Седнаа по една карпа, зад некое змиско гнездо, во пустош и самите пусти од несигурност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не минало многу време од големата свадба каква што не се паметеше во градот крај Езерото многу одамна, кога со денови и со ноќи се пееле полифониските песни, се пиело и се играло, макар што земјата била во војна и во пустош, а и границите преку ноќ се менувале, започнал да се гаси животот на дедо.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)