во (предл.) - знак (имн.)

Со други зборови, во таквите системи на писмо планот на содржината изразен со зборовите на конкретниот јазик, непосредно се одразува во знаците на писмото, со што знаците на писмото ја играат улогата на единици, кои покрај зборовите од конкретниот јазик ги изразуваат и универзалните појмовни категории од разните нивоа на апстракции.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Семасиографијата или идеографијата ја карактеризира онаа класа на системи на писмо, чии знаци не ја изразуваат фонетската страна на конкретниот јазик, туку Маргина 37 83 изразуваат конкретни поими или цели ситуации во непосредна корелација со планот на содржината на јазикот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Па така, во знак на реваншизам, Ѓорѓиевски е прераспределен на нова, понеповолна, работна позиција.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доколку овој отказ го добиеше пред Нова година, ќе го стекнеше правото на надомест до пензија, што би било некој позитивен аспект од целата ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поучен од претходните случаи на вработени кои тужеа за изгубените работни места и кои добија, по што беа вра- тени на работа, но притоа во знак на одмазда им беа поставувани „невозможни“ услови и/или беа прераспределени на места надвор од местото на живеење – тој беше решен да си замине од компа- нијата, но да го побара сето она што му следуваше за последните три години (оти паричните побарувања од плата застаруваат за три години).3 За да има доволно докази, тој првин се обраќа до компанијата – со Приговор дека неправилно бил отпуштен со повредени материјали и работнички права – по што, тој добива повратно Писмо како одговор кое, пак, понатаму во парниците го приложува како доказ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Згора на сè, како единствен правник во оваа установа, таа на сите вработени им беше како „десна рака“ за сите правни прашања, работејќи ја кадровската евиденција и целата кореспонденција со судовите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако нејзе, во мај 2009, предвремено и завршува директорската функција поради промени во политичките констелации на тогаш владејачката коалиција – од која е разрешена со владино Решение бр. 33-2908/1, нормално, таа очекува да го добие „старото“ работно место што го имаше пред назначувањето на оваа позиција, иако потсвесно насетуваше дека, во знак на реваншизам, може да не ѝ се додели токму тоа место – но, сепак, во најмала рака да добие работно место како правник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Напротив, работите дури и дополнително се комплицираат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Беше повикана и Трудовата инспекција која, по доаѓањето – со Записник бр. 07-3/46, од февруари 2005, констатира дека „штрајкот“ кој беше претходно организиран во знак на револт против сите манипулации при масовните отпуштања од работа, е нелегитимен и дека треба да се прекине!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тогашниот закон сè уште не предвидуваше медијација3 и Ристески, првенствено заради заострените односи со тогашниот директор (С.Наумов), воопшто не преговараше со раководството.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тие, едноставно и ладнокрвно, не се земени предвид (David Daube) – па оттука, сосем точен е впечатокот дека правните акти кои се донесуваат во оваа област, се сконцентрирани првенствено на оние кои имаат [имотните/ богатите/работодавачите], односно оние кои го заземаат централното место во ‘високото општество’ и кои благонадежно ги финансираат предизборните кампањи на речиси сите поголеми политички партии кои подоцна, кога ќе дојдат на власт, во знак на благодарност и по принципот „Do ut des – ти дадов за да ми дадеш“ ги спроведуваат нивните антиработнички агенди. Оние кои немаат [неимотните/сиромашните/работниците], како да се невидливи за системот – тие, заедно сосе нивните проблеми, просто- напросто, се игнорирани!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Веднаш по ова, тој добива Известие за отказ со тримесечен отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Здраво! Како си? –Сите насмеани како во хор, ме гушнаа во знак на поздрав.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Некои од нив ќе заскитаа, па други козари ќе му ги донесеа, а Чанга, во знак на благодарност, им читаше нови работи за козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се разбрани белата маса, во знак на неодобрување, небаре во устата на Чанга ја испратија пораката. – Козите се дел од нашите семејства, од нашите животи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во знак на благодарност, тој сакаше да ни подари едно козле.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Целиот септември, најубавите денови, и еве сега почетокот на октомври, минуваат во знакот на тоа неспокојство, на тој немир, и во отсуство на било какво седнување зад машината за пишување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јосиф го набрчка челото во знак на чудење, но спокојно продолжи по патот, решен да го помине целиот ден во безделничење, преместувајќи се од клупа, на клупа, а и како да не се преместува, кога на една фалеше даска за седнување, на друга даска за потпирање, на трета, ногарки...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Толку ли е тешко? - Леон, речиси се потпре со целата тежина на неговото рамо и го потапшуваше во знак на отпоздравување, додека Давид се обидуваше да ги сркне со вилушката резанките од моцарела.