во (предл.) - објектив (имн.)

Ако одговориме потврдно, тогај, очигледно не водиме сметка за комплексот придружни составки кои го дефинираат и материјализираат првиот допир; доколку пак го негираме тоа - ние свесно ја скаменуваме континуелната смисла на творечкиот чин, зашто авторот тогај би се престорил во објектив, во ѕид врз кој е втиснат далечниот печат на зборот, сликата, тонот...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сето друго е обична поза, тотал ококорен во објектив, нешто што може да послужи за потпала. (Мојата облека нема да виси на некоја аукција во Сотби туку на рамениците на ромите старокупувачи.) Смеата и игрите замаглени ќе може да ти ги одмагли единствено сонот – во него повторно ќе се бакнуваме но ќе се будиш секогаш кога ќе ти биде најубаво.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)