во (предл.) - кујна (имн.)

А потоа да тргне во кујната, да го отвори стариот мешест фрижидер и долго да стои, уживајќи во шароликата содржина?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ние децата, особено помалите, побрзо изгладнети, зачестено влегувавме во кујната да видиме што ново ни месила мајка ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во кујната влезе мајка ми сета пребледена. Ја смируваше возбудата во себе со сите сили.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа, заработена во кујната, и не сети што се случува во дворот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас сум ѝ велам без да го подигнам гласот да ме чуе и влегувам во кујната. Таа лежи. Настината.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таа ситуација што се пофторува на секој први и што еве сега пак ја доживувам тука во кујната, толку ме вади од памет што имам чувство дека ќе се шекнам или посакувам да се шекнам, убеден дека шекнатиот за вакви работи не се нервира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сѐ додека можеше да станува Трајко одеше во кујната.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Еуфоријата мина многу бргу. Седнавме во кујната на Христина која не се разликуваше многу од нашата во Лисиче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Цел живот се бореше со болеста. Никогаш не се пожали.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Инцидент може да се нарече ситуацијата кога фиксираната камера во Vinyl падна од постолјето и беше вратена на место, а снимањето продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Домаќинот ја разбра нашата желба. Веднаш нѐ воведе во кујната, ни изнесе разновидна риба, оставајќи нѐ сами да избираме, што сакаме за ручек. Се разбира - печена, на скара!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Мајка ми ѝ допушти да го внесува во кујната, а нам ни го објаснуваше тоа со опасноста од полицијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш Рашела го фати намигањето на моите постари браќа, што мајка ми, и самата во тој миг влегувајќи во кујната остро го пресече, подавајќи ѝ го на Рашела лонецот за млеко, и растерувајќи ги нив по нивните соби, испраќајќи ги со викање дека по цел ден се излежуваат и дека дома ништо не помагаат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дел од тие совети ние децата ќе штрбневме кога влегувавме во кујната по чаша млеко пред спиење, правејќи се дека не слушаме, додека тие двете, занесени во прикажувањето на мајка ми, ќе продолжеа со спокојниот ритуал на пренесувањето на бескрајните примери и тајни од семожните животни искуства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дури во вечерните часови кога оди во кујната по својата вечерна доза валеријана, мајка ѝ ги склопува релјефните корици на албумот, затворајќи го, во педантната, можеби и суеверна навика, таа важна збирка на музички спомени и вредности на нејзината ќерка да не остане незаштитена преку ноќта.  Кога мајка ѝ оди на спиење, Агата останува во салонот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Било дел од парите што татко ми ѝ ги даваше еднаш во неделата, влегувајќи во кујната кајшто Рашела редовно седеше помагајќи ѝ на мајка ми, било кога мајка ми ќе ја испратеше кај нејзините со некоја понадица, а во неа беше главно сѐ што за делник или за празник се подготвуваше кај нас дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На татко ми, кој сѐ повеќе пиеше чај и веќе не слушаше радио, додека Јон беше во кујната, а моите браќа седеа во дневната одаја, тивко му велеше како очите на девојката згаснаа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој остануваше, сѐ додека мајка ми не ќе го повикаше со силниот глас да се вразуми и да дојде на топло во кујната.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се собравме во кујната и молчевме.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Немирот чаи чај во кујната, нетрпеливоста вари јајца (ровити, од нетрпеливост).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Посакав да се правам важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во кујната убаво мириса: мама пече колач со јаболка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Решив на мама да ѝ раскажам сè и да ја замолам таа да дојде со мене кај директорот. Така сторив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Седам на моето столче, лактите цврсто потпрени на маса, главата цврсто потпрена врз дланките.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ЕСЕНСКА ПРОШЕТКА
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се чувствувам наполно заштитен овде во кујната и мирисот на колачот дури ме успива.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мама пеглаше во кујната а јас седнав на моето столче и како секогаш со дланките си ја потпрев главата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Веројатно заради тоа не зборував со тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во кујната поседнавме околу масата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја гледам како рамномерно се движи низ кујната, без брзање, без нервоза.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Влатко ја кажа вистината. Пред нашата зграда се разделивме без збор.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Изговарајќи некакви волшебни зборови ја барав врвцата со клучот, отклучив и со широко движење на десната рака ги поканив другарите да влезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ами ако а имаат земено со ниј? Дури тука ќе а расипиме калимерата“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја побара Велика и праша да ли слезе таа в кујна; Стана му рече дека не слегла кај нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оди во кујната, ставив педесетина кила месо во замрзнувачот.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мајка ми беше куца, со едната нога нешто не беше во ред, а мораше по 25 дневно да се качува и симнува по едни скали што водеа горе во кујната.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мајка веќе беше во кујната. Трагаше по последните трошки брашно, за да ги помеша со триците.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ја затворив портата и двајцата отрчавме во кујната.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Долу, во кујната, тетките пиеја чај од вишнева рачка и јадеа слатко од рибизли: вујковците, пак, беа отидени некаде вршејќи ги своите мошне важни, комплицирани и неразбирливи работи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
