во (предл.) - земја (имн.)

Исто така почна електронски да ги објавува резултатите од тестирањата на Е-таблетите што ги прави низ клубовите во земјата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Често ги гледав и се уште ги гледам тие нозе, газови и убави глави и си зборувам себе си: Дики, тие нозе, газови и глави не се за тебе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Затоа ја свртувам главата на страна и одам гледајќи во земјата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Не, Дики. Оној кој сега сака да ме убие е Еди Краста, филмски продуцент и еден од најзлогласните црни магови во земјава.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие ќе ги земаат ако сакаат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики: Онаа дебелата? Она буре за гомна?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кога „Е е за Екстази“ излезе од печат, Сандерс стави хипертекст верзија на својата веб-страница на Интернет, која оттогаш им е достапна на десетици илјади читатели.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Порано или подоцна владата ќе мора да фати чекор со она што луѓето во земјата всушност го прават.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Впрочем, постојат и случаи кадешто и неколкукратно е надминат овој шестмесечен временски период кога судијата мора да донесе 1.  За овој лоциран проблем види го и списанието Direktna akcija – propagandni bilten Sindikalne konfederacije „ASI“; epoha II, #4; Beograd, 2009; str. 32-33; како и книгата на Франк Хантке: Синдикатите во XXI век – Прирачник за дискусија за синдикатите во земјите во транзиција (со предговор на Џон Монкс); Фондација „Фридрих Еберт“ – Канцеларија Скопје; Скопје, 2010. 302 пресуда, без притоа тоа да повлече било какви негативни репер- кусии по професионалната кариера на конкретниот судија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Државниот правобранител на РМ и државните правобранители ги штитат имотните права и интереси на РМ и на државните органи основани со закон пред судовите и другите органи во земјата и странство (чл. 5, ЗДП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ваквиот, барем за наши услови, нов и „наопачки“ принцип на синдикална организација ја негира поделбата на активно синдикално водство (кое преговара) и пасивно членство (кое послушно следи) – која, впрочем, е и загноената рак- рана на македонското синдикално движење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, вистинските ангажирани и автономни „синдикати без лидери“ треба да се обидуваат да бидат што е можно повеќе хоризонтално и непосредно демократски организирани, па преку ефективни директни, ненасилни, непоколебливи и кохерентни акции, како и преку индивидуални лични примери достојни за почит, да го мотивираат своето членство, а и неодлучните работници – и на тој начин да работат на остварување на своите агенди во корист на работништвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, одговорно лице – кое со намера да прибави противправна имотна корист за правното лице во кое работи или за друго правно лице: создава или држи недозволени фондови во земјата или во странство или со составување на исправа со невистинита содржина, со лажен биланс, процена или 270 инвентарисување или со друго лажно прикажување или со прикривање на факти ја прикажува невистинито состојбата и движењето на средствата и на резултатите на работењето и на тој начин ќе ги доведе во заблуда органите на управување во правното лице при донесувањето на одлуки, ќе се казни со затвор од една до пет години (чл. 287, ст.1 од КЗ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
6.  Државното правобранителство на РМ е државен орган кој презема мерки и правни средства заради правна заштита на имотните права и интереси на РМ и врши други работи утврдени со овој и друг закон (чл. 2, ЗДП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, тука постојат две правни „кваки“ кои мора- ме да ги споменеме: прво, за застареноста судот не води сметка по службена должност [ex officio] сè додека спротивната странка т.е. должникот не приговори на овој факт (чл. 349, ст.3 од ЗОО); и, вто- ро, ако должникот исполни веќе застарена обврска, тој нема право да бара да му се врати назад она што го дал или платил, дури и ако не знаел дека обврската е застарена – бидејќи, во случајов, станува збор за т.н.„природна облигација“ (obligationеs naturalеs – в. и чл. 356, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Основната правна последица од институтот застарување (лат. praescriptio longi temporis) е тоа што доверителот повеќе на може да бара присилно исполнување на обврската (чл. 349, ст.1 од ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мојата приказна беше иста со таа библиската: Годината,кога во земјата имало голема суша и глад, Големиот пророк одседнува кај вдовицата, барајќи да му меси погача.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа пак, беше единствениот работлив фактор во земјава, врз чии грб паѓаа сите товари од времето.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури и се слушаа гласини дека: Балканците треба да направат историски чекор кон културното, политичкото, социјалното, технолошкото, економското и кон финансиски поефикасен облик на организација- во спротивно ако тоа не се случело ќе следел нивниот масовен егзодус- па од Балканот со егзодус ќе заминат спрема Запад, а во земјите на Балканот, ќе останат шака интелектуални дебили, со политичка власт и економска моќ- опиени болесници кои ќе управуваат со Балканот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие ќе градат големи фабрики, рударите ќе копаат длабоко во земјата...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Книгата Времето на козите во Франција и пошироко во Европа доживеа успех, а во земјите на германското говорно подрачје појавата на романот веќе предизвика поволни и ентузијазирани реакции во водечките медиуми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Колку и да се сакаше, по отворањето на земјата и десталинизацијата, козјото прашање, нецелосната и неуспешна колективизација, да се потиснат на втор план, особено по раскинот помеѓу Тито и Сталин, со исклучувањето на Југославија од источниот лагер, со свртувањето кон Запад, во земјата позачестено доаѓаа новинари за да видат што се случувало зад „железната завеса”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По бурните настани во земјата, по судирот со Сталин и последиците што следуваа, големата изолација на земјата, првин засилениот глад, а потоа незаборавните пакети од Америка, од кои никогаш не го заборавивме месото со шеќер, јајцата и млекото во прав; граничните инциденти и првите жртви со соседните социјалистички земји.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во градот сите политички раководители, сите до кои беше стигната „тајната директива за трансформација на козарите (со милиони во сета земја) во работничка класа“, притеснети од гладот, но и од среќните решенија на козарите, се плашеа севезден да не стигне извршната директива, па да се бара конечна ликвидација на сите кози во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И козите добиваа сила. Речиси ја мелеа самата земја, ги извлекуваа нејзините последни сокови, пред да исчезнат во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И кога, посебно во земјите од источниот блок се правеа грешки, немаше исправки, гледање назад, регрес. Но грешките никогаш не се признаваа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Гладот во земјата напредуваше, но во Козар маало изгреваше среќното време со козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во земјата настанаа години на немаштија и глад.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пред да стапи во партијата, брат ми требаше да замине на една сојузна младинска доброволна работна акција за изградбата на една разорена пруга во една од средишните републики во земјата, потем во изградбата на автопатот Братство-единство, којшто треба да ја поврзе земјата со Европа и Азија, па во изградбата на едно вештачко езеро во својата република, со сушење на мочуришта.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се плашеа стратезите на револуцијата од непредвидливиот бес на оние со кои победија во војната, ја изведоа револуцијата, ги обединија луѓето и завладеаја во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга не можеше да одреди каде цели татко, замислено трагајќи по директната врска помеѓу козите и балканските јаничари, па рече, повеќе за себе: – И во сите тешки времиња на Балканот козите секогаш биле со луѓето? – Да – прифати татко ми – козите биле со луѓето во сите тешки времиња на Балканот, пошироко во земјите на Средоземното Море, на Балканот и Далечниот Исток.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Според Чанга со козјото прашање во почетокот, се занимавале во Информбирото и дека не бил заземен единствен став, ами било оставено секоја партија, негова членка, да го решава според специфичните услови во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој чип, тој лост во човекот е преземен од духовната супстанца што е содржана во универзумот, во стварноста, во земјата на која луѓето живеат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Но? Ученикот Гоце Делчев е замислен! Тој гледа пред себе во земјата и... молчи...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Гоце се стреснува и вика: -Ашааа-аа!18) Сите останаа зачудени.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Уште раното Јован почна да копа. Првин ги истрга оние неколку сиви камени плочи кои беа речиси набиени во земјата, ништо посебно повисочко, исплетени со корења од трева и капини.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Рацете над лактите му беа здебелени и нежни, нефатени од сонцето, бидејќи таму, во земјата од која доаѓаше, сега беше зима или, она што таму се нарекува, зима.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
До овој гроб имаше уште едно гропче тврда земја, со две-три сиви плочи налегнати дамна во земјата. Низ нив се нафатиле капини и трева.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се враќаме една вечер од театар и дур’ се свртев, туку ја снема, а бе, не ми веруваш ти, ама ја здувна, аш, исчезна, како да пропадна во земја.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
8. Мејл-артот денес во светот претставува еден силен аспект на меѓународната култура, сè уште „непотрошен“ во социјалните и политички импликации, наспроти тенденциите да биде игнориран (на ниво на институции, барем во Европа) или прогонуван (во земјите со диктаторски режими).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не е важно колку сето тоа го чини и дали поевтино може да се купи во земјата. Задолжително го купуваат и шампанското.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Застанав пред еден поголем споменик, јас го нареков така, зашто знаев дека во земјата е закопано мало суштество.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сиот Амстердам е на вода. Лежи врз шипови, длабоко вкопани во земјата. Тука се неговите темели.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
66. „Спокој владее во земјата благодарение на умната доверба на сите.“ (М.Помпиду) 67.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таму постои силно ционистичко движење кое очекува да го посведочи засновувањето на нашиот дом во Земјата на Израел”.  Му се слушаат чекори во ходникот, па сепак не сака да го прекине текот на пријатните сеќавања.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како што, една по друга, се редеа нестабилните кралски влади во државата во која сѐ повеќе се завадуваа големите, така тие влади донесуваа прописи со кои им се стеснуваа правата на малите народи, особено на Евреите во земјата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Освен тоа кралот е потомок на истакната германска династија, неговите убедувања се такви, и ако сакате да знаете, ние комунициравме токму на...“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јас му искажав лојалност веднаш по неговото враќање во земјата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во Палестина, во земјата на предците, во Erecz Israel9. O, Hashano10!  Па сепак, Нина знаеше дека отсега натаму татко ѝ ќе бдее, ќе снове низ куќата како првата вечер од заминувањето на децата, дека Моше, веќе, сон нема да го фати.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во 1917, по големиот пожар што предизвика пустош во градот, голем број Евреи биле настрадани и присилени да заминат во други земји, посебно во земјата на Израел.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Летајќи помеѓу двата сини бескраја, помислува дека, со оглед на годините што ги носи на своите плеќи, ова може да му е и последното патување во земјата Израел и во светиот град Ерусалим, две места кон кои е насочена молитвата во секој мојсеевски храм не само во Америка, во Њујорк, туку и низ целиот свет.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во најголем дел црта стрипови на една табла.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Во Северна Каролина, но мислам дека тоа е предмет на дебата секаде во земјава.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дали те препознаваат? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Госпожа Сенка, му е некому, на ум? Или кадифеното говедце како ејакулира во земјата, инспирирано од една те-ве репортажа за исчезнати племиња?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Затоа, мораме да го отфрлиме позитивизмот којшто стекнува „сигурност” така што успешно го прикрива она што е и она што не е, така што го униформира светот, го преобразува она што е стварно дадено, во заграбено, а потоа го зема тоа како дадено, така што светот го лишува од битија, а светот на битијата го прогонува во земјата на сенките на субјективни „вредности”. okno.mk | Margina #22 [1995] 31