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Знаев да не јадам со денови во знак на протест што не смеам да излезам кога сакам јас и да се задржам надвор од дома колку што сакам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Постои автентично? Ако постои, добро ли е или е аналогно на некаква си наци-култура?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И покрај разновидните сексуални аномалии (егзибиционизам, хомосексуализам, травестизам, импотенција, проституција, промискуитет итн.) и различните облици на анти-социјално однесување, Ворхоловите најчести облици на фетиш беа лицето (портрети) и машкото тело (акт), на пр. Џон Џорно во Sleep, Пол Америка во My hustler, Ерик Емерсон во The Chel- sea girls итн., што подоцна ќе го продолжи Морисеј со Џое Далесандро во Flesh и Trash. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 97
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пролетта 67. сè уште беше во знак на оној мод-мини-лудо-шешир­ џиски стил кој започна 64. и не можеше да биде поубаво.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бидејќи годините во кои се снимани овие филмови беа во знакот на сексуалната револуција, за Ворхол, како и за поголемиот дел од протагонистите кои беа католици, правењето на овие филмови и играњето во нив беше еден вид ослободување (Ворхол, барем, што се однесува до неговиот ритуален кодекс, никогаш не се откажа од својата вера).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Следната нова мода - Ностал­гија - се појави дури во август, заедно со Бони и Клајд.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Секое преголемо инсистирање, шлепање на одредена автентичност во смисла на посебност, дури и национална, со цел непознатото да се сведе во познати рамки, или сведување на традицијата во знак на племенско распознавање и фаворизирање на тој племенски дух, неминовно води кон исфорсирана национал - глупаво херметизирана култура.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова лето, во знак на чистота, софијанци решија да ги затворат „семкарите“, зашто од лушпите не можеше да се спаси градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Инаку, највисокиот врв на ЕКСПО организаторите успеале да го искористат за продажба на сувенири - пред сè во знак на Атомиумот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Видов еден голем споменик, изграден во знак на сеќавање на еден„бернардинец“, кој беше направен така, како да лета над една бездна, сиот во некаков залет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Парите, што тогаш ќе му ги дадеш на „газдата“, прво ги трие околу брадата, а потоа ги тресе во џепот, се прекрстува, и сѐ тоа во знакот на среќниот пазар за тој ден.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Некои од разбиената група придружници се тргнуваат од тивкиот разговор што го водат меѓу себе и кимнуваат кон градоначалникот во знак на пригодно одобрување, правејќи се дека тој изговара една обична климатска констатација.  „А бродот доцни...” - рече еден од општинарите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Покрај него стоеа уште тројца службеници на општината, сите со црни чадори во рацете, а нешто потаму и настојникот на митрополијата и неколку свештеници со развеани бради и раса, и камилавки кои како по наредба ги придржуваа на главите секогаш кога ветрот ќе дувнеше позасилено и ќе однесеше нов навев на солен воздух кон главниот град на Закинтос.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зад него, исчекорувајќи од длабочината се појавува Давид Давидовиќ одамна заминатиот маж на Бенвениста и застанува, како што личи во оваа пригода, покрај пресреќната сопруга, онаков каков што го знаеа во најдобрите денови, само сега со свечен и светнат израз на лицето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Му проструи студена мисла на градоначалникот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од прозорецот на својата канцеларија на првиот спрат на командата, Беренц неволно помисли дека на Медитеранот се лачат непотребно многу емоции, припишувајќи го тоа на жешката клима којашто ги создава зовриените средоземни темпераменти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
За жал обврските во вашата земја не му дозволиле да присуствува”.  Не знаев, ме прекорува или едноставно коментира факти, и затоа кимнав со главата во знак на разбирање, додека љубезниот домаќин ме понуди со филтер кафе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беренц ја подаде главата во знак на прашање што никако не го изговори. „Ме побаравте господине Беренц...” - спокојно рече Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„На доброто расположение на еден германски воспитаник и на неговата желба да поразговара со некого на јазикот на својата младост.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го виде Германецот застанат на прозорецот, и насмевнат, оддолу, владиката ја крена раката со владичкиот стап во знак на срдечен поздрав.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој лично ни јавува дека пристигнува утре”.  Градоначалникот ги крена веѓите во знак на неверица.  „Добра вест”, рече рабинот Корео, ги поздрави двајцата и замина за да не им го попречува разговорот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го следеше стапувањето на владиката на пристанишниот мол, неговото прекрстување што го направи штом стапна на копното, потем на срдечниот поздрав на градоначалникот со митрополитот, на бакнувањето на скутовите и раката на владиката од страна на свештениците, на камбаната од црквата на молот што оддекна со радосни биења што една по друга ги прифаќаа и останатите цркви на Закинтос во знак на поздрав кон штотуку пристигнатиот владика и на ведрото заминување на владиката и неговиот одбор за пречек под отворените чадори врз кои коечно почна да лее и одамна најавениот дожд.