во (предл.) - зрак (имн.)

“Kinderbadewane” (Детската када, 1960) ги потврдува Бојсовите живи сеќавања на детството и okno.mk | Margina #11-12 [1994] 95 уметноста како еден вид на детска лековита игра.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ваквите предмети - а тие се многубројни во Бојсовата уметност - се мементо мори и претворени се во зраци на надеж.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја почувствува и топлината на Татарите кои го спасиле кога неговиот авион 1943. година бил соборен над Крим кој бил под снежна покривка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Го слушам твоето срце како своето, го гледам твоето синило во зраците на изгрејсонцето, се бранувам во очите на брановите, а се огледувам во душата на длабочините.”
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Никогаш ја немав видено пустината, а пустината веќе одамна си го најде својот зародиш во мојава душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само тивко се смешкав во себе и уживав во зраците од ласерот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Собата се капеше во зраци од злато, во сончева светлина што се протнуваше низ мрежестите пердиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Запознај ја вистинската природа божја Обој ја срцевината на твојата рожба Во колорит што ќе ти донесе спокој Во зрак светлина за вечен покој 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Но само така им се причинило на луѓето во засолништата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој, јавачот, сѐ уште свиткан во појасот и со стиснати коленици на шарените коњски ребра, извлекол од канија, невидлива од темната боја на беневреците, крива сабја што под удар на сонцето се распрснувала во зраци и, кревајќи ја високо, се исправил, се протегнал со една рака, со сета тежина се потпрел на зенгиите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зениците се светкави, врели, ѕвездесто распливнати во зраци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пчелките нежен касај ми оставија, ко цветови од црвени усни Во дремката на ноќта, празноглав со стакленици ги потпирав капаците на темнината Во небото ѕвезда Деница светкаше Мракот се стопи во зракот на утрото Со сиот жаргон се обидувам да го спасам денот кој навестува нова мора... залудно
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)