ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Обично им беше приврзан на темите за кои пишував, беше благ во критиките, ретко многу критичен.

Ако мажите во своите концепции жените ги приближуваа кон телото оддалечувајќи ги од духот, кого го чуваа за себе, денес жените го грабнаа тој идеологем и го употребуваат како оружје во критиката на андроцентричниот и логоцентричниот дискурс кој се претставува како несексистички и општочовечки.

Телото еминентно е женска тема, не само внатре во феминистичките и „gender studies“, туку и пошироко.

Не е ни чудно што поновата теорија многу повеќе се занимавала со поп-културната продукција од стриктно уметничката: Барт се баве­ше со реклами, Еко со Казабланка и со популарните стрипови, Жижек се бави со Хичкок, Џејмсон со Дејвид Линч, мнозина теоре­тичари се бават со популарната музика итн.

Причината за ова се ригидните дистинкции што во критиката на ликовните уметности се воведени под закрила на модернизмот: разликувањето на високото и ниското, културниот песимизам и оптимизам, „апокалиптичарите“ и „интегрира­ните“ (како што тоа го нарекува Еко) итн.

Таа, како професија или профил, не се појавува никаде - ни во програмата, ни во објавата, ни во критиката.

Во критиката неговиот свет беше толкуван досега различно.

Разгледувањата на прозата на Чинго кои се лоцираа во вториот аспект, откривајќи го потеклото на тоа раскажување, барајќи ги неговите детерминанти во начинот на раскажувањето, трагајќи по раскажувачките системи врз кои се надоврзува, во критиката кај нас се доближија до едно сознание што во голема мера е општо.