во (предл.) - задоволство (имн.)

Сиот запливан во задоволство Суло ги напушти гумната и се прибра кај Батанџиите да се одмори на рает.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И ако целата мака усреќи некого и се претвори во задоволство тогаш сме ја постигнале целта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Детските години ги поминал во задоволство и безгрижност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од нив сега наеднаш беше исчезнато сѐ друго, беше еден судбински миг кога беа само со овој човек пред себе и тоа беше едно такво чувство, цело, како јаболко, а беше и некаква измореност, која израснува во задоволство.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но со оглед дека сега сме сè повеќе бомбардирани со неасимилираните шокови на „модерниот“ живот, нашата психа бара нешто вон принципот на задо­­волство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така на пример, „закрилата“ на насилството и „хоророт“ во филмо­вите е начин да се врзат заканувачките стимулуси и да се изгради заштитната „краста“, како што би рекол Фројд.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но таа нагорна општествена подвижност не е нужно буквална.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што бргу објаснува Бартлет, нагорната општествена подвижност и самата е метафора.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може да добие облик на копнеж за богатство и за општествена повластеност, но нејзин белег е стремежот да се оствари позадоволителен начин на живеење, живот во префинетост, во углед и во задоволство; не се стреми кон општествена надмоќ заради самата општествена надмоќ. ‌Ако машкиот геј-естетизам поттикнува идентификација со повисоките сталежи, тоа е затоа што машката геј-култура го претпочита задоволството повеќе од употребноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Инаку, нивната идила траеше долго и беше видна не за да им предизвикува завист кај другите, туку ним да не пречи во задоволствата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Другите будалштини дека животот е краток и верна копија на сонот ги препознавам во нејзиниот силен глас но отпосле, години потоа низ песокот на истеченото време и за да ја стиши мојата возбуда, пресметано и смерно, ептен нежно ќе рече: не би го гребнала ни со мисла твоето достоинство, сигурно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа е нејзиниот прв потег: гледам во нејзината мила насмевка, во задоволството на иронијата, во играта, во фигурите што се вистински слонови и други животинки, мајмуни, војници, коњи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)