во (предл.) - семејство (имн.)

Така, како што, во духот на традицијата во семејството, на рожбите им дававме неутрални имиња, немаше причини сега така да не биде и со козата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За мајка ми историјата – тоа бевме ние, гладните деца без кози, како и ситите деца во семејствата со кози...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И при умирачки во семејството не го нарушуваше толку движењето, изразот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми се стресе кога разбра, се плашеше да не се наруши досегашниот спокој, рамнотежата во семејството, која татко ми, непартиец, успешно ја одржуваше. Таа беше уплашена.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но никој во семејството, а уште помалку во Козар маало, не знаеше за овие книги за козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми, впрочем како придојденик во градот, без рода и блиски, ако се исклучат козите, тие туѓи организми во семејството кои со времето толку соживејаа и станаа дел од него имајќи го на ум брат ми партиец, сметаше дека не е толку мудро да се мешаме во политиката на домородците, зашто и кога ќе имаме право за некоја работа, тешко сите да ни поверуваат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми сигурно чувствуваше дека гладот, речиси хроничниот глад во семејството ги свенува нашите души, насетуваше како замира нашата врева, без која му стивнуваше и еланот да чита, да мисли.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Последното мајчино раѓање, за разлика од поранешните, се случи кога веќе имавме козле во семејството. А тоа брзо стана дел од семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само по себе, раѓањето се наложу­ваше како празник по толку умирање во семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И сè поразјарено се обидуваше да му биде потврдена доминацијата во овој разговор, па потоа, секако, во семејството, па потоа на работното место, па потоа во општеството, па на планетата Земја, па во Универзумот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Од тогаш повеќе ништо не беше исто во семејството на Кривошееви. Ништо не беше како порано!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Татко ми секој вторник ја посетува баба ми, која веќе е нестрплива да замине кај јунакот на моето детство. Брза како што јас брзав да пораснам!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како секогаш да беше лута.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Доника, нашата баба од која Татјана ја наследи бојата на очите и уште некои црти на лицето кои кога порасна добија друга димензија, беше најхрабрата жена во семејството на Кривошееви.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Освен тоа, општеството не само што нема поизграден систем на позитивни вредности, туку е и лицемерно (користејќи ја методата на тн. „дупли пораки“) во пресметките со тн. негативни вредности (дали баш шовинизмот, дури и одредени форми на аперхејд, не (с)е поткрепен(и) буквално на секој чекор, а посебно во семејствата?!).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
2. Против декаденцијата и моралното пропаѓање За моралот и обичаите во семејството и државата H. Mann, Ernst Glaeser, E. Kästner
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Така во семејството Голдблум се формира една врска на силна и меѓусебна наклоност што, како што тоа бидува во таквите случаи, во нив двете продолжи дури и по смртта на Леон.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Роден 1925-та година во семејство кое традиционално имало десничарски политички уверувања, Делез целиот живот го мина како левичар.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Денес голем број тинејџери се принудени, поради економската криза и големиот број разводи на нивните родители, да ја преземат улогата на возрасните во семејството.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Чинам дека најважна функција на сите овие операции е: создавање и одржување, во семејството, на И кое е, во најдобар случај пожелно, а во најлош толерирано од самото семејството.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кога односите во семејството веќе не се складни, имаме приврзани деца и посветени родители.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кој не ја прочитал 'Двојната Лота' нека ја прочита.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Што има смешно ако Марко ја прочитал 'Двојната Лота' а не 'Црни браќа', 'Том Соер' или 'Црвената рака', 'Дружината на Перо Џумката'?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ќе научи многу за меѓучовечките односи и во семејството и пошироко во општеството.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Си заминува таму... (стр. 37, 38, 39, 40, 41) Имавме нешто заедничко, во семејството, во Пасажот, тоа беше опседнатоста со залакот. Опседнати бевме многу.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Македонските борци и раководители на македонското националноослободително и револуционерно движење, биле принудени да бараат и изнаоѓаат нови патишта кои ке водат кон остварување на националната идеја за национална слобода, обединување и формирање на самостојна суверена и рамноправна државно правна единица во семејството на балканските држави.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
За остварување на таквата идеја, беше потребно да се формира единствено раководно тело, кое ке биде одговорно за сите делови на поделената Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ние, во семејството, тешко можевме да ги следиме неговите имагинарни патувања, неговите бегства...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Јас бев единствениот завршен гимназист во семејството.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Големите илузии и вознеси на Татко му беа неопходни за да ги извршува големите, но и малите работи во животот, во семејството.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Уште во семејството на мојата мајка, од памтивека, започна кадиската традиција. Речиси сите учеа за кадии.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но и Арчимболди и Пикасо се „илузионисти“, не „хиероглифичари“. Giuseppe Arcimboldi, Библиотекар Џусепе Арчимболди е роден 1527-та во Милано, веројатно во семејство од германско потекло. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 226
