во (предл.) - муцка (имн.)

Со брз, последен замав во животот му го зграпчил левото уво на светиот злосторник и му го скинал - една крв се, нека џбурка таа од две глави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да стегнам ете! Ме фаќа трескавица во муцката... Почнувам да офкам!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Потоа паднал неподвижен, нацицан со животинска крв, тежок, со набабрено око свртен кон потсмешливиот прекор во муцката на чукарето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„ Пак во еден миг, му го слушнав гласот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дорчо мирно пасеше. Тој му пристапи го помилува по гривата и го бакна во муцката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Му ги пикам градиве во муцка и го туркам да запре. Ќукш, прустинско! Ќукш! Запира.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Еве кај го пренесуваат...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)