Ако Борхес го претвориме во логоцентричен татко, во поседник на трансценденталниот означеник, собирач на Негативноста, тоа би значело да се искриви мислата на Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
За Дерида секогаш ќе постојат размаци, одложувања, текстуалноста не како однос помеѓу авторитативниот текст и неговите коментари во фрагменти, туку секогаш веќе фрагменти, грами и диференции, како што тој ги нарекува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)