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Страстите во семејството би можеле, значи, да бидат природно премолчени струења, кои не се реализираат во нормално семејство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Милан седна на чело на трпезата, но Кети беше таа што доминираше во семејството.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И го освои, го плени сосема логотетот со лажната скромност и смерност своја, и стана мир во семејството наше, но мене пречувства црни ми ја кинеа душата, оти дотогаш не бев видел случај таков: рака што била десна сама да се постави на левата страна од телото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не ми беше познато како ја пренесол тој мојата прикаска но разбрав дека шегата му го намалила угледот во семејството и му донесла и модрица под ребрата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А така не би се вклопила во целите за кои била замислена. ‌Ова – макар ризикувал и да излезе дека премногу поедноставувам – е родословот на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мелодрамата им дала на средните сталежи доживување на возвишена драма што можеле да си ја викаат своја, што можеле да ја сфатат на свој начин и на свој јазик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мелодрамата ги пресадила јунаштвата, борбите и патосот на класичната трагедија во релативно едноличниот свет на буржоаското постоење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Класичната трагедија честопати ја имало во понекое семејство – во кралско семејство, сигурно, но сепак во семејство – а мелодрамата можела да ѝ ги одржи жариштето кон семејството и сместеноста во рамките на домаќинството, на тој начин придавајќи им на општествените и на емоционалните ситуации од буржоаскиот домаќински живот нова смисла на величие, горливост и напон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога одела да работи, мајката ги врзувала синовите и ќерките за столовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш се опијанувал и ги претепувал децата и сопругата Ана, која тогаш заработувала рибајќи ги подовите во семејствата на богатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не е значи случајно тоа дека речиси во сите пост-комунистички земји постои тенденција за отстранување на жените од работното место и повторно враќање во семејството.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Наследените позитивни особини, заедно со воспитанието добиено во семејството Радиќ, создадоа зрела личност на осумнаесет години.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во Белград, во семејството на Милорад Радиќ, Ивона, лотосовиот цвет на Рада, бликаше од радост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се наоѓа во семејство кое го познаваш и ти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Расте во семејство на топлина, кај луѓе кои ќе му дарат воспитание и образование со кои ќе се гордееш и ти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За повеќето врски, брачни и вонбрачни, знам и јас од приказните што се вртат во семејството, каде и јас сум туѓа, да речам дојдена, „кварљива“ категорија (сега си, утре не си), ама ова е институција, тука неговиот живот е заведен по датуми, со жени кои не се Н.Н., туку се со полно име и презиме.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И кој чекаше да заспијам за да не ми ја пренесе тајната, која мора да остане само во семејството.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некои и такви се враќаа во семејствата, каде што, кобејќи си ја умирачката, живееа поттурнати, како дошлаци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Други, пак, чувствуваќи се понижени и посрамени пред семејството, и чувствувајќи се винивни пред него што не сториле ништо за својот спас - можеле да се убијат, да се отрујат, да скокнат од кулата прудолу - одбиваа да се вратат, дури и кога ќе се најдеше некој таков во семејството, брат или сестра, што ги викаше.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Третата премиса е дека разговорите кои што се потребни да се разреши оваа дилема се попречени бидејќи (а) доминантните говорници во групата која разговара го забрануваат дијалогот за проблемот; или (б) постојат надворешни пречки (како што се политички притисок, закана со насилство во семејството, културна или верска дејност), кои јасно забрануваат разговор во врска со дилемата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Вооружен со научните императиви на социјалната антропологија, Вашер де Лапуж откопува на илјадници черепи по гробиштата на областа Еро за да го измери нивниот „кефален индекс“, па - по десет години теренски истражувања - на Ренан, кој мислеше дека може да прогласи дека „нацијата не е синоним за расата“, тој му одговара: „Ни во семејството ниту во нацијата не се стапува со проста одлука.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пет смртни случаи во семејството, срочени во една година. Еден од тие беше татко ѝ.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тука е од старо време; поминал живот со неколку генерации, бил сведок на сѐ што се случувало во семејството: регистрирал многу раѓања и многу умирања.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Хера започна да му става до знаење на нејзиниот слеп маж дека имаат уште еден член во семејството кој им помага во работата, кој се грижи за Пансионот како и таа, дека е добар и има добра душа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ниту во Татковото, ниту во семејството на Камилски, не можеа да разберат што вистински работат двајцата пријатели наизменично во нивните библиотеки од утро до вечер.