убил, едно одделение такви борци, поредени од сите негови страни, а тој во средината, натегнат и голем, плештест и црвен во вратот, широк и мирен во чекорот, со неколку пиштоли и слични тракатанци, додека луѓето наизлегувале на прозорците и тоа да го видат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега не беше младич, но она ластарестото сѐ уште ја оптегнуваше неговата тенка, пегава става во излитена англиска блуза со боја на пожолтени дабови лисја, а Змејко немаше време да направи ниеден чекор кон таму, кога оној веќе стоеше до него, во средината на таа група крај колите и тие си ги тресеа рацете еден на друг со онаа наеднаш повторно родена жестокост, која сѐ повеќе растеше и стануваше пак дива и разврескана во нив, продолжувајќи сето време да се потчукнуваат по рамената, уште пожестоко, а денот дури сега навлезе во неговите очи и го заслепи, просто го исполни сиот, така што тој сега речиси сети како е тесен во себе за да го прими тој убав планински ден наоколу, додека некој од селаните крај него рече: „Змејко е печен, вечер се запишува в Задруга“, а тоа сега воопшто не беше важно, беше толку далечно од него, како да било во еден сосема подруг живот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А во средината, спуштена вертикално како заплиснат студен челичен болскот стоеше подмачканата плоча на пилата, целата исукана, како сабја од ножница, додека нејзините правилно распоредени запци, секој со по иглен врв на острицата, светкаа со по една ненаситна срчена светлинка, собирајќи ја во себе и усвитувајќи ја скржавата виделина на денот во своите илјадници одблесоци, за кои се чинеше дека ќе те испечат уште со самото тоа што ќе се обидеш да ги допреш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
XVI. Негде во средината од таа бела удолница, по која се спушташе, наближувајќи кон него, неговото јарче, неговиот уловен лов и неговото задоволство, стоеја два грма, покриени од снегот и станати две тумбарки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еден ден, во средината на април, заѕвони стариот килибарен телефон.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден посебен дел на кој во средината имаше стара количка, целиот беше цветен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите три со високата Рада во средината, кокетно движејќи се по калдрмата се упатија кон соколааната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Две идентични возвишенија со падина во средината го чекаа вистинскиот да залегне и мирно да затвори очи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа година во средината на март, летото беше цапнало со едната нога.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се наоѓаше во средината на густо церје.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Некаде во средината затропа дајре и засвире тамбура.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од темниот ходник придојде матна парталеста маса од затвореници, се збираше во средината на каушот, се брануваше, се растегнуваше возбудено.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во средината на дворот го најде Глигор занесен во оживен разговор со Џемал-ага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Лежев во средина на собата, од лево до мене Јуле, десно Ана, која беше подвижна, односно ѝ беше дозволено да потстане и да изоди два чекора до прозорецот и назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Соѕидаа пондили, трла, гојдарници, коњарници, кочини, живинарници, амбари, а во средината на дворните места извишија четири еднаквообразни кули.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога, во средината на шеесеттите, со полна тракторска приколка челадија, од некаде на Имотот достаса еден друг Акиноски, Тоде Акиноски, таа одвај дали не беше претворена во тумба зарасната во трева.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беше приквечер, во средината на септември; шумата беше сета пожолтена и облеана од светлината на залезот, па се чинеше уште пожолта - позлатена.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само господарската живеалишна зграда, која не личеше на турска кула, извишена, туку повеќе прилегаше на разгранат манастирски конак, на приземје и кат, со визби, чардаци и многу соби, се урна набрзо по распуштањето на колективите, во средината на педесеттите години на веков.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А во средината ми се открива една голема дупка, празна и сува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Истата ноќ реката го проби веќе изградениот насип во средината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се бакнаа рутински. – Како се чувствуваш? – ја праша тој. – Среќно, зашто најпосле дојде, зајче – му рече таа. – Ова беше полошо и од смрт.