во (предл.) - литература (имн.)

Жид и порано: восхитеност, маѓепсаност, култ, фетишизам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Одредено знаење за тоа што е постигнато во областа на пишувањето, ми се чини, е од суштинско значење - онака како што лекарот или адвокатот мораат да бидат упатени во литературата од својата област.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да речеме дека јас веќе во Алжир се „пропрпелкав“ во литературата и филозофијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Разговараа за литературата, поточно, за преводите во литературата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Андриќ сфатил дека ѓаволот го повикува на кавга, па му рекол дека во литературата, исто како и кај парите, има едри и ситни.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во нив се продаваат стари книги и сѐ што е антика во литературата и тоа на разни јазици, па човек може ненадејно да сретне секакви раритети.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Макар минимално ова влијание врз турскиот јазик, според Татко, се остварува во XVIII век, додека во литературата во текот на XIX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој никогаш не ги вплетка веќе постоечките митови во своите филмови (за разлика од сликарската работа), како што тоа го правеа нему сличните по дух авангардни творци, Џек Смит и Кенет Ангер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На второ место, човек не може а да не забележи дека во литературата за овие прашања постои изненадувачко прифаќање без двоумење на философската психологија за која Витгенштајн смета дека е особено релевантна за размислувањата околу следењето на правилата и нивната поврзаност со аргументот за приватниот јазик. 66 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ворхоловите филмови од звучниот период се создадени со директен поглед на светот кој не е само алтернативен на оној од комерцијалниот филм, туку порано воопшто не е обработуван ниту во литературата ниту во филмот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметам дека постои можност она што изгледа најисправно во Витгенштајновите гледишта во оваа област, имено, барањето за јавни ограничувања во поглед на стекнувањето и употребувањето на компетенцијата за следење на правилата, може да биде замаглено по пат на неговото поврзување со вакви незадоволувачки последици.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во литературата за семејна терапија постојат многу примери на комбинирање на наративната метафора со различните конверзациски/ лингвистички метафори.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Наместо тоа, наративната метафора вели дека индивидуите ги живеат своите животи преку приказни - приказните го обликуваат нивниот живот, тие имаат реални, не имагинарни, ефекти - и на тој начин му даваат структура на животот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во литературата се јавува 1926. со своите песни.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Маргина“ ќе настојува да се занимава и со творечки форми кои овде (во Македонија) до сега немале никаков простор; на пример, во литературата, научната фантастика (низ преводи на врвни имиња: Бредбери, Гибсон, Силвербег, Балард...) или криминалистичкиот жанр (авторите како што се Хемет, Чендлер или Ле Каре денес се изучуваат во сите светски работилници за креативно пишување!)...
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Вториот тематски блок ќе обработува одреден значаен тренд во литературата, филозофијата итн. (на пр.: „феминизам и филозофија“; „вештачка интелигенција“; „деконструкција“; „кибер-панк“...)
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ретки се таквите вознесенија во литературата исполнети со возвишерност а без излишна патетика!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Затоа тие заземаат толку истакнато место во литературата на христијанскиот период врзана за црквите, како во Богородичната црква во Париз на Виктор Иго.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мојот впечаток е дека верувањето во текстот произлегува од вистинитоста на тонот, од оној внатрешен говор кој на сцена го препознаваме како „логичен акцент“, во секојдневниот живот како лага или вистина, а во литературата како симулирано или стварно.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Симон Дракул, Ташко Георгиевски, Ката Мисиркова, Петар Ширилов, Божин Павловски, Димитар Башевски, Трајан Петровски, Живко Чинго, и сите други неспоменати овде, кои го следеа во нашата литература тој процес, сите тие горчливи австралиски патеписи, сите тие кенгурски скокови и вестаустовски стории, сите тие вагони врз глувите колосеци што чекаа да не однесат безнадежно кон некои рамни земји и далечни континенти, сите тие литературни зафати во современата наша литература како да се продолжеток на една тематска врвица што ја започна Стојан Христов во литературата со евидентен успех.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Технологијата на процесот - да се напишат определени ситуации на определен начин, подразбира преобразба на тие ситуации во литература.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Вратата од таа црна дрвена барака, целата во саѓи и пајажини, со низи од сушени црвени пиперки, кромид и лук, му го покажа патот на гимназијалецот за во литературата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во другите денови и ноќе масата е на мое располагање и на неа се направени моите први обиди од хемија и физика, ама исто така и моите први обиди во литературата, долготрајните тренинзи за подоцнежната фаза.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
-Мојот живот е многу обичен - додадов - и според она што претставува мој животот и мое секидневие не верувам дека имам некакви шанси и место во литературата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Енигматичното, на прв поглед, прашање, зошто во втората етапа на Хичкок преовладува женската нота, се разјаснува ако се помести во соодветен контекст: вистинскиот слом на протестантската етика ја афирмира жената како активна индивидуа (што во литературата и на филмот во четириесеттите години произведе низа од типизирани ликови: „успешна деловна жена”, good bad girl, злокобната femme fatale и т.н.) - уште повеќе е показател на фактот, во колкава мера автономниот индивидуум на протестантската етика бил ексклузивно машки. 38 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Средби со различноста „Ова е Србија!“ „Ова е пошта, будало!“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
- Графит на главната пошта во Сараево, 1992 Во литературата за границите често се прави дистинкција меѓу „природни“ и „неприродни“ граници, поврзани со географските конфигурации.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Се разбира дека застапеното во Маргина САТИРА е само капка во морето на руската особено изострена во литература смисла за комично, цинично и духовито.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)