во (предл.) - крпа (имн.)

Потоа, двајцата влезени во гробот над главата на стрика Анѓела ставаат барде со вода, на градите поскура завиткана во крпа и земјена ваганка со овоштија, па прикрепувајќи се еден со друг и подземани за рака од другите мажи излегуваат од гробот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Морав да го завиткам во крпа, зашто...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од вечерта кога ја понижи и пред сите ја претвори во крпа за бришење, Рада го „помножи“ со нула.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На тромавиот чад во крчмата, светлоста виси во крпи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Знак е ова да го заборавам и во крпа за паркет да го претворам тоа парче текстил без кое мислев дека ормарот нема да опстане.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ги присобра уште ситните деланки кашкавал, што беа останати во крпата, во која еднаш имаше цела полутина од питата, а после го донесе тука и шеќерот, што беше преостанат во една метална кутија и реши дека сета таа храна може да му стаса сила-сила за уште два полугладни дена.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа Ѕвезда во крпа му завитка леб, му подаде и тргнаа наугоре.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Потоа извлече стопаренце и го тутна во крпата на богомолката.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ова беше во крпата! Сите го поземаме, го вртиме, го загледуваме.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Чичко Петре ја разгледа внимателно, а потоа ја завитка в крпа и ја пикна в пазува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)