во (предл.) - положба (имн.)

Австралијанскиот уметник Стеларк (Stelarc) своето тело го закачува за месарски ченгели.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Денис Опенхајм (Oppenheim) е каменуван во Страв од камениот круг (1971), а во Положба за читање за изгореници од втор степен (1971) се здобива со сериозни изгореници од сончање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
После тоа често им приоѓав близу: прв пат воочив дека златната ларва се разликува; меѓу челустите им го ставав со лак премачканиот нокт што го пуштав да порасне; го посматрав движењето на нивните челусти, краковите на пипалките, главите во форма на череп, линиите што го опашуваат абдоменот и во положбата на оклопот, дури и онака превртен, ја пронајдов жестината на погледот на Гогеновите домородци.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Една друга волја го поставила во положба, да паѓа и на него сенка од подлоста што е починета.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Обидот да се погоди што понатаму низводно ќе му се случи на листот од повеќе причини е залуден потфат: и најмалата промена во положбата на листот може во потполност да го промени неговото понатамошно течение.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Гребеше, бревташе, нозете и рацете му прокрвавија, се лизгаше, безброј пати се најде во положба да се струполи удолу низ карпите, но не се откажа, не се повлече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Запри“ - викаше Бојан во своите мисли, обидувајќи се да си ја согледа положбата на осаменик, заробеник, обидувајќи се да се стави во положба на мајка си, татка си и деда си, кои со иста или со поголема загриженост го следат ова бело небопаѓање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Причината за да се појавам не само како сведок туку и како поединец кој покренува обвинение, не беше само скапоценоста на семејниот ѓердан на Цвета Басотова, туку и споменот по едно изминато време што го бев сместил во преградата на скапоценостите и раритетите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога велам непресметано не мислам на вистинитоста на случајот ниту на правната страна на таа вистинитост, туку на околностите поради кои се најдов во положбата на губитник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако имам да кажам понекој неблагонаклонет збор за нивниот обид, можам само да сочувствувам со тоа нивно чувство на некадарност, со посраменоста зашто не успеале да ги исполнат очекувањата што си задале да ги подгреваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машката геј-култура се решава – добро, баш и нема некој избор, но вади најмногу што може од една лоша ситуација – да си ги смести приврзаниците во општествена и емоционална положба што еден сложен сплет од испреплетени културни кодови и естетски практики ја означил како место на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ворнер брадерс, всушност, ја одложиле премиерата на филмот до 25 октомври, 1945 година, повеќе од два месеца по капитулацијата на Јапонија за да ја засилат историската релевантност на приказната за историскиот миг.267
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И едните и другите се мошне драматични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А колку помалку машката хомосексуална желба се пројавува на таков агресивен, фалусен начин, толку поповрзана ќе изгледа со некоја женствена родова улога. ‌Ова значи дека родот и сексуалноста се строго поврзани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еднакво лесно може да се сосредоточат на богати, отмени, гламурозни или некогаш гламурозни жени кои се хистерични, екстравагантни, очајни, смешни, страсни, безобразни, унижени, на праг од нервен слом или едноставно не се способни успешно да истераат некаква висококвалитетна женствена маскарада, кои не успеваат да додржат на достоинството што е потребно за да ги сфаќаат барем малку сериозно како жени. ‌Записов се чита како опис на дрег.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Машките геј-културни практики, затоа, се склони да си ги сместуваат субјектите, без разлика дали тие субјекти се стрејт или геј, во положбата на исклученото, на дисквалификуваното, на изведбеното, на неавтентичното, на несериозното, на патетичното, на мелодраматичното, на претераното, на извештаченото, на хистеричното, на феминизираното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Маж кој чувствува хомосексуална желба нужно се става во положбата на сексуален субјект и во општествената улога на жена, сигурно според перцепциите што другите ги имаат за него и – барем на некое ниво или до одреден степен – според неговата сопствена перцепција за самиот себеси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Културната организација на дејството во нашето општество им