во (предл.) - пепел (имн.)

Препознаваш во него нечии живо запретани зборови во пепелта. Големиот камен, тој, кој ја прицврстува душата на предците. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Самува сега Големиот камен запретан во огништето крај тланикот - тајна врата низ која одминуваат ветровите на историјата.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Надвор снежи а ти влегуваш облечена Во твојата црвена кошула Ги отвораш ноќите и потоа седнуваш Покрај огништето: догоруваат нежните стебленца на нашата цреша Ти се стискаш во мене, полека заспиваш И пред сонот ми велиш: - Гледај, црвена бубачка умира во пепелта.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Есени, сам крај огниште Распретуваш нешто во пепелта, си мислиш, Гледаш како се буди огнот, како разгорува, Како се исполнува мракот околу тебе со илјадници искри, Како се искачуваат тие потоа по полиците, Меѓу дуњите, меѓу јаболките, И како згаснуваат уште при првиот допир Со синџирот што виси над огништето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Селаните ги симнаа белите шамии од главите Добитокот грозно рика запретан во пепелта на летото И гласот му се престорува во ракопис на дожд.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Стравот го оставив во Бејрут, во пепелот на она што беше мој дом.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Боже, колку бргу ни порасна девојчево! - Порасна, Никодине! А до вчера речиси си играше во пепелта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Грбот може уште многу замаени, опијанети и забегани да понесе на кркуш, за да не се срамотат кога ќе се прпелкаат во пепелта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тогаш, кога останал Хаџи Ташку сам во пепелта на Пазарџиски Пат, тројцата излегле од житјето и зашто не бил доумрен му ја здробиле главата со пушките.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таја си се променила со ними и со златите чехли, шчо ги нашла во пепелта, та со трчање отишла на брак и тамо се фатила на танец да играт хоро.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога си дошле од брак машчеа је и татко је, Мара је нашле пак крај огнишче во пепелта, та ја кажвеле и је велеле: - Мори, Маро, ќерко!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А мораш и огнот да го чуваш, да го криеш во некоја гламна, запретана во пузата, во пепелта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас сам, така, на одење ќе пишувам букви: дали во правта на патот, дали во пепелта од огнот, на камењата кај што ќе најдам. Така учиш, со овега, со онега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И децата разгологазени ќе се пикаат во тланикот, ќе мешаат во пепелта, во жарјето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Солзите паѓаат во пепелта; единствено таа нема да замине на балот оваа ѕвездена ноќ кога сите слават.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И така, Татко не можеше да најде пореална и поголема историска сцена од Скопје, за да го следи подемот и падот на империите за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според легендата, генералот Пиколомини на блиската планина Водно со својата војска под звуците на посмртен марш на воениот оркестар ја посматрал смртта на градот, а на австрискиот цар Леополд му пишувал дека решил, не од срце, да го закопа градот во пепел, со згради какви не видел, со џамии од најдобар мермер, украсени со илјадници кандила и позлатени алкорани, убави старини, градини...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како што сум играла во пепелта и со опинчиња неодврзани, со бушава коса, со валкани раце.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сите жени беа забулени.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Постарите мажи се грееја во огништето и нервозно брчкаа во пепелта со големите чибуци.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во рок од една минута, таа ќе се претвори во пепел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ја нема мајка Петра - саде таа имала Господова дарба да пронајде жарче во пепелта запретано и од него огон да разгори.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Домата не ни е разурната. На огништето има жарка во пепелта запретана. Ќе го разгориме огнот.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ајде, да слеземе во селото, во домата наша... да го разгориме жарчето во пепелта запретано.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И тогаш Митра го прифати новиот створ, му го претолчи папчето со две камчиња што ги спреми однапред за таа работа, скина од Достините плетенки едно конче и му го врза, го издигна за главче, го погледа и пред очите ѝ излезе нејзината Ѓурѓа кога се оддели од неа, и кога бабата Маса исто така ја однесе на горни крај во пепелта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се почуди, се помисли, го тратна малото во пепелта и солта што ги спрема порано, го извалка и го завитка во една пелена приготвена од Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таман и така лебот ми е коа поиспрснат, та јас мисле да заплескам нежоа царевна погача во пепелта, ама лели бркаданик по ти се бендисуа тебе ..., ајде, татко, еве ти го котлето, ќе ти отса брашно, направи ти тури — борави.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа, кога Доста го испушти зборот „се жени", „се оджени", тој се засркна со кафето, си го изгоре јазикот, ја мени бојата на лицето и ги наведе очите пред себе во пепелта, се увили и се навреди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја турна на кај огништето и уште малку за големо чудо ќе ја фрлеше во оганот; ја бапна во пепелта и се загна да си го милува Толето, кое веќе врескаше до зајдување.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој го продолжи разговорот, правејќи бразди со машата во пепелта пред себе: — Мори, невесто Митро, шо ми а пикаш во очите таа Рожденка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете го дома, лежи како маче во пепелта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Знаеш ли, Том, како дојдовме до оваа состојба, градовите во пепел, патиштата разорени од бомби, а половина од нивите блескаат ноќе од радиоактивност? Мала белја ли е тоа, те прашувам?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Да ја криеш секоја горчлива солза, да осетиш како е да губиш сѐ, а не можеш да побегнеш, зошто ледениот здив на животот душата ти ја претвора во стерна, а пламенот од светиот оган телото ти го претвора во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Биди доволно далеку за да најдеш среќа далеку од мене, а јас во илјадници погледи кои како имагинарни слајдови се губат во пепелта натрупана во моите очи ќе ги барам твоите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но еден ден сосема обичен, скоро совршен ќе се разбудам со нов сон, со нова мисла и ќе дозволам засекогаш да исчезне сенката на мојот најголем страв.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Претаме во пепелта: некој некогаш бил оган...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во пепелта врз страниците на некогашните таткови најконцентрирани читања, патот водеше кон Цариград, град на неговата младост, но и на неговите големи илузии.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татко го фрли опушокот во огништето, се искашла, плукна во пепелта и рече: Ова и од Турците го немавме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Завршуваат во пепел.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа, се собрала во едно ќоше, ко капка вода во пепел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мангалот на средината од собата е згаснат и запретан во пепел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)