2. Прекршочна одговорност Од гледна точка на работодавачите, првите промени во материјата на работните односи значеа подобрување и во поглед на ригорозноста на казнените одредби.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Така мојата мајка со поглед, со збор, со гест отцепуваше парче од мене, парче кое постојано ќе ми недостасува, парче кое постојано ќе го барам; целиот свој живот чувствував како ми недостига нешто, онака како што на Милоска Венера ѝ недостасуваат рацете; мене не ми недостасуваше нешто во мојата појавност, туку нешто внатре во мене, како да ми недостигаа рацете на мојата душа, и тоа отсуство, тој недостаток, тоа чувство на празнина, ме правеше беспомошна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Знај дека и твоите дела, кои ќе се читаат и толкуваат сѐ додека има луѓе, еден ден ќе умрат, а со нив ќе умре и твојата бесмртност, затоа што еден ден ќе умре и последниот човек.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Знај дека сето тоа е создадено во материја, и еден ден материјата ќе згасне, ќе исчезне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ветерот повремено толку силно бие што не ги носи само зрната песок, туку отцепува парчиња и од самото Јас, па тоа Јас се чувствува немоќно, му се чини дека ветерот ќе го понесе и него заедно со песокта, ќе го згасне уште пред да бидат одвеани сите зрнца песок кои му биле доделени за до смртта, и тогаш Јас бара некое друго Јас, некои други Јас, со кои ќе се движи заедно додека околу нив беснее ветерот на времето; има потреба од тие други Јас не како поткрепа за преживување во материјата, туку како поткрепа за преживување на она најсуштественото од тоа Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Се мачам да ја чујам пораката на големите камени блокови на Мијачијата, се мачам да сфатам како свеста се пресоздавала во материја, но материја - која тихува!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Активната состојка се содржи во материја која се џвака како мастика.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овој народ небаре заборава дека денес сите народи како да се на маргините, зашто, всушност, не постои центар!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)