После можеше само уште да гледа по она црно клопче, што стануваше сѐ помало во одалечувањето, тоа просто како да се лизгаше по својата дира, сѐ додека не виде како еднаш исчезна меѓу стеблата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега, одеднаш, пушката ја имаше пак сета своја убоитост и тој дури и во своето рамо го сети ударот на зрното во она огромно клопче со темно цврсто влакно, разбојнички распафтано во оддалечувањето по голината.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)