Во петте дела кои можат да се наслојуваат: 31’ 57.9864’’ и 34’ 46. 776’’, двете за пијанист, 26’ 11. 499’’ за гудач, 27’ 10. 554’’ за тапанар и 45’ за говорник (броевите во насловот на делото го означуваат неговото траење во минути и секунди), Кејџ користи заедничка структура при организација на времето изедначувајќи го текстот што го чита говорникот со музичката композиција (текстот поседува освен вербални, и фонетски и гестикулирачки квалитети).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Паралелно со реализација на делата по новите принципи, Кејџ ги продлабочуваше и разработуваше порано започнатите концепти, а како резултат на тоа настануваше серија дела со заедничко име.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Посебен, поинаков и посамосвоен облик на театар претставуваа различните форми на наслојување на повеќе поединечни, самостојни дела поврзани со некој заеднички елемент на структурата (најчесто со ритмот).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Неговата режисерска професија неретко успеваше да ја примени во партиските сплетки за кои прецедателот Џони Вокер имаше брејнсторминзи и по десетина во минута.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Минатото се исправаше од ден во ден, и речиси од минута во минута.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И тој процес продолжува од ден во ден, и од минута во минута.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од година во година и од минута во минута, сите и сѐ одеше брзо нагоре.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ова се рото-релјефи, серија од дванаесет цртежи поставени врз оваа спирала, за употреба на фонограф, и доколку ги вртите со одредена брзина, да речеме 33 свртувања во минута, ќе добиете ефект на растечка форма, како конус или вадичеп.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Се пресмета дека во резервоарот би влегувале шеесет литри вода во минута, така што за помалку од една ноќ, резервоарот би бил наполнет, односно, дури и да се потроши акумулираното количество од седумдесет илјади литри, за околу дванаесет часа, тој пак би бил полн. Се разбира, се сметаше на еден просек.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Поставуваше сто прашања во минута, те од кого, а зошто и како дознале дека фрижидерот е празен, тие некои луѓе што ги купиле сите тие работи за нив.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Од единствен куршум што бездушно лета по воздушни патје и смрт носи студна, о крв бујна, в жили што клокотиш сета, се смрзнуваш веднаш во минута судна.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Во минути на смирување, кога спокојното размислување го потиснуваше трагичното чувство на безизлезност, Арсо се враќаше кон напрежните свои убедувања дека вистинската смисла на човечкото живеење е во непрекинливата акција, во непреодливата волја на човекот да дејствува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Седевме двете на терасата под лозницата, таа го пиеше кафето и пушеше „сто цигари во минута”, а јас јадев лубеница и мислев што да сторам и како сето ова ќе заврши.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- А Љупчо, каде отиде?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нишански домет: 5000 метри. Успешно дејство до 400 метри. За групни цели до 1000 метри. Авиони до 5000 метри. Борбена брзина на гаѓање: 10 куршуми во минута.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега засега добро им врви на новите дами, иако нашите редовно губат на сите првенства.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Точно во минута си ги зафаќаат резервираните лежалки на луксузните плажи.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Но тоа е само сличност, бидејќи типично борхесовскиот расказ не цела толку - како во конвенционалната проза - да фати “цртичка од животот”, колку да предложи нешто од аргументум тхеологицум или пхилосопхус.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Многу негови кратки раскази го прават токму тоа: ги претставуваат нестварностите (човекот што сонува друг човек и го воведува во стварноста, библитеката со нечитливи книги, една година содржана во минута) во коишто читателот препознава концептуализација на метафизиката и хипостаза на теологијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Па сепак, тоа се раскази, заплети во чијшто след на настани и во меѓусебните односи на ликовите е пренесено нешто налик на животот што ни е познат од секојдневието.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)