во (предл.) - ритам (имн.)

„Највеќе уживам да играм во хардкор техно, оти навистина можеш да се изгубиш во ритамот. Брејкс и џангл, со сите тие вокали, ми пречат.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Капакот на тортата се подига и од неа излегува Дики облечен во балетански хулахопки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој започнува да шизи во ритамот на твистот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„ Одењето на забави го претвори во техно обожавател.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа го погледнува: „О, колку си убава, о колку заносна, љубена моја со твојата убавина”19.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На врвот од веселбата Јехуда и Алегра ги креваат заедно со столиците на кои седат и - во ритамот на веселата музика во која се извива звукот на гарнетата што младоженците толку многу го сакаат, сеќавајќи се на нивниот прв заеднички Пурим - ги носат над своите глави, како цар и царица на свадбената свеченост што продолжува...  И никогаш не прекинува да трае.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пред Божик и зад Божик кај и да си, оди на вечера со русокоса придружничка за која однапред се знае дека е ненаситна тигрица со тесна специјалност – черечење на сладникавите занеси.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
НОВОГОДИШЕН КОНЦЕРТ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Оп, ми прелета пред нос еден галеб кој мигум се стори раскошна галабица. Павташе со крилјата во ритмот на Интернационалата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Забораваме дека имаме далечински управувач и дека на вториот канал еден македонски романсиер раскажува како се наоѓа среќен крај за својата книга.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пред тоа малаксал демнејќи колку валцери може да издржи мочниот меур на Сигмунд Фројд пред да си ја дувне од Виена без да се збогува со своите сестри и без точно да се утврди требен ли е толкав масраф за едно обично ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И што е уште полошо, им ги полнела со свилени чаршафи устите на сите што во знак на одмазда и ‘рчеле во ритмот на Радетскиот марш.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
И што е уште полошо, им ги полнела со свилени чаршафи устите на сите што во знак на одмазда и 'рчеле во ритамот на Радетскиот марш.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Пред тоа малаксал демнејќи колку валцери може да издржи мочниот меур на Сигмунд Фројд пред да си ја дувне од Виена без да се збогува со своите сестри и без точно да се утврди требен ли е толкав масраф за едно обично ракоплескање во ритамот на Радетскиот марш.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Воодушевен од патетичната глетка, ја слушам неговата песна. кога ќе забележиш дека те нема и продолжиш да чекориш како ништо да не било како сенка залепена на чевлите што одат во место во ритмот на навиките и погледнеш во огледало стакло или поток и кога ќе забележиш дека и таму те нема измени го светот и изненади кај не очекува затоа што те нема Натоварен со желба за муабет и римување, влегувам во станот на мојот буквално стар пријател. 58 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Се гледаа во тишината. Имаа многу нешта да си кажат, но во ритамот што требаше да се наложи сам по себе.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тешко можеше да се навлезе во ритамот на неговиот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Чекореше полека, нежно, отсутно, во ритамот на ретките дождовни капки.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Оваа длабока рамнодушност за сѐ што се презема, оваа сѐнесвестица во функционирањето (како во ритамот на самбата) произлегува можеби од краткиот спој помеѓу ритуално- примитивниот свет на бавнотијата, каде циклусот се извршува сам од себе, и модерниот свет на брзината и на забрзувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тогаш нејзината будност се усогласи со будноста на Даниел, исто така и нејзиното дишење се усогласи со неговото, сè додека тоа дишење не премина во ритам на сонливост и додека сонот не ја прегрна со својот надополнет мир.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште почудно беше тоа што во ритамот на тие чекори го препознав она одење како скокање по камења поставени преку разлеана вода.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тоа беше пат кој сам од себе се роди од хаосот: Огледало, отворено пред неговите очи, кое јасно го покажуваше вртежот на компасот во сите можни правци, пулсирајќи во ритамот на сончевината.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Заедно со остатоците од дневната светлина пред очи ми заигрува слика на палми кои се нишаат во ритамот на возот, совршено вклопувајќи се во пејсажот и зајдисонцето.