Нивниот молк возбудува Нивниот поход е тиха побуна на некој замислен молер Зборот е малата надеж на осамените. приказната во него е како семката во плодот.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Нобеловецот дава пример преку кој можеме да заклучиме дека „се зависи од тоа на кој начин ќе ја вреднуваме човековата исполнетост, потрагата по среќата, отстранувањето на сиромаштијата и правото на уживање во плодовите на својата работа“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Отиде на оседлан коњ, Пролетни дождови врз неговото семе скриени во плодовите...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Миг е кога крвта созрева во плодот и кога во стомните девојките носат студени кладенци.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Прелетав. Право во плодот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Та од неа грозд силен потоа ќе се роди со опојно вино во плодот, вино кое светот и ќе го опои! ***
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Плодовите на земјата таа секогаш ги сфаќаше само како подароци од земјата и ги јадеше без да размислува како тие настанале, ги прифаќаше како што ја прифаќаше и чашата со вода што ја пиеше, сѐ додека не ги виде нештата во овие бавчи како од семе се развиваат во цвет а потоа во плод.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Затоа тој зел сокови од плодовите на сите дрвја и ги ставил во плодот на смоквата за да има најубав мирис и вкус...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)