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И одново од длабината ечеше каменливото речно корито од чеканите и од викањето на работниците и од ударите во ритам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Марија стоеше во средината на просторијата, до столчињата и вазата без цвеќе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Парче дрво или метал, рачно изработена палка, шуплива во средината, во таа дупка со години околу 22 милиони Југословени ги туткале своите ливчиња - честитки за неговиот роденден - симболично пренесувајќи ја палката од рака во рака како залог за братството и единството.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нема почеток, нема крај. Сѐ останува некаде во средина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ги исчисти и трњето околу борот во средината на градината под која седеше дедо му, па и сите негови домашни. А и тој често.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Погледот му се спушта на ковчегот од жена му што го донесе чеиз кога се зедоа; ишаран е со лозови ветки и со венец во средината што го држат две ангелчиња; во него се испишани нивните имиња: Богдан и Видуша и годината на нивното венчавање: 21. VII 1934.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ние бездруго нема да ја доживееме судбината на скржавиот имам? рече во шега Камилски откако мацна во чинијата со скршеното парченца од погачата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сјајните и виолетови плодови на патлиџанот, пресечени на половина, издлабени во средината, со пријатно горчливиот вкус, беа како голем букет составен од разнобојниот испечен зарзават во кујната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На Климент Камилски, во тоа источно царство на книгите посебен впечаток му остави големиот француско-старотурски речник на албанскиот полиграф Сами Фрашери, потоа неговата прва преведена книга од шестомната француска енциклопедија, донесени од Цариград, како и многу други големи книги на старотурската османица која Климент Камилски не ја разбираше, но со восхит ги прелистуваше книгите пишувани на рака, на рабовите, но некои и во средината, прошарени со чудесните бои на минијатури, кои како да блескаа на секоја прелистана страница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Арафат беше свесен дека на југословенската федерација беа броени деновите, но тој на тоа воопшто не помислуваше, ниту сакаше да верува, како што не можеше да не верува на своето враќање во Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Малку потстана, зеде една убава четириаголна кутија од сите страни побисерена, а во средината со испакнатата слика на џамијата во Источен Ерусалим, со по два бисерни цвета од левата и десната страна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уметниците имаа нацртано борчиња и други дрвја, на средината на бината имаше огниште со големи цепаници, во средината светилки обвиткани со црвена тенка хартија, стававме цигари да чадат, вистински логорски оган.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
БЕГАЊЕ ПРЕД БАЛИСТИТЕ Командантот сè уште не можеше да даде распоред, само рече: Првиот баталјон на лева страна, други на десна, а третиот во средина.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас се побунив, а тој ми даде една мина и ми рече да останам одзади за превивање на ранетите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Седна спроти мене, а тука имаше една грмушка, капина.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Најпрво ја дававме претставата „Партизанска ноќ“, имавме живописен амбиент на бината.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Одозгора спрема мене доаѓаа тројца, во средината го препознав командантот на ОЗНА. Сите беа исправени.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се наоѓаше во средината на некаква голема празна рамнина, една рамна пустелија натопена со сончева светлина, преку која сите звуци допираа до него како од огромна далечина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако успее да ја начека сама на маса, некаде во средината на просторијата, не премногу блиску до телекранот и со доволно силна бучава од гласови, и ако таквите услови се задржат, да речеме, триесетина секунди, ќе биде можно да разменат неколку зборови.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Впечатливи во средината на групата беа Џонс, Аронсон и Радерфорд.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Застанете во средината на собата. Застанете грб со грб.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таканареченото „ укинување на приватната сопственост“, до кое дојде во средината на векот, значеше всушност концентрација на сопственоста во рацете на уште помал број луѓе отколку порано: но со таа разлика што новите сопственици беа група, наместо маса поединци.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Едната страна на лицето му потемнуваше. Устата му беше натечена во безлична маса, со боја на цреша и со темна дупка во средината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Новите движења што се појавија во средината на векот, Ангсоц-от во Океанија, Нео-болшевизмот во Евразија, Обожувањето на смртта, како што обично се нарекува во Истазија, имаа свесна цел да ги овековечат неслободата и нееднаквоста.