ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И клокоти каменот во сонот Доаѓа како грамада која низ времето Ќе се слепува и ќе расне во карпа.

2. Во карпата над чешмичето, од каде пред десетина години го нападна онбашијата за да го одбрани дедот Паленѕа и сина му Бојка, ги остави своите седум души опробани другари да си ги споменуваат тие стари спомени, а тој со Ќосото се оддели и го фати честарот во Суши Кутол.

Чекајте не кај ужината, — им рече Толе на другарите и се изгубија двајцата со Митра.

Треба да си рече оти од нас помош ќе нема, така што почнаа во очите нејзини еленски да ѝ навираат солзи, ѝ навираа така солзи и очите ѝ се полнеа како дупчиња во карпа кога се преполнуваат со вода дождовница и кога ѝ пребликнаа, солзите почнаа да ѝ се ронат од очите и да ѝ течат како на тетка Божана кога ѝ умре детето нејзино Миле на петгодишна возраст.

Ја бранувам водата која заплиснува и силно удира во карпите. Остава длабока трага.

Бидејќи идеологијата не ни знае што е тоа брод, капетанот и кормиларот заборавија дека не возат по макадам туку по бурно море и така неизбежно бродот удри во карпа, се содроби преминуваќи низ мелницата на историјата, во конечен заборав...“

Претставата ја слушаше и некој кој во секој момент можеше да притрча и да ми се најде, ама уживаше исто како и јас, дури и повеќе, а буричкаше во карпите како мало дете што собира каменчиња.

Оддалеку кога го гледавме, ни се чинеше дека скалите се забуцани не во карпата, туку во небото!

На една карпа, Бехистун што се викаше на јазикот тамошен, висока над илјада лакти, стоеше, со големи букви врежани во карпата, некаков запис што никој не знаеше да го прочита.

Тој три дена се молеше Богу во една пештера под самиот папок на светот, и кога четвртиот ден се качи на скалите, тие стоеја како да се закопани во каменот, во карпата Бехистунска!

„Овде е морето, под нозеве“. Удираа бранови во карпата. Што да се прави?

Арсо се тискаше во карпата. - Долу има јаже, - се јави пак гласот.

- Ами змиине и јепиришта во карпине Островски? - запрашуваа децата.

- Во карпине е тој пес, ја кренал дуријата Онисифор Проказник. - По мене, браќа ...

На неколку чекори од неистинатиот Јане Крстин друг, Пеце Дановски, удрил со крваво чело во камен и останал неподвижен; бил до тој миг незабележлив, малостав, помирен со сѐ што се случувало и што ќе се случува низ векови; сега сите што биле близу до него виделе дека само со тапите прсти минува по земјата - умира и сепак бара потпир да се исправи, да го побара убиецот.

„Ја гледаш ли дупкана што зее во карпата?“ – ме праша. – „Ја гледам“, -реков.

Страсната тага по оставената младост во карпите, ридиштата, доловите, осојнините, припеците, шумите и снеговите на Македонија, се прекршува во зарипнатите и гладни грла на падавичарите.

Од двете страни е на грмадата од планини , повеќе во карпи одошто во красти, меѓу нив е бунарот на небото по кое се расцветуваат и прецветуваат од облачиња во пропатување, а ти си сред еден усој во кој сонцето само ќе наѕре и зиморливо ќе се скрие.

Мудрецот веднаш го претворил во карпа.

Можеш ли да му ја поматиш верноста кон земното, додавајќи знак по знак откривајќи ги срамните делови на твојот систем загадочниот метод небесниот свод- дом за да може да оди по истиот пат и да стига до истата цел човекот, оној кој над црната точка стрепи по сличното, од различното стрепи спојува еден со друг: еден и еден, два со два, седумдесетидва името го дели на четири елементи – I.H.V.H. тетраграматонот го врти, го враќа ред по ред реди вистината на скрбта ја учи завист и суета, суета и завист сѐ е бесценет камен, а број свет и сила равенката меѓу нив се припикнува како вода меѓу шуплинките во карпата како зрак во мрачна капела бели точки на црна површина поделена на две: еднооко човече дворог Пан троока нимфа четириаголен круг пирамидална петка црно на црно расфрлан, разигран Ум на Светлоста Умна светлост.

Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.

Човекот беше испотен, а од Дрина доаѓаше студен ветар; пријатен и чуден беше допирот со топлиот изделкан камен.

Можеби некоја рибарска недела кога детето е крстено Ластавица или Тигар и ќе падне од нејзините раце, некој на некој далечен брег ќе погледне и ќе рече дека го видел ненадејното издигнување на еден бог. превод: Зоја Наскова-Барт Паганска ноќ ја напишав за време на второто од трите последователни лета што ги поминав крај реката Снејк во Ајдахо.

А што со Мојсеј во реката со неизбежната судбина принцеза да го извлече од трските?

Кој може да каже дека месо во вода или месо во карпа не е една форма на совршенство?