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Околу нив жабите ја отпочнаа својата немилосрдна хорска изведба, постепена, им се чинеше - невоедначена како нив, иако заслепени, љубопитно свесни за тоа, малку повеќе отколку свиткувањето на малиот прст, допирот на пивските кригли, заедништвото на Мек Кол - усогласувајќи се себеси во ритам секција на виртуозно дуо за кратки воздишки, извици; тој пуфкајќи повремено од цигарата за време на изведбата, капчето за бејзбол потскокнувајќи безгрижно, таа привикувајќи го нестабилното чувство на заштитеност, никогаш до крај прекршен Пасив; сѐ додека најпосле, попуштајќи под налетите на глупавото крекање на жабите, легнаа не допирајќи се.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ѕвечкањето на пушката, која преку неговото рамо се допираше до редениците во ритамот на неговиот чекор, беше сосема поинакво од ѕвечкањето на металот кога ги редеше теговите на шипките во теретаната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Овој е!“ ѝ прошепоти возбудено кога покрај нив помина високото русокосо момче кое го подгледнуваше веќе неколку недели, оној што секогаш, несвесно, во ритамот на некоја само за него чујна музика, се удираше по ногата кога одеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И секогаш, несвесно, одвреме-навреме со раката поттропнуваше по масата во ритамот на музиката што тој ден ја носеше со себе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сите соби светкаа розово од љубовта на тој малечок ангел... а срцата лудо разиграно си шепотеа во ритмот и стилот на прекрасната пеперутка со свилени и раскошни хаљини...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Небото молскоти закитено со неизбројани сијалички Диви канаринци завиваат во ритмот на својата мелодија Питом поглед, нежности во темелот на нивното пријателство...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Го анализира однесувањето, на суштеството кое се бори да се пронајде во ритмот на новото време.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Беше во него исто како да се фатил во некое оро, чиишто стапки беа такви, и тој беше целиот во ритамот на таа игра.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Барабанот во нејзините гради биеше во ритмот на нејзините мисли.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кокетно, во ритамот на срцето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Под главата го чувствуваше правилниот ритам на неговото срце, кое чукаше во ритмот на нејзиното дишење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чекореше во ритамот на чекорите на Снежана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бајонетот натакнат на пушката се наклонува час напред час назад во ритамот на чекорењето, одблеснува сонцето во него и стражарското лице, зажарено од залезот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од нив да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритмот на животот според Неговите формули - класово изедначување на расите и...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Нејзините штикли одѕвонуваа на белиот мермер во ритамот на гордоста која неминовно, речиси секогаш си оди рака под рака со убавината.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Веќе го беа пресекле и од едната страна и од другата каменитиот и стрмен брег, кога снемаа пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И одново од длабината ечеше каменливото речно корито од чеканите и од викањето на работниците и од ударите во ритам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тенковите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што и е нужно време на капка алдехид да се испари, на тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритамот на животот според Неговите формули - класно изедначување на расите и ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Татко и Камилски, во ритам на балкански џентлмени, на кои им се добро познати обичаите на ритерството на маса, ги допиваа чашките ракија и мастика без да си дотураат додека не ги испијат до дно и со мезето се служеа со усул.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Набргу им се придружија и сопругите, на брзина ги кренаа празните чанчиња од мезето и потставија две кафеаво црвеникави тави во кои имаше по две големи половини модар патлиџан, исполнети со богата содржина на јадењето имам бајалди (онесвестениот имам), од кои се ширеше миризбата на печениот зарзават, во покрај модрите патлиџани, се гледаа златесто зеленикавите испечени бамји, ситно сечканиот магдонос, зелените позлатени пиперки, растопените црвени патлиџани, прошарени со испеченото мелено телешко месо.