И кога ќе имаат свои нации – држави, во немоќта да се раководат, ќе си продолжат да се повикуваат на Божјиот авторитет. Така ги навикнувале туѓинците, со векови!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Вечноста останува за бездомникот на дождот, а заборавот за оние кои ги оставија своите сонови да гнијат во немоќта на стравот...
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
За него баналното прашање за забраната на чувањето на козите во првите години на комунизмот се претвори во вистинско искушение, во прва пречка на која се препна и уште тогаш падна комунизмот, во немоќта да експериментира долго време со живиот живот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Така, секој крај на нивните реченици завршуваше во празнината на просторот над нив, како во некоја црна дупка, проголтани во немоќта.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Секогаш насмеан и дружељубив; секогаш беше тука да помогне во немоќ. Но, за сѐ друго мува не го лазеше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Немоќта Европа да им се спротивстави на османските војски, дури и да го прифати победничкиот повик на Скендербег, да го охрабри, да му помогне во критичните и пресудни моменти, долго време ќе одекнува трагично во свеста на повеќе генерации, ќе ги разбранува европските духови, ќе предизвика сомнение во немоќта да се бранат достојно вредностите на европската цивилизација.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Згора на тоа, двете крвави локни кои бесниот Ѓорѓе овој пат ги предизвика во немоќ, беа впечатлив доказ за вистинитоста на приказната на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)