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никој не можеше да поверува дека ова навидум банално прашање за османскотурскиот јазик на баба Хазбије во семејството што го одгледа и подигна, со текот на годините нема да престане да нѐ следи во текот на долгите години во туѓина, Татко посебно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А беа тешки времиња, во многу семејства тешко се врзуваше крај со крај, често на портите тропаше гладот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така четвртиот партнер беше секогаш нов, непознат, необичен не само за старите играчи, туку и за сите нас, другите во семејството, Мајка, ние децата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски најпосле почувствува замор. Сите други во семејството беа дамна заспани.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Утрото пред да дојде Камилски, се разбуди рано, кога сите спиеја во семејството, а само Мајка беше полубудна, никогаш во животот не заспа со цела душа, појде тихум кон чардакот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во семејството на еден скржав имам неговата домаќинка била принудена да меле пченка, кочан и кора од дрвје за да си ги нахрани децата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко стоеше пред човекот кого дотогаш само го замислуваше, не верувајќи дека некогаш и ќе го види, во неговите очи херојот во семејството од кое потекнуваше и тој самиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски реши да стане рано и да ги набележи и преостанатите османски заемки од областа на трговијата и занаетите, парите, мерките и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време во семејството, не само Мајка, туку и ние, децата, се прашувавме која беше причината, пошироката смисла за Татковата потрага по тајните на лавиринтите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имамот чувал во подрумот разни прехранбени производи, како што велел, за црни дни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како најстар син во семејството, според обичајот кога татко му како столб во семејството, ослабен, испиен во лицето и со вечниот чибук на усните, тивко се ронеше и не одговори на многуте повици од сестрите и браќата да замине кон Турција, Татко требаше да ги преземе сите главни работи во семејството, имотот, грижата за сите како најстар син.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време во семејството се прашувавме ние, децата, која беше вистинската причина за Татковата потрага по тајната на лавиринтите на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И таа како да ми даваше свои инструкции како да постапувам со палестинското прашање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За волја на вистината надворешната политика на времето во семејството беше исклучиво татков ресор, за да го споделува подоцна со постарите синови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа систематски ја поткопува солидарноста во семејството, а го нарекува својот лидер со име кое директно му се обраќа на чувството на семејната лојалност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред да се омажам, во семејството на моите родители, како најмала од трите деца, бев многу галена, сите ми угодуваа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Имаше многу обврски на работа, но и дома, во семејството.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога го видов Матеј во белиот мантил веќе го гледав идниот доктор во семејството којшто ќе им помага во болестите на своите најблиски и на сите луѓе. Почувствував гордост.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Додека Законот од 1997 година пропишуваше дека само оние вршители на земјоделска, сточарска или друга дејност кои остваруваат приход во семејството кој просечно месечно е пови- сок од просечната месечна нето плата по работник во нестопанството во последните три месеци нема да можат да се водат како невработени, Законот за изменување и дополнување од 2004 година тоа го прошири на сите вршители на земјоделска, сточарска или друга дејност (чл. 6).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Барем во семејството да не се случеа несреќите...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од каде можеше судијата да знае во какви услови беше доведена во семејството на тој нејзин маж?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Посетата на лекарот во домот на Марија, за неа беше вистински празник. Па и за сите во семејството.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не сфаќаше дека многу генерации, во семејства заблудени во таа идеологија, стануваат жртви...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
По градот - можеби на два чекора од нас - шета слободно подлецот, кој се заколнал дека ќе ја убие вашата ќерка, а кај нас во семејството владее такво спокојство, кај нас се пишува за лебеди, кај нас машината за пишување чука ли чука...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нагонот да се полета, како во семејство во облак на Шагал, сигурно доаѓаше од немоќта да се минат границите, особено големата граница која нѐ делеше од родната земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