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го шмукав јазичето со мирис на ркулец заглезден во влажна почва и со киселкаст вкус на штотуку зазреана мушмула, чувствувајќи ги на образите усните со кои на горниот и долниот дел во една колку вистинска толку замислена точка, се спојуваа нозете на Ема, и тогаш ми се чинеше дека тие усни, кои никогаш не кажале ништо, ниту ќе кажат некогаш нешто, а толку многу знаат да кажат, и толку многу сакаш да ги чуеш барем еднаш да проговорат, без оглед дали ќе те фалат или ќе те кудат, ме подземаа со слузта што благо ме облеваше внесувајќи ме навнатре со сѐ позабележливото поткревање на телото што лежеше под мене, со можеби инстинктивното поткревање нагоре, и повторното спуштање, во ритам што беше дел од нашата игра, од нашиот живот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сè беше во ритамот на сиртаки.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Азра се поднамести и почусвствува меѓу усните густа тегава течност, а веднаш потоа устата ѝ се исполни со тврдото месо кое не можеше да се смири, кое играше во ритамот на празнењето што пред неколку мига започна во анусот на нејзината постара пријателка, но и продираше навнатре отворајќи ѝ го грлото како кога од голема жед во отворот се истура полна голтка директно во жарот за да се загасни, да се стиши.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Зимата 2008 година веќе влезе во ритам со болеста, живееше како да ја немаш, ама не беше така.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па тебе ти е навистина сеедно, ти просто ќе влезеш во ритам, ќе зборуваш, зборуваш и никако не можеш да запреш.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во ритамот на некои народни ора се крие ритамот на минувањата на границата, со бавни, тешки чекори, а друг­пат, низ полифониската песна, гласовите трагаат по излез и по хармонија во лавиринтот на границите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кртовица се залепува до него. Се движат во ритамот на тапанот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Рака под рака, во собата влегуваат ТВ Лицето и народниот претставник. Крвави се.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Предвидливоста не беше само во ритамот на пристигнувањето, туку и во тоа што пишуваше во нив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Околните дрвја, белината на снегот, ѕвезденото небо почнуваат да се вртат во ритмот на лудечки валцер. – Вака ги ловам – кикотот неземен, а толку вистинит, опчинувачки танцува низ изместениот простор . . . еден, два, три . . .еден, два, три . . .
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ова срце кое крвари во ритамот на болката е твое и чека да го излечиш ако некогаш кога си осамен сакаш да се вратиш и да си ја стоплиш душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ме учеа да не очајувам за ништо во животот, а и во овој свет преживуваат најхрабрите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Еднаш му успеа цела недела да удира врз железото во ритамот на срцето.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Со незашилениот крај на копјето удираа во земја во ритамот што се слушаше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Како што матната вода течеше и се впиваше сѐ подлабоко и подлабоко во теписонот, тетка ми панично притискаше со одзатнувалката во шолјата и наизменично викаше „аааах!“ и „ииии“, земајќи и испуштајќи воздух.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А и никогаш не сум имала амбиции да се натпреварувам за најчиста домаќинка во градот! - рече тетка Марија и се насмевна гласно, при што стомакот повторно ѝ се затресе горе-долу, нежно допирајќи се од чинијата пред неа, која заѕвечка во ритам со нејзиното смеење.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Необичен празник за неброените играчки кои, распрснати околу самовилите ги слулеа тој чуден понес, тоа никогаш не им се случило, ете, вклучени во ритамот на танцот, го покрија лизгалиштето во недоглед.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Со истанчен слух се движеа во ритамот на музиката изведувана од дувачкиот оркестар, откај Плоштадот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во ваква празнична атмосфера и возрасните се враќаат во сопственото детство, се враќаат од далечната магија, се внесуваат во играта што ја гледаат и во звукот што го слушаат, па со нозете тупкаат во ритамот на песната - Дојде Дедо Мраз!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Честопати во мојата преписка со Патрик Крисман, се откривав во позиции, кога преусилено го нагласував својот книжевен милитантизам, но тој остануваше спокоен во ритамот на својата добрина и величина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Капата накриво, црната коса развеана, две копчиња од кошулата откопчани, ветрецот ги фрла настрана полите од војничката блуза и под кошулата, во ритамот на чекорот, потскокнуваат јадрите момински гради.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Левата рака му беше припикната во џебот, а десната замавтана во ритамот на чекорот – со левата нога зачекорува ,десната рака му замавнува наназад. И обратно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)