По обичај, приседнавме во кујната на столчиња од рогозина, на по еден напрсток од черешновницата за добар пат, а потоа Верга почна да го товари Живка: еден балон велгошка черешновица, уште еден балон лачено вино, не едниот помал од другиот туку наопаку, една кошница чисто месо и чистена риба, уште една кошница грозје за децата и толку.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Каде? - се зачуди мајка му, кога профучи покрај неа во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога мислеше дека не само што е решен туку и готов, со врзаната раница до нозете седна во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И сега жеден влегуваше во кујната, иако измиен и така гол - како дома да не го очекува никој и ништо освен распосланата постела.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Така те сакам. А што ќе правиме за мезе? - Да видам што има во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека таа во кујната ја редеше долгата чинија, а тој во салончето го доцедуваше шишето ракија, си разменуваа по некоја реплика, како на проба излезена од читачка на сцена.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Никој ништо не му одговори, во кујната остана истиот молк, но во својата соба Ване се почувствува послободно, иако таа веќе беше издадена на друг, некој незнајник а сепак врсник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие сакаа да го однесат барем во кујната ако не во спалната, но Гого настојуваше да го спружат на миндерот во ателјето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од тесното балконче, на кое собираше одвај два стола, Горда подигна шише, а од креденецот во кујната две мали чашки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа ја заобиколи куќарката и се најде пред задниот влез - кој, преку две скали и едно чергиче, водеше право во кујната, каде што редовно седеше мајка му а обично и сите домашни.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Жена му помисли дека дошол во кујната да го испие утринското кафе и да го изропа своето препечено парче леб со кравјо масло и багремов мед, пред да се врати во ателјето на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така и сега, Ване ја отвори вратата со лактот и ја виде седната на масата, но не свртена кон влезот во кујната туку кон собате внатре - како да не чекала никого.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа, во истата врева, само малку постивната и навидум организирана, рибите се пржат во кујната на ресторанот преку врски, а ручекот се спојува со вечерата, без вообичаена прошетка по брегот на езерото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Меѓутоа во кујната, како и обично, беше мајка му седната во својот стол, меѓу масата и шпоретот, со рацете во скутот како мртви риби и истечен поглед кој не можеше да продре и низ најшупливиот ѕид а сепак блудеше вперен во некоја непостоечка иднина.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И излезе од ателјето - но не да се прибере дома, во кујната кај жената; туку да прошета по дворот, да слезе до реката и да фрли некој камен, што ќе потсокнува како плочка по брановите пред да потоне кај спротивниот брег.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така, уште запетлувајќи си ја кошулата и премислувајќи се дали да ја остави преку панталоните или да ја вовре во нив (првото беше недолично за старите, но поудобно за врелите ноќи, а второто попристојно, но и постегнато за потната снага), Ване влезе во кујната и веднаш забележа дека столот на гостинот - натрапник беше празен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Луѓето излегуваа како од конференција: мажите веќе олабавувајќи ги вратоврските за да ги одглават штом ќе излезат и да ги испопикаат по џебовите, пред да седнат во маалската меана на вечерна партија табла, карти или домино; жените одолжувајќи го моментот кога нерадо ќе се приберат дома да ги заменат фустаните за излегување со престилки во кујните.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не одеше во кујната кога го викаа на ручек, па му оставаа јадење на софрата, но тој не фрлаше ни поглед на него освен ако не брцнеше во пјатото леблебија и суво грозје.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Е баш си крлеж, - го оттурна Горда, како веќе да се потпикува во неа, и заводливо насмевната отиде во кујната да ја подготвува ладната вечера.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Никола Шуица ВЕЛОТ НА ВОЛЈАТА ЗА ЈАДЕЊЕ (по повод “насилната и еротична љубовна приказна сместена во кујната и салата за ручавање на еден отмен ресторан”)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Играта со артифициелноста се реализира од кадровите на паркиралиштето, фасадите и yидовите низ кои минува камерата преку музиката на Мајкл Нојман (пеењето на “Miserere” во кујната и пурчеловската репетитивност), сѐ до анегдотата со првиот дијалог на жената на крадецот и нејзиниот љубовник, собирачот на книги.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Полека, како божем секое нејзино нагло движење да може да ја разлути змијата, таа го зголеми растојанието помеѓу себе и змијата и, додека сѐ уште ја гледаше, но сега на доволно безбедно растојание, јурна да трча и, спринтирајќи околу аголот на куќата, брзо влезе во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Рози се движеше во кујната глупаво нерасположена, а срцето ѝ беше тапо и празно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Иако повеќе сакаше да биде облечена во панталони кога е дома, пак се облече во здолница и блуза и веднаш отиде долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кети обично седнуваше на масата во кујната и пиеше црно кафе, но сега очите ѝ беа болни и замаглени.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кети беше во кујната и сукаше кори за пита со сирење и јајца кога слушна писок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Со чувство на гризење на совеста за тоа што се успала, Рози брзо ги облече сините панталони и жолтата кошула и отиде долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога лекарот влезе во кујната, познатата и карактеристична насмевка повторно се врати на неговото румено лице.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Малку време по пет часот утрото таа слезе долу во кујната и стави кафе да се вари.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега Милан беше во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Изгледа дека имаше преспано одвај еден час, кога се разбуди или се полуразбуди од звуците долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тие стоеја во кујната и Кети мораше да седне.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тенџерињата и тавите што блескаа, чиниите што беа сместени во шпајзот за порцелан, редиците чаши што беа на полиците, сите предмети во кујната, во трпезаријата и во гостинската соба, изгледаа како да знаат дека се сместени таму затоа што Кети сакала да бидат таму.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Навечер, по вечера, додека Кети работеше во кујната, Милан се зафаќаше со работа во работилницата или во кокошарникот, а Френк одеше на куглање или посетуваше настани со борење, а таа и Даниел седеа во градината како двајца вљубени во парк.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се исплаши од звукот на некој тврд предмет, можеби чинија или филџан, што падна долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се обиде да слушне дали некој тропа долу во кујната, и кога не се слушна ништо, знаеше дека е доцна, дека Даниел и Френк отишле на работа и дека Кети и Милан се надвор во градината.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Одведи ме горе, Кети, а потоа чекај ме во кујната.“ „Секако, доктор Станеф.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој пак се врати во кујната. Беше гладен и побара нешто за јадење.