приредува на таквите изведувачи нешта што би можеле да се замислат како лирски мигови – мошне кратки, минливи мигови на пресудна напнатост, дел од секунда во кој сѐ неизвесно стои на тенка жица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број машки геј-културни практики ја нагласуваат женствената позиционираност на геј-мажите, активно поттикнувајќи си ги учесниците (од обата пола) да ја заземат општествено обезвреднетата и маргинализирана положба на жените, па дури и да ѝ ја преувеличат маргиналноста и деградираноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се обиделе да си ја надоместат невозможноста да му дораснат на предизвикот што си го зацртале со тоа што направиле класичен одбранбен потег, комбинирајќи понизност со пркос: „Свесни сме дека ги немаме сите одговори“, признаваат, „но знаеме и дека вистински битни се самите прашања“ (16).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Играчот што прима додавање кога е во положба да постигне поен, застанатиот со палката пред кого е решавачко нафрлање, пејачот кој во миг на целосна сценска и слуховна изложеност зема здив пред да ја отпее долгоочекуваната висока нота: сите тие се своевидни акциски јунаци, кои треба да настапат под притисок, при висок ризик, видливо, јавно, во една неповторлива пригода, кога им се заканува лично понижување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму сиот тој културен систем на родот, на моќта и на жанрот, политиката на емоцијата што тој ја создава и ја одржува, како и разликите во положбата, класата и статусот што се втемелени врз него се она што се обидов да го опишам во претходното поглавје. ‌Машката геј-култура, обележана со преземањето на женските мелодрами како Милдред Пирс, може да се сфати како инстинктивен одговор на тој систем и како стратегија за отпор кон вредностите што ги крепи.312 Тоа е значењето на мелодрамата како геј-стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Хомосексуалната желба што ја чувствуваат гејовите ги става во субјектната положба на жените и симболично ги бележи како женствени, но таа и им овозможува да задржат барем некои одлики на традиционално мажествени родови улоги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако Милдред Пирс ја скокотка публиката со грешната глетка на женската сила, автономија, пргавост и моќ – дури и со извесна женска мажественост – тој тоа го прави под услов Милдред на крајот да си ја предаде самостојноста и да се врати во положба на домаќинска и сексуална подреденост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Страшна работа е да имаш идеја што е поголема од тебе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, тоа било... животна улога. ‌На тој начин Најмила мамичке ретроспективно внесува во Милдред Пирс елемент на неавтентичност што веќе е имплицитна во драматичната поставка, во одигрувањето, во општествениот израз и во јавната изведба на секоја страсна емоција. 14 ОД ТРАГЕДИЈА ВО МЕЛОДРАМА ‌Емоционалната неавтентичност може да биде погубна за трагедијата, но таа не ѝ штети на мелодрамата, а не ги упропастува самодоживувањето и културата на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од нив, јас не сум во положба да бидам пркосен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Подемот на насловниот лик, преку напорна работа, саможртва и безљубовен втор брак, до богатство, гламур и висока општествена положба – заедно со придружните фрустрации, разочараност, расипување и виктимизација — се сведува на една мошне конзервативна, морализаторска приказна, а сексуалната политика на филмот е идентично ретроградна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А сега барем сме во положба да сфатиме зошто машкиот геј-дрег се специјализира за комбинирани прикажувања на гламурозната и на абјектната женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тоа, геј-културата едноставно си ја признава положбата – пошироката општествена состојба во која се наоѓаат геј-мажите во стрејт-општеството – како и нејзиниот единствен однос кон сплетот од општествени вредности што одат со претежните културни облици на тоа општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И едните и другите приредби подразбираат значителни искушенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Истовремено, повеќето такви мажи си ги задржуваат општествениот статус и чувството на субјективна овластеност што им припаѓаат на сосема полноправните мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сексуалната желба за полово конкретен вид објект е израз и на сексуален субјективитет и белег на родов идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ана, се уште жива, но веќе пијана, е убедена дека навлегува во еден од нејзините диви сништа, со животни што врескаат, и со неа сред тркалезниот плоштад - распнат Леонардов човек: жена што од смелата, мазохистичка изложеност бавно се враќа во положба на заштитен фетус.