Прости ми што во замокот од мојата душа само гостинки чесни примам, останатите, останатите со лажен сјај, мат нијансирани, во споменарот на лудоста, по мостот каде стража нема, сите се исти минувачи...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Цела галаксија е нем сведок Ми ја отвори вратата на твоите очи Нечујно влегов, но ме затвори во замокот На твоето широко срце...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Се будеше провансалското утро во градината на тишината во замокот Ван Гог.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Стојам како изгубен просјак во замокот ти дојде да бидеш последна слика во мене а потем во вечноста по темни сокаци со свеќа ќе барам. светлина, во гробје, гробишта на оние што пред мене ја отворија вратата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)