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мирко ќе дотрча однадвор, ќе ги растропа вратите и ќе бувне во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа нешто готвеше во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Влегуваат во кујната, во собите, разгледуваат...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Митко се извлече од под јорганот, ги навлече влечките и ѕирна во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето. Потоа отиде во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Митко ги поведе пожарникарите в кујна, ја отвори рерната и им покажа: - Еве, изгорел!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во собата немаше никого. Ѕирна во кујната. Празно. Се стрча во подрумот. Заклучан.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тие лажици и лажички ги имаше во кујната толку многу што тој кога ќе го видеше тоа купиште, добиваше волја да земе да ги расфрла.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не можеше повеќе да издржи и влезе во кујната.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Секојдневните обврски во кујната, зачистувањето на станот, справувањето со облеката и постелнината му беа разонода по времето поминато со мислите и книгите од неговата домашна библиотека.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Та кога дојде таа поголема група гости, додека жена му отиде во кујната да се погрижи за останатото, тој се нафати гостите да ги послужи со пијалак.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Еднаш рано пред приквечер влезе во кујната да открши еден залак леб.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Состојбата на садовите во кујната е во фаза на стабилизирање.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И понатаму набљудуваше, го следеше секој детаљ во нејзиното поведение додека конечно по некое време не забележа дека бројот и состојбата на садовите во кујната се стабилизираа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога си отидоа, ги кренав чашите, ги измив и ги ставив да се исцедат, па седнав таму во кујната да прелистувам некој весник.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како што сè подраматично се случуваше ова со чашите и лажиците (па и другите посатки во кујната), исто така, сопругата пројавуваше една нараснувачка нервоза што стануваше сè попраскава и попраскава.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таа нешто готвеше во кујната.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ѕирна во кујната. Празно. Се стрча во подрумот. Заклучан.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Потоа отиде во кујната. - Мамо, ќе те молам нешто! - Што?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Фјодор оди во кујната да пронајде свеќи и жените одеднаш се чувствуваат осамено. (Продолжува во следното писмо.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
“Spoznajnim orgijama očišćeni za sveta dela”, kaže slikar oblačeći Fjodoru njegovu roze spavaćicu, i idu da spavaju pokrivajući ćebetom kaveze s pticama. * sedamnaest godina, mrtav već 70-80 godina, šljapkajući kroz te lokve svetlosti, već vrlo načet tom kišom, zaljubljen - na svim prostorno-vremenskim nivoima - u sličnu takvu avet što mu šapće -razlivajući se, krnjeći se, ili na čas zabljeskujući (Senka) po tim kelnskim zidovima kao jedan varljiv plamičak od već namočenih šibica, što sve (predstavu) gledaju gospodin Frankenštajn i njegov pomoćnik Grbavac koji voli “oble ženske zadnjice od 14 do 50 godina” i jede bube, kroz taj okvir noći, ili samo čitajući urezani kineski tekst?! * “Stameno, pseudototalno”, ta slika - kaže ukolaženi (ko-laž) gospodin Muzil, najrespektovaniji taksidermist od strane tog slikara, a vrlo poštovan (uz gospodina Džojsa, koga tu takođe spominjemo) i od Pandalfa V. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 85 дел II Значи, двете жени се досадуваат додека нашиот Фјодор бара свеќи во кујната.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овие две жени зборат германски што му е совршено блиско на Фјодор, но неговиот пријател сликар не разбира ни збор од нивниот разговор и затоа скромно седи во најтемниот агол од просторијата и пуши.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
”, kaže gospodin Fjodor, tako da i slikar dolazi do prozora da zajedno gledaju kako se poslednje umorne kapi jure po staklu ne bi li nestale jedna u drugoj.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Не можев да издржам, отидов во кујната и ги измив сите садови, а потоа со мокри крпи прејдов преку подот. 23 февруари Пакетот сè уште не ти го пратив.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кетлин спрема појадок во кујната, и потпевнува: “There’s a place I know, where the train goes slow..”. Ко да ми чита мисли, мајката.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
И не само тоа. Бев и медицински брат и носач и чистач и растоварувач и товарувач и помагав во кујната...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Под разгранета лозница – три маси и зад нив води врата, веројатно во кујната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еден наш роднина во градот порача кафе и кога виде дека нема кајмак, му се пожали на келнерот, а тој, пезевенкот, се врати во кујната и во филџанот плукна неколкупати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отиде во кујната и од таму дојде со послужаник на кој беа наредени чинивчиња со локум и чаши наполнети со вода.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Долго не сакав да седнам на масата каде што се ручаше, по повод оваа веселба, иако во кујната неколку пати ме искара тетка Рајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Збунето влегов во кујната со чантата во раце, а ги слушав ударите и на своето срце.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во еден момент кога тетка Рајна беше сама во кујната £ кажав.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штом ќе се разбудев, а јас секогаш се будев порано од моите сестри, одев во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се врати,“ слушнав како гласот на мајка прашува и си потврдува едновремено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаев дека мама е таму - го палеше огништето, шиеше или приготвуваше јадење, а татко веќе беше во продавницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми честопати ги собираше моите сестри, наоѓајќи начин да не ме повика и мене, и потоа седеа долго во кујната, а јас понекогаш само малку ќе зачекорев во ходникот и пак се враќав во собата, и при тоа кусо приближување до нив, до вратата која ме делеше од нив, успевав да чујам делче од нивните разговори, какви што водеа повеќето мајки со своите ќерки: за она што една девојка треба да го исполнува за да биде добра ќерка, за начините на кои се стапува во брак, за должностите на жените кон своите сопрузи и деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние бевме првата генерација девојки родени по настанувањето на зборот “сексуалност” во 1859 година, ние бевме девојки во она време кога интимниот однос помеѓу машкото и женското тело некои го нарекуваа ”телесен чин”, други - “венеричен чин”, трети - “нагон за расплодување”, и тоа физичко соединување на