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ако се поставевме во положбата на руската влада, и ние не ќе можевме да постапиме инаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Откако ја сослуша ваквата определба, Акакиј Акакиевич тажно се одвлечка до својата соба, и како ја минал таму ноќта, му оставаме да пресуди на оној што макар малку може да навлезе во положбата на друг.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога јас посегнувам да дофатам нешто, во исто време ја насочувам раката и ја доведувам во положба што зависи од тоа каков е предметот што сакам да го земам.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Постарите мажи се грееја во огништето и нервозно брчкаа во пепелта со големите чибуци.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Апостол на албански неколку пати им нареди да се откријат жените, а тие застанаа во положба да се молат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој веќе се виде во положбата бег на Мариово и господар над сета таа раја, та се породи во неговата глава една егоистичка мисла, но и благородна – спасителна барем за децата, жените и старците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Замислете, ве молам. Кога тврдина се наоѓа во положба на опсада, тогаш не ги повикуваат на гости драгите познаници.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа изгледа не сфати дека верата ја носиме во нас, во душите, а не во положбата што ја заземаме.?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Рамката на приказната што послужила за подлога на варијациите е следнава: јунакот, „напатен човек” се вплеткува во тајна шпионска дејност (го заменуваат со вис­тинскиот шпион, шпионот во неволја му предава некаков таен документ, непредвидливо му раскажува за некаква случка и т.н.) и неправедно е обвинет за противдржавно, односно за крими­нално дејствие; освен тоа, јунакот располага со некои податоци каде да се бараат вистинските виновници (во „39 скалила” јунакот знае дека водачот на шпионската мрежа живее некаде во Шкотска, на село и му недостига делче на малиот прст на десната рака), бега и самиот се впушта во лов по него; така, јунакот се наоѓа во положба на „прогонет прогонувач”, полицијата му е постојано на трага додека самиот ги прогонува виновниците; на патот што, според правилата, го води до другиот крај на државата, го очекуваат безбројни ексцентрични настани меѓу кои особено се истакнува настанот, по кој тој се сврзува со убавата девојка која на почеток не сака да му помогне и сака да го предаде на полицијата; подоцна таа се нафаќа да му помага; случката завршува така што злосторниците се откриени, јунакот е ослободен од вината и започнува да живее со девојката.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Хичкок: „Тоа е така затоа што темата за неправедно обвинет човек кај гледачите создава чувство на опасност, бидејќи тие полесно се замислуваат себеси во положбата на овој човек, отколку во положбата на виновник што бега. Публиката секогаш ја имам на ум“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Александар: Човек во положбата на Дариј, би побарал мир само ако го победам дење, само кога денот ќе ја осветли победата!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
„Така си е тоа погледнато од твоја перспектива, ама ако си во положба да учествуваш во некој комлексен зафат, а уште повеќе - да одлучуваш - тогаш ќе согледаш дека теоретските согледувања често не се споредливи во практика.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во врска со ваквото разбирање на уметноста, каде делото престанува да биде плод на премислувањето и изградувањето на заокружени хармонични структури, туку станува место каде се вкрстуваат и содејствуваат енергиите од разните учесници во инсценираната уметничка можност, една “ad ehtremum” проширена и отворена форма, се поставуваат следните прашања: Ако се укинат сите меѓи и се отстранат сите мерила. т.е. ако се тргне на страна сечиј личен став за нештата да се препознаат со сета своја изворност, не се паѓа ли тогаш во положба на афирмативно и паушално конзумирање на било што?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ме затекнаа во положба како пеам љубовна балада и тажно седам на скаличките покрај касата за наплата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Немојте да се ставите во положба на д-р Христо Татарчев, Христо Матов и други обвинети, коишто во 1901 година во судот, и покрај сите факти за нивното учество во МРО, не признаваа и тврдеа дека за првпат слушаат за постоењето на Организацијата“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Јас никогаш не претпоставував дека судбината ќе ме постави во положба на таков трагизам.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)