Впрочем кој ни ги испраќа таквите виденија, се запрашав?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Се согласија за трите статии, а другите ги прибраа во папка како документација и за еколошката проблематика, и за новинарот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Нацртите ги ставив во папка и внимателно ги чував.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
ПАПА, ПАПА! - Викал еден папагал. Дошол папата (на катол. црква) и му рекол на папагалот: „Папај паприкаш и не збори глупости да не те подберам со папуча, т.е. пантофла.“ „А што имаш во папката?“, прашал папагалот. „Ништо особено“, рекол папата. „Неколку папилотни за жена ми, стар папирус за магии и 666 папоци од пантерски фетуси, исто за магија.“ „Фино“, рекол папагалот и продолжил да го папа паприкашот, не осмелувајќи се да коментира.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Несомненоста на откритието што и не помислував да го сместам во папките на сонот, зашто и не беше дојдено од таму, наеднаш го сфатив како порака или како наговестување на сомнението дека можеби не сме гости само на еден единствен живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во папката што ја носев со мене имав и една фотографија од погребот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)