Кога би се работело во приватност, работата можеби исто би била напорна, но не би се стремела кон вкрстување, преплетување на линиите на идентитет.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Работата е дизајнирана за публиката.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Неговото задирање во приватноста не е насилно бидејќи изложувањето на феноменот на урбана култура во градски простор мора да биде нешто што граѓаните нема да го доживеат како вознемирувачко продирање во секојдневието, туку како дел од околината со кој се служат и во којшто живеат.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тоа е вев на безобразното мешање на хорот во приватноста. Тие, Хорот. ***
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)