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мојот стрип почна да се појавува заедно со таканаречените андерграунд неделници во земјава.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Стегна заби, влезе колку можеше подлабоко да се влезе во земјата, се накостреши, се наду и - распука!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Знае дека никој толку гревови не може да направи за повеќе од еднаш да умира.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Толе се збуни, поцрвене и грлото му се засуши, та одвај проговори: — Од Прилеп, господине — и ја удри главата в земи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа јас останувам овде, во земјава наша, да го поделам злото со народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Предавниците нека си одат кај нивните господари и нека се гордеат со своето предавство.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Поголемиот дел од нив беа принудени да заминат и најдат прибежиште во земјите од Источна Европа.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
28 ноември 2009 – Здружението на новинарите на Македонија ја информира Меѓународната федерација на новинарите во Брисел за последното флагрантен начин на притисок врз работата на новинарите во земјата и побара поддршка во битката за слобода на новинарскиот израз.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
На 31 декември 1946 година, Президиумот на Уставотворното собрание на НРМ го донесе првиот Устав на Народна Република Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
30 ноември 2009 – Советот на министри за внатрешни работи и за правда на земјите на ЕУ, во Брисел донесе одлука за укинувае на визите за Македонија, Црна Гора и за Србија од 19 декември 2009.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Посебно, според Мекдоналд, Видое Смилевски-Бато “не им дозволувал на членовите на мисијата да разговараат со селаните и дури им барал дозвола за влегување во земјата, која дозвола мисијата не ја поседувала“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Исто така мисиите “не смееле да го знаат движењето, распоредот и оперативните планови на нашите единици“.286 На 5 октомври ГШ на НОВ и ПО на Македонија ги известува штабовите на своите единици “сите сојузнички групи и поединици кои немаат дозвола за влегување во земјата да се задржат кај вашиот штаб и веднаш да не известите како се викаат, од каде се пристигнале и со каква задача“.287 Видое Смилевски применувајќи ја оваа директива им забранил на членовите на мисијата Conserve да имаат контакт со “селаните и бара дозвола за наше влегување во земјата. Таква јас немам“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сарџент грижата за Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција која поради несредената состојба во земјата не можела да застане во одбрана на своите внатрешни интереси како што тоа би го направила во „нормални услови“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според него, во различните делови на Југославија требало да се испратат Срби кои требало да помогнат во кревањето на моралот во земјата и “би го изложиле ставот на сојузниците кон одделените групи“ кои давале отпор.54
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Еден од многуте мажи жртви во земјава кои од срам не се осмелуваа да проговорат и завртат на Сос телефоните.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа е најбројната категорија во земјава која спие до 12 и чекајќи да им падне работа од Господа го чекаат своето подобро утре без ништо да променат во својот живот, а потајно надевајќи се дека курајберите и ебиветерите некогаш ќе се смилуваат и ќе им го променат нивното статус кво.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Уметноста не може да се продаде во земја каде владеат сапуници и кич па затоа поарно садете патлиџани, чувајте свинче и продаајте чварки.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Така беше и сега кога сакаше, врз огнот на своите зборови, да сипе пепел: - Почитуван колега, ние, во Архивот, но и пошироко, во Институтот, во земјата, ќе ви останеме засекогаш благодарни за вашата пожртвувана и корисна работа околу пренесувањето на сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Тој, другар Комби, ја напуштил Турција, кога можел да си обезбеди голема кариера во земјата на Ататурк.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Му нема спас во земјава. Никаде му нема спас.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во тоа време, тој можеби беше единствениот во земјата кој можеше да го толкува изворно архаичното османско писмо.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со години, минувајќи низ париските кејови крај Сена, во земјата на букинистите, во таа најголема енциклопедија на животот, некогаш замислен и задлабочен, а некогаш лежерен и расеан, си ги прелистувавстраниците на времето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А јас, во тие времиња, и покрај привидниот спокој на социјализмот, при што си продолжуваше инерцијата на деспотскиот сталинизам, и на комплицираните меѓуетнички односи, со многу племенски рецидиви, тешко зауздани со силните пароли за братството и единството во земјата, настојував да бидам критичен и урамнотжен, колку што ми го дозволуваше тоа мојата внатрешна автоцензура.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А беа тоа немирни балкански времиња, времиња на вистински потреси во земјата на кои им се надоврзуваа силни потреси на луѓето, ментални, психички и какви уште не други кои, како проклетство, се испраќаа кон границите на тој клет простор во кој никој не сакаше да биде оној другиот, од другата страна на границата, во проклетството на делбата преку која секој, макар и род да беше, се гледаше како непријател...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Можеше, со право, да се смета дека тој ја поседуваше најголемата приватна библиотека во земјата, а некои велеа дури и на Балканот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Заборавил дека сме во земјата на комунизмот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Затоа со време уште тие си закопувале во земјата сè што имале од вредност, за да не падне во рацете на оние што ги сменувале во дворците и конаците.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му идеше да потоне во земјата, да избега од тајфата и никогаш да не се врати во неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сакаше да прашува уште и за учењето и за Елена, ама му се стори дека Денко одговара некако без волја, па само одмавна со раката, си промрморе под носот „Да видиш и да не веруваш“, - па замавна со копачот во земјата пред себе.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Камењата беа забиени во земјата. - Еден,два, три, четири, пет, шест, седум, - одброја Бојан. - Па што?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Елена, Елена“ шепотеше, забивајќи ги прстите во земјата, корнејќи ја тревата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога запревме пред самиот влез, кревајќи прав како да се вкопавме во земјата, сите слободни милиционери излегоа надвор да видат кој им дошол со таква кола: стар модел на „мерцедес”, како изваден од реквизитата на некој филмски или телевизиски фундус.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се надеваше, пустиот, дека кога ќе го изведат пред суд, пред да му ја изречат однапред изречената казна, тој како последен аргумент, не како олеснителна туку како обвинителна околност, ќе ја отвореше стиснатата тупаница и на разголената дланка ќе ги изложеше искорнатите нокти од сопствените раце и нозе пред очите на целата јавност, барем во судницата ако не во земјата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека постапно но незапирно, конечно не се смири - раката му падна од силниот стисок на синот, црнките од очите му се превтеа и запреа некаде во небото, белките му останаа закопани во земјата, а тој здрвен на миндерот во клада штотуку исечена од шумата и донесена да се исуши до огништето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го заривам лицето во земјата и молчам како мочана путка, да простиш.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
117 Далеку Далеку од вистината Далеку од светот Длабоко во земјата Длабоко во бунарот Доцна е за прашања Доцна е за исправки Денот завршува Денот е последен Доста залажувања Доста неми говори Дојде како сенка Дојде за да избега Држи оган во рацете Држи нескротлив ветар Денес Дел од него исчезнува Сакате да сте искри разиграни над жарот?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Социјалистичкиот државен кич е создаван во мир, во земја пред која беше иднината.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Историја: многу векови популарна во земјите на Блискиот исток, Јемен, каде мажите седат во круг џвакајќи ја дрогата, исто како кога во Британија се оди на по некоја пинта во паб.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Старец го крши надве лебот и во лебот гледа како си се престорува во земја и во светулки над неа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
За едно друштво да може да учествува во распределба на квотата на работници треба до Министерството за труд и социјална политика да достави барање од трговското друштво, документ за регистрирана дејност во Централниот регистар на РМ или документ за тековна состојба на правното лице, потоа документ за вкупниот број на вработени во трговското друштво од кои најмалку десет работници да биле во работен однос на неопределено време најмалку 6 месеци пред пријавување на трговското друштво на јавниот повик, образец М1 и М2 за вкупниот број на вработени работници во трговското друштво, со преглед на пријави и одјави во задолжително социјално осигурување за друштвото издадено од Агенцијата за вработување на РМ, потврда од Управата за јавни приходи за платени даноци, придонеси и други јавни давачки, потврда од надлежен суд дека не е отворена стечајна постапка и потврда од Централниот регистар на РМ дека не е поведена постапка за ликвидација. (чл. 5) Трговското друштво кое добило право на упатување е должно пред упатување на работниците во другата држава за работа по конкретен проект да достави до министерството надлежно за работите од областа на трудот: барање за добивање на согласност за упатување на работници кон кои приложува договор за работа со фирма од друга држава за конкретен објект со превод на македонски јазик и неговото кирилско писмо, меѓусебен договор кој мора да биде потпишан од работодавачот и работникот со кој се регулираат правата обврските и одговорностите на работодавачот и работниците кои се упатуваат на привремена работа во друга држава кои по правило треба да се исти како и на работниците во тоа друштво во земјата и список на работници кои ги упатува на работа со назначување на датумот од кога се во работен однос. (чл. 15) Со законот е превидено дека корисникот на правото на упатување е должен да ги почитува одредбите од договорот или спогодбата за 78 упатување како и општите прописи за работните односи во врска со испраќањето на работниците во друга држава. (чл. 18) Корисникот кој има право на упатување на работниците е должен писмено да го извести Министерството за труд и социјална политика за датата за започнување на користењето на ова право.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Доколку навистина интенцијата на предлагачот е унапредување и зајакнување на заштитата на човековите права и слободи, тогаш требаше да бидат прифатени сугестиите на експертите и стручната јавност кои сугерираа таксативното набројување да биде заменето со една општа формулација која би ги опфатила сите права и слободи гарантирани со Уставот, како и оние гарантирани со Европската конвенција за човекови права и останатите меѓународни конвенции кои ги штитат правата на човекот ратификувани во согласност во Уставот, со што со ваквата формулација би дошло до хармонизација со чл. 8 ст. 1 и ст. 8,147 и чл. 118148 од Уставот на РМ и целосно би се применил супсидијарниот принцип во процесот на заштита на загарантираните права и слободи, со што би се следела успешната примена на уставните тужби во земјите од поранешна СФРЈ како Словенија и Хрватска или пак Германија, чиј модел го следеа најголемиот дел на европски земји при имплементирањето на овој позитивно-процесен инструмент.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Веќе и неоспорен факт е дека странските инвеститори и покрај сите бенефиции, субвенции и даночни ослободувања кои го добиваат од државата, исплаќаат пониска плата на своите работници во т.н. „слободни економски зони“, споредено со приходот кој го добиваат останатите работници во земјата.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
