По порачка на Montreal Festival Society ја напиша композицијата за голем оркестар Atlas Eclipticalis (1961) во која за организација на звукот користеше мапа на небескиот свод со распоред на ѕвездите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Исто така, еден вид театар, сличен на хепенингот, претставува музиката во која е тргната границата меѓу изведувачот и слушателот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во делото 33 1/3 Кејџ поставува неколку (највеќе можни!) системи за репродукција на звукот во просторот предвиден за изведување и на учесниците во проектот им нуди избор плочи со различен вид музика која истовремено можат да ја пуштат на грамофоните.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој чувствуваше дека можеше да ја зајакне материјалната состојба на семејството да не беше толку многу ангажиран во проектот со Татко којшто не ветуваше никакви дополнителни приходи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко јасно сакаше да покаже, оправдувајќи ги своите подлабоки мотиви во проектот, дека и тој би можел да се вброи во традицијата на балканските и посебно албанските интелектуалци, дека на Балканот постои и една друга голема култура на луѓе кои црпеле како од европската западна култура, така и од источната исламска култура која ќе ја донесат Османлиите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Кога виде дека никогаш не ќе може да ја напише оваа историја и во проектот му останаа големи неиспишани празнини, во неговиот живот и книги, стапи Климент Камилски со своите книги и илузии.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Глобалната метафора за лавиринтите, во проектот на Татко, може да се рече дека беше најприсутна во балканската историја и таа ги содржеше и метафорите за границите и јазиците, така што заслужуваше посебен пристап.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој, впрочем, тоа и се обиде да го покаже во проектот на својот живот Исtторијаtта на Балканоtт низ падовиtте на империиtте, но комплетно се дезориентира токму на јаничарството како една од тие претпоставени метафори, остана немоќен да се справи со неговото комплексно значење.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Како и Мајка, така и госпоѓа Камилска, не му префрлуваше на својот сопруг, но за неа најбитно беше да го гледа крај себе и децата жив и здрав.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Бидејќи, ако поимот и начелото за „духот и културата на народот” - тој романтичарски сурогат за просветителската идеја за народот како политички суверен - одиграа улога во проектот на афирмацијата на културното граѓанство (главно на средноевропските народи) како нов политички субјект, тогаш во услови на еден современ политички дискурс таа метафора за „националниот дух” на местото на националната власт, може да послужи само како директно транспортно средство кон една aисториска свест за еволуирањето и кон инфантилизација на политиката.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Малкумина од книжевните теоретичари му дозволуваа во проектите начинети од реч и цвеќе (антологиите) да оди рамо до рамо со крупните српски раскажувачи и романопишувачи и да ја шири аромата на остроумната мисла.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Она што јас би го предложил е да постапиме како извесната Окереке Онике, претседателка на организацијата „Африканците за Обама“, па да собереме, иако населението кај нас не живее којзнае колку подобро од она во Нигерија, пари и да ги донираме во проектот на американските и англиските научници - произведување на невидлив плашт.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И посакав да влезам и јас во проектот, па би ја менувала мојата земја што ја поседувам, а ја собира во една саксија од поголемите, со поголема од негде далеку, до каде што се стига со авион за час-два.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Никој не дошол да праша за него, а во проектот на зградата не е заведен никако. Обијте го и влезете!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Егзистенцијалната промена на субјектот во проект не е последица на некоја „слободна одлука“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Егзистенцијалната промена на објектот во проект не е последица на “слободна одлука”.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Сите училишта не можеле да се вклучат во проектот, особено не во европскиот, Ама, имаме можност да се заинтересираме за акциите и посредно да ги следиме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тој беше живо внесен во проектот на Игор Лозински.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Нашата земја беше во проектот на грофот Чано, првин, со добро, да се привлече, а потем, туп, војската и адио Албанија! – Но ти тогаш се согласи да патуваме.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)