двата пола беше исчекувано со идеализирање, но беше сфаќано и како деградација, а понекогаш за исто суштество беше и едното и другото: од тоа соединување на двете тела се очекуваше воздигнување на душата во некои небесни сфери, но и се гледаше на него како на некаква животинска активност која ја валка душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Честопати мислев на светот и времето кога бевме девојки, мислев кога веќе одамна не бевме девојки; мислев на девојките на нашето време, за кои Клара велеше дека конечно треба да се ослободат, девојките за кои мојата мајка велеше дека местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога се враќавме дома заедно, мојата мајка уште веднаш ме пречекуваше со прекори, обвинувајќи ме колку многу требало да работат таа и татко во продавницата без мојата помош, или пак објаснувајќи дека на девојките местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но часовите минати покрај брат ми во читалната, додека тој гледаше во своите, а јас во моите книги, часовите минати во разговор, ме правеа некако силна, и нејзините зборови сѐ повеќе се одбиваа од мене, тие не влегуваа во мене, не ме колвнуваа во градите, студенилото на нејзиниот поглед не пробиваше во моите зеници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се отвори вратата во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако Зигмунд ќе заминеше во училиште, моите сестри излегуваа во дворот зад зградата, а јас останував близу до мама, ја гледав како работи, гледав во нејзините раце и нејзиното лице додека переше, додека го рибаше подот, додека крпеше, везеше, готвеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Отидов во кујната. На масата лежеше кутијата со приборот за јадење. Седнав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ми дадоа лесна работа, во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Немав проблем со тешка работа како што имаат некои овде, ниту пак некогаш почувствував глад.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја прашав дали е гладна. Отидовме во кујната, и додека ја дојадувавме чорбата од зеленчук што беше останала од претходниот ден, таа ми раскажуваше за оние жители на Гнездо кои и натаму живееја таму.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога навечер легнував на креветот, припивајќи се до ѕидот, целото мое тело трепереше од страв и тага; заспивајќи, се борев за воздух, за вдишување и издишување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останував настрана од нивниот свет и од нивните разговори во кои зборуваа за себе како за сопруги и мајки, потслушнував како гледаат кон иднината, а јас погледнував кон минатото, и ми изгледаше како со бракот и мајчинството, за кои се спремаа, да го победуваа времето, со нив тие се врзуваа со целата низа мајки до првата крв; а јас чувствував дека останувам далеку од таа низа во која се множеше крвта и во која крвта обединуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие нејзини зборови ги слушав и кога не ми ги кажуваше; се вртев во затворениот круг опишан со „Ќе беше подобро да не те родев,“ сакав да се ослободам од тој круг и наутро посакував да влезам во кујната, како некогаш, кога мојата мајка ми подаваше врел компир, а јас седнував во аголот од собата, гледајќи ја како работи, и имаше многу такви утра во кои се надевав дека ќе можам пак така да влезам, и ќе ја прашам со што да ја искупам својата вина; во мене нешто можеби се надеваше дека мајка ми ќе ме пречека со оној некогашен поглед, и пак ќе бидеме блиски како некогаш; влегував во кујната но сега ме пресекуваше студенилото на нејзиниот поглед, грубоста на нејзините зборови, начинот на кој го заобиколуваше моето тело движејќи се низ просторијата, па прашањето застануваше во моето грло, остануваше таму и тогаш, и потоа; сакав да го повратам, да го исфрлам како што се исфрла расипано јадење, а тоа остануваше таму, како изгниена храна, но залепено за мене, одбивајќи да ме напушти, и јас го носев секаде со себе, како знак за ужасна вина која не си го знае злосторот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Почнав со крпче да ги светнувам лажиците, вилушките, ножевите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас седнував покрај неа, таа ќе ми дадеше варен компир или парче леб со путер и, додека работеше, додека џвакав, чекав брат ми да дојде во кујната – знаев дека веќе е буден и ги повторува лекциите што ги имаше учено претходниот ден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Досркувајќи ја чорбата, Клара рече: „Сакам да ти се извинам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно утро, уште сонцето не угреало, слушнав тропање во кујната од нашата куќа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
По неколку дена, речиси, во истото утринско време повторно слушнав тропоти и трескоти во кујната.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Истрчав по скалите и влегов во кујната. И што да видам!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Смеењето ѝ гргореше како бистро поточе и таа нестрпливо си ги зафрлаше перчињата темна коса што ѝ паѓаа над очите додека црташе на масата во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Откако се вратија од гробишта тој ден, на петте години од смртта на мајка ѝ, татко ѝ ѝ рече дека треба да зборуваат и ја седна на масата во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се качи по скалите на катот, влезе во бањата низ спалната соба и во шкафчињата почна да ги реди козметичките препарати.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мајката вареше пченица во кујната, а дедото седеше на столчето до шпоретот, загледан во тенџерето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Не баш“, рече таа и влезе во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Низ гаражата влезе право во кујната, го отвори големиот фрижидер и во него ја нареди храната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Полека отпиваше мали голтки од првото кафе и ги гледаше ретките снегулки надвор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се враќаше со големата торба од телешка кожа полна со домашни задачи и ги прегледуваше навечер, на електричната светилка во кујната, седнат до топлиот шпорет.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Онаа што го љубеше стоеше покрај прозорецот во кујната, со колковите залепена за топлиот радијатор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И јас секогаш кога ќе го слушнам зборот Кујна, ја гледам мојата нана надвисната над шпоретот во кујната како размислува дали да му свари едно јајце на дедо ми за ручек или да не го прави тоа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека бевме на театарскиот фестивал „Славјански венец“ во Москва, се храневме во кујната на театарот на Петровскаја.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мајката ги покани да влезат во кујната, каде што братчето спокојно јадеше.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Скоро истовремено од вратата што води во кујната, влегува Неда.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Чашите се во кујната.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Во кујната. Јаде. Пијан е.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Чашите се во кујната.