„А скалата цело време стои како да е забодена во земјата?“, прашуваше Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дрво беше Филозофот, дрво што колку повеќе расте, толку подлабоко ги пушта жилите свои во земјата, оти растејќи во височина се смирува пониско, долу оди, а смирувајќи се пониско – се возвишува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, се случи чудо: скалата стоеше, и јас на неа; сфатив дека идеално ја контролирам тежината, и полека ги отпуштив рацете од скалата, и ги раширив; потем со внимание ја кренав десната нога и ја качив втората гредичка, а потем и левата, и пак ги раширив рацете; скалата си стоеше како да е забодена во земјата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А оној кој ме селеше, тој страшно умираше, не го пушташе никако, можеби дека црквата ја сруши, а и воопшто... Човекот климна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Многу западни писатели за национализмот - тука мислам на луѓето како Ели Кидори, Хју Ситн - Вотсон, Ерик Хобсбаум и другите - без разлика дали се тие лево или десно ориентирани, настојуваа да го преувеличуваат нивото до кое постои разлика помеѓу национализмот од видот кој можете да го најдете во земјите како Германија и Франција од една страна и Египет и Индија од друга.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Брегот беше низок, без трева, по него шеташе ветрот, на полето жените копаа во земјата, покрај малото пристаниште трите нејасни фигури ги криеја брадите во јаките, наведнати од ветрот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бев вљубен во синооката Ана и љубовта ја знаев до тој ден како разговор за книгите - за Робинзоновиот Петко што избегал од човекојадците, за Гуливеровите смешни настани во земјата на Лилипутите, за детските војни во Павловата улица, за сите Вернови и Велсови фантастични чуда, за приказните од Илјада и една ноќ.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Однегде закукурига петел, и оџите како в земја да пропаднаа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Седејки в хаос од мислите мачни во земјата очите беше ги впила, бидејќи сонила соништа мрачни: Потпорните греди од нивната куќа се ведат, паѓаат шумно во мракот.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
„Станавме највидна организација за семејните вредности во државата и, да бидам искрен, една од највидните во земјата.“34
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но времињата на моќ за купување се изменија, златото тешко се продаваше поради загрозениот животен стандард во земјата, така што и животниот стандард на Еразмо опадна.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се гордеат и со спомените што ги остави селското културно-уметничко друштво кое со своите многубројни настапи низ цела Албанија и учеството на разни фестивали во земјата ја ширеше македонската песна и оро.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така, како таму во земјите каде што бевме меѓу нас бараа југословенски, како што велеа титови шпиони, така сега во Идризово меѓу нас бараа советски и други шпиони.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И таму во земјите на народната демократија и тука во Идризово.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Те викаат и ти велат: - таму во земјите преку океанот се бараат работници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пред влезот во селото, лево, над патот стара православна црква, градена со делкан камен, половината в земја.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тони искршено и парчосано железо гние во земјата обрасната со густа зелена трева.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Писмата што ни стигнуваа од нашите во земјите зад железната завеса, не ни ги носеше дома поштарот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Имаш ли нешта кои сакаш да ми ги кажеш?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Колку многу среќи на едно место,“ рече Сара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зборуваше загледан во земјата. Потоа ме погледна в очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На секои неколку чекори Сара нѐ замолуваше да подзастанеме, не затоа што ѝ беше тешко да оди, туку затоа што сакаше да се загледа во оние нешта покрај кои ние минувавме без да ги забележиме, затоа што беа дел од нашето секојдневие: мајка и дете седнати на клупа им фрлаа трошки на гулабите, сликар стоеше покрај штафелајот и сликаше една бреза, девојка водеше под рака слепа старица и ѝ раскажуваше за светот што се пружаше околу нив, две деца копаа во земјата со рацете а нивниот татко читаше весник и не забележуваше како тие пронаоѓаа црви, млад човек се беше сместил како на фотеља на гранката на огромниот даб и потсвирнуваше, момчиња играа со топка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу години пред да го напише „Мојсеј и монотеизмот”, брат ми со мајчиното млеко ја вцица и горкоста на изгонетите од земја во земја, на проколнатите заради различната религија и различното потекло, на горените на клада заради тоа што оние другите, кои се сметале за правоверни, со векови лажно ги обвинувале дека фрлале отров во бунарите, дека предизвикувале чума, дека правеле договори со ѓаволот; уште со млекото на нашата мајка тој го имаше примено во себе тој горчлив вкус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Низ ноздрите му свиреа и фучеа силни ветрови кои удираа во земјата и креваа облаци прашина, а низ копитата му искреа искри и му ја зовриваа крвта во дамарите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во рацете на Нуне, на пергаментен свиток, двојазично беше запишано: „На блескавиот ум, поетска проникливост, научна аналитичност и храброст во верувањето и докажувањето на „Пакс-верс теоријата“ за мирољубивото решавање на маалските ненавидности и кавги, меѓународните омрази, меѓудржавните судири и војни, му се доделуваат ордените на Волкашин Нунески, поетото и изумителот од с.Варош, околија прилепска, во земјата македонска.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Низ ноздрите му фучеа и свиреа силни ветрови кои удираа во земјата и краваа облаци прашина...“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Четвртиот ден ја отвори вратата од плевната и во неа влезе, во рацете со копач и лопата, со бургија, со кламфи и клинови, со колци и токмаци и тука чиниш во земја пропадна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас ја замислував како кртица која рие и се крие во земјата или лета и фучи како лилјак во темнината, како алетина завива над коријата, над планината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Одеа молкум, загледани во себе и пред себе, во земјата која како единствено да жалеше зашто тој ден не ги почувствува табаните и живата душа на Сане Сандин, не му ги сети нозете кои како да не беа од крв и месо сочинети, туку од грутки печена црвеница, како од корки сува јеловица.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако ја отворите Библијата, таму ќе ги најдете воскреснатите чеда Божји, меѓу редовите на светите писанија, во земјата своја библиска, како во пророчките сказанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
94. Организираното револуционерно движење во Македонија има знатно подолга историја и започнува всушност уште во 60-тите години од XIX век, коешто изведе и масовни востанија (Разловечкото во 1876 и Кресненското во 1878 год.) што станаа одредници во новата македонска историја, но Мисирков има полно право кога образувањето на најмоќната организирана револуционерна сила во земјата – ТМОРО – ја поврзува непосредно со македонските интелектуалци што учествуваа во тие бегства од Македонија во Белград и во Софија и во акциите особено во Бугарија на самиот почеток на последната деценија од минатиот век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие млади Македонци, воспитани во Србија во народен, т.е. во дух да ја сакаат најнапред својата татковина и својот народ, па после човештвото, заминувајќи во земјата каде што нема национално самосознание, а наместо него полн индиферентизам кон народните интереси, внесоа во неа нова струја од национално воодушевување и работење за ослободувањето на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Неуморно полемизираше со своите пријатели, Македонци и странци, за суштината на проблемите во земјата, за тесната поврзаност на нивната економска природа со меѓуетничката појавност.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Македонците мораат да прифатат дека македонскиот државен идентитет не е ексклузивно резервиран за нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш некој од политичарите рече дека тероризмот во земјата станал хронична болест, која е тешко да се излечи, и дека на него се лепат организираниот криминал, нетолеранцијата, ксенофобијата и многу други работи кои со години ќе ни ги трујат децата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првиот пат кога слушна пукотници во далечината која беше доволно блиску до мирот во кој живееше и од кој спокојно можеше да филозофира за состојбата во земјата, се стресе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Владата мора да покаже дека е вистински посветена на целосната интеграција на сите етнички групи во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Колку наивни му се чинеа неговите сопствени зборови од пред неколку години, кога во Вашингтон зборуваше дека ја обезбедиле комплетната стабилност и безбедност на Македонија, дека го намалиле стравот на граѓаните од каква било помисла дека политичарите со своите постапки можат да го нарушат внатрешниот мир во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А сега излезе дека токму тој, со својата наивност, со својата тврдоглава верба во довчерашните непријатели наместо во долгогодишните пријатели, го наруши внатрешниот мир во земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Градите го болеа од гнев, му гореа како фурна додека ги кинеше материјалите што дотогаш ги собираше – копии од поранешните устави на Република Македонија, анализи на политичката состојба од 1992 година наваму, податоци од вонредниот попис на населението и домаќинствата во 1994 година, сета онаа хартија што требаше некому (а кому ли?!) да му покаже дека она што се случува во земјата нема никаква реална причина освен нечија жед за територии.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа се согледува, особено во земјите каде луѓето немаат доверба во политичарите, то ест нивното говорење е девалвирано.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Вчудоневидени, претставниците на органите за редот и мирот во земјата, прашале како го извел тоа, а тој им објаснил дека многу му помогнало тоа што Белгијанецот зборувал француски, а Сталин абер немал од странски јазици.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Трчав и се потсетував на театарот во земјата што го роди театарскиот гениј, Шекспир.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Да се протераат во земјите чиишто јазици и драматурзи ги разбираат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Потоа, зачуден од маглата што паѓала врз разбуричканоста околу него, од тишината и од ослободувањето на земјата од сенки, заринкал со лице во земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Несреќниците не побарале прошка од никого. Се повлекле зад диви и непристапни врлежи, во земја на вечни сенки и на дивина, да се молат поснички и да гнијат. Им се заборавиле имињата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зеленикави карпи краставо ги кителе ридиштата со пештери и пештерчиња: судбината на скаменетоста ја решетеле џиновски црви што можеби живееле во минатото; тоа луѓето од селото чекор по чекор и со векови навлегувале во земјата, копале и со крвави раце делкале воденички камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Помеѓу сламените покриви на куќите и притаените ридишта се протегала пржелика, дива неродница со мравулници, запрена со запрложен џанкарник без цут на гранките - таквите суви почви не држат на себе ни човек ни тревка. Негде со очај се гласела ветрушка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оддалеченоста помеѓу стиснатите дланки и градите се намалила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Според преданието, преданијата се секогаш вистина на селанската мака, на спиење ги исекле болните и ги однеле на планина за да ги закопаат под еден крст, веднаш на тоа место да пробие света извор- вода чии капки лекувале очебол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Мислите дека во земјата каде што владее законот има нешто за незадоволство?“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И што тогаш, и што тогаш? Вотни си ја главата во земјата и пробивај ја врвицата кон неговата гибел.