во (предл.) - отец (имн.)

Филозофот гледаше сосема спокојно во отец Стефан и рече: „Еден е Господ и семожен е Господ Бог Седржителот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот гледаше сосема спокојно во отец Стефан и повтори: „Еден е Бог, и Голем е, и Словото е во него, и тој е во Словото“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отец Стефан се накашла, погледна во отец Пелазгиј, овој цинично се насмеа и промрморе, така што и логотетот слушна: „Значи јас попусто сум старешина на библиотеката, старешина на небото, морето и земјата!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Логотетот погледна изненадено во отец Пелазгиј, а на овој му се смрзна насмевката на устата, и веќе миг потоа отец Пелазгиј ги триеше сервилно рацете пред логотетот и мрмореше: „Убава парабола кажа Филозофот, логотету.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Сонив страшен сон,“ рече Лаврентиј.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Божја работа беше тоа“ рече логотетот и погледна во отец Стефан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Сонив дека сите книги за богослужение сами од себе се листаат и вртат, а јас сам на вечерна го гледам тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Овој скокна од постела и долго гледаше во отец Лаврентиј, немо, изгубено и преплашено.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)