во (предл.) - сказна (имн.)

Кога ќе напаѓаше големиот снег во времето на детството, градот стануваше бел како во сказните, волшебен.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но сал мечката ли, во сказната, човекот го кори: "Тепај ме, но не кажувај дека ми смрди здивот!"...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
По летото денот липал, а од својот душек дрпав оној костур бесно срипал.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Тие се во сказните.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И можеби, како во сказните, има ноќи кога сѐ уште се слуша детската смеа како ги наттрчува брановите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во сказнава момчак еден заталкал низ темен предел.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)