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ама, новава мода да се снимаат погреби, почнувајќи од комеморација па преку разделбата во капела и она најстрашното, кога како во американски филм се спушта ковчегот во земјата, навистина не можам да го разберам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Многу сум среќна и сигурно се чувствувам во земјава во која законот се применува неселективно... за сите, без исклучок. А, така и треба, нели?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мажите рекоа Тпвуу, `бати животот и со голите петици ги нагнетија плуканиците во земјата, а жените и чупите, ги симнаа шамиите, ги распуштија косите и зедоа и тие да редат заедно со Атанаса, зашто тоа што се случи со чупите Ѓореви, со Милица и Милјана, е најжалосното нешто што може да му се случи на родител, на брат, на ближен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И двете беа русокоси, високи и стројни како самовили а умреа во најрадосно време за една мома и за нејзините, кога беа свршенички.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веројатно затоа што ќе му текне дека дошол во земја Будалија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Тоа е отрпилика ликот и делото на овој магазин, кој што беше лектира на генерации и генерации градители кои што растеа и созревеаа во земјата титова.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Од мене еве неколку ситни нешта што беа дел од секојдневниот живот на луѓето во земјата која се простираше од Вардар до Триглав.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Голем ќеф имал син му од царот на таа јаболкница, чунки гранките од јаболкницата му влегуале во пенџерето коа ќе дувнеше ветерот, а проклетата Еѓупка беше се сетила оти таа јет никната на позлатена јаболкница.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Јадејќи царот од рибата, од што му се сладило, зел едно остро ковче да си треби забите и откоа си 'и истребил, го врлил од пенџере удолу и кај што паднало, се закопало во земјата, та никнало во многу бргу време една позлаќена јаболкница, асли како што беше во градината од сонцето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ми се загледа в очи и со крик што не беше посилен од криците на пауните се потпре со грб на полусува црвенолисна бреза, стана стебло, побрза да пушти жили во земјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А кога лежев крај тебе под трепетливиот покрив на ’ржените класја мислев дека моите корења длабоко се впиваат во земјата и ги цицаат во себе, во мене, сите незини слатки сокови и дека ти вечно ќе бидеш крај мене, секогаш иста - разбушавена и румена. Врела.“
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
По малку го запирам коњот, оти нозете му пропаѓаат во земјата, преполнета со вода и со снег.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се лизгаат и му заглибуваат во снегот и во земјата, слушаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас останувам ко посаден во земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како некој да ме посадил, да ме заковал во земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми е страв да не пуштам корен во земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И повеќе копаме, се преградуваме, редиме ежови, слегуваме во земјата ко кртови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Постојано ми иде мислата дека човекот смрди на земја, ќе смрди и во земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Работата со регрутирањето одеше како подмачкана, едноставно сиромашните деца беа мнозинство во земјата и немаа некој поголем избор освен да пристапат во гардата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар во целост беше сигурен дека ако има деца, попаметно му е да ги израсни било каде, само не во земјата под власт на генералот Стојан... но беше и сигурен дека ова место е неговиот дом.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Пред триесет години, тука, пред собраниската зграда тој и неговите пријатели започнаа нешто ново, некоја навидум револуција, полна со лажен ентузијазам и оптоварена со сентиментални пароли, ама барем, некои од нив ја носеа искрената намера да направат сериозни промени во земјата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
За време на демократијата беше армиски офицер и клучна фигура во организирањето на гардата како полу – воена единица којашто треба да го создаде и контролира новиот поредок во земјата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
ВЦ-то ширеше пријатна миризба на кокос и невообичаено за јавните тоалети во земјата, беше џам чисто.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Не можеа да мобилизираат силна подршка во земјата, па така останаа само силен противник од којшто Стојан, секако, се плашеше, но и знаеше дека во посериозна битка од било каков вид, шансите за победа се секогаш на негова страна.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- Тоа не прави некоја голема разлика, балот на гардата е најбитен настан во земјата и во нашиот град.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тинејџерите во сиромашните квартови во земјата од седум – осум години тренираа некоја боречка вештина и фантазираа еден ден да ја облечат сината униформа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Плус, му даваат алиби пред големите сили дека тој само ја спроведува волјата на народот и дека во земјата е дозволено и мислење поинакво од неговото.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- Морал? Па татко ти е еден од највлијателните луѓе во земјава Бојана. Зошто морал?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Душата на Александар му се наполни со дотогаш за него непознато чувство, страв од грандиозноста на балот, самозадоволство што е повикан на најважната приватна забава во земјата и презир кон нејзините гости.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ги провалија некаде пред матура, ги предаде едно типче кое сега беше најмлад гардиски капетан во земјата и неофицијално еден од најмоќните луѓе во градот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во краткото експериментирање со демократијата, во земјата се имаа појавено повеќе од сто политички партии.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
А кога изутрината се раздени, водата веќе беше стивнала ама плотот беше испотурнат, колците откорнати, гредите искривени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најнапред накосо преку Жепа набија во земјата тешки борови греди и меѓу нив два реда колци, ги преплеткаа со праќе и ги натапкаа со иловица, како шанец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите тие светови наеднаш се вкрстија и се измешаа во една речиси законита точка, во земјата од онаа страна на огледалото, во Америка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Меѓутоа вистината за коњот што љубел вино била поинаква. Не ја раскажуваат и не ја преприкажуваат веќе, последните старци од тоа време ја однеле со себе в земја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А кога лежев крај тебе под трепетливиот покрив на 'ржените класја мислев дека моите корења длабоко се впиваат во земјата и ги цицаат во себе, во мене, сите нејзини слатки сокови и дека ти вечно ќе бидеш крај мене, секогаш иста - разбушавена и румена. Врела.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ми се загледа в очи и со крик што не беше посилен од криците на пауните се потпре со грбот на полусува црвенолисна бреза, стана стебло, побрза да пушти жили во земјата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кадрите на бушавата брада како да пуштале свои корења во земјата - по многу години черупката ништо не ќе ја крене од тоа место и низ глобовите ќе се спровираат диви цвеќиња непознати дотогаш на планинските предели.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како што копаме длабоко во земјата за да најдеме дијаманти, така е со сè што вреди бесценето.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Што е ова, хаварија. Како да се наоѓам во земја дембелија.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Климент Камилски слушаше за прв пат во земјата мислење за својата книга на животот, која во неговата родна земја беше забранета и единствениот примерок од Универзитетската библиотека беше предаден во полицијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако седна очекуваниот гостин, Татко наздрави за среќното враќање во земјата, ја испија жолтата ракија на искап, а не помина многу време пред да се отвори митското, речиси волшебно куферче.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но во периодот на ИНФОРМБИРОТО, кога, како што се говореше меѓу народот Тито се скарал со Сталин и во земјата настапи вистински инквизициски лов на фанатичните приврзаници на СССР, но и прости грешници, кои не можеа да се ослободат од дотогаш создаваниот култ кон советскиот генералисимус и малиот татко на народите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаеше за неговите затворски маки низ кои мина во земјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На моменти, додека се внесуваше во описот на јадењата, ја забораваше првичната цел да се изберат конечно стоте (без)опасни турцизми и запаѓаше во расправи, сакајќи да ја брани тезата дека постои сличност помеѓу синтезата на арапско-персиско-турската османска гастрономија и османскотурскиот јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше изненаден, но остануваше уверен дека ова може да се случи само во земјата на париските букинисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски со солзи во очите дочитуваше други делови од тезата, потоа сам си налеа од ракијата и гордо продолжи: И знаеш ли уште што реков во одбраната на тезата на нашето балканско дете во земјата на големите Рабле, Монтењ, Жан-Жак Русо, Дидро, Волтер, кои длабоко проникнаа во суштината и одбраната на човекот?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Домашните офталмолози беа немоќни да се излекува во земјата и предложија на Камилски да му се изврши операција на двете очи во една позната париска очна клиника.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа беше оставена во Поградец да биде невеста на дедо, да биде жив човечки мост за нивното враќање во Румелија, во земјата која повеќе за нив не постоеше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И јас не можев на почетокот да разберам, но во пеколот стигнав кога се вратив во земјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XII Брзо, пребрзо минуваа париските денови на Климент Камилски во земјата на париските букинисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во сонот го довршуваше патувањето крај кејовите на Сена во земјата на париските букинисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но тоа тешко можеше да го каже и покаже во времето, режимот и идеологијата кои владееја во земјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На Камилски, внимателно следен од Татко, колку и да настојуваше да биде лапидарен во изборот на заемките за османскотурската гастрономија, како што ја именуваше претходно самиот, му преостануваа уште многу, многу зборови извлечени од речниците, книгите, народните кажувања, кои ги забележуваше во своите големи патувања во земјата со еден стар германски магнетофон, купен на старо на скопскиот Бит-пазар.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ова можеше да се случи на Земјата, во Париз, во земјата на париските букинисти...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потајум таа бездруго се надевала дека Али Фети можеби ќе го задржи својот внук во Цариград, ќе направи од него човек, како што си велеше повеќе за себе, отколку за другите, а потоа ќе ѝ се исполни желбата животот да го заврши во земјата на своите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгите Ви се на располагање, а и нашите претставници во светот, посебно во земјите на Истокот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во земјата, и покрај палежите за време на балканските и светските војни, и натаму во вакафите, џамиите, во подруми и тавани на стари турски куќи можеа да се најдат с уште стари отомански османски книги, ракописи, кадиски судиски записи, наречени сиџили, книги на едно заборавено време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Патував во земјата, слушав, посетував цркви и манастири, куќи со подруми и тавани со оставени книги и снимав песни и од нив објавив еден избор под наслов Темни кажувања.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Токму така, во водата е, во земјата во каменот, во дрвјата, во куќите, во воздухот, во допирот, во нашите раце, усти, во нашиот здив.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како може Кејтеновиот син да не е жив, мислев, како може тој во земјата да биде пориен, да лежи, да не се движи, никако не можев да разберам дека неговите живи стапалки некогаш ќе бидат избришани, уште помалку можев да разберам дека тој не ќе се смее.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Понекогаш тој не си веруваше и на сопствените очи, претпоставуваше дека и тие би го излажале. (Кутриот, во сè се сомневаше - во себе, во другите, во денот, во ноќта, дури и во земјата што ја газеше под себе).