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Затоа своето предавање на тема „Заштита на приватноста на индивидуата со аспекти на релаксација на психолошките трауми од страв за можна репресија во наши услови” го смести во средината на ноември, во еден врнежлив, студен, депресивен есенски ден.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Беа петмина, по страните по двајца мажи, а во средината седна главниот судија, жена од педесетина години со несредена, бела, како снег бојадисана коса, и со необично силно нашминкани усни со црвен кармин.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дворот од неколку квадратни метра, со разгрането стебло на кајсија во средината, крај кого наместо маса беше легната макара од кабел со неколку јасикови трупци наоколу прилагодени за седење, Ханка го делеше со осумдесетгодишниот пензионер од „Металски” Боро Симески кој по смртта на својата сопруга го продал станот во Тавталиџе, им ги поделил парите на двата сина, и се сместил во приземната барака со една соба и кујна, веднаш до нејзината.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таквото чувство набргу избледна кога во креветот, поставен во средината на спалната соба, ги лижев преостанатите капки по кожата на Ема која неколку минути пред тоа се упати од купатилото во кујната, таму си стави на јазикот една лажичка пудинг и дојде кај мене, свиткувајќи ми се меѓу нозете, гола и влажна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Масата пред мене беше четвртаста, во средината излижана, со видлива патина по нерамномерно зачуваната маслинеста боја на површината на која се шеташе отсјај на една од неонките на плафонот распоредени во два паралелни реда.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нејзините очи беа стопени со мракот во собата; ги насетував во средината на оној дел што беше многу погуст и надвиснат над мене и ритмички ме обземаше со распуштената коса на Ема која во бранови ми паѓаше на челото, по лицето, на брадата, по вратот, по рамениците.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ковчегот со измиеното и променето тело на Сандри, беше поставен во средината на црквата, а околу него гореа свеќи во рацете на присутните.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тврдината првин ја гледаше од долу, зашто кулите нејзини и бедемите, токму во средината на градот, стрчеа високо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас сум во средината на салонот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Зар не владее големиот пророк над сите живи и мртви? – се замисли и застана насред одајата, па продолжи да си зборува: – Се нашле десет, педесет, сто разбојници во средината на моето царство да се спротиват на мојата сила и ќе ја кршат!!!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Силен бес откри огнот во очите на деверот, ама и некое задоволство што се во средината на просторијата и што огнот е нивен.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ако одајчето на Нанчо беше како мачилиште, дрвената барака, иако не беше сосема затворена во смисла како ѕидани ѕидови, ни бела како ѕидовите на Нанчо, со својата сиромашна внатрешност, со двата одара и сламарниците над нив, со ламариненото ќумбе во средината, со црното котле врз ќумбето во кое постојано нешто се вареше, со разговорите што се заврзуваа, за мене претставуваа вистинско преродување.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Веќе и другите се разбудени, развревени во вагонот, а Чана веќе е на нозе и стоејќи сама и огромна во средината на вратата се прашува себе си а и другите Луѓе бре, кој ја отворил вратата?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ако сакате да ја зголемите Земјата трипати, со џиновска кристална јама во средината, во неа да ставите огромен пулсирачки козји меур, а на него пак мали гратчиња, поврзани со златни пруги, по коишто со возови би се возеле мали хармоникаши - би можеле таков свет навистина и да направите!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Единствената плоча виси вертикално во средината а зад неа има комплицирана мрежа од шини на кои се обесени повеќе различни грамофони.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога местото во средината помеѓу нив. сурфираш, постои моќен комплициран ñДобро.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Работата на ВР се темели уште на еден трик: во очилата има сензор ...џиновска кристална јама што му кажува на компјутерот во која во средината, во неа огромен насока гледаш.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Мандала е основниот визуелен израз на мозокот, што е едноставно рефлексија на она што мозокот го „гледа“: зеница, полно дигитални оптички точки, стапчиња и чепчиња, со слепа точка во средината.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Каде е утрото, пладнето каде? Убавината е изгрев денот што го краде, Во средината ние, изгубени.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