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тие меѓу себе, тој со себе.  Тука, му раскажуваше дедо му, пристанувале импозантни венецијански галии додека, од петнаесеттиот па до самиот крај на осумнаесеттиот век, јонскиот остров бил под власта на кралицата на Јадранот, на Неапол и на Фиренца, подоцна двапати потпаѓајќи под власта на Французите и на Англичаните, но и на Русите, за чудо, краткорочно и на Турците, за конечно во 1864 да се присоедини кон матицата Грција.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И што е уште полошо, им ги полнела со свилени чаршафи устите на сите што во знак на одмазда и ‘рчеле во ритмот на Радетскиот марш.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И баш тогаш во соседството Езра Паунд ќе проломоти нешто против Евреите и ќе им ја расипе таинствената размена на стихови и ноти КАФЕ ФЛОРИАН: БАЈРОН И КЕЛНЕРОТ СО КРАСАТИ УШИ знам, сум читал некаде, дека бајрон на времето измислувал разни легенди за мостот на воздишките и за други чуда во венеција диванејќи баш во кафето глориан, по него, еве, со години се влечкаат талкачи од цел свет мислејќи дека легендите, ако се од бајрон, не умираат, мислејќи, исто така, дека е крајно време на терасата на кафето флориан да се одржи оснивачки конгрес на талкачката интернационала - талкачи од сите земји распрснете се низ светот да ечи на конгресот на талкачите да ечи да ечи додека гулабите масовно не запавтаат со крилјата во знак на протест што талкачите не оставаат ништо за колвање а и додека на самите талкачи не им се спуштат венецијанерите пред очи кога келнерите ќе ги донесат сметките. знам, сум читал и други нешта за кафето флориан, разни бајки и разни истории има за него и за ланскиот снег во венеција, во разни извори на завидливост, тегобност и несигурност се брчкаат талкачите пред кафето флориан, мене ми е редот за редовната доза сладолед, а време е да се испопраќаат и смс пораките, па прецизно да се види на мапата во мобилниот телефон уште колку останало да се талка - наеднаш, не баш неочекувано си се насмеав во себе, онака за свој грош, фаќајќи се во мисла дека ќе му ги истегнам красатите уши на келнерот во флориан кога ќе ја донесе сметката и кога ќе почне да ми бандори за лековитите својства на киселините од изметот на гулабите, отшто во измет од гулаби се сплеснувале сите теории и благородни идеи на талкачите од бајрон наваму
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тогш неизоставно во душите ќе им заклокотат далгите на Нева.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пред Божик и зад Божик кај и да си, оди на вечера со русокоса придружничка за која однапред се знае дека е ненаситна тигрица со тесна специјалност – черечење на сладникавите занеси.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Елбете, нагазиле Сефедин и мудурот на осарникот, та ги искасале, — одговори иронично јузбашијата и поздрави во знак на свршен доклад. — Ништо чудно, — промрмори бимбашијата и го ослободи овој јузбашија за да ги прими рапортите од другите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Та така, Крсте? Ја дупнате, велиш Катилана?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Отидоа кај другарите на чешмичето, и во знак на успешно свршена работа, ручаа заедно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А тоа шо ќе го печалите вие — „се знае.“ — и му намигна на Толета. — Се разбра таа, џанум, се разбра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Камо комитите, бре ќерата! — го запраша јузбашијата Милана, а Милан се прави недоветен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И еден убав априлски ден си го јавна својот Белче, си ја поведе „невестата" Митра по него и му отиде на поп Ристета на манастирот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најпосле тропна и влезе јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се сеќаш Бојко? — Ка да не се сеќам, да не беше Стојо, ќе летнеа масчичките — одговори Бојко, нишајќи ја главата на секој Јованов збор во знак на потврдување.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Милан ги крена рацете во знак на „теслим" и војникот го отера кај онбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги напсува сите тие што го направија и кревајќи ја раката до челото во знак на поздрав и молба, направи двапати поздрав „да ти се ногу години, да ти се ногу години, бег, ти и господ.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но тоа Арслана уште повеќе го раздразни и почна да се дере на него и да мава со камшикот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Евет, мудур ефенди, — изусти Ибро и излезе низ врата поведен во знак на послушност, а мудурот пак ги кладе очилата и пo десетти пат го прочита писмото дури да дојде јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Голем шарен пес ги пресретна на сред двор, залаа и почна да ја врти опашката во знак на одамнешно познанство.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