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Велат, од земја сме создадени и во земја ќе се претвориме.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Прашалникот го пресече снимка од социјален протест поради економска криза во земјата - нешто што наедно ме зачуди и израдува.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Меѓутоа, се одвиваа во неколку европски градови каде масовно се хистеризираше поради нискиот просек на платата во однос на цените на производите кои беа исти како и во земјава.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
А таа и сестра ѝ гледаа во земја и чекаа татко им да им каже дека можат да си одат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во ова воено подведување и проводаџиство учествуваат сите машко-воени, патријархални структури во земјата, а најмногу српскиот националсоцијалистички и хрватскиот клеронационалистички клин, што го забија во народното тело, не допуштајќи телото да се развие во една несудбинска, рационална, демократска општествена структура, па ни по цена на смрт на самото тело.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Многубројни изложби во земјата и надвор од неа. 1916 излегува неговата книга Писма од војната. 1925 се разведува од првата жена и стапува во брак со Mathilde von Kaullbach (Quappi).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
По куп изложби во земјата и во странство (Бреда, Келн), ЗЕРО исполни една важна функција на нашите простори.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Затоа и во земјите коишто имаат големи проблеми со воведување демократија во информирањето (или тоа го одбиваат, како Кина, Индонезија и СР Југославија) се настојува максимално да се отежни (или потполно да се оневозможи) приклучувањето на Интернет.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се разбира, шкартот (фелер, крш, рефус) е неизбежен без оглед на тоа за какво производство станува збор (па дури и во земјите со најразвиени производни технологии).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Прво што сторив во тие мигови, се упатив кон телефонот да се јавам во земјата, во амбасадата. Телефонските врски беа прекинати.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас бев застапникот, највисокиот преставник на Титовата креација во земјата на Титовиот пријател од периодот на неврзаноста, таткото на туниската нација Хабиб Бургиба, во времето кога продолжуваше да живее култот на Тито, со последната генерација на неговите соработници во колегијалното претседателство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да бев и јас во залетот на кривата на мојата дипломатска амбиција, макар што бев свесен за лимитираната улога на амбасадорот, со кого вешто раководеше Централата, а го надгледуваше семоќниот шифрант Петар Иваз!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби причината беше немоќта да се создаде новиот идентитет на југословенската федерација на народи и народности врз хармонија на разликите, низ граѓанскиот демократски модел кој фаќаше корен во земјите во кои се урнуваше еднопартискиот систем, а не врз хиерархиска предодреденост на народите, врз потрага на конфедерален излез и други амортизери на монистичката исклучивост, која подоцна ќе мине и во националистичка еуфорија за владеење над своите и другите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат тие денови беше во целосен револуционерен залет и занес.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остануваше да ја напишам последната телеграма во Сојузното министерство за надворешни работи во Белград, која ретко кој ќе ја прочиташе во тоа време, кога во земјата се страхуваше од југословенското прашање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие не беа никогаш разединети, останаа засекогаш заедно...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе пишувам постојано. Ќе дочекам сигурно да ја видам во земјата на наслутеното.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинското прашање првин се маргинализираше во земјата која ја претставувув, тогаш сета во грч од силните внатрешни националистички и дезинтегративни детонации, зајакнати и од почетоците на крајот на биполарната епоха...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше ветена поддршка за приемот на Република Македонија од привремениот преставник на Мароко, тогаш претседавач во Советот за безбедност на ООН.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Набргу како југословенски амбасадор во земјата на Хабиб Бургиба, во која беше засолнет Јасер Арафат, по напуштањето на Египет и Либан кога го призна Израел, Југославија имаше повеќе пријатели надвор од нејзините граници отколку на нејзините граници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да се наоѓавме во земја со која сме во војна, а не во пријателска земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но кога Либералната партија се спротивставила на Ататурковата, во земјата настанала невидена реакција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Луѓето по толку децении во Картагина, во земјата, во соседството мораа да привикнат на животот без присуството на Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сретнував постари дипломати од ваков сој, и на подготовките во ССИП во Белград, и во земјите во кои служев во Тунис, Франција, Португалија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Новиот режим на Бен Али, по бурните настани, настојуваше да го оттргне вниманието од заминувањето од владетелскиот врв на дотогаш неприкосновениот Хабиб Бургиба, не само на нацијата, туку и на големиот дипломатски кор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓутоа стариот Бургиба, кој му ја донесе независноста на Тунис, како фанатик на политиката чекор по чекор по мирен пат благодарение на својата стратегиска мудрост ја обезбеди првин автономијата, па потем неизоставната независност на својата земја, но и како признат мудрец во земјите на третиот свет, и покрај болеста и изнемоштеноста, ќе го најде вистинскиот мудар совет за својот забрзан гостин: Пријателе Арафат, да сум на ваше место, јас би ја искористил историската шанса за да ги кажам вистинските историски зборови пред преставниците од целиот свет!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Турскиот амбасадор во Тунис, Муарем Тунчер, иако навлезен длабоко во деветтата деценија од животот, денес патувачки амбасадор, ми раскажуваше, на времето во Тунис дека постоел обичај наследен уште од Отоманската империја, министерот за надворешни работи да ги повикува еднаш месечно сите поранешни амбасадори на ручек, за да се искажат за надворешната политика на земјата, од позицијата и искуството во земјата во која служеле амбасадорите, а кое сѐ уште можело да биде делотворно за интересите на земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сеќавав на неколку сведоштва на Бургибини врсници и сопатници во апсолутната власт, без оглед на режимот кој владееше во земјата и до која степен тие владееја со него, кај кои беше силно чувството што ќе се случува во историјата со нив откако ќе ги нема.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Напливите на исламскиот фундаментализам, по светската петролејска криза во 1973 година, во земјата во која за првпат во муслиманските земји на арапските простори, по радикалните реформи на Ататурк во Турција, по реформите и лаицизацијата на општеството, замислени и спроведени од таткото на нацијата Хабиб Бургиба, започнаа да ја разделуваат земјата и да ги загрозуваат фундаменталните придобивка на револуцијата на Хабиб Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестина не беше во приоритетите на новата Република Македонија, како што таа не беше приоритет за Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Воени сили беа поставени на критични места во земјата и во градот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Размислував за причините, за крајот на земјата која ја претставував, во која ретко кој не веруваше, макар и нејзините жртви?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Земјата- домаќин често за да покаже престиж, приврзаност, блискост, дури и влијание кон дипломатскиот кор организираше привлечни патувања во земјата, посета на значајни индустриски и културни центри, но најмногу внимание се приредуваше на дипломатските ловови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше веднаш да се реагира. Да се извести највисокото раководство во земјата за промената.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пред да станам амбасадор на новата Република Македонија, на 19 февруари 1993 година бев ангажиран во дипломатска мисија во земјите на Магреб.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но имаше и вистински ветерани на професијата, кои сакаа да служат до последните денови на животот, барем посредно во подготвувањето на нивните наследници во земјите во кои некогаш тие значеле многу повеќе отколку вратени во земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А јас ја продолжив мојата мисија на отворање на нови врати, рефрен наследен уште од моето детство, што се пренесуваше и во моите книги... А kapi...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тие услови се одвиваше и моето враќање во земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат како да имаше договор со смртта, никогаш да не го стигне...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXXVI Меѓу заминувањето и враќањето од дипломатска мисија, посебно на амбасадорите во земјите со демократска традиција, во која дипломатската институција почива врз цврстите принципи на правната држава, но и врз автохтоноста на дипломатскиот феномен во светот од неговите дамнешни почетоци па сѐ до денешни времиња, постои природна поврзаност, дејствен континуитет.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И сеништето на делбите во земјата беше ante portas!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир вешто стигна на одреденото непознато место, возејќи крај морето, минувајќи првин крај претседателската палата, па кон монденските Ла Марса и Гамарт, во точката на просторот каде што беше договорено да ме чекаат Палестинците, за да ме одведат до скривалиштето на Јасер Арафат, каде што пред неколку месеци му ги предадов акредитивните писма со кои станував амбасадор во земјата која постоеше најмногу во цврстата решеност, во желбите и замислите на Јасер Арафат! Во смислата на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дипломатијата добиваше нови репери од националистичките агенси. Тоа се насетуваше на сите страни...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На министерот му се допаднал ставот на улавиот и тој станал завршен дел од инструкцијата од посебен стратегиски интерес која била испратена до сите француски амбасади во светот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми се поставуваа нови загатки за разврска многу, многу време по моите дипломатски години, по мисијата во земјата која не постоеше, во земјата која се мачеше да постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остана горчливиот спомен за потресните денови И еве ме пред ново искушение, пред нова, за мене, судбоносна телеграма, која ревносниот шифрант ќе ја пренесе набргу во земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Тунис, во земјата на моите бурни дипломатски години, барем како носител на највисокото признание кое му беше доделено на еден дипломат од страна на претседателот Зине Бен Али, очекував висок прием. Беше тоа само убав сон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Посебно беше тешко како амбасадор во неврзана земја да се бранат идеали кои во земјата беа згаснати, а неврзаните веруваа сѐ уште, а во некои земји постоеше и култен однос Следеше, како и многупати во историјата, новиот пеколен круг на жртвениот синдром!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вратениот дипломат, доколку имал успешна мисија, станува незаменлив експерт за земјата кај што служел, регионот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гордоста на нашата Федерација, чија слава на оружјето требаше да ја пренесеме во земјите каде што нѐ испраќаше државата како нејзини највисоки преставници, евентуално и вешти трговци, сега беше завршена во купишта железо!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имавме и една друга заедничка мака: предавањето на акредитивните писма, вистинскиот официјален вовед во дипломатијата во земјата на приемот. Conditio sine qua non, во мисијата на амбасадорот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тоа подоцна се уверив кога се вратив од мисијата во земјата која ја претставував, во Југославија, за конечно да го поднесам својот палестински извештај на некој начин раздолжувајќи се, барем официјално со палестинското прашање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Заборавот силно се наложуваше во доменот на мисијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А во земјата која ја претставував се најавуваа првите татнежи на подземните експлозии, првите националистички детонации, на поголемите нации, кои само за неколку години ќе ја предизвикаат конечната експлозија, распадот на државата, чија последна жртвена патрола бевме нејзините дипломати.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Некогашните деведесет проценти на земјата што ја претставував ги бев загубил засекогаш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како самото пишување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се најдов во парадоксална невозможна мисија: ефикасен можеби таму каде што не бев упатен, а неефикасен во земјата во која бев упатен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев уверен дека е така! Така и беше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбасадор на земјата која беше осудена да не постои во историјата на балканските империи. Се враќав во земјата на која се наѕираше картагинската судбина, но во една нова проекција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека беше при моќ владетелот, покрај несомнено прогресивните реформи кои ги донесе на државата и институциите, со вештите геостратегиски потези, успевајќи во лицитацијата на големите и влијателни сили да го извлече максимумот за својата земја, ја контролираше целосно ситуацијата во земјата која дишеше според неговиот владетелско-апсолутистички режим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не се сеќаваше на самиот воздушен напад, но се сеќаваше на раката на татко му која ја стискаше неговата, додека брзаа надолу, надолу, надолу во некакво место длабоко во земјата, околу наоколу едни спирални скали кои одѕвонуваа под нивните нозе и кои најпосле толку многу го истоштија, што почна да кенка и тие застанаа да одморат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Откако ја создадов аптекарската мрежа ширум татковината, народот полесно дише,“ беше неговиот рефрен во интервјуата што тој често ги даваше за најтиражните весници во земјата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Митрополитот читаше од евангелието и зборуваше за земниот прав на секој човек што мора да се врати во земјата, но и за душата која полетува сега кон небесата, за да ја добие таму заслужената награда или казна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зашто сарајот го изградија токму на местото каде што тој го замисли, дигнат на големи колја забодени в земја и токму среде дрвен мост кој имаше дванаесет отвори и кој беше долг околу педесет луѓе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