“ Федерико беше во средината.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во средината гореше оган. На огнот се вареше нешто за вечера.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Беше летно попладне во средината на дваесетилјадитата кога градот престана да чека.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кире наведна глава, долго се загледа во тревата, си го подигна чорапот и, држејќи се за коленото, замолча.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но есента кон крајот на ноември, кога ни рекоа дека ќе заминеме за Романија, еден ден, попладнето, во големиот двор, што го викавме плоштад, некаде во средината, застана пајтонот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во средината ходник широк колку двајца да се разминат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Веќе славен, благодарејќи на публицитетот што му го обезбеди Дејвид Селзник (David Selznick) во текот на четирите или петте години на соработка, колку што ги врзуваше договорот, а од кој се родија Ребека, Озлогласената, Маѓепсаниот, Хичкок стана познат во целиот свет дури тогаш кога произведе серија телевизиски емисии „Сомнежи”, а потоа и „Хичкок прикажува”, во средината на педесеттите години.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Од бањата, кога се туширам, гледам низ прозорецот: и тука има маса и столови, но излупено бели, ’рѓосани, попрскани со капки од скорешниот дожд и со ливчиња, како домаќинката да не стигнала да ги смете по заминувањето на гостите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Некаде во средината е поставена дрвена маса, сиво-зелена, покриена со мушама во иста боја.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во холот на хотелот има редица фотелји без потпирачи, од кафеав ребраст сомот. – Во овие пропаѓаш во средината каде било да седнеш. Но, какво е, такво е.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Беше во форма на мал тркалезен мермерен споменик, со отворче во средината.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Најубавата соба, како што и планираше Роџер Прат, е во средината на куќата, на првиот кат, огромна соединувачка просторија, каде што конверзациите добиваат простор, а смеата, преку скалите, се пренесува кон долниот кат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Розите ги губат своите бледникави ливчиња, но веднаш до нив, нивните сосетки горделиво, во следниот час, распупуваат нови цветови.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од друга, помала грутка, што ја дупнува малку во средината за да се разликува од шпоретот, таа прави тенџере.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Ѝ одговорив на ќерка ми дека веројатно би се загубил во тој испеглан простор.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И постојано се чувствувала како да се наоѓа во средината на тој земјен круг; во неговиот центар.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Танцуваше како пеперутка, лесно, предадено,како да е сама во средината на салата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Двајцата старци претпазливо се наближуваат еден кон друг, сè додека во средината на кругот, не се допрат со платната.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Најлесно ги купуваше оние парчиња што остануваа осамени некаде во средината на брегот како мали оази, пусти островчиња заградени наоколу сè со имотот на Профим, кој не им даваше пат, не им дозволуваше да газат преку неговиот имот; таквото заробување им го правеше на оние сопственици кои за инает не сакаа да му го продадат својот имотец што Профим, купувајќи ги другите соседни парчиња околу него, му ја стегаше јамката на тоа делче од брегот, и кога сопственикот ќе се најдеше како опашан со змија - ќе попуштеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Панталоните од џинс биле идеални бидејќи тешко се кинеле, лете во нив не било претопло, зиме не било престудено, имале долгогодишен рок на употреба, а покрај сето тоа изгледале добро кога по многу перења ќе го добиеле својот славен испрано-блед имиџ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Демографската експлозија во средината на 19-от век беше погодна за претворање на малите семејни мануфактури во големи индустриски гиганти.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа секој што денес носи реј бан наочари за сонце, носи еден иконички знак на дваесетовековната митологија и дел од живата традиција на новата потрошувачка култура. Burbery Секоја есен и во рана пролет луѓето ги облекуваат долгите мантили за дожд, кои се знак за еден неодминлив моден имиџ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По демографскиот бум во Европа во средината на деветнаесеттиот век, масите се зголемија над очекуваната мерка и едноставно со својата бројност ја беа проголтале елитата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Токму стилот на пристојност од педесетите се здоби со форма на глобален граѓански стил, кој ќе се задржи сѐ до денес, кога е карактеристичен за динамичните јапии, успешните млади деловни луѓе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Елитите низ историјата, вели Гасет, беспрекорно ја контролирале масата, бидејќи размерот меѓу аристократијата и граѓанството бил разумно распореден.