3. Во знак на преголема радост, четниците на Толета вртеа на ражни на Баѕерот над Будимерци два брава и една јаловица.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И што е уште полошо, им ги полнела со свилени чаршафи устите на сите што во знак на одмазда и 'рчеле во ритамот на Радетскиот марш.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Откривањето и покривањето на прерамката така се претворија во знаци на интерпункција на разговорот што го водевме тоа пладне.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
По падобранската обука, на 16 септимври 1943 година е спуштен во западна Македонија (делот на Македоија под Грција) како британски офицер за врска, На 21 декември 1944 година се вратил во Каиро. Andrw Rossos,The Macedonians of Aegean Macedonia: A British officer`s report. 1944. The Slavonic and East European review, Volume 69, Number 2 - April 1991. 349 Evans 2/1/4, Liddell Hart Centre for Military Archives King`s College London. 350 Ibidem. 351 Ibid. 352 Ibid. 353 Поради неправилниот став на КПГ во однос на македонското национално прашање Наум Пејов во знак на протест со својата единица преминал на територијата на Македонија под Југославија. 354 Evans 2/1/4, Liddel Hart Centre for Military, Archives, King`s College London. 355 PRO FO 371/43739 R 21785 356 Ibidem. 357 Ibid. 358 Dokumenti o spolnjoj politici Socijalisticke Federativne Republike Jugoslavija 1941-1945, II,. Jugoslovenski pregled, Beograd 1989, 429. 359 Др Милан Скакун, Југословенско-Бугарски односи.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
332 Prentice/Wickstead Papers, Allied military mission, Operational correspondence 5/5, во ракопис Liddel Hart Centre for Military Archives, King`s College London 333 Prentice/Wickstead Papers, Signals, 6/2, во ракопис Liddel Hart Centre for Military, Archives, King`s College London 334 Ibidem. 335 Evans papers 2/1/7, на машина за пишување, Liddel Hart Centre for Military, Archives, King`s College London. 336 Prentice/Wickstead Papers, Sub-Area Vitsi; reports 2/1/2, во ракопис, Liddel Hart Centre for Military Archives, King`s College London. 337 Prentice/Wickstead Papers, Sub-Area Vitsi; reports 2/12, во ракопис, Liddel Hart Centre for Military Archives, King`s College London. 338 Prentice/Wickstead Papers, Sub-Area Vitsi; reports 2/1/2, во ракопис, Liddel Hart Centre for Military Archives, King`s College London. 339 PRO WO 202/406. 340 PRO WO 202/407. 341 PRO WO 202/396. 342 Се однесува на заминувањето на група броци од делот на Македонија под Грција на територијата на делот на Македонија под Југославија во знак на протест поради распуштањето на СНОФ и СНОВ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Секогаш стигнуваше, по секое долго читање, да ја затвори убаво и цврсто книгата, во знак на задоволство од прочитаното, па да продолжи да чита друга, трета книга, некогаш дури и до зори.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кошулата не мораше да му е нова, но секогаш чиста, испрана и испеглана, со закрпени лактови и изедени манжетни, а вратоврската секогаш иста, еднобојна и темновишнова, во знак на протест што уште во младоста му било забрането да врзува црвена врска.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од најуспешните трудови ќе направиме изложба, на која ќе ги подариме нашите дела на општината, во знак на благодарност за гостопремството.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа во знак на протест не порача ништо за пиење, освен обична, а не минерална, односно газирана вода, а во името на диетата се откажа и од предјадењето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Освен тоа, во знак на жалење по покојникот, темната сина облека честопати ја заменува (пропишаната) црна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А тие, мајки и вдовици, скромно го земаат купчето метал и, глеј’, во знак на благодарност за погинатиот маж или син некоја од нив ја бакнува раката на претседателот!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Не”, си рече сама за себе во знак на резигнација, „не сум можела да го сонувам или да го замислам тоа.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Баба Севда продолжи така смерно да си седи на патот, потпрена на ѕидот зад неа, со патерицата навалена крај неа, при секое поткревање на погледот тресејќи ја главата и главно со наведната глава во знак на покорност и помиреност со судбината.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тогаш кучето, како да го потсетува својот драг човек, го исплази јазикот право кон него и почна да се оближува во знак на некакво задоволство.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Логотетот меѓутоа, плесна со рацете во знак на одобрување на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Важно е да не личат на комшијата“, се засмеа Огнена и во неконтролираната веселост што божем ја беше зафатила ја шлапна мајка ми по коленото во знак на некое пријателство или нешто слично.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ова, за наликувањето, не го реков со лоша намера туку бидејќи ти заблазнувам“, објасни како да се каеше Огнена и со насмевка на виновност побрза да си ја прибере раката од коленото на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Не испуштај ме! Извлечи ме одовде! –прозборе старецот и во знак на благодарност што му помогна, реши да не се одвојува од него.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но за да се достигне целосно таа состојба, сигурно е потребно многу учење и вложување голем напор од оној што ќе реши да се просветлува – загледан во старецот како да слуша, првпат во животот, необична животна лекција, се поднакашла, во знак на откажување од намерата да учи понатаму, и продолжи: - Чувствувам недостиг на ентузијазам.