3. ПРАВИНАТА СЕ ТЕНЧИ, АМА НЕ СЕ КИНЕ - ќе остане од неа бар една светла нитка исправена, в земи ќе се забоде ко клинец вкоренувајќи се да расте во црвена китка...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
И ете ти го таму Гаро, песот на Симона, душка околу и рие во земјата. Мрш, му велам, скоту еден!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не дека ги потценувам чувствата спрема нивните покојници на оние мештани што поставиле ребрести лимени покриви над гробот или го заградиле со столпчиња како кај медитеранските тераси, тоа никако - со некој невин израз ми зборуваше таа - но јас сакам да се направи нешто што нема да го навредува просторот, нешто што ќе си легне во пејзажот, што ќе ја олеснува врската меѓу земјата и небото, што ќе претставува јасен нишан, но нема да го спречува дождот да продира во земјата и тревата и планинските цвеќиња да растат угоре.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
ГОСПОД НА ПОМОШ за добро и за лошо НЕГОВ Е ЗБОРОТ. - Во ЗЕМЈАТА ЕЗЕРСКА нека има добрина... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Таговно и пополека се нижат денови во Земјата Езерска. Раздени се - стемни се - во загрижен молк и работа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И во најтешки страданија на пуста печалба во земји далечни - ниту сум се откажал, ниту сум хулел...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Вечната клетва секогаш ќе те стигне Во секое време, низ животи многу Одлучи понизен да бидеш пред Свјатоме Богу И секогаш во предност пред другите ќе идеш Ќе бидеш признат, ќе бидеш свиден Ќе бидеш благословен и можеби некој иден Наш спасител, месија пратен Од народот свој по барање вратен Нови надежи да донесе во земјата ветена Неомеѓена, единствена, осветена! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Види и кај Лилјана Цековска: Најниска плата и регрес за годишен одмор; Правник – бр. 215, март 2010, стр. 55. 23.  Осум од десет вработени во земјава земаат плата под државниот просек од 20.483 денари (околу 335 ЕУР)!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Покрај тоа, воведена е можноста од из- земање од задолжителниот контролен преглед за оние корисници на пензија кои страдаат од оние заболувања кои се утврдени со Правил- никот за организацијата, составот и начинот на работа на Комисијата за оцена на работната способност (чл. 34), додека ригорозноста околу јавувањето на задолжителен контролен преглед е ублажена со воведу- вањето на можноста исплатата на пензијата да не биде запрена за оној корисник на пензија кој нема да се јави на задолжителен контролен преглед поради оправдани причини (болничко лекување во земјата или странство) (чл. 40).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Законот од 1978 година немаше пропишано прекршочни санкции за странци кои остваруваат работен однос во земјата. 2.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И така значи?! Тој, добродушниот Хелвиг, тој благородниот, кого го запозна како таков... во заедничкиот живот што го поминаа сами двајцата... во земјите каде што работеше тој... одеднаш ја прогласува за виновна што се растури нивниот заеднички живот!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мил своите отркритија ги испраќеше на разни научни друштва во земјата и странство, како и на некои негови колеги кои исто така, самоучки се занимаваа со наука.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Зафати водата полека да истечува, да се впива во земјата, да се повлекува од дворовите, да ги ослободува заробените куќи, луѓето, добитокот; се покажа виножитото, па и тоа како да шумкаше колку што можеше, задува ветер, па и тој започна да ја суши земјата; излезе и сонцето од облаците, па и тоа почна да ја цица земјата; излегоа луѓето од куќите како од Ноевиот ковчег, се бацуваа што го преживеаја овој потоп, оваа несреќа; се јавија и птиците што беа скриени некаде, се нафрлија да клувкаат на сѐ што ќе видеа за јадење; се грабеа, се биеја.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Малото писнува, сака да се преврти, но јатаганот го пробил и го закачил в земји. Co тие црни мисли како секоја мајка што мисли кога е оддалечено од чедото.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Може ќе дојдат други, има неплодни краишта во земјата има и гладни и сиромашни луѓе, ама од нашите не ќе навабат други за тука.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Го сонувам коренот на оваа разгранетост, Ве сонувам и вас црвени мрави Што се плеткате меѓу жилките во земјата Барајќи ја живата жица на стеблото.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Тој гледаше во земјата и беше задлабочен во некоја тешка мисла.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Поитајте, тискајте се се крена веков в земи не ќе остане грутка Србин да оштени!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Не гледај никаде Право в земи гледај Во утробата на оваа планина легни Длабоко закопај се Друг да се родиш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
И дури Крсте да го дочека Митровден да се глави, стана голема промена во земјата наша.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка ѝ на секое испраќање ѝ велеше: — Ти гледај пред тебе в земи!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во земјата се увезуваа италијански стоки, мода, се градеа патишта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така било отсекогаш во Земјата на езерата. И во војни и во мир. Зошто да не биде така и сега?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Премногу биле свои, род, измешани, во земјата крај Езеро­то.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XXXVII Чувството за враќањето во земјата на корените го обземаше секого во семејството, но и го напушташе на посебен начин и во различни периоди од семејниот егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Семејството истрајуваше, и во земјата и во егзил, но по цена на долго и мачно страдање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сметаше дека адвокатската професија, за која изучи и се обучи во Цариград, ќе го одржува на дистанца во земјата чиј режим брзо се менуваше, а правните институции не влеваа голема доверба.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше тоа како Алиса во земјата на балканските чуда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Посакувавме новиот ветер на слободата, на отворањето на земјата, силно да дувне, да го понесе нашето писмо на некој облак, да го земе некаков добар ангел, да го однесе во Италија, во земјата во која Мајка некогаш беше среќна и да го предаде во стоковната куќа на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Семејната судбина беше одредила јас да го остварам враќањето, невозможното враќање од егзил, во родниот Поградец, во Земјата на езерата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За нас, ова вовче речиси беше свето зашто ни го овозможуваше враќањето во Земјата на езерата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се најдов во земјата на Козичката на господинот Сеген.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка сè уште не си ги беше исцелила раните во душата по нејзиното трауматично враќање во земјата на корените.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зашто телото се враќа во земјата, а душата оди кај бога...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тупотат со копитата Удираат во земјата, во каменот Ја враќаат довербата во пламенот Со кој внимателно треба да се ракува Пред да се потпали летото Пред да легнеме на ледина Да се одмориме.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Кој сакаше да живее требаше да се спасува, како крт да се забуцува в земја.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Инвалид потпрен на патерици и загледан в земја.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во татковата мисла за заминување имаше и една крајна цел: тоа беше враќањето во земјата крај нашето Езеро, каде што ја оставивме куќата, нивата, лозјето, воденицата на малата река што од вечнини се влевала во Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако Татко, можеше да ја разбере градбата на хидроцентралите на реката во родната земја Албанија, каде сè уште царуваше сталинизмот, не можеше да разбере зошто во земјата, која се ослободи од Сталин и се отвори кон светот, на толку жесток начин беше прекинат патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И судбата сакаше сталинизмот да фати корен во татковата родена земја Албанија, а да се откорнува во земјата во која живеевме, во Југославија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во тоа време, на студена војна, кога среде Европа беше спуштена железната завеса, кога таа се наложуваше како неминлива граница помеѓу народите, Цветан Горски, знаеше дека во земјата имаше умови кои се противеа на новата поделба на сталинизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да останеше во земјата, сигурно ќе завршеше во далечниот Гулаг.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Макар што Татко во тие времиња започнаа нови маки да го мачат, кога се всади сталинизмот во неговата родна земја, а и во земјата на егзилот кои ги делеше навидум отворената и братска граница, не попадна во стапицата на брзото враќање, неговиот егзил имаше длабоки корени.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Стигнале до Америка, а старите останале засекогаш во земјата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Изгладнетиот народ по војната ја познаваше УНРРА само по добрини: по ликвидацијата на погубната маларија во земјата, по помошта со храна и облека на изгладнетиот народ по војната.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако биде и тоа можно, ќе се најдат јагулите во безизлезен лавиринт, како што ќе бидат и луѓето во земјите со затворени граници.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој ни вети дека ќе ни зборува за семејниот чун, за неговото враќање во земјата, откако нè остави на другиот брег.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И така овде, како никаде другаде на Балканот, човекот ја одржувал рамнотежата со животот, во Земјата на ова Езеро.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сталинистичкиот режим, се закорени, како никаде другде, со амбиции на новите сталинисти, да го надживеат и во земјата на неговото раѓање.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Скривницата беше длабоко ископана во земјата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Уметниците - најтипичен пример за тоа е Кристијан Болтански (Christian Boltanski) - плашејќи се за своето место во книгите на историјата, се откажаа од долги години некохерентна работа и забава, компромитирачка во смисла на среќа и бесполезност, за да се преселат во земјата со катедрали од шпер-плочи, каде што се ставаат цени и се тргува на големо со моралот на сожалувањето и со доблестите на Меморијата, оној голем нејасен блок што може да се исече според вашите потреби - денес Меморијата се обликува онака како што порано се обликувал каменот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Б: Во средно школо имав еден наставник по математика кој на часовите користеше делови од Алиса во земјата на чудата од Луис Керол.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Всушност толку биле на број и нејзините доаѓања во земјава.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно знаете дека во земјите, како нашава, во кои доскоро не навраќала слободата, искуството во однесувањето со претставителите на власта е многу богато.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секидневното настојување да се избегнат тешкотиите па дури да се оневозможи пресретнувањето со нивните преставители нè упатувале во многу тајни а пред сè во онаа како на пример да постапуваме во одредени околности за да преживееме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Според нејзиното есапење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И глас надоаѓа од оној ист рид од кај што сакав да те преселам во земја онокрајна во миг светлина кога ме осветли јарка Ти, таму на север, неподвижна како лузна, како костур, а јас – на твојот југ кружам од рид на рид, од брег на брег жив во дамнината.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Кога сакавме да се преселиме во земја онокрајна Утрината надојде глас: О, жено Што остана на север Неподвижна како лузна, како костур, Каде си пеејќи Допрена на ѕид Да ми ја исцелиш раната На душава што ми ја остави?
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Зар времето на полубожествата лажните пророци и развратот сѐ уште трае та што толку се напати сѐ живо и диво во земјава?“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Размислував за него како бесно работи и работи во бавчата, со лицето што беше скоро зариено во земјата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А ние седиме сами во земјата на огнениот змеј, Господ нека ни е напомош!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Човекот лебдееше како најголемата птица во светот на птиците, како нов змеј во земјата на древните змејови.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- потврди Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире, со клечка долго чепка и рие во земјата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ане, многу добро ми изгледаш. Студот ич не ти делува. - Што да ти кажам, како роза зиме...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Можеби, можеби... како Алиса... ама во машки род... Алис во земјата на чудата...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Само не во земјата. Туку... Алис во градот на чудата!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Големиот зол снег веќе со денови ги блокираше сите важни сообраќајни правци во земјава: - Што е ова што се случува?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Старицата сѐ уште гледаше во земјата: - Патот до целта е секогаш непредвидлив, колку да се чини лесен на почетокот. Продолжете, барајте...