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Додека Неда е во кујната, во вратата се слуша клучот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Меѓутоа, веднаш се повлекува во кујната, затоа што се отвора надворешната врата и во собата, без здив од трчање, влегува Милка.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Госпоѓо Христова, повлечете се во кујната. И не зборувајте му на никого ништо. Оставете го сево ова на мене.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Ви се молам една чиста крпа, госпоѓо. На нашиов пријател му се слоши. Јас ќе земам... (Излегува во кујната.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Во кујната. Им давав да вечераат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Ќе појадете ли овде или во кујната?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Меѓутоа, мрачниот инспектор на противпожарната заштита се спушти по скалите од таванот и, повторно наоѓајќи се во кујната, виде петорица граѓани кои непосредно со раце копаа од бурето кисела зелка и ја прождираа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Зад сета таа крепосна бујност ништо не се сокриваше - столчето го немаше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Гледајте, денес пијан ќе се врати...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Паша Емиљевич можеше да прождере два килограми сардини одеднаш, што еднаш тој и го стори, оставајќи го целиот дом без ручек.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не стигнаа стариците темелно да ја пробаат кашата, кога Јаковлевичи заедно со Емиљевич, голтајќи ги своите порции и подждригнувајќи, станаа од масата и отидоа во кујна, во потрага по нешто за јадење.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во потрага по опасност од пожари, инспекторот се најде во кујната.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Раде влезе во кујната и ја тутна низата риби на масата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, - продолжи Томо - заради твојот углед во кујната тоа сигурно нема да се случи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Онака мрзоволно и како што беше облечен кога легна, мрзоволно се довлечка во кујната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Телефонот во кујната на Јана упорно ѕвонеше, но немаше кој да го чуе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И чанти, ранци со спортска опрема... купишта, па кога ќе се тргне од сабајле, сите влечат и, тамам помислуваш дека празното претсобје е фатаморгана, веќе во следниот миг знаеш дека ломот што го гледаш во кујната е вистинската реалност.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но, сестра ѝ Родна, и покрај тоа што беше десеттина години помлада од неа, еден ден ја најдоа „купче“ на подот во кујната.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не издржа, се врати назад во кујната од каде што, на наше огромно задоволство, секој ден ни носеше нешто за јадење - зденки, мали мармалатчиња, месни нарезоци, конзерви со сардина... а тоа за нас тогаш беше...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога ќе заспијат навечер, таа ќе изброи по четири ноџиња во секој, а на крај своите две отечени и двете на најмалото во креветот во кујна, вкупно 16, и ќе воздивне од радост, па ќе се прекрсти и ќе му се заблагодари на Бога!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И биди среќен ако има место на троседот што се пушта зашто секогаш има и полошо: на пример, отоман во кујна покрај шпоретот на кој цела ноќ се крчка на тивко сарма од кисел купус во тенџере за ајвар, дека сте едно семејство, ама имате деца како од две, нели!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И велам - во кујна се носат гумени чизми за да не ти се намократ нозете, па бел мантил, скутале, а на главата шамиче, за влакно да не ти падне во јадењето“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тогаш Зојчев повторно станал и им рекол Вас двајцата, зашто сте чисти Бугари, и зашто сте толкави јунаци, ќе ве испратам на работа во кујната, потоа ќе видам што ќе правам со вас. Сега сте слободни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Прикрепувајќи го едниот од едната и другиот од другата страна, Максим и Јосиф го изнесуваат Лазора од гостиската одаја на чардак.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таму, во кујната, Јосиф со усвитен нож му ги извади куршумите од плеќите и му ја запре крвта, а потоа, и пак помешечки, го натоварија на кочијата Дамчески, во меѓувреме сам Костадин ја дотера, и ова време, околу мала ужина, ни жив ни мртов го донесоа во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да побара нешто во фрижидерот во кујната?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сигурен сум дека ниту еднаш во периодот меѓу единаесеттиот и тринаесеттиот век, барон, трубадур и работник не се споиле толку хармонично како што се случи тоа со нивните паралели таа вечер, на ранчот на стариот Елисон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Вратата беше отворена затоа што домаќинката, приготвувајќи некаква риба, направила толку чад во кујната, што не можеа да се видат дури ни лебарките.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога стариот Елисон повторно го погледна Семовото лице, забележа дека минстрелот се променил.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стариот Елисон седеше на масата во кујната, пиејќи кафе пред вечерата. Изгледаше задоволен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Живни. Имам вреќа нов овес во кујната – да донесам за да го нахраниш побратимот?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
18 На ѕидовите од собичката висеше врамено писмо од Samuel Beckett во коешто младиот Beckett ѝ се заблагодарува на Gail што го избрала за тема на својата докторска дисертација. Gail ретко беше дома, па времето повеќе сакав да го минувам во кујната одошто во собичката.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сега замислете го следното сценарио: Јас секогаш си ги оставам наочарите за сонце во спалната (А) или во кујната (Б).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Одам во кујната и не ги наоѓам ни таму.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Погледнувам во спалната и бидејќи не ги наоѓам таму „А” е погрешно, значи заклучувам дека „Б” е точно, т.е. наочарите се во кујната.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ние бездруго нема да ја доживееме судбината на скржавиот имам? рече во шега Камилски откако мацна во чинијата со скршеното парченца од погачата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чинеше дека зарзаватите од нејзината градина, чудесно подготвени, се прелеваа во разните чиничиња, светнати од маслиновото масло.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