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Луѓето кои поминуваат покрај, застануваат за миг, вртат со глави во знак дека не разбираат што им зборувам, меѓу себе разговараат, дигаат раменици.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И додека тие нишкаа со главите во знак на разбирање, со задоцнување, по англискиот превод од неговите зборови, тој знаеше дека е само прашање на време кога повторно ќе се врати на местото кое природно му припаѓа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На таквите запаленковци, доволно ќе им биде да се сретнат на пешачки премин додека е во функција зелениот сигнал на семафорот и да си подадат рака во знак на разбирање.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Оттогаш, во знак на набожна покорност, поколенијата на едноокиот, најверојатно по совет на некој свет човек, носеле на левото уво златна обетка и иверка свето дрво под гушата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа паднал преку мртвиот и го продолжил својот нов занает со заби, на кучешки начин кинејќи ја 'рскавицата на гркланот додека крвта од она место кај што му било увото се мешала со нешто потемната крв на проклетиот татко, неколку години потем на тоа место да не никне ни најдива тревка...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мојот другар не беше дома, па со едно ливче на кое напишав неколку реда во знак на благодарност, му го оставив клучот под черџето на прагот на неговата врата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Гуските летаа во знакот на „викторија“ и во бранови го фаќаа северот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден и најникаквиот столб на ропство, зашто, сепак, бувот е само едно невино пиле, вечерва урна во слава на оздравувањето Лазорово и во знак на решеноста негова и Костадинова некогаш наскоро да го премавнат Хаџи Ташку.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Остануваат уште многу такви столбови, незнајни и значајни, мисли на четирите турски кули и на нивните господари, со кои ако не тој и неговите врсници, децата ќе мораат да се потфатат еднаш, зашто се туѓинци и поробувачи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За казна на нејзините жители, а во знак на признателност спрема Тополчани и општинско и парохиско место.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кинг Џејмс ја погали пушката во знак на закана. Стариот Елисон одјава до кампот на Инкарнасион.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговите стада наместо да се зголемуваат, полека опаѓаа; цената на волната паѓаше на секое наредно стрижење на овците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакам да ви раскажам сѐ за секого што сум сакал во животот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еден моден креатор, девојка што ја познавам, ме бакнува во знак на поздрав.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според легендата, генералот Пиколомини на блиската планина Водно со својата војска под звуците на посмртен марш на воениот оркестар ја посматрал смртта на градот, а на австрискиот цар Леополд му пишувал дека решил, не од срце, да го закопа градот во пепел, со згради какви не видел, со џамии од најдобар мермер, украсени со илјадници кандила и позлатени алкорани, убави старини, градини...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски во знак на согласност кимна со главата и веднаш се внесе во своите списи, готов да започне да реферира за своите пет избрани зборови, но очекуваше и Татко да ги каже своите пет збора.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко благо се насмеа на забелешката на Камилски и кимнувајќи со глава во знак на согласност, се надоврза: И бакшишот, со непожелните деривации, и митото, и корупцијата, отсекогаш го следеле и ќе го следат човештвото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сѐ повеќе се навлекуваше во мисијата за која на почетокот не веруваше дека ќе трае толку долго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ние сме повикани да ги вразумиме грешните, тука се законите, судовите, државата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски во знак на одобрување му одмавна со раката и исчезна со куферчето во својата соба, исполнета со книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имало тврдења дека градот бил спален во знак на одмазда поради османските опсади на Виена.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Возот се оддалечуваше, Паскали мавташе во знак на поздрав.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Христина се насмевна и пружи рака, Петар го подигна шеширот во знак на поздрав и ѝ ја бакна раката.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Веќе беа пред нејзината порта: таа не рече ништо, само ја отвори вратата гледајки го, а тој го подигна веќе фатениот шешир во знак на поздрав и ѝ рече: „Ќе ти пишам“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Отпадоците, крпениците и парталите на секојдневниот живот”, пишува тој, „постојано мораат да се пресвртуваат во знаци на една кохерентна национална култура додека самиот чин на наративно изведување интерпелира сè поголем круг национални субјекти.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Подоцна дојде до крвави партии, со процеси и жртви Во тие денови, во знак на верност кон мојата иницијална професија француската книжевност, токму во воениот логор на Бањица со себе носев и ја читав книгата на францускиот поет на романтизмот Алфред Де Вињи Служењето и величината на воениот позив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш мигум се оттргна од внесеноста во пејзажот и со повишен глас, можеби во знак на протест рече: - Да, луѓето се убедени дека јас пеам за Палестина, но јас пеам само за мојата Мајка...