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
кога ќе испуштаат душа - кожата им продолжува и понатаму да им поигрува, да се тресе, како под неа да јураат ситни бубачиња со голема брзина; другите ајвани, пак, коњите, магарињата, маските, ждребињата: пред да паднат, да се стропачат на земјата, се тетерават à наваму à натаму како пијани, како бунило или треска да ги зафатило: одат па се повраќаат, тргнуваат кон една страна, кон друга, се завртуваат во круг, и како пред нив да се отвора голема бездна, ги опнуваат нозете во земјата, се потргнуваат газум-газум и паѓаат; кога ќе треснат на земјата, продолжуваат со главата да мавтаат на сите страни како да сакаат да скинат некој невидлив оглав со кој се врзани, и удираат со предните нозе, гребат по земјата и, чиниш, си копаат гроб или кинат нешто што ги сопина; испуштаат душа со подзината уста, со искривена муцка, со пуштен јазик, со очи смигнати или отворени и рогливо извртени; над нив се собираат сите птици, сите кучиња од селото; дрпаат и завиваат; луѓето ги слушаат, се ежават и ги колнат: главата да си ја изедете!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Другите две ќерки Андромеда и Венера гледаа со тврди бесолзни очи во земјата што го покриваше ковчегот на татко им и со стиснати вилици во себе шепотеа: „Ќе се одмаздиме за тебе, татко“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во Бојсовата еколошка скулптура направена 1982 г. за Касел, тврди, неподвижни, мртви камења лежат стркалани на земјата, а живи дрва се посадени во земјата за да ги надоместат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Меѓутоа, уште од детството и во текот на адолесценцијата, сликањето, како и проблемите на сликарството воопшто, беа негово примарно интересирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, откаде еден Англиски господин во друштво на фантазери “изгорени” од италијанското сонце или со француската традиција на восхитување пред злото?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова било симболично враќање во неговата када од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И кога пишува за гневот на јавноста по прикажувањето на хомо-класикот Себастиан, и кога ги опишува лудостите во лондонската дискотека “Sombrero” или њујоршкиот “Continental Baths”, лавовската борба за најмали можни средства (а сите негови филмови, заклучно со The Last of England, чинеа 750 000 фунти!), несогласувањата со таткото, кога го слика престојот во Русија, смртта на Енди Ворхол, настапот на Мајкл Кларк, авантурите на осамениот ноќен патник во земјата “Cockaigne”, значењето на Хакслиевата “Врата на перцепцијата” во поимањето и восприемањето на “отворените филмови”... над сите тие редови лебди ангел со гараво лице, суров и ранлив уметник што слика момчиња, овошје и други сочни плодови на животот во кој врвната радост секогаш била измешана со суровата слобода на крвопроливањето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За него, текстурата веројатно укажувала на состојбата на топлина која е латентна во материјалот и која чека да биде ослободена со вајарскиот процес, па според тоа на животот му се нуди на располагање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
ХОРОТ: Белооооо! [аплаудирајќи] ПУБЛИКАТА: [аплаудира] * Запис пронајден во земјата на совршенството Y1: Убаво ни е! Y2: Да ти кажам нешто. Убаво ни е!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Говорејќи на неговиот јазик, но со многу грешки, му објасни дека задоцнил на аудицијата, дека древното африканско племе ја освоило салата и дека се наоѓа во земја во која е смртен грев неумеењето да се одигра ритуалниот танц во чест на владетелот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Од друга страна, културните граници ги одделуваат различните светови на значење, додека геополитичките граници се поставуваат во геополитичките простори. 2 Види Hastings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Identity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 19. 12 1.1 Borders, boundaries, frontiers Да биде забуната уште поголема, во литературата (англосаксонската) се користат цела низа заемно заменливи поими за означување на границата, со различни значења – од линија во земјата/тлото до нејзината примена како метафора за културните и другите „гранични“ подрачја на постмодерната, од територијалните меѓународни граници до метафоричките граници на идентитетот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Освен тоа, ’frontier’ интегрира (затоа што им дозволува на аутсајдерите да се адаптираат на моделите на однесување на таа држава, а на луѓето внатре во државата им овозможува уредна транзиција 4 Ibid., p. 216. 5 Види Hastings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Identity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 45. 14 кон местата и луѓето надвор од границата), додека ’boundary’ по својата природа одвојува (затоа што постои заради раздвојување на населението и политичките тела, за правење разлика помеѓу инсајдерите и аутсајдерите, за контрола наместо за интеракција).6 1.2 Функции на границите Етимолошки, границата има цврсти корени во земјата.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Потоа водата ја турија во земјата и таа се згусна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го држеше за ушите и гледаше во земја. - Ќе ми го дадеш?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Откако на тревата послаа и едно старо чаршафче, се зафатија со работа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Поклонувајќи му се на дојденикот дури доземи, човекот со разгорештени усни изусти: - Јас еднаш се зареков: Онему што прв ќе стапне во земјата Дардаванија, ќе му ги подарам сите ордени, сите родени и неродени скапоцености ...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Се расплака Дедо Мраз во земјата Дардаванија и со камен на гради, со очи испренасолзени и раце несмирени, застанал пред вртелешката, меѓу оклештените кукли, која од која поубава, која од која полична.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Веднаш да ви речеме дека ние сме беспомошни и засрамени, затоа што и во печатот сме наречени - најнечист град во земјата!!! Можеби сте прочитале?
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влатко читаше: „Симболите на валканиот град - еколошкото лице на Скопје навистина грдо и недобројни се фактите со кои може да се потврди , дека начиот главен град е највалкан и еколошки најзагрозен во земјава.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од списанието „Екологист“ членовите се информираат за сите активности што се организираат во земјата и посакуваат насекаде што поубава животна средина!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Еве, интересно - Дојранското Езеро расте по топење на снегови и изобилни врнежи во земјата - Можно покачување на водостојот уште за 40 сантиметри - Најголемо покачување од еколошката катастрофа на Дојранското Езеро.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Талка низ камењарот, бара нешто низ маховината, низ јагликите, во трагите од дивечот, влегува во пештерите, ги ослушкува знаците по ѕидиштата, го одгатнува стенкањето на коските в земи, и дури татне луњата пали огнови, запишува нешто по ридовите, зашто секоја негова стапка е некоја тајна и некој збор.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Ако останам жив – одам да загинам. Зашто само во земјата верувам.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Ако загинам – времето ми минува со моите врсници в земи: шетаме крај море, од испокинатите знамиња правиме шамивчиња и ги бришеме наврнатите птици.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во земјата се рукаше. Се случуваше самоубиствениот синдром, својствен и во други ситуации и кај други балкански народи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ме прашувате дали го познавам Франсоа Масперо и дали сум ја читал неговата книга Балкан-Транзит.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се чувствував во целата земја како во стапица, во земјата во која беа закопани сите таткови соништа за враќање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги освежувал знаењата на јазикот во земјата во која служел.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во неколкуте години живот во Франција, во земјата која катарзира низ литературата, земја во која читањето е и еден вид колективна молитва на голем дел од населението, забележав дека читателот во вашата земја има своја стабилна индивидуалност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тука Едгар Морен ми се довери: Јас сум во мојата земја, во земјата на далечните предци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога би требало да се определам за една од книгите од Твојата втора авторска фаза (ќе се согласиш ли неа да ја атрибуираме како белетристичка?), сигурна сум дека веднаш, безмалку рефлексно, без да се двоумам или да размислувам, навистина веднаш би ги избрала токму Татковите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со особена почит Луан Старова XXII Доживував чудесна поттикнувачка солидарност со моите француски читатели на трите први објавени книги во Париз од мојата балканска сага, благотворна поддршка, која дотогаш и ми беше непозната и покрај фактот што веќе имав објавено дваесетина книги во земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Беше примен и од тогашниот претседател на Рерублика Македонија, Киро Глигоров, од ресорните министри, посети неколку потенцијални фармери, предели во Македонија каде што сметаше дека ќе има најдобри услови за новата козја револуција во земјата на некогашната бела контрареволуција на козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Најголеми тешкотии имаше со македонскиот и другите словенски јазици со кои се соочуваше во земјата на својот егзил и кои тешко се учеа во поодминатите години на животот, па му помагавме ние децата, кои во детството го совладавме овој јазик, на кој јас денес и пишувам, покрај на мајчиниот албански јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Видал Наум, се закорени во Франција, и пред крајот на животот реши да се врати во Солун, градот на своето детство и во Малага, во земјата на своите предци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби и затоа книгите имаа успех во Франција, достигнуваа можна комуникативна полнота...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Читајќи ги нејзините редови, како знаци во кои беше присутен повикот на судбината, јас, всушност, се враќав во Македонија, во земјата што ја претставував, во земјата на моите кози и книги, во делот на семејството, во среќен егзил што требаше да го продолжам во мојот балкански дел на судбината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа ќе се најде и во шпанската Малага, во земјата на неговите предци, некогаш прогонети од инквизицијата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакаше да ѝ зборувам за генезата на албанско-македонскиот конфликт во Македонија како закана за мирот во земјата и во регионот, закана за албанско-македонскиот соживот во кој истрајуваше моето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сакаше да го лоцира местото на конфликтот, последиците за мене, за семејството, за моите татковини.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во понеделникот, на 14 мај во вестите, по долгите и комплицирани известувања за изборите во Италија и во Земјата на Баските во Шпанија, имаше само една реченица за Македонија: Парламентот на Македонија синоќа го прифати формирањето на национална влада во која влегуваат различните албански партии со цел да се зачува стабилноста на земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа новата гранична линија ја предизвика Отоманското Царство, кога едни ја задржаа старата вера по цена да го минат Јадранското Море и да заминат во други земји, по цена на создавање неколкувековна граница со предците кои останаа во земјата, и по историскиот отпор, голем дел ја прифатија верата на освојувачот, создавајќи нова граница.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тој имал обичај во земјата во која служи апсолутно да го знае нејзиниот официјален јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но тоа беше доволно да разберам дека преписката со мене, барем со с покусите дописки, пишувани на рака и испраќани по факс, без да ангажира други, можеше еден ден сосем да престане.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во семејната стратегија на спасувањето во минувањето на границите и престоите во земјите на егзилот, за време на војни, јазиците најчесто го спасуваа семејството.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
По оваа невидена операција царот за забот се држи и чека кожинка нова во земјата Бунефација и крека, крека, крека...
