Седеше на креветот и не се помрднуваше. Му се пристори дека во претсобјето слушна шум.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Реши да влезе во претсобјето и на вратата да наслушне.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Како крадец влезе во претсобјето и во својата соба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Господине, Томо! - му се обрати Снежана во претсобјето - Вие сигурно ја барате Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Рада сѐ уште стоеше во претсобјето, слушајќи го баритонот на Томо.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пред очите му излегуваше таа сцена што ја виде, а во ушите продолжи да му оѕвонува нивното кикотење измешано со силните звуци на аријата што идеше од радиото и заради која тие не го чуја кога влезе во претсобјето наоѓајќи ја вратата отклучена, која таа од силна возбуда, заборавила да ја заклучи, како што тоа и со него, понекогаш од силна возбуда, заборваше да ја заклучи.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Се фатив право за кваката, влегов во претсобјето и ја слушам свеската од кујната прашува кој е.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Штом се најдов во претсобјето солзите сами по себе ми течеа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Учев во претсобјето. Во дворот си играше Ели со две ученички од нивниот клас.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кметот влезе во готвалната, ја викна Цара во претсобјето и ја праша насмевнато: - Размисли ли?
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога излезе неговото височество „ФИЌО“, Телевизорот „Мајор 67“ и домашниот телефон покриен со плетено миленце со една игла, поставен во претсобје врз сандачето за чевли. Тука скопјаништата ги прегазија дојденците.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Мајка ѝ и сестрите во претсобјето ништо не зборуваа. Наслушуваа...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Насмеаната жена не само што ја наслика онаква каква што и самата се гледаше (негде длабоко во срцето), туку си направи и слика за себе, само што Пелагија требаше да ги одбере расфрланите зборови од татнежот и да се заклучи дека тетката Перса ( Името ми е Перса, рече) не била од секогаш сама, туку имала добар сопруг, името му било Панајот, бавчаванџија (Ми стопанствоно Острово половината беше наше), господ ги дарил со мома (Елена мајкин изгор, лична како тебе, мила), ама пустата војна ги однела и двајцата, и токму тука, на овој дел од разговорот тетката Перса ја грабнува малечката Пелагија и почнува да ја гушка и да ја бакнува, (Златната она на баба, дојди ми миличка да те помилувам!) и продолжи да кажува дека оваа малечка куќарка е голема за неа самата, а знае дека барала некое местенце за да се прибере со момичето, рече Оваа одајка од десно што гледа на страната на кај Острово ќе биде за мене, а оваа другава, од оваа страна, што гледа на кај зградата за бегалци нека биде за вас, и продолжи На кучево ќе му направиме куќичка во градинава! и ја отвора вратата сѐ уште стискајќи ја Пела на градите, ги внесува во претсобје големо колку нејзиното подрумче во кое се пулат четири врати и Пелагија нема време сѐ да собере во своите очи оти тетката Перса веднаш ја отвора вратата од одајката која со едно ама големо прозорче гледа на кај фабриката и на кај зградата на бегалците.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Најпосле дојдоа гостите. Тие уште си ги соблекуваа капутите во претсобјето, а Зоки ги прашуваше: - Јадете ли вие колачиња?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Затоа, го откачив големото огледало закачено на ѕидот во претсобјето и го треснав од земја. За чудо, тоа остана цело.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Останал истиот и без мене овие седум години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мрак. Светлина само во претсобјето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ФЕЗЛИЕВ: Ти, чинам, си заборавил дека јас се наоѓав во претсобјето, кога ти со истиве зборови го испрати Кирил Ацев...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Влезната врата зјаела (отворена е ширум уште од вчера по полноќ по барање на вујко ми) па девојката во бело, водена од љубопитството или збунетоста влегла во претсобјето...
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Таму, помеѓу оној народ во претсобјето, видов некоја нова роднина - реков.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Не можев да се ослободам од чувството на виновност поради недоразбирањето што очигледно произлезе од моето сосема случајно поврзување на Јапонките со присуството на девојката в бело во претсобјето на вујко ми.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но него веќе го забележаа, го пречекаа со повици и истиот миг сите тргнаа во претсобјето и одново му го разгледаа шинелот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Рано изутрината тој се упати кај началникот; но му беше кажано дека спие; тој дојде во десет – пак му беше кажано: спие; тој дојде во единаесет часот – му беше кажано: па началникот не е дома; дојде за време на ручекот – но писарите во претсобјето никако не сакаа да го пуштат и на секој начин сакаа да дознаат каква е таа работа и која потреба го довела и што му се случило.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)