Идам во конвој од шарени низи и весели мисли никогаш, никогаш мој на небото сочен портокал виси.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ветрот нѐ растура нас; во пердуви летам за да те сретнам на мојот изгубен пат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Маслините во канти; по патот мечтаат бели олеандри никогаш одовде мој морето шета заскитан танкер. Солун, со каков глас!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)