Како сеач фрли го од дланка просото на спомените и гледај:низ ретко сплетениот ѕид на колибата навлегува денот доброволно кинејќи се во млазови, циникот, сега се распознава.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Со палецот и показалецот Милан предизвика распрсканата прскалка да се расцути во џиновско утринско славење, кое наскоро се кондензира во млаз, а потоа повторно се расцути во нежен воден прав.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Другите две родилки ги вперија очите во бујните гради на Рада, а од нив во млазеви се цедеше животната белина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Повторно црнокосата ја стави на градите, но таа без желба бунтовно ја вртеше главата час лево, час десно, избегнувајќи ја пупката од која во млазеви истекуваше млекото.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пред црквата чешма, нови стомни, мевлем вода, во млазови.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)