во (предл.) - ливада (имн.)

Единственото што вреди е да се напише таа повест што си ја наумил, ако си ја наумил, сето друго е дневна заблуда, кревко и непостојано, како што е непостојана глуварката крај тебе во ливадата“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Арно ама, еден ден, лето по сенокос, ова време вака, на зајдосонце, кога отидов да го земам од каде што го имав врзано да пасе во ливаѓето Бела Војца, не го најдов. Ми го украдоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тогаш, кога со коњите одеше во ливадата...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Подобро да одиме во ливадите... - Знам, но далеку се...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Поп Ристе ја остави дома поповската шапка, тури црвен фес на главата, се наметна со ќулката од сакмата; и тој ја јавна својата маска и го фати Топли Дол, та не оди ни саат, дотрча до турските шатори под Маково во ливадите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стрико му и татко му останаа со воловите долу в ливаѓе, близу до нивата, оти сака ноќеска околу полноќ да спрегнат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И работата се разбра! Комитите утре ќе денуваат на Маргара! — Тоа се барат од вас, бре синко!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Го гледате шишот мој? Муш, муш, муш! Ќе измушкам најмалку десет аскери со него во Витолишча, — се шегуваше Илко Корунов од Бешишта, одејќи по Бешишкото Поле со сакмата нарамо и еден крклиг врзан на стап со подвеската од десната нога.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама ми е жал оти не му го тргна одма куршумчето кога избега од гробишчата или во ливадата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
2. Во карпата над чешмичето, од каде пред десетина години го нападна онбашијата за да го одбрани дедот Паленѕа и сина му Бојка, ги остави своите седум души опробани другари да си ги споменуваат тие стари спомени, а тој со Ќосото се оддели и го фати честарот во Суши Кутол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Инаку ќе му го дада огнот на селото и ќе ве испеча како глувци сете! — грмеше Толе со својот длабок глас и им се закануваше дека сите ќе ги избеси на врбите во ливаѓето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го гледаше во ливадата, во полето, на орото и на свадбата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По две недели ќе биде Свето Благовештение; дотогаш во ливаѓето и оградите ќе стаса зелјето па за да зготват жените за празникот Риба на зелје под вршник, тие, мажите, ќе мораат да отидат на Црна и во Блатото за да изнафатат риби.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Има уште многу други јадења кои се припремаат на оган од лепешки, а самите лепешки, пак, почнуваат да ги собираат, на одредено место во дворовите, уште од првиот ден кога, напролет, пред Благовец, ќе ги истераат гојдата на пасење во ливадите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто опслужуваше многу села, и зашто тука, покрај патниците и железинчарите, постојано на чешмата се војваа - во лето: волари, косачи, жетвари и многу други случајни намерници и безделници, а зиме: ловџии, дојдени дури од Прилеп и Битола за да ловат тука, во ливаѓето, во Блатото и во Чепиговски Мртвици, диви гуски и диви пајки.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во неговите подножја, на горниот крај на ливадите, се најдуваат Драмчески Извори, кои се излеваат направо во ливадите и на тој начин, излевајќи се во нив, ги прават постојано зелени и питоми, па жителите на Потковицата сиот тој предел, ливадите и нивјето, го викаат Питоец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пукањето ти станува обично како лаењето на кучињата, како течењето на водата... И таму, во ливадата, го наоѓам Ангелета, ангелот мој златен, со потсечени крилја. Децата се разбегале, ама Ангеле мој не добегал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тој скокна во ливадата и вика: ״не сакам ливадата да ми биде во туѓ синор, во туѓа држава.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Давиде Недолетниот вика: - Еда, трчајте, вели, еда најдов, вели и скока во ливадата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Седиме во ливадата и гледаме во јагликата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Целото претпладне го поминаа во ливадата чувствувајќи како да се наоѓаат во некое осамено рајско катче недостапно за очите на луѓето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Слезе долу под селото, го отвори вратничето на Евтинковата Ливада, најде еден кол и со камен го закова колот во ливадата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Патчето било низ едни ливаѓе и во ливаѓето имало киселица, та Силјан си набрал и се изнајал од неа.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Оѕверен, налутен и уште на нозе, тој го извади јатаганот и скокна во ливадата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не пукнала уште како што треба пролетта, а јас шетам бос: коњот под мене и ете ме в ливада: сите грмушки и ѕитчиња ги прескокнувам собирајќи полжави.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Крај езерото ненаситно цицам музика од едно распалавено бранче Во ливадите над езерото Моцарт бере планински чај.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
А баба ми ме викаше и Прле на баба, затоа што газето не ми држеше и затоа што истиот ден кога јас сум се родил, во ливадата, тетеравејќи се на слабникавите нозе, се залула и по неколку минути потрча младото прле - магаренцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Сега прво до штабот. Во Ливаѓе. - И веднаш тргаме?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Стасаа во омушот. Во Ливаѓе братучедите доаѓаа прв пат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Веднаш околу наседнатите селани во ливадката имаше обрач од милиционери.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кравата се води на ден 27 јуни во Ливаѓе кај Бориза Ластагарков вечерта. Треба да се отели на 5 мај.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дали тој за тоа беше в затвор или поради нешто друго – не знам да ти кажам зашто во тоа време изгледа се случи и едно ограбување на некоја продавница, дали во Брезница или во Ливаѓе – не знам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)