До доцна во ноќта Камилски пребаруваше во веќе отворените речници османски заемки од областа на архитектурата и урбанизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но сега бездруго се случило нешто многу значајно кога Камилски ја пее познатата арија искачувајќи се по скалите, запирајќи во кујната каде што ја почувствува миризбата на ручекот, мусака од модри патлиџани, неговото омилено јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски повторно ја бакна својата сопруга, која не беше навикната на толку голема нежност од својот сопруг, оддалечувајќи се да ја постави вечерата, додека Климент не знаејќи што да прави во кујната влезе во својата библиотека, ја остави чантата, имаше време само да отвори некои од речниците и да се врати во трпезаријата каде што веќе беше поставена вечерата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сјајните и виолетови плодови на патлиџанот, пресечени на половина, издлабени во средината, со пријатно горчливиот вкус, беа како голем букет составен од разнобојниот испечен зарзават во кујната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека госпоѓата Камилска во кујната беше зафатена со подготвување на јадењата за послужување, Мајка на веќе седнатите Татко и Камилски им го донесе првиот подавалник со ракијата, мастиката и двете чашки, а потоа го постави на масата и поголемиот подавалник со раскошното мезе во повеќе чиничиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Често се случуваше при враќањето од работата со Татко, занесен, да ја одмине кујната и замислено да се втурне во библиотеката, за да запише некои мисли кои му беа свежи во главата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Подоцна некој ги пронајде и гаќите. Во кујната ги употребиле за мивки...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Оној што во тоа беше најагилен, што најмногу се истакнуваше можеше да стане командир на одделение, одговорен на секција, дежурен во кујната, надгледувач, можеше да биде меѓу првите при јадењето (што не беше малку важно), - со еден збор таквите другари во сѐ предначеа, беа наградувани, привилегирани.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Крпите служат за бришење садови во кујна или им се оддава почесно место на ивицата од лавабото, стуткани за да не реметат со својата флекавост.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Долу во кујната беше мајка му Кираца, готвеше вечера на шпоретот на дрва.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Отидов во кујната, а очите ми беа натечени и не можев ништо да гледам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас, пак, го ставив разбојот во кујната и ѝ реков: Кога ќе врне или кога ќе биде невреме, ќе ткаам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Помајка ми не даваше низ куќа децата да ѝ се врткаат, особено не во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По еден месец времето се расипа и јас отидов во кујната да ткаам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Рипнав бргу во кујната каде што се вареше леќа за вечера.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Побратимот ги одвел коњите во шталата, а тој влегол во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„ Ги имаме дури и во кујната во хотелот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Отиде во кујната и проголта речиси полна шолја за чај од џинот „ Победа“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Напуштајќи го Министерството во ова време од денот, тој си го жртвува ручекот во кантината иако знаеше дека во кујната нема друга храна освен едно парче црн леб што требаше да биде сочувано за утрешниот појадок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таквото чувство набргу избледна кога во креветот, поставен во средината на спалната соба, ги лижев преостанатите капки по кожата на Ема која неколку минути пред тоа се упати од купатилото во кујната, таму си стави на јазикот една лажичка пудинг и дојде кај мене, свиткувајќи ми се меѓу нозете, гола и влажна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа се случи додека Азра, држејќи се да не падне, ѝ ја тегнеше косата, или можеби се случи неколку мига потоа, кога таа со пијани чекори отиде во кујната, го зеде ножот што беше обесен над шпоретот и, кога се врати, кога дојде над неа, лесно и го лизна во мекото, над градната коска на Ханка и потоа заврте на лево и на десно, кон жилите на вратот кои извесно време даваа тегав отпор, но само малку подоцна лесно се отворија и од нив изненадувачки силно прсна крв по рацете на Азра, по креветот и долу, на подот, обливајќи ги ситните парчиња хартија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Богдан немаше одговор на ова прашање, но тоа природно му се наметнуваше, не толку кога ќе беа в кревет, исполнети со себе и доволни сами на себе, изделени од сиот друг свет, колку во миговите кога ќе го гледаше нејзиното голо тело низ објективот, работејќи на фотосесиите кои госпоѓа Мариела особено ги љубеше (во спалната, во кујната, во купатилото, на дрвените вртени скали меѓу едниот и другиот кат, на пространата тераса обрастена во густеж од бршлени) кои траеја долго, исполнети со сласт на себеоткривања и дооткривања еден со друг, со лес на дишење, со движења кои беа нечујни, со поместувања низ амбиентот кои беа спонтани и хармонични, во атмосфера која беше пријатна за двајцата, што, всушност, значеше предигра за она што потоа следуваше: да се спојат нивните растреперени тела во долга и страсна љубовна игра до исцрпување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дали Атиџе одеше во кујната на санџак-бегот кога се приготвуваа неговите риби?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Четврток Септември Мојот влез во кујната беше повеќе од разговор.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Ќе не чекаше навечер сите да си легнеме, а потоа ќе ги распостелеше книгите во кујната на масата и почнуваше со ноќните учења.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе сакаше да станеш ќе се завртев со грбот, ти ќе се фатеше за мојот врат и полека ќе те однесев до бањата или до масата во кујна.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе седнеше на столицата во кујната, главата ќе ти виснеше тажно надолу, не можеше да ставиш ни неколку залаци и пак истата "операција", истиот тој пат го поминувавме, неколку метри со ситни чекорчиња како да се неколку километри.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
За ова последното, мали ѝ беа надежите... * * * Веќе подолго време, Марија помагаше во кујната...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа одеше во кујната и вареше кафе.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Често кога ќе легнеа тие да спијат, тој одеше во кујната и рошкаше по долапите да најде нешто за јадење од она што им останало ним.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Нанчо беше магир, готвач, во кујната, а попладне и во слободното време им ја стрижеше косата од главите или им ја стругаше брадата на Егејците.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