По првото умирање во семејството, кога прв пат доз­нав за постоењето на смртта, за смртноста, го прашав Тат­ко: – Што се случува со душата по смртта?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше појасно од кога било, за сите во семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Темата за душата беше честа и незаобиколна во семејствата со трајна бегалска судбина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не можеше да сфати каква опасност може да предизвика споменувањето на грофот Чано во семејство­то, триесет и пет години по неговата смрт, по исчезнувањето на фашизмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Знам дека сите во семејството најчесто ја сонуваме границата, миговите кога спасоносно ја минувавме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Неочекуваниот настан, со откривањето на ова изветвено тробојно парче платно во семејството, за Татко беше и добар повод да „расчисти” со Мајка за некои делови од „италијанското прашање” во кои беше вплетено семејството и чии последици би можеле, во текот на животот, да се одразат врз децата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од сите во семејството, само Татко немаше да ја придружува Мајка до границата и тоа тешко му паѓаше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зар имаше уште нешто да каже за таа нејзина единствена пролет, голема пролет во нејзиниот живот, што не ни беше познато во семејството?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се одделив од семејството, формирајќи го сопственото, не отстапувајќи од правилото по завршеното средно училиште да се даде извесен влог во семејството, се вработив како новинар и продолжив, од своите хонорари кои ги добивав, да одделувам за моите родители.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Открил во семејството и Турци, и Грци, и Евреи-сефарди, и припадници на словенски народи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Италијанците нѐ имаа на нишан сите во семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никој во семејството не дозна што стори потоа Мајка со овие знамиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Според повеќемина во семејството, не биле толку драматични самата преселба и животот во туѓина, колку што била неизвесна судбината на враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И јас, на почетокот, како да го наследив, по некаква неразбирлива инерција во животот, истиот несвесен однос кон Мајка кој се негуваше во семејството, таа да биде, според сопствениот избор, некако на втор план.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Успевајќи да ја постигне целосната лаицизација во семејството, која хронично недостигаше во балканските кревки институции на владеењето, на верувањето, таа остануваше немоќна да го разбере постоењето на границите помеѓу луѓето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Читањето во семејството беше еден од дофатливите облици на среќата, на семејната радост во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сите во семејството беа против ова патување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше гласови во семејството дека дури и самиот крал Зогу I, знаејќи за Татко, беше наумил тој да би­де вклучен во некој од неговите врвни судски ешалони.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јас бев, по татко ми, најстариот во семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но Мајка беше не само читател кој се идентификуваше со поредокот во семејството, со реалноста во фикцијата, туку таа ја откриваше и смислата на постоењето на ракописот и низ неговата естетска димензија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сѐ траеше така додека не започнаа првите умирања во семејството и кога Мајка ги загуби своите двајца најстари синови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка беше ретката во семејството, во пределите на нашите преселби, која умееше без збор, без лелек, без знаци на умора, да си го допира дното на страдањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка речиси никогаш не била во средиштето на нарушената тишина во семејството, секогаш беше некако скраја, да нè подзадржи на работ од животот, да нè понесе, а сега таа сакаше да замине сама преку границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XXXVII Чувството за враќањето во земјата на корените го обземаше секого во семејството, но и го напушташе на посебен начин и во различни периоди од семејниот егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Обично Татко имаше иницијатива во битните работи во семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но имаше и други дополнителни причини поради кои Татко се беше одлучил на речиси историски чекор во семејството, да се мине границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Недалеку од изворот и устието на реката, во семејството на кое му е судено да доаѓа од некаде или да оди некаде.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тука овие книги ги претставуваа границите на среќата во семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И така сине, во семејството ни се влеа нова, турска крв, ни се забрза судбината...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беше истата кога идеше при нас, ја оставаа да ја мине границата само на закопи во семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И не се знае на кои во семејството им беше потешко: на тие што истрајуваа со истиот Бог, или на тие што го променија, најчесто со арно, а понекогаш и со сила?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Толку голема душа имаше, беше со силен мајчински корен во семејството кое силно го разграна со љубовта нејзина голема и трпелива.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Роден е во семејство на ирски католици во Масачусетс, а неговиот татко бил офицер. 112 okno.mk Лири завршил факултет, кратко време бил во војска и започнал академска кариера.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Живеел во семејство кое многу го сакало театарот и филмот, но иако претставуваат една доста ексцентрична група, тој бил она што се нарекува „добро дете”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како признат хроничар на родот Буколовци и фамилијата Прокопиеви, бившиот адвокат бате Иле (така во семејството го викавме и ние, половина век помлади од него) долгата семејна историја ја зачинуваше со историски податоци уште од времето на османлискиот војсководец Лала Шахини, према записите на историчарот Пастухов (презиме што, признавам, не сум го провел, но кое звучеше во целосна согласност со предметот на неговото интересирање – инвазијата на турските освојувачки орди).