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еволуирајќи од некој вид на продолжено сако до иконичкиот знак на тренчкот, дождовниот мантил дури во средината на педесетите влезе во мода.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Малубројната елита, за да не исчезне, се сокри во своите недостапни градини, да ги чува своите вредности за некои подобри времиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Грубата ткаенина добила име blue jeans, а кај нас е позната и како тексас. 108 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе повторам: Користете секое слободно време од неделниот одмор да го поминете во средина што е поквалитетна од оваа што ја имате во градот.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој, пред сѐ, се вознемирил од „развојот на настаните, кои ја покажувале намерата на Советската влада за доминантно влијание на Балканот“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Целокупната таква политика водела кон единствен „природен“ заклучок, имено, дека тие „повторно ќе почнат да тежнеат кон предоминантно влијание на Балканот“ и дека тоа ќе се обидат да го постигнат со истите средства како и претходно, „работејќи на формирање влади кои ќе ѝ бидат потчинети на Русија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Првите двајца американски офицери што го напуштиле Вашингтон на 10 мај 1943 година и биле испратени во Каиро за да се инфилтрираат во Југославија биле Џорџ Мусулин и Џорџ Вучиниќ, и двајцата, Американци од југословенско потекло.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„В) Да ѝ се пристапи на Советската влада со идејата за постигнување заеднички договор за немешање во политиката на Балканот“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во анализите на советскиот интерес во балканските држави, тие ќе истакнат дека Советите во Романија, по анектирањето на одредени територии кои тие ги посакуваат, ќе настојуваат да се постави "пријателска влада, врз која ќе можат, во голема мера, да имаат своја контрола".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сè позачестените дописи од страна на дипломатско-конзуларните претставништва на Велика Британија дека СССР веќе размислува и дејствува во однос на редефинирањето на повоените граници биле причина британскиот министер за надворешни работи, Антони Идн, во средината на 1944 година, на овој проблем да му пристапи со сета сериозност, бидејќи тоа ги загрозувало интересите на Велика Британија на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И во однос на ЕАМ се сметало дека во средината на 1944 година веќе не „би било можно…да ѝ се даде екслузивна поддршка на ЕАМ“, особено во моментот кога „грчкиот премиер се согласил да прими во Владата нејзини претставници и да ја вклучи ЕЛАС во Националната армија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во европски рамки тој судир, со мали исклучоци, се одвивал меѓу Велика Британија, Австрија, Австро-Унгарија, Германија, Русија, Франција, а во средината на XX век започнува постепеното инволвирање на САД (САД).
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од Врање, во почетокот на јули, Дикинсон се упатил на територијата на Македонија, каде што на планината Козјак се наоѓал Главниот штаб на НОВ и ПО на Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британските воени планери, кои пристапиле кон реализацијата на плановите на политичките планери на Форин офис, уште во средината на 1943 година го отпочнале процесот да пронајдат луѓе кои би биле испратени во Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Она што се случувало во средината на 1944 година, под влијание на победите над силите на Оската, според експертите на британското Министерство за надворешни работи, "повторно ја оживува руската традиционална политика".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Уште во средината на 1942 година, по наредба на генералот Донован, ОСС започнал да обучува една група млади Американци од југословенско потекло кои требало да бидат спуштени кај Михаиловиќ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие услови биле создадени во средината на јуни, кога ноќта меѓу 23/24 јуни 1944 година бил спуштен "во близина на Врање".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, според британските експерти, во средината на 1944 година, штетите веќе станале очигледни.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, за разлика од текот на настаните во ЏИЏ век, кога Велика Британија како свој сојузник ја имал Австро-Унгарија, „која им се спротивставувала на овие руски мерки“, во средината на 1944 година, според британските експерти „нема никој на кого би можеле да сметаме за поддршка“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие сметале дека отпор давале само четничките единици на Дража Михаиловиќ кои, според нив, се наоѓале во Поречието.