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаа овие педесетина силни и добро обучени ловци на туни, на чело со нивниот капетан Монги да покажат дека се јунаци на денот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Министерот климна со глава во знак на потврда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш ќе стапи во редовите на Палестинската ослободителна организација во 70-те години од минатиот век, а ќе ја напушти во 1993-та во знак на протест против спогодбите во Осло, коишто Јасер Арафат ќе ги склучи со израелската држава.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но токму тука се крие метафоричната порака на поетскиот тестамент: застапувањето за летот, трагата на пеперутката, невидливата порака која не сме готови да ја видиме, да ја прифатиме како излез!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Некои велат дека вие пеејќи за вашата Мајка, пеете за Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нивните дисхармонични крици, кога ловот е завршен, и големите туни се предадени на смртта, се претвараа во некаква песна на победата, во еден хор на лудило, во една химна на апсурдот, со погледи упатени кон небото, во знак на благодарност кон овој дар од небото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Речиси во сите фази на напредувањето на Али Фетхи, подоцна наречен Окјар (стреловита мисла), од страна на Мустафа Кемал Ататурк, во знак на неговите реформи, баба се надеваше дека еден од синовите ќе биде прифатен од нејзиниот полубрат на висока позиција, па потоа и сето семејство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нозете му беа скапани од одење, од селото Сопот па до Опленец пеш во знак на почитување.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа знаеше кога треба да вика во знак на поддршка и кога да вика „ уа“ и тоа беше сѐ што ѝ беше потребно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Изгледа дека имало демонстрации во знак на благодарност на Големиот Брат дури и поради покачувањето на следувањето на чоколада на дваесет грама неделно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
БАВНО ПРИБЛИЖУВАЊЕ ДО ЖРТВАТА 29 март, 23 часот Во раката чувствуваше како ми расте машкоста, обидувајќи се со меки и бавни движења на дланката и на долгите, необично топли и нежни, негувани прсти, да одговори на тој порив во знак на радост како прв пат сега да се накрева со таква сила она по кое таа толку многу копнееше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Им ја стисна раката во знак на сочувство, утеха и восхит: - Не сум видел досега ваков човек кој така спокојно ѝ приоѓа на смртта...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Така наредени ги наведоа главите во знак на понизност а кадијата излезе пред Ајша, која се тргна од вратата и достоинствено испушти: – Што прават моите самовили?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Аџиите веднаш се наредија во редот на прилепските, битолските и тиквешките бегови и се избакнаа со нив во знак на братство и рамноправност.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Помислите и кажите – заврши кадијата и им го заврте грбот на врзаните, во знак дека ги чека да му кажат ќе платат ли сто илјади аспри или да заповеда да го запалат сејмените селото.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вратата се отвори и полека, на прсти влезе неговиот гаваз Аќиф во сејменска облека и направи длабоко темане, проговорувајќи во исто време: – Гласник од Мариово, честити кадија – и ја задржа наведена главата и десната рака на градите во знак на послушност и готовност да ги изврши сите кадиини наредби.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го приготви ферманот за мариовскиот хас, писмото за кадијата и по пет дена тргнаа, та ги одведе своите Мариовци по оној ист пат по кој лани беа отерани.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
При овие зборови сите паднаа ничкум пред везирот, во знак на благодарност; направија по неколку метании, викајќи да е жив царот, и благословувајќи ја мајка му што го родила везирот, уверени дека сигурно е од каурски род; излегоа со навирени очи солзи од радост.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Роса, исто присутна во брложето на Петра, не отвори уста и не пушти глас, туку само напати ќе замавнеше со главата во знак на несогласување со Петра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Толку се расположија што Ариф опна и 3—4 пушки во знак на победата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И овие сите паѓаат на земја, удирајќи се со тупаници в гради, во знак дека се каат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И ја заврте главата и прстот во знак на фалба оти ќе и каже на Рожденката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И Суло издивна длабоко во знак на жал за изминатото време.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Наместо на морските и езерските плажи во знак на протест Распнуваат шатори пред зградата на парламентот И наместо да им раскажуваат бајки на внуците Севезден се допрашуваат баш така ли се калеше челикот А меѓу нив има и такви кои во навлажнетите подшаторски соништа
