во (предл.) - светулка (имн.)

А после да чекорам до коленици в трева, до појас во светулки до теме во синевина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко му Силко, кој постојано шеташе низ полето и во светулките ја бараше душата на постариот син што му загина во претходната војна, го молеше да си седи дома, да не се зајадува со качаците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Старец го крши надве лебот и во лебот гледа како си се престорува во земја и во светулки над неа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)