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И сѐ си одеше добро до оној ден кога во семејството на Профим, во неговата слога и љубов, не пукна нешто како кога одненадеж се расцепува небото и удира гром.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Роден на 5.февруари во С. Луис, Мисисипи, во семејство на добро ситуирани индустријалци. 4 1932-36.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Живееше со своите врсници – дечињата што ја прелистуваа сликовницата која се пренесуваше генерациски во семејството.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И за неа, како и за сите во семејството во егзил, важеше неумоливата вистина дека човек умира толку пати колку што губи еден од своите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Секој во семејството, и дедо, и татко, и мајка, имаа своја, реална прикаска за границата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И кога татко ми во Скопје, во куќата крај Вардар, ја формира својата нова библиотека, во семејството беше воспоставена нужната рамнотежа за да се истрае, за да бидеме малку среќни, татко ми беше како алхемичар на своите книги, го бараше од нив невозможното, како што сакаа алхемичарите да ја најдат формулата на производство на злато од песок.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога беше млад и во полет, кога ја презеде водечката улога во семејството по смртта на својот татко, кој никогаш не подгреваше никакви цариградски илузии, по своите студии се врати од Цариград, ги презеде семејните дизгини.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
По многу години, сите во семејството бевме уверени дека нема враќање од егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога дојдов во семејството само ми спомнаа дека таа била кај нив, но еден ден ги напуштила без дури и да им го најави тоа, само им напишала на едно парче хартија: Си одам. И толку.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- После смртта на Бертран настана голема промена во семејството, особено материјално стоевме многу лошо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Покрај сета убава храна што тие денови имав можност да ја пробам во семејството и да се уверам дека француската кујна нависта е извонредна, секој ден си каснував по едно од тие колачиња.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Патрик покажуваше знаци на љубомора затоа што не е центар на вниманието на сите, а од друга страна Оливие и Ален беа среќни што не се во интернаот па во деновите на викедите тие сакаа да бидат главни во семејството.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таму во семејството вие добивате сместување и храна и мал џепарац...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа беше првото умирање во семејството откако ја минавме границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бевме сето човештво во семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сите беа среќни во семејството што не остана во Лондон.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа со насолзени очи го слушала кога тој раскажувал за сите нас во семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
III Секој во семејството, на свој начин, беше опседнат од енигмата на враќањето во родната земја, но секому му беше јасно за нашата припадност и на земјата без враќање.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Родителите имаа притаена и смирена побожност што никогаш не ја пренагласуваа низ верски дејства, повеќе во нив беше насобрана некаква нужност за верување во единствената семоќна сила, по толкуте неприродни умирања во семејството, ненадејни и неизвесни преселби, постојано страдање, нови напори за прилагодување во туѓата средина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како и многупати на ова речиси безизлезно надреалистичко патување во родната земја, кога барабанската реторика на моите водичи ме исклучуваше со мислите, за среќа, во свеста, повторно ми се отвораше вратата на сеќавањето на семејниот дом, на Мајка и на Татко, со сите во семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По првото умирање во семејството, кога бев дете, дознав и за самиот чин на постоењето на смртта, па природно, ми се поставуваше и прашањето за продол­жу­вањето на душата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ние в куќи, во семејството, уште многу рано, рано во животот, постојано слушавме дека Сталин, само тој и никој друг е виновникот за сите наши несреќи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но тоа не беше причина во него да пресуши изворот на носталгијата, најмногу задржана во полифоното пеење во семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На децата прилично им се допаѓаше па ја задржавме. Беше одлична готвачка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше речиси слепа, но и покрај тоа работеше извонредно. На мажот ми внимаваше како да ѝ е син.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се вратив во семејството коешто беше среќно затоа што оздравив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мојот маж беше изнајмил жена којашто готвеше и суредуваше по куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Принудени сме во семејството да живееме стари и млади.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сѐ си мислам дека треба да се случило нешто внатре во семејството во кое мракот беше голем и стануваше сè погуст...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ние во семејството имаме две потекла“, подоцна му раскажуваше Елефтерија за да му објасни зошто е црномуреста.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Вистинското име на Каприција е всушност Бреза.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Второ дете е во семејството на, во тоа време, познати интелектуалци во градот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)