МАРФА: А во кујната има лебарки.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И си реков, да ја избришам добро, да ја светнам Сталиновата слика, па ја задржав в кујна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не ќе минеше долго време, веднаш се упатуваше во кујната, за да ни ги исполни желбите, внесувајќи се во некогашната симфонија на моделирањето на тестото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка повеќе не се слушаше во кујната.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка појде во кујната со пастрмката и јагулата, а ние децата кон училиштето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа беше на излегување кон Нуњез Физиотерапија и застана во кујната да поседи со Дејв на минутка додека тој доручкуваше.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Потоа седна на подот во кујната, со ногата испружена нанапред, и почна да се моли.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Конечно, Лири се проyева, се протегнува и без објаснувања заминува во кујната, играјќи се со металната нараквица што ја носи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ренди дојде во кујната да си ја земе ужината.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа нејзино пискливо смеење всушност потврди дека е во прашање таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ама сепак претерува, зар не? – се засмеа неконтролирано Јана како онаа вечер, во кујната на Стариот писател В. Зрновски, додека со Денко Самоников ја подготвуваа салатата и пијалокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но другите денови таа беше тука и тој беше тука за неа, се држеа за раце и шетаа околу квартот, или се возеа, додека на Мама косата ѝ се вееше како на девојче, и таа ги исклучуваше сите механички направи во кујната и му печеше неверојатни колачи и пити и медени слатки, длабоко загледувајќи му се в лице, со вистинска насмевка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во кујната силно вриеше некоја вода. Ја остави да врие пет секунди, а потоа со едната рака се фати за наслонот на столицата, стана, ја најде вратата и излезе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа отиде во кујната. Брмчењето продолжи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Простете“, рече Мама, „сега ќе донесам леб.“ И јурна во кујната. „Но лебот е на маса“, реков.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Само малку“, рече таа. Ја чу како се извлекува од креветот и оди во кујната.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во тој миг Минк втрча во кујната за да испие една чаша вода.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Тогаш, - предложи мајка ѝ, ќе го оставиме отворен прозорецот и ќе чекаме извесно време во кујната.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Влезе во куќата - ништо, во кујната - пак ништо.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
И таман сакаше да побегне во кујната кај мајка си, свика: - Мамо, врапче влегло кај мене во собата, - таа тогаш го здогледа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Оди бе прошетај се! Тоа е подобро!... Не се мешај во ништо!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не си арен? Да не си болен нешто, смешко?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Убаво е, а, Фердинанд?”, ме прашуваше вујко Едуар секогаш кога минувавме пред неа за да одиме во кујната.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Потоа, додека Валирија ми вари кафе во кујната, јас седам сиот напнат во дневната, сосредоточен во звукот на павкањето на Чиковите крилја.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Баба му пак си оди во кујната и нему му е уште потешко вака сам.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Зоки само тивко му зборува на Мечето и го трга за нозете под јорганот, а бабата спокојно си работи во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Зашто, додека го бараат во кујната, Зоки се наоѓа во спалната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Го бараат Зоки во кујната и во шпајзот – пак го нема.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој лежи сам, мајка му е на работа, татко му е на работа, а баба му го готви ручекот во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Во кујната баба ѝ на Дора сечеше дебело парче леб. Исече и две дебели парчиња сирење.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во меѓувреме, погледнав низ стаклото во рерната и видов дека таму нема ништо; немаше ништо ни наоколу во кујната, па се чудев што ќе јадеме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Уште се лепи, - му реков, - Вчера чичковците ми рекоа да им кажам на другите деца да не се качуваат по мостот, да не се извалкаат и да не ја уништат бојата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога го ставив крвавото и засолено месо во тавата и потоа во рерната бев пресреќна што сето тоа заврши.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас го бев фатила сирењето со една рака, а со другата го држев лебот, подготвена да ги однесам во кујната и да им го барам местото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ма, остави го ти килимот, - викна друга од нив, која веќе стоеше во кујната и гледаше надолу, - види колку е чист подот овде!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сите тргнавме по неа. Во кујната ѝ даде една лажица на Мони, а мене не ми даде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Влетав во кујната во исто време со Александар. Тој беше сиот црвен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не можам да се навикнам дека пред мене има стакло и дека нема да ми прснат во очи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Казнета си, - ми рече мајка ми и си влезе во кујна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги оставив лебот и сирењето и тргнав да истражувам во кујната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сега почувствува мирис на праз и кромид, а зад затворената врата во кујната го слушна шиштењето на шпоретот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Толку фрштеше врз ринглата и чадеше, што кога влезе во кујната да се поздрави, мајка ѝ не ја ни слушна. - Што е ова? - рече Ема.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги поставија врз плотната во кујната, а потоа се зафатија да ја местат масата и да ги полнат чиниите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Дезодоранс? Што ќе ти е таква работа? - мајката не го тргна погледот од телевизорот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Маци јадеше нешто во кујната кога решив да почнам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Си ги пикнав рацете под бутовите затоа што малку ми се тресеа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Низ нејзините дебели стакла, точките од очи гледаа нагоре, а јазикот ѝ ја оближуваше месестата уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ема остана во кујната, со чантата на грбот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој го подава јазикот во нејзината уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетин ми, кој како сѐ уште да се бореше со изминатата попладневна дремка, жмиркаше со малите црни очиња и се обидуваше да ме слуша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги фрли палтото и чантата во ходник и побрза да се заклучи во бањата. Се погледна во огледало.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го приближи лицето до таму и зеде длабок здив низ нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Додека разговаравме, постојано погледнуваше на часовникот, а кога тетин ми се симна по неколку минути на тетка ми ѝ се осветли лицето, но веднаш истрча нагоре, несомнено да провери дали тетин ми случајно стоечки се измокрил, па да ја исчисти даската од шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вториот ден, неколкупати се обидов да му избегам, со тоа што ќе излезев порано од некое читање или пак брзо ќе го изголтав ручекот и ќе се качев во соба пред тој да дојде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
