во (предл.) - канија (имн.)

Спомени, назад во канија. Доцна. Навистина острица ја стружеше тенката кора на заборавот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Спомени, назад во канија. Доцна. Навистина острица ја стружеше танката кора на заборавот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Му реков, „руски човече врати го мечот во канијата, ти умееш со ременот како јас со чашката“!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Гласот, оној негов или на некој што е невидлив, прашува со нагласени согласки што ќе види и тој се сеќава на сѐ што гледал во куќата како дете: сабја кулајлија со вткаени букви од сребро во канијата - Смрт или слобода, стари црковни книги од времето на минатовековната игуменија Минадора, француска или германска кацига од времето на Балканските војни, турски тепсии со богати шари, ископани и начнати римски или такви некакви фигури на светци и војници, шандани, кандила, ками.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)