во (предл.) - оклоп (имн.)

- Како можам да бидам? Пуштете ме, овде почнувам да се чувствувам како во оклоп.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но најчудно беше тоа што гледајќи ја, така заробен во униформата како во оклоп на својата судбина, маслинестозелен дури и во лицето, тој воопшто не беше изненаден од нејзината исповед.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Прв стаса капетанот. напуштен од војниците и стиснат в оклоп на нејасна тага, влезе во колибата заедно со априлската месечина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
На него витез во оклоп седи смирен. Се спрема за борба крилата и вишна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Седам и квачам дури и не знам Дали ќе е ова уште еден Циркус Принтипрам* И дали ќе се испили беден или вреден стих од ова што се мачам доцна во ноќта – ѓупка кога напрегам гради и срцето тихо тупка во оклоп од коски А мојата душа расчленета Ко Лајбницовите Монади Моли: – наслони се стиху на моите мисли ко дете на мајчини боски 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
И се заколнале дека ни на смртта не ќе ѝ се тргаат од пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаков Иконописец останал сам, врел и во оклоп на модрици, наеднаш безимен и бутнат на некое дно на кое само месото ја памети својата болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Омраза во оклоп од рамнодушност сплетена. Ваша.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Грозни, грди суштества во оклопи: ги користеа своите сенки за да изгледаат поголеми.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Слепа ласица, врзан Аргус старец што шмука и старо дете, доцтор игнорантие, полжав во оклоп, нем говорник, богат просјак, среќна заблуда, барана болка, сурова рана од верен пријател, воинствен мир и бурна тишина; го исполнува срцето а душата не може да ја разбере.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За сексот и еросот тој пишувал со умна лишеност од предрасуди и со отвореност која повремено дури се претвора во склоност кон порнографски вулгарности.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Витез во оклоп, на Лордот Хари! Го удривме!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)