во (предл.) - мермер (имн.)

Еден, два, три... еден, два, три... таму некаде во Градот, или на жолтиот рид: густата коса, прелиена со темен, горски мед, млечниот тен, со модри жилички, врежани како во мермер, забите, некако вампирски, што нежно ми ги забива во вратот, додека навлегувам во неа.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сета во мермер и со огромно фоаје и огледала.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Спиралните мермерни скали беа чувани од озабени крилести демончиња извајани во мермер.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)