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
А во XI век немало ништо. Ништо! Само темница и луѓе што живееле во земја како црви.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Британците, од своја страна, како поискусни во субверзивните активности во земјите што биле под окупација, имале на што да ги учат своите американски колеги кога во ноември 1941 година СОИ ја отворил својата канцеларија во Лондон.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И двете служби имале полза од соработката.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во Министерството на војната подвлекуваат дека говорот на Черчил не одговара на вистинската состојба во земјата.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Основната работа на Одделот за разузнавање (Secret Intelligence - SI) на ОСС во Лондон била да ги прибира и да ги анализира стратегиските пораки што биле важни за Заедничкиот генералштаб на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неспорен е фактот дека Југословенската влада во емиграција уште од времето на напуштањето на земјата, располагајќи со државното злато што се наоѓало депонирано во трезорите на сојузничките и неутралните земји, ги плаќала сите кралски авантури; ги финансирала Дража Михаиловиќ и неговите потчинети; се фрлале златни фунти во земјата на четниците; ги плаќале Константин Фотиќ и неговата работа против НОД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За ставање крај на таквото трошење на државните пари реагирал и Јосип Броз Тито, барајќи да се оневозможи трошењето на тие средства "без вистинска легална контрола, а за цели против ослободителната борба во Југославија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие биле свесни дека доколку Советите се "закотват" во југоисточна Европа, ќе биде мошне тешко да се изнајде такво решение кое би било поволно за Британците, бидејќи во таков случај сите карти во преговорите би биле во рацете на Советите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се очекува решителна промена овде во полза на војската на Дража, која ја сметаат за единствено добро командувана и многубројна во центарот на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За разлика од САД, британските политички и економски интереси во земјите на југоисточна Европа непосредно пред и по Втората светска војна не можеле да ја остават Велика Британија незаинтересирана за судбината на тој дел од светот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сигурно дека советското напредување во земјите на југоисточна Европа не им давало мир на британските политички и воени планери.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Така, во периодот од јануари до септември 1944 година, тимови што биле составени од еден британски СОЕ војник, еден американски ОСС војник и еден офицер од земјата во која биле испратени, биле упатувани во земјите на окупирана Западна Европа за да ги помогнат движењата на отпорот и да ги координираат заедничките операции.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И копаат до рамена, до глава и над глава; подобро што подлабоко жив в земја, отколку мртов во неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Уште повеќе се вкопа во земјата и чека и не може да ја истера лошата и злокобна мисла. Се залепи како лишај.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа гледа пред себе и со втисната глава во земјата, се влече.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние, како што знаете се боревме за демократија и мир во земјата, а најмногу против англо-американскиот империјализам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бам... и смрзнаа сите мисли, гавраните, кои чепкаа и колваа црви во земјата пред рововите, полетаа грачејќи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само што почнав со студии професорката по литература Жанет, инаку таа беше Парижанка омажена за Македонец, ни зборуваше дека јазикот се учи најдобро кога си на лице место во земјата каде што се зборува тој јазик.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ми беше страшно ладно и се почувствував многу мала во својата наметка, како да поминав низ преобразување како Алиса во земјата на чудата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
3. Забележете дека публиката на големите надморски височини и публиката во земјите на север е претежно претпазлива во текот на изведбата, додека публиката во приморјето и во топлите земји ги изразува своите чувства било кога (кога ги има, секако).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А.А. продолжува со говорот: - Така е запишано во нашиот напреден Устав, а наши­те праведни закони ги регулираат сите други прашања во врска со атеизмот во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Стануваше мигум дел од големата ментална направа за измачување, насочена кон посочената жртва, во големиот жртвен процес кој беше зазел во земјата синдромски димензии и од кој не можеше никако да се ослободи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зарем не видовте доволно докази за погубното влијание на религијата во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Исчезнувањето на Татко ме остави посиромашен за добрината и величината на неговото мислење и родителска заштита, кога во пролетта на 1979 година, ми беше понуде­на можноста да патувам во Албанија, да го вкусам враќа­ње­то во земјата на корените.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го следев верно во животот големиот татков молк што ѝ да се случеше во земјата на нашите корени, во големиот лак на нашиот егзил.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во земјата престојувале, една до две одбрани делегации, составени најчесто од солидарни партиски истомисленици во светот, од сталинистичките и маоистичките фракции на ултралевите комунистички партии во западните земји чиј фанатизам напати го откриваше реализиран „утопискиот рај” на комунизмот во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По југословенско-советскиот судир кон крајот на 1948 година и нарушувањето на односите со Југославија, младиот брачен пар, во знак на патриотизам ќе се врати во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека се враќав дома во немирот на враќањето од враќањето, длабоко во тишината на мојата душа биеја заробените звуци на скадарските катедрали во Атеистичкиот музеј, на придушените молитви на несреќните верници во земјата на тројното верување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ми стануваше прејасно дека тука близу род­ниот град, семејната куќа крај Езерото, влегував низ вра­тата на сталинистичкиот лавиринт во земјата со безброј бун­кери, пароли кои не завршуваа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Еве ме, најден пред Атеистичкиот музеј во Скадар, пред прагот на куќата-симбол на последното преобраќање на мојот народ во атеистичката религија, на крајот од обидот за нашето морничаво музејско-театарско преобраќање во нормите на соц-реализмот во земјата на корените.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој можеше добро да оцени и да предвиди што би можело да ја чека Мајка во земјата на живиот сталинизам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во хотелот престојуваа членовите на сите странски делегации во земјата и многу генерации врвни политичари на земјата кои во голем број ќе бидат жртви на ненадејните судски процеси и ликвида­ции.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имаше во земјата и други муслимански секти.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неговите блиски кои останаа во земјата, преобратени од христијанската во муслиманската вера, без да ја доживеат лаицизацијата на која можеа да сметаат нивните блиски заминати во Ататуркова Турција, сталинизмот насилно ги „лаицизира“, ги стори поданици на првата атеистичка држава во светот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Остануваат блиските твои во земјата која ја напуштивте, останува твојот народ таму и овде … рече во еден здив А.А. Беше јасно каде целеше А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нему од самиот Водач лично и од Партијата му биле доверени ,,душите” на работниците, селаните, задру­га­ри­те, војниците, учениците, студентите и сите други во земјата за да се насочуваат кон атеизмот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Стануваше јасно. Беше оставено Х.Х. сеприсутно да биде задолжен за моето враќање, за сите мои допири во земјата со институциите, со луѓето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас влегував во земјата во зенитот на единствената прослава во светот на 100-годишнината на Сталин!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
О.О. уште нагласува дека од театарските претстави што ќе ги гледаме во разни градови во земјата нема да ни биде лесно да ја избереме најдобрата, зашто се сите подеднакво добри.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Религиската репресија во земјите на социјалистичкиот лагер запо­чнала штом власта го означи Ватикан како непријател чие влијание требало да се смали, додека националните цркви како институции требало да бидат подредени на целите на режимите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имав запишано, а тоа овде го разбрав подоцна, за моја фатална и непростлива грешка, дека Албанците најмалку што треба да направат за Фаик Коница е првин да ги пренесат неговите посмртни останки во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А.А. откако ја прочита белешката, продолжи: - Со Маркс или без него, но со Сталин бездруго, ние мораме да излеземе од верскиот пекол во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Знаев однапред, бев теоретски добро подготвен за ова патување, дека во Албанија, во времето на сталинизмот, сите престои во земјата на странски делегации биле однапред добро селектирани и подготвувани, низ семожни подробности, со цел на патниците да им се понуди најубава­та можна варијанта за земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Овие очи, посебно еден чифт од нив, постојано ќе се менува за време на моето четиридневно патување во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека сезнајниот атеистолог А.А. се подготвуваше во вообичаен вовед да ни го претстави православниот павилјон и со тоа судбината на оваа вера во текот на сталинистичкиот комунизам во Албанија, јас бев обземен од мислата за тоа кому му пречеше троверјето во земјата и надвор од неа?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој во еден период толку многу се осили, мислејќи дека станува неопходен за прашањата на атеизацијата во земјата што започна дури директно да комуницира со Водачот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко уште еднаш како вистински балкански Дон Кихот, чијашто конечна битка никој не ја разбира, ги дочува сталинистичките книги, кога во земјата никому не му пречеа и беа препуштени на заборав, а во земјата на корените продолжуваше нивниот култ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го изложи пла­нот на посетата на музеите во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По многу, многу години во родната земја оживува мојот сон од детството во земјата преку границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А.А., охрабрен најмногу од самиот себе, продолжува: - Длабоки беа корените на религијата во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зарем со партискиот меч ќе се пресече гордиевиот јазол на албанската триконфесионал­ност, изворот на мултикултурната толерантност во земјата и кон другите?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Откако Енвер Хоџа со дружината дојде во Тирана да управува, во земјата беше повикан и татковиот брат да работи во УНРРА.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се врати во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Гледате, на брегов на нашето море често брановите исфрлаат шишиња со пораки, наме­не­ти да го залажуваат и трујат нашиот народ, за да ја повратат католичката религија во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татковите книги јасно порачуваа: нема враќање во земјата на заробеното верување. Но одлуката да се патува беше речиси донесена...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Инструкцијата била максимумот да се извлече од мене, без да се бираат средства за тоа, а ако било потребно, дури не било исклучено и еден период да ме задржат во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сталин беше прогласен за врховен виновник за милиони, милиони невини жртви во земјите на СССР и неговите сателити.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој сакаше да верува - како што има запишано - дека “аргентинската традиција ја претставува целата западна култура, и исто така верувам”, додаде, “дека ние имаме право на таа традиција, поголемо од она што го имаат жителите на оваа или онаа западна нација”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби Борхес по грешка се родил во Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така тој дојде да умре во земјата на својата младост, во таа „тврдина на разум“ во која животот е исто онолку далеку од очите на јавноста како и нејзините недружевни граѓани, и протекува исто онолку мирно како водите на Рона.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа средина беше многу поблиска до неговите интелектуални конструкции и лавиринтски творби.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И ден-денес образите ми се вжештуваат, срцето ми забрзува, кога ќе помислам на тоа, па ми доаѓа в земја да се вкопам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А оние зелени врбови колја што ги набиваше Велко, оние зелени гранки што ги трупаше, се фатија, ожилија, пуштија корења во земјата, ги зацврстија камењата, ја стегнаа почвата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бреза си копаше дупки во земјата со едно стапче, а тетка Ане и тетка ја расчистуваа околината, фрлајќи ги на еден куп свенатите цвеќиња.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Србин мирно посматраше како темнината се одронуваше од стварните облици на поединостите во пејсажот пред него како роса, капка по капка, поронува некаде в земја.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Скокна на патот и колку што можеше побрзо пак го закопа погледот во Србина како да се плаши дека неочекувано в земја да не пропаднал.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Веднаш виде дека телефонските броеви во земјата, како што можеше и да очекува, беа поделени по градови и сфати дека сепак ќе мора да го купи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Влезот ѝ беше тесен и снизок, ископан во земјата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Туку ќе видиш некој да копа во земјата, под снегот: бара корења, којзнае што бара.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Колежите на Ерменците имале толку силен одглас во Европа, особено во земјите со демократски традиции, какви што биле Англија и Франција, што кога станале Солунските атентати и Илинденското востание, значи по 7 години, за нив се пишувало и зборувало како да биле сосем скоро.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, Солунските атентати, извршени неколку месеци пред Илинденското востание, претставувале најкрупен и најкрвав настан што предизвикал силен ефект во земјата, меѓу европската јавност и меѓу дипломатските кругови на Европа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ваквиот терор што одамна не се помнел во Македонија предизвикал силен одглас во земјата, меѓу дипломатските кругови и во Европа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со навлегувањето подлабоко во земјата, се јавила потреба и за прочистување на воздухот, што се правело со дувало поврзано со гумени црева.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Виничката и бројните други провали, судирите на македонските чети со аскерот, теророт на турските власти против македонското население се јавувале како нормална појава на една длабоко револуционерна ситуација и предизвикувале различни ефекти во земјата и во странство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Според тоа, општо земено, судовите не биле погодно место за популаризирање на револуционерното движење во земјата и посебно во Европа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)