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И така, миризбата на свеж дожд го исполнува твојот дом, потсетувајќи те на домот што го немаш, а ти да можеш би ја испил сета таа небесна вода во знак на благодарност!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Градот реши, на иницијатива на четириесетина потписници, да ме прогласи за почесен граѓанин, во знак на благодарност за придонесот на моето книжевно дело, односно за придонесот за балканската книжевност, што овозможи мојот роден град да стане познат во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Ако не мечтаеме за вечноста, ние не сме разумно битие... - рече отец Серафим насмевнато и со поткрената чаша во знак на наздравување.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Слушајќи ги овие зборови, Јагулче Дримски, видливо започна, во знак на немирење да ја врти главата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Па и разликите меѓу самите папоци: помеѓу оние коишто човек некогаш одамна возбудено ги бакнал во знак на запознавање и од кои сега мора нежно да се прости со бакнеж и оние во чијшто само помалку-повеќе невин изглед човекот уживал, во живо или на фотографии, на плажи или филмски екрани или на средните страници на „Плејбој” или во новин­ските реклами за долни алишта - не заборавајќи ги, во категоријата „еј, здраво”, милите папоци на своите деца, сеедно дали тие (папоците) се свр­тени навнатре или нанадвор, пред децата да го достигнат она доба на протест поради родителското папкољубие.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А можеби и не го сторила тоа во знак на одмазда.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Од такви, историски причини, ние и овде, кај Иле Битолчанчето одржуваме сеќидневни расправи за несреќните настани од минатото - се јави најсетне Овчарот и почна да изведува некаква пантомима, нешто како обраќање кон толпата што само тој ја гледаше, а Мајката и Чауле најпрвин се смееја, потоа одобруваа, и најсетне ракоплескаа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не забележав дали погледна угоре!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Реков: - Тоа се забите на едно друго време.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И Мајка го крена показалецот во знак на подршка на своите тврдења.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Значи си имал причина да не излегуваш - климна со главата, во знак на разбирање Б.С.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еј, не се бакнавме! се сети и подзапре дури кај првиот свиок на скалите, ја крена слободната рака во знак на поздрав, испрати еден воздушен бакнеж и исчезна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Чудно однесување! Трогателна приврзаност кон она што се случува и надвор од зборовите додека бараме потпора во знаците втиснати од животот во нашите сетила.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Едно мало човече, кое дотогаш го немав сретнато, довлечка од некаде кутија со пијалок и се качи на неа само за да може да ме потчукне по рамото во знак на охрабрување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не дочека на маж да сврти грб во знак на почит и разбирање ниту маж да ѝ се замери за начинот на којшто спие за ноќниот декор секавиците и сигналите за спас немаше кога да ѝ здодее животот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Минатото е ниска од за’рѓани алки потресни собитија единствени по своите димензии, па и тежест како на пример – масовни ослепувања оргии во знак на освета погроми, пожари, помори земјотреси, ерупции покрстувања, исламизација елинизација царство на конверзиите на озаконети незаконитости родоскверности, чедоморства завери и трагикомични сценарија, сѐ на сѐ ОВДЕ историјата е горопадна гротеска …
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но кога во востанието изгинаа безброј луѓе, селаните решија да ја менат носијата: во знак на жалост оттогаш па сѐ до денешен ден тие носат сосем црни облеки, а бели им останаа само кошулите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Неколку недели целиот Менхетн беше во знакот на оваа атракција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Цитирајќи ја токму таа сцена, организаторите направија горила од неколку стотици метри, и го ставија врз огромниот Емпаер Стрит Билдинг, и тоа така како куклата да ја прегрнува зградата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, се работи за еден картонски додаток кој е така сечен и лепен што, кога магазинот е затворен, целата конструкција фино си лежи внатре, но кога магазинот ќе се отвори, конструкцијата се развива како некаква тридимензионална макета.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во знак на извинување, берберот не му наплати за услугата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Отидов да ви купам прстен во знак на извинување.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Види Fran Ilich, „Delete the Border!“, in The Politics of Information: The Electronic Mediation of Social Change, ed. M. Bousquet and K. Wills, 45-54. Minnesota: Alt-X Press, 2004. http://www.altx. com/ebooks/infopol.html
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
51 Идејата за Borderhack дојде од “Kein Mensch ist Illegal” (производ на „Документа Х“ од 1997 година), фестивал на германско-полската граница каде што киберуметници, музичари и активисти за човековите права организираа маршеви, разговори, концерти и работилници во знак на протест против третманот на илегалните имигранти.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
