ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Бидејќи му беа големи, не ги обу, ами и скри во ковчегот каде што му беше велигденската кошула.

Им умрело, го клоцнал некој коњ, едно малечко; никој не слушна да го редат но сите видоа кога умреното, затворено во ковчег и натоварено во кочија, го изнесоа од Имотот.

Има и други во ковчезите, ако не ж'ти — бели, сребро, алишча, токо работата е друга.

Дење и ноќе, јадење, сон, дишење, чекање, радување, сé во ковчег од вода, во ќелија на клиниката.

И не пренесувајте глас - црна чума, нека мајките ткаат руби невестински, во ковчези нека збираат приќе, нека месат колачи - покани и дарови за свадби нека токмат и нека диплат пелени и лулки од таван нека симнат...

- Дали си забележала дека ако некоја облека не ја фатиш долго време, е полна со прав, и ако е затворена во кофчег а правот во кофчегот не може да влезе?

Чувствувајќи како дождот сѐ повеќе го натопува, се пренесе во времето кога ја погребуваа баба му Депа кога исто вака туриваше силен дожд, а тој одеше во погребната поворка фатен за раката од мајка му, дождот му плускаше по главата, по телото, му се лизгаше по кожата и му слегуваше низ нозете во опинците; погледнуваше повремено во баба му во ковчегот што го носеа луѓето на раце: и нејзиното лице дождот го миеше, се лизгаше по него како по восок и ги натопуваше цвеќињата и овошките во сандакот; лееше на попот и му ја гаснеше кадилницата со која штркаше по ковчегот и пееше за покој душа, лееше на луѓето што одеа со наведнати глави.

Ја гледа Богдан Видуша допрена до него на сликата пред училишната врата и му навираат нејзини зборови од писмото што го најде во ковчегот заедно со другите неиспратени писма: „Еве ти пишувам пак, иако не знам каде да ти го пратам писмово.

Би можеле да го кажеме и она леонардовско, “лекар на убавината”, за тој чуден човек од Автокоманда за кого се зборуваше дека спие во ковчег, и чии најпознати прекари беа Рембрант, Ацо- Депресија, Кракатау и Коала.

Во ковчегот ги здипли и изнареди и деновите, и неделите, и годините и надежта. Убавата невестинска надеж.

Откако го донесов пајакот, во ковчеже со капак издупчен, како небото издупчено што е со ѕвезди, го посетив отец Стефан во одајата негова.

Но јас побарав да не се вика зограф, оти и најдобриот зограф е полош од најслабото огледало; реков да не се фрлаат парченцата, туку да ми се приберат во ковчеже и да ми се дадат.

А потем оние луѓе ги собраа во ковчеже, го запечатија ковчежето и со голема чест и слава ги принесовме во храмот, во градот.

ТЕОДОС: Сотони, сотони, поарно в ковчег на гробишта да ме однесете!

Туку ела да ти кажам нешто пријателски, насамо.

Господе, кажи што ти згрешив... - заолцка повторно Маруш: што лошо сум ти сторил што ова ми го направи... - почна повторно со главата да удира во ковчегот од Висар, но Трајан го крена и го однесе во другата соба.

Јазикот ми беше влакнест, старечки: лежеше во ковчегот на вилиците како бессилен мртовец.

Луѓето џвакаа и зачудено го гледаа. Нивните големи залаци предизвикуваа болка во моето грло.

Мајка ми постојано се врткаше околу последните зрна заклучени во ковчегот под скалата, прибираше од оние што сѐ уште не мувлосале и шепотеше налутено колнејќи ги „желкарите“ и „ камаратине“.

- Колку? - Сите што ги имаш во ковчегот. Ќе требаат...

Влегов во собата во која Клара лежеше мртва.

И така ги закопувале, во паркот, во плитка дупка, и наместо во ковчег – во чаршаф.

Ти го гледав огледалото кое го носеше секаде, ама не и знамињата. – И не можеше да го видиш, како и никој во куќата, го чував во ковчегот со чеизот.

Во Татковите мисли се вееја нејзините заборавени знамиња, во ковчегот.

Кога го слегоа и минаа низ дворот, кучето (што остана живо од ”кучеубијците” благодарение на Богуле што го скри в шума) пак излета од куќичката, но овој пат не залаа на Илко како порано, туку немо гледаше во ковчегот и луѓето.