Депресија: попладне
Кога влегува во подземното легло
ја затвора вратата подраматично
од Мадам Шоша во санаториумот на
Волшебната планина
гротлото на растревоженоста е
преполно
жешки, ли-з-гави капки
се прелеваат
низ креветот
се подлизнува и паѓа
под нозете
без тло, одлепено
се покрива целосно
лицето два пати
- никој да не ја гледа.
Мижејќи, создава привид
на невидливост.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Меѓутоа, следната сабота, веќе заздравен од страшната посета, Сатурн се врати во санаториумот со мачката облечена исто како и тој: црвено-жолта мрежеста поткошула на големиот Леотард, полуцилиндар и развиорен плашт со кој изгледаше како да лета.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Откако безброј пати повторно се обиде да ја види Марија, Сатурн ги презеде сите возможни и невозможни мерки за да го добие таа неговото писмо, но и тоа беше залудно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Доживеа радост оти Господ ги благослови со ќерка што ја крстија Зоја, ама следните години беа само црна кр во неговото срце: Павлина закандиса туберкулоза и сега деновите ги минува во санаториум, а Зоја е оставена во рацете на дебелата Божана, втората жена на Бориса, неговиот татко.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Како и да е, раководителот најмногу го интересираше како Сатурн дознал за сместувањето на својата сопруга.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Така Сатурн Волшебникот следната сабота дојде во санаториумот за душевно болни, со циркуското камионче подготвено за прослава заради враќањето на Марија.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)