- Иии! - извика најдоминантната, кревајќи ги двете раце нагоре во знак на изненадување, - види го само, те молам, овој килим!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Конечно, усните им се сретнуваат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сѐ во знак на величенствениот пречек на Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Окупацијата на делот на Македонија во рамките на Кралството Југославија од страна на германските војски, во Бугарија било поздравено со организирање демонстрации во знак на "благодарност спрема Германија поради ослободувањето на Македонија и Западна Тракија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Несомнено дека со германскиот напад на Кралството Југославија на Бугарија ѝ се дало можност да ги оствари својот долгогодишен сон и да излезе од долгогодишната „мора“ Македонија да стане дел од бугарската држава.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Основната ориентација што се наметнала пред големиот број иселеници од словенско потекло во САД во деновите на почетокот на Втората светска војна била насочена кон јакнењето на напредните иселенички сили и создавањето на една централна организација, која во целост ќе го претставува словенското иселеништво, а со основна задача за ускладување на работата на месните или покраинските одбори и за иницирање нови активности.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Согледувајќи ги, уште при крајот на 1941 година, значењето и помошта од работата на иселеничките групи, Владата на САД го прецизирала својот став во еден документ каде што се истакнува дека „Американската влада дозволува, со оглед на истата воена заднина, американските граѓани, настапувајќи како американски граѓани и со полна лојалност спрема САД, сепак да можат да ги симпатизираат народните барања на земјата на своето национално потекло и да можат да се организираат во знак на симпатии и пријателска помош на таквите тежнеења".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Четворицата на масата како по команда кимнаа со главите во знак на согласност со А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да не реагирав на неприродните и неиздржливи сталинистички изливи на програмираниот директор на домашниот театар, јас сигурно ќе реагирав подоцна на ова патување во знакот од прославата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По југословенско-советскиот судир кон крајот на 1948 година и нарушувањето на односите со Југославија, младиот брачен пар, во знак на патриотизам ќе се врати во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Доказите се овде. Х.Х. и К.К. во знак на одобрување постојано климаа со главите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дали во мигот во знак на поздрав се огласуваа метафизичките камбани на минатото, камбаните на невозможното враќање, потонати во морето при големата преселба на дел од мојот народ Арбрешите во јужна Италија, во времето кога Азија ја пристигнуваше Европа?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој го забележува мојот израз на лицето, па со променет глас, како во знак на милосрдие кон мене продолжува: - Црквите со историско културно и уметничко значе­ње, се разбира, беа сочувани, но во дел од нив револти­раните атеисти ги ископаа очите на верниците во фрески­те...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И кога требаше и кога не требаше присутните од албанска страна во знак на одобрување автоматски климаа со глави­те, а ним им се придружуваа и наши членови на делегација­та.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На куќата стои спомен-плоча во знак на сеќавање на времето кога таму е донесена одлуката за пукањето на првата пушка во Македонија на 11 Октомври 1941 година.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ајде бе бегај оттука, му рече и, кој знае како, но си дозволи со левата рака само да го допре Бориса некаде по градите во знак на оттурнување.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Стаписано подзастана и се сврте назад. Чуварот уште ја држеше раката крената до слепоочницата во знак на отпоздрав.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Насмеано, дотерувајќи го чаршафот на масата во знак на внимание кон гостинот, му рече: „Вие сте јабанџија! Досега не сум ве видела?...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Чуварот се исчуди, како да поразмисли, но сепак ја крана десната рака до слепоочницата во знак на поздрав и ја врати на грбот каде што пак ја прекрсти со левата и го испрати со поглед нагоре по скалите.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Гркинките се приближија до Македонката, нешто ѝ проговорија и оваа бргу бргу ги завлече децата и едно по едно со изговорување на името им ги предаде на Гркинките, а овие откако ги поздравуваа со стисоци на рацете, ги сместија во нивниот џип, кренаа раце во знак на поздрав до толпата, џипот испушти еден силен прдеж и замина по истиот пат по кој и дојде.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Молбата му била задоволена, но Наум, во знак на “благодарност“ му раскажал на Стефан дека Марко - “бакалот“ на дуќанот од кој бил ископан каналот до темелите на Банката, бил скриен во куќата на неговиот брат, служител во Егзархиската гимназија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
За таа Сарафова постапка, како и за тоа што не поттикнуваше во започнатото дело, тој беше боготворен од нас и нашиот најдобар другар и раководител во знак на благодарност и признание... реши да му ја врати добиената помош и да му плати за 1.000 кг динамит203.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)