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Натажениот и продорен поглед на двете жени се сретна некаде во средината меѓу нив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А понекогаш потсечено, потскокнува и наместо со врвот, паѓа со потсеченото стебло и стои... или погодено во средината, се цепи и само тресокот го продолжува неговото живеење се додека не падне и кутнато не се навали врз друго стебло... А човекот?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако непријателот удри во средината, тогаш потпуштете го што е можно најблискy, а потоа нападнете го со левото и десното крило.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пламенот што се превиткува во средината на земјанката го осветли нејзиниот десен образ огрден со дебела лузна во чија средина сѐ уште е залепен загноен струп.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Беше како пристаниште со две железнички шини во средината, една потенка, а другата подебела и еден неупотребуван пар шини покриени со ’рѓа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сите текстови во тематов се преземени од словенечкото списание “Casopis za kritiko znanosti”. превод: Ана Пејова okno.mk | Margina #32-33 [1996] 112 МУЗЕЈ НА ТОЛЕРАНЦИЈАТА Во Лос Ангелес, на булеварот Пико, што се наоѓа во средината на еврејскиот деловен кварт, неодамна отворија Музеј на толеранцијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Замислата за него настанала во Центарот Simon Wiesenthal.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мостот беше направен од железнички спојници и меѓу нив имаше дупки во кои може да ти се фати стапалото, а и нешто малечко може да пропадне низ нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон рече, „Одреди си шема. Стапни на секоја втора. Не гледај доле.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Музејот не се служи со музеалните зафати за претставување на објектите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Имаше и големи црвени печурки на кои децата седеа наместо на столчиња, а во средината на дворот се синееше мало езерце од кое децата црпеа вода и ја пиеја.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се истуширав и мајка ми ми приготви лепчиња печени на тостер со путер и кашкавал во средината, што јас и Бреза ги нарекувавме „Како Тони тост“.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Седнавме на тревата. Јас во средина, сите другари околу мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Едниот беше тркалест и со дупка во средината, сосема обичен, ама другиот беше најчудниот камен што сум го видел: И тој беше долгнавест и тркалезен, ама предната страна имаше лик на човек, тркалезен ама со очите над веѓите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
СТРЕЏЕР- столб во средината на гумното на кое се врши жетвата, околу него, врзани за јаже, се вртат коњите дробејќи ја сламата и чукајќи го житото од класот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Чардачето беше направено околу-наоколу од внатрешната страна на столбовите и со четворен отвор во средината.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Едо, меѓувремено,неколку пати погледна во полиците преку целиот челен ѕид со трите диференцијали некаде во средината и при секое сеќавање со глетката му се чинеше дека во тој миг ќе се сети на што таа глетка го потсетува, но не му успеваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Негде во средината на пролетта ( а кој да ја забележи пустата пролет?) пред нивниот влез застанаа два џипа со црвени крстови од страната, под крстовите на едниот македонско писмо, а на другиот грчко, и бидејќи беа најавени со писмо по пошта нив ги пречекаа Пелагија и Чана, меѓу нив трите внучиња на баба Петра и дедо Костадин променети во нови алишта, избањати со миризлив сапун двете девојчиња убаво исчешлани и со панделки во косите, а машкото убаво потстрижно и со патец над левото уво.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Лево мајката Пелагија, десно мајката Перса, во средината ќерката Пелагија!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Има среќа Пеличка, си вели во себе баба Перса, а Пелагија е принудена да се врати во годините наназад и да стигне до она ритче во средината на селото Долнени од каде се гледаше куќата на убавата и питома учителка со мал дефект на едната рака, која, заради ујот на Ангелина да расипува животни радости, не му стана жена на младиот претседател на селскиот Одбор!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нежно изработено, како да е тантела, а не метал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со долгнавест жолт камен во средината, што се прелива во сите нијанси на таа боја, и проѕирен, а од страните целиот обрабен со сребро.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)