При секое вдишување низ уста, ми се чинеше дека сите ситни капки крв што летаа додека сечев ми се налепуваат за јазикот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Алкоси, вие сте гадови!“ – си велат келнерите и крадат по некоја минута за парче тутун во кујната.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Голи во кујна, печени во спална.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Точно“, вели Влатко влегувајќи во кујната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Откако ја однесе торбата со покупките во кујна, Влатко се упати кон балконот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влатко влезе во кујната навреме да ја слушне благосилката на дедо му.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влегоа во кујната, со пријатно чувство како вчера да излегле од неа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
На пример, мама никогаш не остава немиени садови да се грамадат цела недела, па потоа да констатира дека во кујната настапил хаос и тогаш да покрене кампања за санирање на хаотична положба!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ех, со колкава возбуда го чекаше мигот, кога тато ќе влезеше во кујната и ќе го викнеше: Пауза, народе!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мама Злата беше вратена и тропкаше во кујната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
-Тоа што го работи татко ти не е лесно, - велеше баба, - затоа мора да има спокојство во собата, а ние ќе седиме во кујната и тивко ќе ти раскажувам приказни...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Марија стои во кујната, со цвеќето во раце и се тресе.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Само два чекори го делеа од работ на покривот виснат над бездната на улицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сем Хант ги проверува картичките.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немој да доцниш, зашто ти се одбиваат Џебови, и така ти се насобира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе седам на масата покрај прозорецот во кујната и ќе го гледам сонцето како заоѓа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе го наместам будилникот за шест за да можам во седум да го фатам автобусот Сенди, зашто автобусот Б’рнсајд таму многу доцна пристига.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој направи само еден чекор, а со лесно наведнување на телото го надомести оној другиот чекор. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 118
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Под себе, низ него ќе поникнеа оние нечујни шумови што несносливо бучат во него и сега, она крештаво кркорење на радиото со прегорен електролид, клопоткањето на садовите во кујната и нервозното мрморење и трескањето со вратите од жената, сите неподносливи звуци што се собираа во непријатната бучава во главата и од кои мораше да избега и да дојде тука, на покривот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Браво! - и стана да ѝ се понуди на мајка ми за помош во кујната, зашто Тета е необично вредна и не може да поднесува несредена куќа, а згора на тоа постојано мисли дека мајка ми не може сама, без туѓа помош, да се снаоѓа во куќата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Решив, и покрај тоа што таквите нешта ми се најстрого забранети, незабележано да ја кренам слушалката од другиот телефон што нѝ е в кујна и да го наслушнувам разговорот што мајка ми тукушто имаше намера со некого да го почне.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Кога се враќам од училиште, мојата мајка веќе ме чека дома и во кујната подготвува вкусен ручек, а потоа, додека јас и Бреза играме, а татко ми чита весник, мајка ми чисти низ куќа, пере, пегла и готви.“
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Чавка страмежливо седна на масата в кујна, ама питата толку примамливо мирисаше што секаков срам би исчезнал за час.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ќе бараш од соседите кога сè живо дома искриши, - ѝ рече татко ми на мама в кујна, а таа само бесно го погледна, нервозно сечкајќи салама.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Плунката плесна врз керамичките плочки во кујната.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Готови ли се тие колачи што таа ги пече во в кујна?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
-Не ми кажа кое ти е другарчево, - ми се сврте пак мене и јас знаев дека ќе морам да ѝ објаснам, оти таа е толку многу љубопитна што не би поднела да не го дознае тоа што ја интересира. Ѝ дадов знак со раката да дојде в кујна, за да не зборува гласно пред Чавка и таа се загледа во мене со големо внимание.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Седиме така ние двајцата спроти шпоретот и мијалката во кујната, јас од едната страна на масичката покриена со мушама, таа со рацете на скутот на другата страна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Или кога ќе се наведнеше врз мијалникот во кујната истакнувајќи го својот заносен задник високо кренат врз тие краците нејзини како да беше некоја срна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега сме пак на старото место, ама само во кујната. Мокро е, тесно и студено.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Перса си отиде прво во кујната, долго од таму се слушаше тропот на чинии, а после скрцаа вратите и сѐ се смири.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ноќта бргу падна, сијалиците го заменија сонцето во одајките и додека вечераа во кујната, со нурнат поглед во чинијата со манџа Пелагија го откри Егеецот Димостен, Влав од селата на Кожув Планина, човекот со дрвената нога, со убавото лице, со благиот глас, со косата што паѓа врз очите, рече додека тој се биел против фашистите со партизаните, го запалиле неговото село, со другите куќи изгорела и неговата куќа, ама во неговата куќа била неговата жена и деца и оти далеку во други планини со бојови зафатен за несреќата дознава дури кога и тој останал без една нога а се лекувал тука близу Скопје, во партизанската болница Катланово.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бреза, оди купи ми пиво, остави ја тетка ти! – викна Љубе и ми тутна пари и за сладолед, слегувајќи во кујната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа е како да немаш ништо сопствено, сè да ти е заедничко со некој друг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Главно, ја прекина работата во кујната и рече: - На што би личел човек кога би останал без ниедна своја тајна?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Измиј ги прво рацете! – му свика пак Тета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми Јане бетер е од тебе, сѐ уште спие, којзнае кога ноќеска се вратил, а мене ме мрзеше да одам да купувам, па сега ... ама, ај не е важно, дојди во кујната и сама снајди се.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)