Исто така, до нив допирале и информациите за неискреноста на соработката меѓу ЕАМ и СНОФ бидејќи “словенските жители“ сметале дека тоа е „само стар волк во јагнешка облека- грчки добитен национализам толку добро познат и застрашувачки, лажлив и преправен во ликот на ослободувањето“.338
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Од урнатините, кои некогаш беа заедничка куќа, за спомен го зеде Тито, којшто нагло воскрсна во ликот на новиот хрватски претседател.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Фимка, со вкован поглед во ликот на Богородица, се прекрсти и рече: - Мајко Божја, чувај ми ги чендата...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во ликот на мојот англиски Мефисто, Ј., можеби прижелкуван намерник од подсвеста, е онаа со која на велосипеди се втурнуваме во тајните дискотеки, на граматички исправните професорски parties, во црквените прифатилишта.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сликата на закована домаќинка што ја имаше во ликот на својата мајка катаден ѝ беше пред очите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во ликот на Виктор се отсликуваше Томовата младост.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го наслути. Стои во бел мантил пред здрвените пралуѓе и им објаснува без грч во гласот и во ликот каков е, кој е, каде се наоѓа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
(Решително, со цврст чекор се упатува кон спалната, но во моментот пред да ја отвори вратата се појавува Духот на слободата во лик на убава девојка облечена во бела облека, со распуштена долга коса, со факел во десната рака и венец во левата).
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Шекспир (Сонот на зимската ноќ): "И додека во фантазијата слики се раѓаат / На сѐ уште непознати нешта, поетското / Перо нив ги претвора во ликови / Па на воздушното "ништо" стан и име му даваат".
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Некој би помислил дека во ликот на Лемо се крие човек - поклоник на лоши пороци.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Се лизга вратата од хотелот и од него полека се извлекуваат - убави, уморени и млади, побелени во ликовите од неспиење, и, со крив чекор на растреперените нозе, брзаат дома да одморат и да се спремат за вечер.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Што да ви кажам, излетени вицеви, шкарт песнички и на крајот триумфално доаѓа најсаканиот дедо, во ликот на вршител на должноста Петар Стојковски-Бабец.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
За голем број геј-мажи, Џоан Крафорд, Голден грлс (‘Златни девојки’), Лејди Гага и многу други камп-икони и натаму имаат извесна моќ и привлечност, иако главнотековните геј-коментатори како Саливан, кои би сакале да не е така, тврдат дека немаат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сеедно прават така.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, тоа навидум самоуверено тврдење не е одраз на фактите, туку на желба – и тоа желба што не е многу изгледно дека ќе се оствари наскоро.
Дури не е ни извесно дека поимот „идентификација“, позајмен од его-психологијата просто затоа што е згоден, досегнува до она за што навистина се работи во внесеноста на машката геј-култура во ликови како Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Со изборот на пазар кој едновремено се движи кон центарот на самоконституцијата, социјалната интеграција и системската репродукција, пазарните стандарди тежнеат кон тоа да доминираат над моралната одговорност или да ја заменат, а една од последиците е губењето на одговорноста за оддалечениот странец - без оглед дали тој се јавува во ликот на денешните сиромаси или во идните генерации.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Интересот на државата за дистрибутивна правда секогаш потешко добива легитимација - тоа е рецепта за изборен пораз.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
„Жал ми е ако крвта не ме предаде и ако не влезат прогонувачите; ќе сфатат и ќе стрелаат во ликовите на платната.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Татко ми, откако го внесе Чанга во суштината на митовите, се обиде да го дополни поранешниот одговор: – Митската легенда ја претставува козата како божја пратеница која во ликот на грациозната убава Алматеја ќе го дои Јупитер, како дете.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Вака го започнува Луан Старова своето портретирање на мајката Ервехе, таа сеприсутна и божествена жена, претставена во лик на неопходна реалност – на учесник, директен и индиректен во балканската историја, посебно во еден посложен албанско-македонски контекст, во кој е поставена и мошне сложената задача на авторовото белетристичко коментирање на нејзината мисија и стратегија на спас на нејзината семејна егзистенција и среќа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Првиот навод од Борхес гласи: “Општата историја продолжи да се одвива, и премногу човечките богови обелоденети од Ксенофан беа уназадени во ликови од поетската литература, или во демони - иако е соопштено дека еден од нив, Хермес Трисмегист, изговорил во перо променлив број книги (42 според Клемент Александриски; 20.000 според Хамбликус; 36.525 според свештениците на Тот - кој исто така е Хермес) на чии страници биле запишани сите нешта.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Деловите од таа замислена библиотека, собрани или смислувани почнувајќи од третиот век, го сочинуваат она што се нарекува Corpus Hermeticus...“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)